คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 : วันแรกกับร้านซเว่นเซ้น (รีไรท์)
13/04/49
ตอนที่ 2 : วันแรกกับร้านซเว่นเซ้น
----------------------------------------------
ฉันนั่งมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างใจลอยก่อนที่จะถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา
"เฮ่อ~~~~"
"เป็นไรของแกวะ?" ฉันหันไปมองยัยเอ้ที่กำลังรูดไอติมเข้าๆ ออกๆ จากปากอย่างเมามันส์ =__=;; เอ่อ...มันทำให้คิดถึง อ๊าก!!! ฟุ้งซ่านๆ
"เซ็ง...เบื่อ...ไม่มีไรทำ" ฉันตอบออกไปแบบเซ็งๆ
"อ๊ะ! แกมีแน่ เย็นนี้ไง...เย็นนี้ๆ" เอ้ทำท่าดีใจใหญ่ มันเลิกกินไอติมทันทีแล้วเปลี่ยนมาเขย่าแขนของฉันแทน
"เย็นนี้อะไรเล่า!" ฉันจ้องหน้ามันงงๆ เย็นนี้มีอะไร -_-?
"ก็...แกต้องไปหาแฟนแกไง แฟนแกน่ะ...แฟนแก" O.O -_-a --___-- =[]=;; งะ...TT^TT ฮือ หมอนั่นไม่ได้เป็นแฟนฉันนะ เปล่านะเปล่า ถ้าให้ฉันเป็นแฟนหมอนั้น...ฉัน...ขอตายดีกว่า "เลิกเรียนแล้วไปกันนะ..."
"บ้าหรอ!...ไม่ไปหรอก แกไปคนเดียวเหอะ..." ฉันปฏิเสธพลางโบกไม้โบกมือไปมาตรงหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย
"เขาบอกว่าถ้าแกไม่ไป เขาจะมาลากคอแกไปเลี้ยงไอติมถึงหน้าโรงเรียนเลยน้า~~" ยัยเอ้ลากเสียงยาวพลางทำท่าสยองๆ เหมือนกับมันเป็นผีแล้วกำลังหลอกฉันอยู่ --____-- แกรู้มั้ยว่ามันเหมาะกับแกมาก ฮ่า...ฮ่า ล้อเล่นง๊าบ ^0^
พอยัยเอ้พูดจบมันก็ยังคงนั่งดูดไอติมที่อยู่ในมือของมันต่อไปจนหมด อาจารย์วิชาคณิตเข้ามาสอนตามปกติ ฉันมองกระดานพลางเอามือท้าวคางอย่างเหม่อลอย ฉันฟังที่อาจารย์พูดก่อนที่จะใช้พลังลมปราณสะท้อนวิชามารออกไปจากตัว สรุป...ฉันไม่เคยสนใจเรียน -""- รับรู้อะไรมาสะท้อนวิชากลับไปหมดทันที
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วและเรื่อยเปื่อย ไม่นานเท่าไหร่นักเสียงออดหมดคาบก็ดังขึ้น ยัยเอ้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที ก่อนที่จะสะพายกระเป๋าเป้ขึ้นบ่า แล้วหันมาส่งสายตาปิ๊งๆ ให้ฉัน =__=
"ฉันเป็นเวรทำความสะอาดวันนี้..." ฉันพูดขึ้นก่อนที่จะรีบวิ่งไปหยิบไม้กวาดที่วางอยู่หลังห้องทันที
"*-* ไม่เป็นไร...พรุ่งนี้แกค่อยทำก็ได้" =__=;; หนะ...นี่...แกเอาจริงหรอ ไม่นะไม่!!! TT^TT
พอยัยเอ้พูดจบมันก็ไม่รอช้ารีบเดินตรงลิ่วเข้ามาหาฉันที่กำลังถือไม้กวาดไว้ในมือเอาไว้แน่น ยัยเอ้ส่งยิ้มหวานมาให้ฉันก่อนที่จะกระชากไม้กวาดออกจากมือของฉัน แล้วโยนมันทิ้งลงพื้นไปอย่างไม่ใยดี TT^TT
"ไอ้แว่น!!!" เอ้ตะโกนดังขึ้น ทำให้คนที่นั่งอยู่หลังห้องหันมามองเอ้อย่างงงๆ "แกนั่นแหละ ทำเวรแทนเพื่อนฉันด้วยถ้าแกไม่ทำ พรุ่งนี้แก..." เอ้หยุดพูดก่อนที่จะใช้นิ้วชี้ปาดไปที่คอของด้วยเองช้าๆ พลางทำหน้าหื่นๆ
TT^TT ฮือ ฉันอยากจะร้องไห้
พอนายแว่นที่นั่งอยู่หลังห้องเห็นแบบนั้นก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วคว้าไม้กวาดที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้นขึ้นมาและเริ่มกวาดห้องทันที TT^TT นายแว่น...นี่นายเป็นผู้ชายรึเปล่าเนี่ย ปล่อยให้ผู้หญิงอย่างยัยนี่สั่งได้ไงกัน ฮือออ อยากตายค่ามีเพื่อนเป็นมาเฟีย (ถึงจะไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วละ TT^TT)
"เอาละ แกทำเวรพรุ่งนี้แล้วกัน วันนี้ฉันวานให้คนอื่นทำให้แล้ว อ๊ะ! แบบนี้แกก็ว่างแล้วซิ งั้นไปกันเถอะ ^0^" TT^TT ไม่ไป๊ไม่ไป ไม่ไปได้มั้ยอ้า
"วันนี้มีการบ้านฉันต้องรีบกลับไปทำการบ้าน ไม่ได้ๆ ไปไม่ได้" TT^TT
"เอาสมุดแกมา"
"ทำไมอ้าาาาา"
"เอามาเถอะน่า" เอ้ส่งยิ้มหวานมาให้ฉัน แต่ทันใดนั้นเองฉันก็คิดเรื่องสำคัญขึ้นมาได้
"แล้วแกรู้จักโรงเรียนของไอ้หมอนั้นรึไง?"
