ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Special - สุขสันต์วันปีใหม่ย้อนหลัง DONE!--
วันที่ 13 เมษายน ค.ศ. xxxx
" เฮ้ ทุกคน! วันนี้เป็นวันอะไร!! "
เสียงของชายหนุ่มผมสีน้ำตาลแดงวัย 17 ปีดังขึ้น นัยน์ตาสีมิ้นต์ดูมุ่งมั่นสุดๆ เขาอยู่ในชุดนักเรียน เสื้อเชิ้ตสีขาว คอปกสีขาวที่โผล่ออกมาดูตัดกับเสื้อคลุมสดำ ขลิบด้วยสีน้ำเงินสว่างดูเท่ไปอีกแบบ ริมฝปากสีเนื้อมีเลือดฝากเล็กๆ กำลังเหยียดยิ้มมุมปาก ชื่อของเขาคือ ออสติน วอ. แคสเซียส ข้างกายขวามือของเขามีชายหนุ่มอีกคน ที่อายุน้อยกว่า 1 ปี แต่กลับมีส่วนสูงที่สูงกว่ามาก เพราะขนาดออสตินยืนบนเก้าอี้แล้ว เขายังจะอุตส่าห์สูงถึงเอวคนยืนบนเก้าอี้อีก เรือนผมสีดำสนิท ตาคมสีทองราวกับเหยี่ยวกวาดไปมองไปรอบๆ ตาข้างขวาถูกพันด้วยผ้าพันตาสีดำ สาเหตุก็มาจากออสตินนั่นแหล่ะที่วิ่งหนีเขาแล้วโดนรุมทำร้าย แต่ผู้โชคร้ายดันเป็นเขาที่เข้าไปช่วยแทน...
" ??? "
ทุกคนในห้องหันมามองเขาเป็นตาเดียว
" วันอะไรหรอครับ หัวหน้า? "
ชายหนุ่มผมสีเข้ม นัยน์ตาสีน้ำทะเลภายใต้กรอบตาคม หรือ ลูซีน กลอร์ฟินเดล โบกมือเรียวไปมา เหมือนนักเรียนกำลังจะถามคำถามคุณครู
" วันอะไร? นี่พวกนายไม่รู้กันจริงๆหรอว่าวันนี้วันอะไร? "
เงียบ---
" เฮ้อ.. ฉันจะบอกให้เอาบุญก็แล้วกัน วันนี้ก็คือ.. "
" คือออ--- "
ชายเรือนผมสีแดง นัยน์ตาสีม่วงซุกซน ผู้ยืนอยู่ข้างซ้ายของออสตินลากเสียงยาว ตามคำของออสติน ชื่อของเขาคือ เซนเดอร์ เซียเอนอร์ ผู้ได้ฉายา ' ไอ้บ้า 500 ' แต่โดนล้อเป็น ' เบนด้า 500 ' แต่เจ้าตัวก็หาได้แคร์ไม่ เห็นดูขี้เล่น แต่เขากลับเป็นคนที่ออสตินไว้ใจมากที่สุด มากกว่าเซฟิรัส ผู้เป็นเพื่อนเล่นสมัยเด็กด้วย*
ผู้เป็นพี่อย่าง เซฟิรัส เซียเอนอร์ หรือ ผู้ที่ยืนอยู่ข้างขวาของออสติน หันมาทำตาดุๆใส่ เซนเดอร์เบิกตาแล้วกลอกไปมาแบบ ' อุ้ย! กลัวจัง~ ' แล้วหันไปอมยิ้มเล็กๆทางอื่น
" วันนี้ก็คือ... ! "
" คือ...?! "
คราวนี้คนลากเสียงไม่ใช่เซนเดอร์ แต่กลับเป็นชายหนุ่มเรือนผมสีชมพู นัยน์ตาสีเดียวกันเบิกขึ้นอย่างตื่นเต้น เขาคือ ไลโอเนล โลเวลล์ 1 ใน 3 พี่น้องห้อง A มีศักดิ์เป็นถึงบอดี้การ์ดของออสตินผู้เป็นหัวหน้าห้อง ตำแหน่งดูเหมือนจะโหด แต่ความจริงแล้วเขาเป็นคนขี้เล่น ใจดี และยิ้มแทบตลอดเวลาเลยทีเดียว
