เจตน์(นา)ไร้รัก(มี E-book)

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 ปีศาจยั่วยุ

คุยกันก่อนอ่าน

สวัสดีนักอ่านที่ติดตามกันมานานแล้วหรือเพิ่งจะมารู้จัก LongKlin(หลงกลิ่น) ขอขอบคุณทุกการสนับสนุนของทุกคนนะคะ 

จุดเริ่มต้นของการเขียน เจตน์(นา)ไร้รัก ขึ้นมาเป็นเพราะปกติไรท์จะทำงานในโน๊ตบุ๊คเป็นหลักแล้วเกิดอาถรรพ์ครั้งที่สองเมื่อไรท์กลับมารีไรท์ โรมรันพันกลิ่น อยู่ดีๆ โน๊ตบุ๊คจอหักจนเห็นสายไฟเลยเอาไปซ่อมแค่พอใช้ได้เพราะไม่มีอะไหล่รุ่นนี้แล้ว ระหว่างนั้นไรท์เกิดไอเดียเรื่องสั้นขึ้นมาจากการเห็นปกนี้ขึ้นมาพล็อตเรื่องก็ไหลมาเอง ไรท์ปล่อยผ่านไม่ได้เลยต้องเขียนงานลงไอแพดระหว่างรอซ่อมโน๊ตบุ๊คเสร็จค่ะ 

เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกที่จะมีความเข้มข้นของเหตุการณ์ต่างๆ ค่อนข้างดำเนินเรื่องไว ความสัมพันธ์ของตัวละครก็จะ ดุ เดือด เด็ด ไวเหมือนกัน แต่ยังคงคอนเซ็ปต์โรมานซ์ปะทะคารมกันทั้งตัวละครพระเอกนางเอกของเรื่อง ฉากกินดุที่ตั้งใจเขียนมากๆ ฝาก เจตน์(นา)ไร้รัก ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจแม่ๆ สายเปย์ทุกคนด้วยนะคะ ไม่เป็นการรบกวนรีวิวให้หน่อยน้าค้า >///<

บทที่ 1 ปีศาจยั่วยุ 

แสงไฟโทนอุ่นจากฝ้าเพดานแบบติดไฟฝังฝ้ารอบกรอบห้อง 

กลิ่นก้านไม้หอมของกลิ่นดอกเจอร์เรเนียมให้ความรู้สึกผ่อนคลายสดชื่นคละเคล้ากับกลิ่นน้ำหอมสำหรับผู้ชายสะอาด

แต่มีความลึกลับน่าค้นหาที่โอบล้อมร่างอรชรเปลือยเปล่าเผยความงามอันเย้ายวนของหญิงสาวเจ้าที่อยู่ใต้อาณัติร่างสูงใหญ่เปลือยเปล่าเช่นกัน

เต็มไปด้วยมัดกล้ามแข็งแรง และสวยงาม

กรงเล็บยาวจิกแผ่นหลังกว้างจนแทบจมเนื้อ 

ใบหน้าสวยเหยเกพร้อมกับหยดเม็ดไข่มุกสีใสคลอปริ่มออกมาจากขอบตาราวกับนางเงือกกำลังร้องไห้ใต้ท้องทะเลที่มีพายุใต้มหาสมุทรพิโรธอย่างรุนแรง 

เมื่อด้ามหอกสัตโลหะวิเศษของเจ้าแห่งท้องน้ำกระทุ้งเพียงครั้งเดียวทั้งทะเลที่กว้างใหญ่ก็สั่นสะเทือนเลื่อนลั่นทั่วทั้งท้องน้ำ

         “มิน” 

คนที่รับกระแสความเจ็บปวดที่ตัวตนของเขา 

ไม่ต่างกันกับ ‘คนโกหก’ เรียกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงแหบพร่าขบกรามแน่นจนนูนขึ้นสันกรอบหน้าเขาชัดเจน

         “เห็นผลลัพธ์ของการโกหกแล้วหรือยัง”

เป็นการยิงคำถามให้คิดถึงการกระทำของตัวเธอเอง 

แม้แต่แรงพยักหน้าก็ยังแทบจะไม่มีเธอกัดริมฝีปากด้านในของตัวเองแน่นจนขึ้นสีระเรื่อ

อาจจะด้วยจูบที่หนักหน่วงของเขาเมื่อครู่ร่วมด้วย

         “ขะ ขอโทษค่ะคุณเจตน์ มินผิดไปแล้วค่ะ”

มือที่จิกแผ่นหลังเขาเลื่อนขึ้นมาพนมจะไหว้ขอโทษขอโพยเขากับสถานการณ์สำคัญแบบนี้มันจะไม่ตลกไปหน่อยหรือ 

         คิ้วเข้มเฉียงได้องศาขมวดกับภาษากายของเธอที่กักเก็บอารมณ์หวิวหวามในตอนแรกที่เริ่มเอาใจเขาแบบเก้กัง

แต่ก็ใจสู้แสดงออกว่าพร้อมสำหรับ ‘งานของเธอ' 