"รู้ซิ!...เอ้ย!! เปล่าๆ ไม่รู้ๆ" -_- เริ่มไม่ชอบมาพากลละ มันต้องมีอะไรปิดบังฉันอยู่แน่ๆ
"มีอะไรไม่ชอบมาพากล...แกมี..." ฉันหยุดพูดทันทีเพราะรู้สึกถึงแรงดึงรั้งที่ปกคอเสื้อของฉัน
ฉันที่กำลังหันหลังให้ประตูก็ค่อยๆ หันกลับไปมองช้าๆ แล้วภาพที่ฉันเห็นก็ทำให้ฉันแทบช๊อค อ๊ากก!!! นายน้ำลายยืด TT^TT นายรู้จักโรงเรียนฉันได้ไง
"ฉันบอกเธอแล้วใช่มั้ย...ว่าให้มาหาฉันที่โรงเรียน"
"นายบอกสี่โมง แต่นี่..."
"ไม่มีแต่! เธอต้องไปเลี้ยงไอศกรีมฉันเดี๋ยวนี้!" ว่าแล้วเขาก็ลากฉันทั้งอย่างงั้นออกไปจากห้อง
ฮือออ TT^TT ไม่น้า...ชีวิตวัยรุ่นของฉันคงได้จบลงวันนี้แล้วละ ฮึก...เศร้า
ณ ร้านไอศกรีมซเว่นเซ้น
ชีวิตวัยรุ่นที่ฉันพูดถึงเมื่อกี้ก็คือ การเป็นโสด...อยู่คนเดียวเพื่อรอคอยรักแท้จากชายหนุ่มรูปหล่อใจงาม แต่ภาพแฟนคนแรกที่ฉันเคยวาดฝันเอาไว้ก็หายกระเจิงไปหมด เมื่อฉันเห็นภาพของอีตาบ้านี่ที่กำลังกินไอศกรีมไปมากกว่าสี่ถ้วยแทรกขึ้นในมาในหัวสองของฉันแทน
...แล้วใครจะเป็นคนจ่ายวะเนี่ย ตูนี่หว่า TT^TT ฮือ~
ฉันวางช้อนไอศกรีมที่อยู่ในมือลงทันที ก่อนที่จะหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาจากกระเป๋ากระโปร่ง และเริ่มคลี่มันออกดูทีละช่อง หนึ่งร้อย...สองร้อย ฮือออ ของหมอนั่นก็ห้าถ้วยเข้าไปแล้วรวมของฉันอีกก็เป็นหก ถ้วยละห้าสิบเก้าบาท เดี๋ยวนะๆ ขอคำนวณก่อน -_- งึมงำๆ สามร้อยห้าสิบสี่บาท TT^TT ฮือออ แล้วฉันจะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายเขาวะเนี่ย ฉันทำได้แต่ภาวนา...ขออย่าให้เขาสั่งเพิ่มอีกถ้วยเลย ได้โปรดเถิด~~~
"พี่สาวครับ เอาแบบนี้อีกถ้วย..." O.O ฮึก...TT[]TT ฉันอยากจะหายใจไม่ออกตายเพราะน้ำลายจุกคอซะตอนนี้เลย
"ได้คะ รอแป๊บนะคะ" พี่สาวเดินมาจดบิล ก่อนที่จะเดินจากโต๊ะที่ฉันนั่งอยู่กับเขาแค่สองคนไป
ตั้งแต่เกิดมาอีตานี่ไม่เคยกินไอศกรีมเลยรึไงวะเนี่ย แล้วฉันจะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายเขา ฉันมีอยู่แค่สองร้อยเองนะ และในระหว่างที่ฉันกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ไอเดียร์อันบันเจิดก็ส่องแสงสว่างจ้าขึ้นทันที ฉันรีบหยิบช้อนของตัวเองที่อยู่ตรงหน้าขึ้นแล้วรีบกินไอศกรีมให้หมดก่อนหมอนั่น
"ปวดฉี่จังเลย..." ฉันพูดขึ้นเบาๆ ก็ที่จะตีหน้าแบบว่าปวดสุดๆ ^0^
"ก็ไปดิ...กลับมาเร็วๆ นะ" หมอนั่นพูดทั้งที่ยังสนใจกับไอศกรีมที่มีเหลืออยู่ในถ้วย