" คืออ-- เอ๊ะ.. " ขณะที่ออสตินกำลังจะพูด ตาสีมิ้นต์ของเขากลับเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่ทำท่าทำทางแบบไม่สนใจเขา
" ก่อนอื่นเลยนะ .. แดเนียล! อารัคเน่! ช่วยสนใจหน่อยจะได้มั้ย??! "
คำพูดของผู้เป็นหัวหน้าทำเอาสาวน้อย(?)ทั้ง 2 สะดุ้งเฮือก ชายหนุ่มเรือนผมสีควันบุหรี่กำลังเก๊กท่าอยู่นั้นหันมามองชายร่างเล็กช้าๆ แล้วยิ้มแหยๆให้ เช่นเดียวกับสาวน้อยตัวจริง(?) ผู้เป็นเจ้าของเรือนผมยาวสีน้ำผึ้งสลวยถึงเอว ตากลมโตสีฟ้าดูสวย นามกรของทั้ง 2 นั้นคือ นิคาซิโอ้ แดเนียล และ อารัคเน่ มาควิส เลอร์เทลองก์ เจ้าของตำแหน่ง สุดยอดแห่งความขี้เก๊ก ฝ่ายชายและหญิง(?)
" วันสงกรานต์สินะ "
เสียงทุ้มดังขึ้นจากด้านหลังห้อง ชายหนุ่มเรือนผมสีทองหม่น นัยน์ตาสีแดงดูเหม่อลอย ที่แก้มซ้ายมีผ้าแปะแผลขนาดใหญ่สร้างตำหนิให้ใบหน้าเนียน เขาเห็นว่าทุกคนหันมามองเขา จึงเบือนหน้าไปทางอื่น ข้างกันมีชายหนุ่มผมดำสนิท นัยน์ตาสีบานเย็น ใบหน้าส่วนล่างถูกปกคลุมด้วยหน้ากากสีดำ เขาดูไม่สนใจผู้คนเลยแม้แต่น้อย เอาแต่เล่นอยู่กับตุ๊กตา 2 ตัว และยังมีอีกมากมาย ที่วางแหมะอยู่บนกองหนังสือกองโต...
2 คนนี้ขึ้นชื่อได้ว่าประหลาดที่สุดในห้อง...
เพราะคนอื่นเขาไม่เต็มเรื่องสมองกัน(?) แต่ 2 คนนี้ไม่เต็มทางด้านจิตใจ(โถ่--)
" ใช่แล้ว! วันสงกรานต์นันเองงงง~ เอ๊ะ เดี๋ยวนะ? พวกนาย 2 คนมากันตั้งแต่เมื่อไหร่หรอ เดลล์? "
" ก็ ... นานอยู่นะ " เสียงอู้อี้ๆที่ตอบ ไม่ได้มาจากเดลล์ แต่กลับมาจากชายหนุ่มข้างๆเดลล์ มีนามว่า ริชซ่า เลนเต้ หรือ ไพโร ก็ไม่ทราบว่าใครตั้งชื่อเล่นให้ แต่คาดว่าน่าจะเป็นสาวกบูชาไฟอะไรทำนองนั้น--
แต่ เดลล์ หรือ เดลล์ (ไม่ทราบนามสกุล) นั้นประหลาดกว่า เพราะไม่ยอมบอกนามสกุลของตน แถมให้เรียกแค่ เดลล์ คนก็เลยเรียก เดลล์ ๆๆ ตั้งแต่นั้นมา จะเซ้าซี้ถามก็ขี้เกียจ เพราะเขาเป็นคนที่ใจแข็งและเงียบมากกกก มีเพื่อนสนิทอยู่ 2 คน ก็คือ ไพโร และ ... ตัวเอง (มีคุยกับซานโต้เป็นบางครั้งเพราะเงียบเหมือนกัน(?))
