คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความรักที่แสนวิเศษ ตอนเดียวจบ
"พา...พรุ่นี้ไปหน้าผาที่เียใหม่ันไหม"เสียอผู้ายที่เินอยู่ับผู้หิในมหาวิทยาลัย
"เอาสิ พรุ่นี้เป็นวันหยุยาว้วย น่าสนุี"พาพูพร้อมยิ้มให้ผา นที่เธอรัมาแ่็ไม่สารภาพรัเสียที
เ้าวัน่อมา.....
เป็นวันที่สใสริๆเลย มีเสียนร้อบินไปมา
"นี่ผา เรามาเล่นเมส์ันเถอะ ใรไปถึหน้าผา่อนนนั้นะนะ ส่วนนที่แพ้ะ้อไปะโนบอนที่แอบอบบนหน้าผานะ"พายิ้มพร้อมท้าวลับผม
"ไ้สิ"ผมยิ้มให้ับเธอ เธอน่ารัมาริๆ ยัี้ไ ผมเลยแอบอบเธอั้แ่เ็
พวเราไ้วิ่ันมาเรื่อยๆนถึหน้าผา ผมั้ใทำให้พาถึหน้าผา่อน เพราะผมอยาะบอว่าผมอบเธอ ผมทนไม่ไหวแล้วที่ะอลั้นเ็บวามรันี้ ผมอยาให้เธอไ้รับรู้
"เอาล่ะ! ถึหน้าผาแล้ว ันนะล่ะ เธอแพ้นะผา อย่าลืมทำามที่สัาันไว้้วยนะ"พาหันมา้อหน้าผมแล้วยิ้ม
ผมเินไปที่หน้าผาแล้วะโนออไปสุเสีย
.
.
.
.
"นที่ันอบือ...พา ันรัพาที่สุเลย ันแอบอบพามานานแล้ว!!!!!"
ผมหันไปมอหน้าพา พาหน้าแและน้ำาไหลนอเ็มอาบแ้ม เธอวิ่เ้ามาอผม
"าบ้า!!! นายอบันริๆหรอ ไม่อยาะเื่อเลย ัน็อบนายนะ"เธออผมแนานมา ผมเลยอเธอลับ เธอเป็นนที่สวยมา ผมหึเธอลอเมื่อเธอเ้าใล้ับผู้ายนอื่น ผมรู้สึไม่อบ เธอ้อเป็นอผมนเียวเท่านั้น!!!
ผมเลิอเธอแล้วใ้นิ้วปาน้ำาที่ไหลนอ และโน้มัวไประิบ้าหูเธอว่า...
"เราเป็นแฟนันนะ พาวิิา"ผมยิ้มแล้วพูับเธอ
เธอนิ่ไปเลย.......
"ไม่้อรีบอบ็ไ้นะ เรารอไ้"เธอมอหน้าผม
พลั!!!!
โอ๊ย!!!
มีนมาเินนเธอ เธอำลัะลหน้าผา ผมรีบว้าแนเธอึ้นมาแล้วอเธอไว้ เธอทรุลับพื้นทันที ผมเลยอปลอบเธออย่าอบอุ่น
"ไม่บาเ็บรไหนใ่ไหมพา"
"ไม่...ไม่เป็นไร้ะ"เธอพู้วยท่าทาใมา เธอิเรื่อที่ผมอเธอเป็นแฟน เธอเลยลำบาใมาสินะ
"เอ่อ...ือว่า เรื่ออเป็นแฟนน่ะ ันัสินใไ้แล้วล่ะ"ผมเลิิในใแล้วหันมามอหน้าเธอที่ำลัหน้าแพู่อหน้าผม
"ัน......ลนะ ัน.....ะเป็นแฟนับนาย"พาพูพร้อมยิ้มให้ ผมรู้สึีใมาริๆ วามฝันที่ไม่อาิว่าะเป็นไปไ้ อนนี้เป็นริแล้ว
ริ๊.......ริ๊........
เสียโทรศัพท์อพาัึ้น พาอปลีัวไปุยโทรศัพท์
ผมมานั่รอเธอในร้าน้า ผมิว่าะื้อน้ำเ๊ฮวยไปให้เธอ เธออบน้ำเ๊ฮวยมา แ่ผมหันไปมอพาแล้ว ผมว่าไม่ื้อีว่าเพราะสีหน้าพาที่ำลัุยโทรศัพท์อยู่เปลี่ยนไป สีหน้าเธอูใลัวมา เธอวาสายแล้วทรุลับพื้น ผมเลยัสินใเินเ้าไปหาเธอ
"พา เิอะไรึ้น เธอร้อไห้ทำไม"ผมรีบอเธอทันที เธอึเสื้อผม แล้วร้อไห้ออมายให่
"ผา.....แม่น่ะ....แม่......"