แต่พอถึงเวลาต้องปฏิบัติจริงแบบเต็มรูปแบบ กลับตัวสั่น กล้ามเนื้อเกร็ง 

สัมผัสได้แต่ความคร่ำเครียด และตื่นตระหนกออกมาจากญามินเท่านั้น

         เจตน์ใช้มือข้างเดียวเลื่อนข้อมือเล็กที่กำลังยกมือไหว้เขาแบบที่เคยเจอแต่ในนิยายอีโรติก 

ในสถานการณ์แบบนี้เขาไม่ถูกใจที่สุดคือคู่นอนปิดบังความจริงจนทำให้ไม่ราบรื่นอย่างที่ควรจะเป็น 

         เขากดข้อมือเธอลงเตียงนุ่มเหนือศีรษะ

         “สิ่งที่ฉันต้องการได้ยินในตอนนี้ไม่ใช่คำขอโทษ รู้ใช่มั้ย” 

ดวงตาสีถ่านกล้าไฟลดสายตาลงมายังจุดกึ่งกลางสองร่างที่สอดประสานกันได้เพียงแค่แกนมังกรใหญ่ส่วนหัวเท่านั้น 

ปากทางช่องแคบคับแน่นรัดตึงส่วนนั้นของเขาจนแดงบวมเป่ง

ทำให้เขาไม่สามารถขยับต่อได้เพราะจะยิ่งเพิ่มความเจ็บปวดมากขึ้นทั้งคู่

         “แล้วคุณเจตน์ต้องการให้มินทำยังไงเหรอคะ”

“ที่ฉันต้องการตอนนี้น่ะ”

         เขายังไม่ได้ให้คำตอบเสียทีเดียว 

มีเพียงมุมปากที่โค้งขึ้นกับแววตาลึกล้ำลดมองมือใหญ่ที่มีเส้นเลือดสลักเสลาอย่างสวยงามลากไล้จากหน้าท้องไร้ไขมันกำลังหดเกร็งด้วยความเจ็บที่กึ่งกลางกายเหมือนร่างจะแตกสลายได้ทุกเมื่อ

แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่สบายใจที่ปลายนิ้วมาหยุดอยู่ที่กลีบดอกไม้งามที่ล่วงล้ำเข้ามาก่อนหน้านี้ 

ไม่ใช่ว่าเธอไม่ชอบแต่กลับรู้สึกดีกับสัมผัสของเขามากเสียจนกลัวว่าซักวันจะหลงระเริงไปกับห้วงปรารถนาของเขาจนยากจะถอดถอนตัว

         “อื้อ คุณเจตน์คะ”

         “ใช่ อย่างนี้แหละ เสียงหวานของเธอญามิน”

ปีศาจจอมยั่วยุราคะของมนุษย์ได้วางกับดักเอาไว้อีกครั้ง 

เขาไม่ได้ถอดถอนส่วนที่ค้างคาออกไป 

แต่กลับแตะปลายนิ้วชี้ที่ติ่งเกสรดอกไม้แล้วเริ่มคลึงมันกระตุ้นเอาน้ำหวานซึมเคลือบคอนด้อมสีขาวขุ่นชนิดผิวเรียบเพียงเท่านั้น 

นัยน์ตาหวานล้ำเริ่มเผยความปรารถนาในจิตใจด้านมืดของตัวเองออกมาผ่านแววตา 

เสียงที่เปล่งออกมาแม้จะมีลมหายใจติดขัดด้วยความตื่นเต้นกับประสบการณ์ ‘ครั้งแรก’ ของเธอ 

         ญามินคงไม่รู้ว่าปฏิกิริยาอันไร้เดียงสาของเธอมันปลุกความมืดดำในตัวปีศาจตนนี้ให้ตื่นขึ้นมาแบบที่ไม่เคยรู้สึกกับเหยื่อคนไหนมาก่อน

แต่ก็ต้องข่มจิตใจเอาไว้

         เพราะสำหรับญามินแล้ว เจตน์ต้องการเลียดลิ้มเลียรสสัมผัสของเธออย่างค่อยเป็นค่อยไป 

แต่ก็เก็บทุกรายละเอียดของการทานอาหารเมนูจานใหม่ที่ดูท่าเขาไม่น่าจะเบื่อรสชาติของมันง่ายดาย 

ขาเรียวเริ่มเกาะก่ายรอบเอวเขาทั้งต้องการบางสิ่งบางอย่างที่รอคอยแต่ก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร 

ทั้งพยายามต่อสู้กับด้านสว่างของ

ตัวเองว่าอย่าเผลอไผลไปกับการล่อลวงของปีศาจอย่างเขา

         “อยากให้ฉันทำอะไร บอกสิ”

ใบหน้าหวานยามนี้บ่มแดง หลุบสายตาหลบเขามองที่แขนแกร่งที่ขยับทั้งปลายนิ้วปั่นป่วนใจกลางเธอเล่น 

และค่อยๆ ขยับแกนกายสอดลึกเข้ามาอย่างใจเย็นไปด้วย 

ตรงข้ามกับเธอที่สับสนได้แต่กัดริมฝีปากด้านในกลั้นเสียงเล็ดลอดออกมา

         “ว่ายังไงล่ะ”