" สงกรานต์? แล้วยังไงต่อครับ? "
ถึงคราวที่หนุ่มเงียบของเราจะไม่เงียบอีกต่อไป---
ซานโต้ ฮานส์ ผู้เป็นเจ้าของเรือนผมสีทอง นัยน์ตาดุดันสีฟ้า และเจ้าของฉายา ' ไอ้แหลมน้ำแข็ง ' สาเหตุที่ได้ฉายาแบบนี้คงเป็นเพราะ ก้อนน้ำแข็งอย่างเดียวคงไม่ได้ มาเป็นแหลม เพื่อจะแสดงถึงความโคตรเงียบ นี่ไม่เทียบเป็นภูเขาน้ำแข็งก็เพราะยังมีพูดจาบ้าง ซึ่งนั่นก็ถือว่าดีมากสำหรับผู้ฟัง
" สงกรานต์ หรือ วันปีใหม่ไทย มาจากภาษาสันสฤตคำว่า สํ-กรานต หรืออ่านว่า สัง-กรา-นะ-ตะ** ที่แปลว่า ก้าวขึ้น แปลนัยๆว่า วันขึ้นปีใหม่ เป็นวันเฉลิมฉลองการขึ้นปีใหม่ของไทยด้วยการสาดน้ำเล่นกัน เป็นประเพณีที่ตกทดมาจากบรรพบุรุษ ที่มีการสงน้ำพระ รดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ เพื่อความเป็นสิริมงคล คาดว่าเป็นการแก้กันความหมายของฤดูร้อน รดน้ำแก่กันเพื่อความชุ่มชื้น จัดขึ้นเป็นเวลา 3 วันหลังปีใหม่ไทยคือวันที่ 1 เมษายน ครับ " ***
ข้อมูลหลั่งไหลพรวดพราดเข้ามากรอกหูพวกลิงทั้งหลาย(?) ทุกคนหันไปมองเจ้าของเสียงที่กำลังยืนนิ่งๆแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ตากลมดูไม่สบอารมณ์ตลอดเวลาของ คริสเมีย โอเว่น กวาดมองผู้คน และเลิกคิ้วสีดำรับกับผมเป็นเชิงว่า ' อะไร? นี่พวกนายยังไม่ชินกันอีกหรอ? '
เขาเป็นถึงที่ปรึกษาประจำห้อง มันก็คงไม่แปลกที่เขาจะมีข้อมูลมากมายในหัว
" ได้ยินที่คริสบอกแล้วใช่มั้ย? วันสงกรานต์เขาทำอะไรกัน??! "
" สาดน้ำครับ " ทุกคนตอบพร้อมกัน
" แล้วพูดถึงน้ำต้องนึกถึงอะไร~~? "
" ทะเล.. / ชายหาด / แม่น้ำ... " หลายเสียงเริ่มไม่พร้อมกัน...
" แล้วให้ทายสิว่าฉันหมายถึงอะไร~~~? " ออสตินถามด้วยรอยยิ้มเมื่อเพื่อนๆของเขาเริ่มทำความเข้าใจในอะไรหลายๆอย่าง
" ไปดูมวยทะเล... / ไปกินข้าวนอกบ้าน... / ไปปล่อยเต่า..? " หลายเสียงเริ่มต่อยกันเองแล้ว...(?)