"อืม...แล้วจะรีบมา" พอฉันลุกขึ้นยืน ไอศกรีมอีกถ้วยหนึ่งก็ตั้งลงตรงหน้าหมอนั่นพอดี
สำเร็จ ^0^v ฉันสะใจกับตัวเองเล็กน้อย ก่อนที่จะรีบเดินออกมาจากร้านอย่างรวดเร็ว ฉันหันกลับไปมองในร้านอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าหมอนั่นยังนั่งกินไอศกรีมอยู่ ฮ่า...ฮ่า...เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับฉัน หกถ้วยของนายกับอีกหนึ่งถ้วยของฉัน นายจ่ายแล้วกัน นายน้ำลายยืด กร๊ากกกก~~ ฉันเอามือท้าวเอวก่อนที่จะหัวเราะออกมาอย่างมีชัย
ระหว่างทางกลับบ้าน... ข้อสงสัยมากมายผุดขึ้นมาในโซนประสาท แล้วมันก็วิ่งวนไปเวียนมาอยู่ในหัวสมองของฉัน หมอนั่นรู้จักโรงเรียนฉันได้ไง =___=a หมอนั่นรู้ได้ไงน้า ช่างมันเตอะเอาไว้คิดทีหลังดีกว่า แต่ที่รู้ๆ ตอนนี้ฉันรอดแล้วค่า ^0^v เป็นเพราะมันสมองอันชาญฉลาดของฉันเลยเชียวนะ กรั๊กๆๆๆ ว่าแต่...ทำไมตัวฉันมันโล่งๆ ยังไงชอบกล ฉันลืมอารายรึเปล่าน้า ลืม...ลืม... เอ่อ...ลืมอะไรนะ โอ๊ย!!! คิดไม่ออก เอาไว้คิดตอนกลับถึงบ้าน...ก็แล้วกัน…
ณ บ้านของยัยหยิน
"หิว...หิวจังเลยแม่!!" ฉันตะโกนร้องขึ้นทันทีเมื่อเปิดประตู และก้าวขาเข้ามาในตัวบ้าน
"เพิ่งจะหกโมงเองลูก รอก่อนนะพ่อจะกลับมาตอนหนึ่งทุ่ม" แม่ตะโกนออกมาจากห้องครัว
วันนี้ฉันต้องได้กินแกงส้มกับไข่เจียวแหงๆ ^0^ ได้กลิ่นนะ...ได้กลิ่น ของชอบอย่างแรงเลยละขอบอก แหมๆ วันนี้เจอแต่เรื่องดีๆ ยกเว้นเรื่องของหมอนั่นเอาไว้เรื่องหนึ่งแล้วกันนะ กรั๊กๆ
"ค่า...รอก็ได้ค่า!!!" ฉันตะโกนตอบแม่กลับไป แม่ยื่นหน้าออกมาพ้นห้องครัวเล็กน้อยก่อนที่จะส่งยิ้มหวานมาให้ฉัน
ฉันเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น และทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตัวนุ่มหน้าทีวีทันที ฉันไม่รอช้ารีบคว้ารีโมตที่ตั้งอยู่ตรงหน้าขึ้นมา แล้วกดเปลี่ยนช่องไปมาอย่างเมามันส์เพื่อระงับอาการหิว (=____= แล้วมันช่วยอะไรบ้างได้มั้ยเนี่ย) เอ๋...ว่าแต่ฉันลืมอะไรน้า นึกก่อนๆ =___= ลืมอารายน้า...ลืม...ลืม แง้มคิดไม่ออกอีกแล้วอ้า
"อ้าว..." อยู่ดีๆ แม่พูดขึ้นก่อนที่จะเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น
"หาอะไรอยู่คะแม่" ฉันหันไปถามแม่ เพราะเห็นแม่กำลังหาอะไรบางอย่างอยู่อย่างขะมักเขม้น เผื่อฉันจะได้ช่วยหาไง (แบบเป็นเด็กดีไรเงี้ย ^0^)
"หากระเป๋าเป้ของลูกนั่นแหละ เอาไปไว้ไหนละลูก?" กระ -_-a เป๋า =__= เป้ =[]=;; ของฉ้าน…TT^TT ฮือออ ลืมไว้...ลืมไว้ที่ร้านไอศกรีม อ๊าก!!! ยัยบ้าลืมไว้ได้ไงวะ ฮืออ TT[]TT ยัยสมองขี้เลื่อย
