รัก ซึม ใจ

"ได้ข่าวว่ามีคนมาจีบ?"

"เอ่อ คุณพี่ดินรู้ได้ยังไงคะ"

"ใคร..."

"รุ่นพี่คณะวิศวะค่ะ"

"แล้วยังไงต่อ"

"เขามาขอเบอร์ค่ะแต่บัวบอกว่าพ่อดุให้ไม่ได้"

"พ่อ?" ถึงตรงนี้คนฟังถึงกลับงุนงง

"ใช่ค่ะ บัวบอกเขาว่าคุณพี่ดินเป็นพ่อ"

คนฟังแอบตกใจ เขากับเธออายุห่างกันสิบปี แต่นี่เธอกลับไปบอกไอ้ผู้ชายคนนั้นว่าเป็นพ่อเนี้ยนะ

เด็กคนนี้แอบด่าเขาแก่ใช่ไหมวะ ปฐพีบ่นในใจ

"บอกว่าเป็นพี่ก็ได้มั้ง"

"พ่อน่ะถูกแล้วค่ะ" หญิงสาวยังยืนยันคำเดิม ใบหน้าหวานยิ้มเต็มแก้ม

"ถูกยังไง นี่เธอกำลัง...พี่แก่ขนาดนั้นเลยรึไง"

"ไม่ได้พูดสักหน่อย"

"ก็เธอไปบอกไอ้คนนั้นว่าพี่เป็นพ่อ" ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งโมโห

"พ่อค่ะ..." สาวน้อยยิ้มจนตาหยีแล้วเขย่งส้นเท้าให้ใบหน้าเข้าไปใกล้หนุ่มหล่อมากขึ้น

จนเห็นแก้มใสชัดเจน และเขาก็ไม่คิดหลบเลี่ยง "พ่อทูนหัวไง"

"ฮะ!" นี่มันไม่หนักกว่าเดิมรึไง ก็ในเมื่อพ่อทูนหัวมันหมายถึง...ผัว

"ได้ผลนะคะ พี่เขาเลิกยุ่งแล้วเดินหนีไปเลย"

บัวหอมกลับมายืนในท่าปกติ แต่มีหนึ่งคนที่ไม่ปกติเพราะเกิดอาการนิ่งอึ้งไปสักพัก

ทว่าเสียงพูดของเธอก็ดึงสติของเขากลับมา

"อะ เอ่อ อืม ดีแล้วล่ะ คราวหลังใครมาจีบก็อ้างไปแบบนั้น"

* นิยายรักฟีลกู้ด น้ำเน่าสไตล์ลมพัดมาอีกแล้วค่ะ

* ฝากมิตรรักนักอ่านทุกท่านเอ็นดูด้วยนะคะ

* มี E-book ใน MEB แล้วนะคะ