" ไม่ใช่ๆ! ผิดหมดเลย! ฉันหมายถึงไปเที่ยวทะเลกันต่างหาก!! "
" อ๋อ... "
" ห๊ะ!? ไปทะเล!!!?? " ทุกเสียงกลับมาสามัคคีกันตะโกนถามลั่นห้อง
" ใช่! ไปทะเล! ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม! เราจะพบกันอีกครั้งตอนเวลาเที่ยงวันเป๊ะๆของวันพรุ่งนี้ ปฏิบัติ! " ออสตินออกคำสั่งเสียงดังฟังชัด และลงจากเก้าอี้
กริ๊งงงงงงง
เสียงสัญญาณปล่อยกลับบ้าน ออสตินและ 2 พี่น้องตระกูลเซียเอนอร์รีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าและกลับบ้านทันที
" ทุกคนอย่าลืมน้า~ พรุ่งนี้เที่ยงเป๊ะ! "
ทุกคนทำคอตก หน้ามุ่ย ตรงไปเก๊บกระเป๋าเตรียมกลับบ้านด้วยสีหน้าร่าเริงสุดๆ..
' ไม่ถงไม่ถามเรื่องความพร้อมซ๊ากกกก-คำ '
ก่อนเที่ยงวันของวันต่อมา...
ท่ามกลางแสสงแดดจัดที่ไม่มีร่มเงา มีชายหนุ่มหญิงสาวกลุ่มหนึ่งกำลังยืนสงบนิ่ง รอใครบางคนอยู่..
" ไงทุกคน! ตื่นเต้นที่จะได้ไปทะเลกันใช่มั้ยล่า!~~~~? "
เจ้าของเสียงทุ้มร่างเล็กเดินโบกไม้โบกมืออย่างร่าเริง ด้านข้างปะกบด้วยชายหนุ่ม 4 คนด้วยกัน ซึ่ง... สีหน้าของแต่ละคนต่างจากผู้เป็นหัวหน้าสุดๆ..
" ว่าไงล่ะ? "
เขาถามย้ำด้วยรอยยิ้ม
เงียบ---
" ว่าไง? หืม? "
เงียบ---
" ฉันถามน่ะ ... ได้ยินมั้ย? "
จากรอยยิ้มสดใสกลายเป็นรอยยิ้มของปีศาจ ทุกคนทราบทันทีว่าหากไม่ตอบแล้วล่ะก็... อาจจะได้รับบทลงโทษแสนสาหัสยิ่งกว่าซื้อตั๋วไปนอนกลางทะเลทรายตอนเที่ยงวันเสียอีก..
" ตื่นเต้นครับ... / ค่ะ... "
หลายคนตอบ พร้อมกับทำท่าทางตื่นเต้นแบบฝืนๆ ทำเอาเซนเดอร์แทบจะปาดน้ำตา...
น่าสงสาร----
" แล้วพร้อมรึยัง~~~? "
" พร้อมมม แล้ววว คร้าบบบ / ค่าาา " ทุกคนยกเว้นเดลล์กับไพโรพร้อมใจกันตอบเสียงยานโดยไม่ได้นัดหมาย
" งั้นไปกันเลยสิ! รออะไรล่ะ? "
ออสตินเดินนำหน้าไปก่อนพลางกวักมือเรียกให้ทุกคนเดินตาม(อย่างเอื่อยๆ)
_____________________________________________________________________________
ประมาณ 15 นาทีผ่านไป ทุกคนก็มาหยุดอยู่ตรงหน้ารถบัสชั้นเดียว ที่มีประตูทางเข้า-ออก เพียงประตูเดียว
" ยังดีนะที่เราได้ไปรถบัส... "