ถ้างั้น กระเป๋าเป้ สมุดโน้ต หนังสือเรียน ดินสอ ปากกา ก็อยู่กับไอ้หมอนั่นหมดเลยน่ะซิ อ๊าก!!! แล้วพรุ่งนี้ฉันจะเอาอะไรไปเรียนละเนี่ย ฮือออ บ้าจริงเชียว ยัยงั่งเอ้ย!!! TT[]TT
"เป็นอะไรไปน่ะลูก" แม่ถามอย่างงงๆ ก่อนที่จะมองฉันที่กำลังฟุบหน้าอยู่บนพนักพิงของโซฟา
"หนู...หนูลืมกระเป๋าเป้ไว้ที่ร้านไอศกรีม คะแม่ แงๆๆ"
"โธ่...เจ้าลูกจอมซุ่มซ่าม กระเป๋าตังยังอยู่ที่ลูกใช่มั้ย?" ฉันพยักหน้าตอบแม่พร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลรินลงอาบแก้มเพราะความเจ็บใจ (ไม่ใช่เสียใจนะยะ>[]<เจ็บใจยะ...เจ็บใจ แค้นๆ)
อีกด้านหนึ่งที่ร้านไอศกรีมซเว่นเซ้น
"ยัยนั่นมันไปไหนของมัน" ผมมองถ้วยไอศกรีมกว่าสิบถ้วยที่วางเรียงรายกันอยู่บนโต๊ะอย่างเป็นระเบียบโดยฝีมือของผมเอง แหะ...แหะ ผมมองไปยังเก้าอี้ที่หยินเคยนั่งอยู่อย่างเหม่อลอย ก่อนที่จะยิ้มออกมาและแอบขำอยู่ในใจลึกๆ "งั่งชะมัด งั่งสิ้นดี คิดจะหนีทั้งที ยังจะลืมกระเป๋าเอาไว้อีก บ๊องจริงๆ ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า..." ผมหัวเราะออกมาอย่างอดรนทนไม่ไหวก่อนที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้ของตัวเอง ผมเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าเป้ของหยินขึ้นมาจากเก้าอี้ของเธอ
ดีนะที่ยัยนั่นไม่ลืมเอากระเป๋าตังค์ไปด้วย ผมสะพายกระเป๋าเป้ของเธอไว้บนบ่าคนละข้างกับกระเป๋าเป้ของผม ผมหยิบบิลบนโต๊ะขึ้นมาแล้วเดินตรงไปหาเค้าเตอร์เพื่อจ่ายเงิน
ยัยโง่เอ้ย... ตลกเป็นบ้าเลย... ซุ่มซ่ามชะมัดน่าสนุกดี... เล่นต่อให้ครบเดือนก็คงจะไม่เสียหายอะไร...จริงมั้ย? ผมหยิบเงินออกมาจากกระเป๋าสตางค์ของตัวเองแล้ววางมันไว้บนเค้าเตอร์อย่างนุ่มนวล ก่อนที่จะเดินออกจากร้านไป
ณ บ้านยัยหยิน
"ฮัจ...ฮัจ...ฮัจชิ่ว~~" ใครบังอาจมานินทาฉันยะ แต่ที่รู้ๆ พรุ่งนี้ฉันต้องตายแน่ๆ TT[]TT กระเป๋าก็ไม่มีแถมยังหนีไอ้หมอนั่นออกมาอีก เฮ่อ...นี่หรือชีวิต =___= แล้วพรุ่งนี้ฉันจะไปโรงเรียนยังไงละเนี่ย TT^TT คิดไม่ออก...
ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆ เลย TT^TT ฮือออ...
----------------------------------------------
มารีไรท์ใหม่ ไม่งั้นคนอ่านเข้าใจผิดว่าพระเอกเอาเงินนางเอกจ่าย
เฮ่อ... แก้ใหม่แล้ว แง้มๆ เดี๋ยวตอน 3 จะเอารุปพระเอกกะนางเอก
มาให้ดูเน้อ
ความคิดเห็น