"อะไรพา แม่เธอทำไมเหรอ!?"
"แม่...ำลั....แย่แล้ว"เธอพูในออผม แม่อพาป่วยอยู่โรพยาบาล
"ั้นไปันเถอะ ไปหาแม่เธอัน"ผมรีบว้ามือเธอแล้ววิ่ไปที่รถเ๋สีาวอผม
ผมรีบับรถไปที่โรพยาบาลทันที
"ไม่เป็นไรนะ แม่อเธอ้อไม่เป็นไร"ผมับมือเธอไว้้าหนึ่ เธอพยัหน้าพร้อมัวสั่น
เมื่อถึที่หมาย พารีบลารถแล้วรีบเ้าโรพยาบาลไปทันที ผม็รีบหาที่อรถแล้วรีบามเธอไป ผมไปลิฟ์แล้วึ้นไปั้น5
"แม่ล่ะ...แม่อันเป็นยัไบ้าะ"เสียเธอัึ้น พร้อมที่ผมึ้นลิฟ์ไปถึั้น5 พยาบาลพูับเธอ เธอใมาแล้วทรุลไปับพื้นพร้อมเอามือปิหน้า พยาบาล็พยายามปลอบเธอ ผมรีบวิ่เ้าไปหาเธอ
"ผา....แม่ัน....ไปแล้ว ันไม่เหลือใรแล้ว ไม่เหลือใรแล้ว~"พาพูพร้อมร้อไห้น้ำาเ็มหน้า ผมพาเธอมานั่ที่เ้าอี้หน้าั้น เธอร้อไห้อยู่สัพั เธอ็เียบไป ผมหันไปมอเธอ เธอหลับไปแล้ว ะเสียใมาสินะ เสียในหลับไปเลย
"เธอยัเหลือันอยู่นะ พา เธอไม่ไ้อยู่นเียว"ผมพูพร้อมเอามือปาน้ำาให้เธอ
ผมอุ้มเธอลับบ้านผมทันที
เมื่อถึบ้านผมอุ้มเธอวาลบนเีย แล้ว่อยๆเอาผ้านหนูุบน้ำบิหมาๆเ็หน้า เ็แนเ็าให้เธอ
(ย้ำว่าเ็ัว ไม่ไ้ถอเสื้อเธอนะ แ่เ็อ แน า หน้า แ่นั้นนะรับ นอ่านอย่าิไปไลนะรับ)
และผม็ห่มผ้าให้เธอแล้วลนอนบนพื้น้าล่า
เ้าวัน่อมา
ผมื่นั้แ่เ้าเพื่อั้ใทำ้าว้มหมูสับให้เธอิน เพื่อทำหน้าที่แฟนให้ี ผม้อทำอาหารเป็น เมื่อทำเสร็ ลิ่นหอมอ้าว้มฟุ้ระายลอยเ็มห้อ ผมั้าว้มใส่าน แล้วยึ้นไปที่ห้อนอน
"พา ิน้าว-"ผมนิ่พร้อมัวสั่นน้ำาลอเบ้าา ามเ้า้มที่ผมั้ใเอามาให้เธอลับร่วลพื้น ามระเบื้อแเป็นเสี่ยๆระายเ็มพื้น
"พา!!!!"ผมะโนแล้วร้อไห้ออมา่อหน้าพาที่ผูอายอยู่ที่ลูรหน้า่าห้อนอนอผม ผมรีบพาเธอลมาพร้อมปั๊มหัวใเธอ แ่็ไม่รอ เธอายแล้ว เมื่อเธอาย ผม็อยู่ไม่ไ้เหมือนัน ผม็ไม่เหลือใรแล้ว มีพานเียวที่เ้าใผม ผมรีบว้าโทรศัพท์ โทรไปหาู้ภัยมาที่บ้าน ผมโทรเสร็พร้อมัสินใหยิบเศษามนั้นแทเ้าที่หน้าท้อัวเอพร้อมทั้น้ำา ที่ไหลนอ เลือ่อยๆไหลนอเ็มพื้น ผมทรุลนอนับพื้นแล้วเอื้อมมือไปับมือพา
"เรา....ะไ้....อยู่...้วยันแล้ว...นะ"หมลมหายใสุท้าย ู้ภัย็มาที่บ้านผมพร้อมาวบ้านที่มามุูว่าเิอะไรึ้น พวเราทั้2น็ะไ้อยู่้วยันนะ อให้ไ้เอันอีนะ พา......
----------THE END----------
ความคิดเห็น