เสียงของชายหนุ่มเรือนผมสีชมพู นัยน์ตาสองสี หรือ ลีโอ โลเวลล์ กล่าวขึ้นอย่างโล่งอกที่ไม่ต้องเดินไป ก่อนจะเหวี่ยงกระเป๋าสัมภาระเข้าช่องเก็บของอย่างพอดิบพอดี แล้วเดินขึ้นรถไปเป็นคนแรก
จากนั้นคนอื่นๆก็จึงทยอยขึ้นรถมาเช่นกัน
แต่ปัญหาโลกแตกเกิดขึ้นทันทีที่ทุกคนขึ้นรถ เช่น บางคนอย่าง แอสลานติโน่ ควอทส์ และ เดาซ์ ซัวซ์ เกี่ยงกันนั่งติดหน้าต่าง ด้วยเหตุผลที่ว่า
" นั่งเถอะครับ ถ้าคุณอยากนั่ง " ชายผมขาวล้วนกล่าวด้วยวาจาสุภาพและยิ้มนิดๆ
" ไม่เป็นไร นั่งไปเถอะ~~ " แต่ชายหนุ่มผมสีคอปเปอร์กลับปฏิเสธอย่างนุ่มนวล
" แต่ผมไม่อยากนั่งในนี่.. "
" ผมก็ไม่อยากเหมือนกันครับ แต่ผมอยากนั่งกับเดาซ์คุงนี่(?) "
" ผมก็อยากนั่งกับคุณอัสลานเหมือนกันครับ.. เพราะนั่งกับคนอื่นๆคงจะมีปัญหาตามมาเยอะ.. "
ถัดมานี่ก็เป็นปัญหาหนักเช่นเดียวกัน เมื่อแดเนียลและอารัคเน่นั่งด้วยกัน...
" ผมนี่ช่างหล่อเหลาจริงๆเลย~~ "
" พวกเราเป็นคนหน้าตาดีค่ะ "
จากนั้นทั้ง 2 ก็นั่งเก๊กกันเป็นพันๆท่า ไม่ซ้ำกัน ราวกับว่าตนได้รับเลือกให้ไปถ่ายแบบอย่างนั้น
และอีกหลายๆคนที่ไม่อาจเอ่ยหมดได้ เนื่องจากมันวุ่นวายจริงๆ... ขนาดออสตินก็ไม่ยกเว้น
แต่แล้วก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่จะเข้ามาแก้ไขสถานการณ์ได้...
" ทุกคน เงียบ "
เขาเอ่ยเสียงเรียบ ผลลัพธ์ที่ตามมาคือเงียบกันทั้งรถ
" ที่นี่มีที่นั่งทั้งหมด 20 ที่นั่ง.. แบ่งเป็น 2 ฝั่ง โชคดีมากที่มันเป็นรถแอร์... ฉันจัดที่นั่งให้ทุกคนแล้วเพื่อตัดปัญหา "
ชายหนุ่มคนนี้มีเรือนผมสีดำเช่นเดียวกับคริสเมีย แต่มีดวงตาสีน้ำตาล เขาคือ เดชิโน่ สเปด หรือ พรีโม่ อีกคนที่เงียบที่สุดในห้อง แต่คนนี้จะแตกต่างเล็กน้อยที่ว่าเขาเป็นคนที่ขี้รำคาญและทำหน้าทะมึนตลอดเวลา แต่เอาจริงเขาก็อารมณ์ดีได้นะ...
ข้างกันมีชายหนุ่มผมสีขาวสะอาด ตัดกับสีผิวที่ออกคล้ำ นัยน์ตา 2 สี เขามีนามว่า เรสโซ่ ฟิเดล กล่าวทันทีที่พรีโม่กล่าวจบ
" ขอให้ทุกคนลงไปรอด้านล่างก่อนนะครับ ^^ "
เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม ทุกคนลงไปรอด้านล่างอย่างไม่มีทางขัดขืน .. ขืนขัดขืนก็โดนทำโทษไม่เว้นแม้แต่ออสตินด้วย..