“มินมีสิทธิ์ร้องขอได้ด้วยเหรอคะ” 

อกซ้ายเต้นหน่วงขึ้นเรื่อยๆ กับสายตาเหมือนจะกลืนกินจิตวิญญาณของเธอรวมกับเรือนร่างนี้

“ลองพูดมาก่อนสิ” 

ดวงตาสีถ่านกล้าไฟปกติก็สร้างความกระวนกระวายเวลาที่เขาเพียงแค่มองมานิ่งๆ 

แต่ตอนนี้มันกลับคุกคามแบบที่ไม่เคยเห็นจากเจตน์มาก่อน

เสียงหวานคลอขึ้นมาอีกครั้งกับสะโพกกลมกลึงแอ่นโค้งขึ้น

ไขว้คว้าหาการปลอบประโลมด้วยสองสิ่งที่สร้างความทุกข์ทรมานต้องการรู้สึกถึงตัวตนของมันมากกว่านี้

       แต่เขากลับหยุดขยับเสียดื้อๆ  

หัวคิ้วสวยขมวดแสดงออกทางสีหน้าโดยไม่ได้ตั้งใจว่ากำลังถูกขัดใจ 

เจตน์เปรียบดั่งปีศาจที่รู้ความต้องการของมนุษย์ที่สุขด้วยการกระตุ้นเอาความกล้าออกมาจากคนที่ถูกสังคมตีกรอบผู้หญิงที่ทำอาชีพนี้ตลอดมาเริ่มทำลายรั้วที่มองไม่เห็นกักขังเสรีภาพในจิตใจเธอออกมาเรื่อยๆ

“กอด กอดมินแน่นๆ ได้มั้ยคะ…..” 

น้ำเสียงอ้อแอ้ส่งผ่านความต้องการผ่านสายตา และคำขอที่สื่อความหมายลึกลงไป 

เมื่อได้รับการอนุญาตที่เขารู้ดีอยู่แล้วว่าเธอที่ไร้ประสบการณ์ย่อมเป็นรองกับการปิดกั้นอารมณ์ปรารถนาจากสายตาเขาไว้ไม่มิดชิด 

จากนั้นเจตน์ตอบสนองคำขอร้องของญามินด้วยการช้อนแผ่นหลังนวลเนียนขึ้นมาจัดแขนในท่าเธอกำลังโอบกอดเขาเอาไว้ 

         วางขาเรียวสองข้างนั่งซ้อนอยู่บนตักแกร่ง

ที่ตอนนี้ความแข็งแกร่ง และร้อนรุ่มสอดลึกเข้ามาในความอ่อนนุ่มที่ตอดรัดสิ่งที่สอดสวมอยู่ 

เธอกอดเอวเขาแน่นขึ้นโดยไม่ต้องรอคำสั่งก็รู้ว่าต่อจากนี้เขาจะเป็นที่ยึดเหนี่ยวของเธอหลังจากนี้

         “การเชื่อใจกันมันจะทำให้ทุกอย่างวิเศษอย่างไม่น่าเชื่อ”   

         อกคับขยายกว่าขนาดตัวที่ไม่คิดว่าเธอจะรับมันไหวบดเบียดแนบชิดอกแกร่ง 

รู้สึกได้ถึงอัตราการเต้นของหัวใจดวงเล็กๆ โครมครามผสานกับจังหวะที่สม่ำเสมอของหัวใจเขาที่ไม่ได้ถี่ระรัวอย่าง ญามิน

แต่หน่วงแรงไม่ออกทางสีหน้า ไม่ว่าอารมณ์ไหนก็ค่อนไปทางราบเรียบอยู่เสมอของเจตน์

         “มินเชื่อใจคุณเจตน์นะคะ”

เวลานี้คำที่ตอบรับเขากลับมาประกอบกับสายตาที่ใสราวกับน้ำบริสุทธิ์มันใสสะอาดซะจนเขาไม่ต้องเพ่งพินิจความคิดเธอให้มากมายก็รู้ว่าตอนนี้ญามินปากตรงกับใจที่สุด 

         ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนเข้ามาคลอเคลียริมฝีปากที่ตอบรับสัมผัสของเขาอย่างต้องการประสบการณ์มากกว่านี้

         แต่สำหรับเขาการที่ญามินเป็นแบบนี้มันคือจุดบอดที่เธอกำลังจะถูกเขารังแกเอาได้ง่ายๆ และไม่รู้จักพอในสิ่งที่เขาต้องการ

         ตอนนี้มือร้อนกดส่วนโค้งเว้าของเอวบางโยกเบาๆ อยู่บนหน้าตักของเขา

- จบบทที่ 1 -

อะไรยังไง เกิดอะไรขึ้นคะ? เพตถามว่าเกิดอะไรขึ้นคะ? เจอ ‘คุณเจตน์’ และ ‘ญามิน’ ตอนต่อไปคืนพรุ่งนี้เวลา 2 ทุ่มตรงนะคะ คืนนี้อ่านจบไปแล้วกับตอนแรกขอให้ทุกฝันหวานราตรีสวัสดิ์ค่ะ - [] -Zzz