" ผมจะประกาศแล้วนะครับ ไล่ไปตั้งแต่ด้านหน้าไปถึงที่นั่งหลังๆนะครับ จะนั่งเป็นคู่ทุกคนครับ ยกเว้นบางคนที่จะได้นั่งอัด 3 ครับ.. หลังจากผมประกาศชื่อใครแล้วก็ทยอยขึ้นไปเลยนะครับ เรียงเป็น ขวา-ซ้าย ขวา-ซ้าย นะครับ "
พรีโม่กล่าวเสียงเรียบเช่นเคย
" แรกสุดเลยนะครับ ออสติน กับ เซฟิรัส "
เซฟิรัสผู้มีสติดีอยู่เสมอหันมามองออสตินที่กำลังเหม่อลอย เขาส่ายหัวเบาๆก่อนจะลากหัวหน้าห้องให้ขึ้นไปด้วย นั่นทำให้ออสตินสะดุ้งนิดๆ
" เซนเดอร์ กับ อารัคเน่ " สิ้นเสียงนี้ เซนเดอร์หน้าซีดไปเลยทันที...
" ลีโอ กับ แดเนียล "
" ซานโต้ กับ ลูซีน "
" ไลโอเนล กับ ลิลลี่ และ เดาซ์ "
" แอสลานติโน่ กับ คริสเมีย "
" เดลล์ กับ ริชซ่า "
" และสุดท้าย.. ผม กับ เรสโซ่ เอาละ.. ครบแล้วนะครับ "
เขาประกาศรัวๆ จากนั้นก็ขึ้นรถต่อจากคนอื่นๆ พร้อมกับเรสโซ่
แต่ดูเหมือนการที่เขาประกาศไปจะไม่ได้ช่วยอะไร เพราะยังไงมันก็หนวกหูอยู่ดี...
" นี่เซฟี่ ขอหนุนตักหน่อยดิ "
" นั่งเฉยๆไปเลยนาย เป็นถึงหัวหน้าห้อง ยังทำตัวเป็นเด็กอยู่อีก -' '- "
" เซนสุดหล่อของอารัคเน่~~ "
" อะ... ออกไปเลยนะเว้ย! ฉันไม่ใช่พวกนิยมไม้ป่าเดียวกัน! .. อ๊ะ... ช่วยด๊วยยยย!! กรี๊ดดดด!! "
" ผมหล่อที่สุดในโลกแล้วครับ "
" หุบปากไป ถ้านายไม่อยากให้หน้าเละเหมือนซอมบี้โดนรถบดถนนทับ "
" ทำไมฉันต้องมานั่งกับนายด้วยวะ? (-''- ) "
" นั่นสิ.. ( -' '-) "
" พี่ลิลลี่ครับ ผมหิว~~~ "
" ทนไปก่อนนะลูก(?) (- -; ) "
" รู้สึกโชคดีที่ได้นั่งกับคุณนะครับ "
" อืม.. เช่นกัน.. "
.
.
.
" ผมว่าน่าจะจัดที่นั่งใหม่นะครับ "
" แต่ไม่ทันแล้วล่ะครับ รถออกแล้ว... "
กว่ารถบัสจะมาถึงทะเลก็ล่อไป 3 ชั่วโมง..
อนึ่งที่ช้าเป็นเพราะพวกคนในรถมันแต่เล่นกันนั่นแหล่ะ จนคนขับรถเป็นลม เกือบพารถเสียหลักไปหลายรอบแล้ว
ทุกคนทยอยลงจากรสด้วยความตื่นเต้นและสดชื่น(?)
ออสตินกระโดดลงจากรถและกางแขนเตรียมตัวจะวิ่งลงทะเล แต่กลับถูกเซฟิรัสที่ทำท่าง่วงๆดึงคอเสื้อไว้ ทำเอาคนตัวเล็กกว่าได้แต่พองแก้มงอนอย่างไม่พอใจ
ตามด้วยอารัคเน่ที่ลงมาด้วยท่าทางอันงดงามราวกับราชินีแห่งลานสเก็ต(?) และมีเอฟเฟคแสงกระจายแสบตา ตามด้วยคำว่า ' Fabulousssssss ' เหนือหัว
ลิลลี่และเซเดอร์เดินลงรถมาด้วยสะภาพไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ เพราะไลโอเนลเอาแต่งอแง อยากกินนู่นกินนี่(ก็คนมันหิว--) เดาซ์ก็ได้แต่นั่งเงียบ ไม่ช่วยอะไรเลยนอกจากช่วยให้กำลังใจ ส่วนอารัคเน่ก็คอยลวนลาม(?)เซนเดอร์ตลอด
ลีโอผู้หน้าทะมึนก็ถูกแดเนียลฉุดกระชากลงมาด้วยท่าสวยงามแข่งกับอารัคเน่ได้อย่างสูสี มีรังสีทะมึนจากลูซีนและซานโต้เป็นแบ็คกราวน์
ส่วนผู้โชคดีคนอื่นๆก็ลงมาด้วยสีหน้าแช่มชื่นปนสงสารผู้เคราะห์ร้ายคนอื่นๆเล็กน้อย(?)
" เซฟี่-- ปล่อยยย "
" ไม่.. รอคนอื่นๆก่อนสิ "
ออสตินลากเสียงอย่างหงุดหงิดและทำท่ากอดอกมองตาขวาง ซึ่งเซฟิรัสไม่ได้มองสายตาน่ากลัวนั่นเลยแม้แต่น้อย แต่กลับพูดเสียงเรียบออกมาเป็นเชิงห้าม
" ก็ลงกันหมดแล้วนี่ "
" .... "
" คริส .. เอาไงต่อ? "
ชายผมดำหันไปถามคริสเมียที่กำลังยืนมองรอบๆอย่างสนอกสนใจ
" ก็.. ไปหาที่นั่งก่อนครับ "
เขากล่าว ออสตินอาศัยจังหวะเผลอรีบแงะมือใหญ่ออก พลางตะโกนบอกทุกคน
" แล้วจะรออะไรกันล่ะ? ไปหาที่นั่งสิ! "
ทุกคนรีบกรูกันไปหาที่นั่งด้วยความตื่นเต้น และที่ของพวกเขาก็คือริมทะเลด้านในสุด เป็นที่ๆไม่ค่อยมีผู้คนซักเท่าไหร่ แต่ก็มีกลุ่มคน 2 กลุ่มนั่งมองพวกเขา
หากเป็นผู้คนปกติจะไม่น่าแปลกใจ แต่ 2 กลุ่มที่ว่ากลับเป็นนักเรียนห้อง B และ C โรงเรียนเดียวกับพวกออสติน
ฝั่งซ้ายเป็นกลุ่มห้อง C ส่วนทางขวาเป็นกลุ่มห้อง B
ดูท่า 2 กลุ่มนี้จะอยู่กันอย่างสงบสุข(?)จนกระทั่งห้อง A โผล่พรวดเข้ามา
" เอ๊ะ?! " ทุกคนอุทานขึ้นมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย หลังจากเสียงประสานสงบลง สถานที่แห่งนั้นก็สงบไปด้วย ผู้คนโดยรอบหันมามองพวกเขาเป็นตาเดียว[ไม่ใช่ร่างแยกเซฟี่นะเออ-- //โดนตรบบ]
ทุกคนนิ่ง.. ไม่มีใครเคลื่อนไหว จนกระทั่งชายหนุ่มหน้าหวาน เรือนผมสีขาวรับกับผิวขาวๆของเขา ดวงตาสีม่วงกวาดไปรอบๆ ก่อนจะยืนขึ้นและโค้งให้ทุกคนด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
" ขอโทษแทนเพื่อนผมทุกๆคนด้วยครับ ขอโทษครับ "
เขารอจนกระทั่งทุกๆคนเลิกสนใจ เขาจึงหันกลับมานั่งลงข้างชายเรือนผมขาวอีกคนที่ดูท่าจะเป็นรุ่นพี่ปี 4 แต่กลับกัน รูปร่างของชายคนนี้สูงโปร่ง ดูสันทัด ทำอะไรก็ดูสง่าไปหมดผิดกับชายคนเมื่อกี้ที่ทำอะไรก็ดีเหมือนลูกคุณหนู[มันก็สง่าป่าววะ! พูดงี้ไฝกันมะ--] ดวงตาของเขาเป็นสีชมพูครีมๆอ่อนๆ ดูแทบไม่ออกว่าเป็นสีอะไรเพราะโดยส่วนมากหากมองไกลๆจะดูเหมือนสีขาว ซึ่งทั้งสองคนมีนามว่า จิลเลียน และ โจเซฟ เจ. อีวานส์ ผู้ที่ติดอันดับหนุ่มป๊อปและเป็นหัวหน้าห้อง B ทั้ง 2 ระดับชั้นนั่นเอง
สักพักชายผมสีมิ้นต์คนหนึ่งก็ชูมือที่ถูกสวมด้วยถุงมือสีขาวสะอาดโบกไปมาให้พวกห้อง A .. ตั้นสิครับ.. ห้อง C ที่เป็นคู่อริกับห้อง A มาช้านาน(?)ก็โบกมือให้.. โบกมือทักทายแบบเป็นใตรด้วย.. ไม่ใช่แค่นั้น! .. เล่นโบกกันทั้งกลุ่ม!
" หวัดดีพวกห้อง A ! "
แน่ะ.. มีทักอีก!?
พระเจ้าครับ... วันนี้ต้องมีมังกรตัวเป็นๆโผล่มาแน่เลย.. โลกถึงคราวกลียุคแล้วครับ--
แต่จะมีเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่นั่งหลบสายตา กอดร่มทั้งๆที่อยู่ในร่ม ทั้งสองข้างถูกขนาบด้วยชายร่างสันทัด แต่หน้าตาหล่อเหลาเอาการ ด้าซ้ายไม่เท่าไหร่(?) แต่ด้านขวานั้นแทบจะทำให้ออสตินกรี๊ดกร๊าด เพราะอยากให้เขาคนนี้มีอยู่ห้อง A จะแย่อยู่แล้ว..
และนั่นทำให้เซฟิรัสไม่ชอบใจเท่าไหร่นัก.. ก็ไม่เท่าไหร่ แค่กีดกันเวลาออสตินเดินผ่านกับเขาคนนั้นทุกเวลา ค่อยกัดด้วยสายตาตลอดเวลาเดินผ่าน แสดงท่าทางไม่พอใจสุดๆเวลาออสตินพูดถึง และมักจะไม่พอใจเวลาออสตินแทบจะถลาตัวเข้าไปหาเวลาเจอหน้า.. แค่นั้นเอง
กลับมาเรื่องชายที่หลบหน้าหลบตาผู้เป็นหัวหน้าห้อง A สุดแกร่งกันดีกว่า.. เขาคนนั้นมีเรือนผมสีฟ้าเทียลยาวถึงกลางไหล่ แต่มัดเอาไว้เป็นเปียหน้า ใบหน้าหวานคนละแบบกับจิลเลียน เขาคนนี้ก็ติดอันดับหนุ่มป๊อป แถมยังเป็นหัวหน้าห้อง C แต่ออสตินจำชื่อไม่ได้ เพาะเป็นคนขี้อาย ชอบหลบตาคนอื่นหลายครั้ง เวลาที่เข้ามาคุยด้วย
" เฮ้.. นาย.. " ออสตินเดินเข้าไปหา แต่กลับถูกขวางด้วยชาย 5 คนด้วยกัน 1 ในนั้นคือ มิเกล โยแลนด์ องครักษ์(?)ของผู้เป็นหัวหน้าห้อง และเป็นคนที่ทุกคนสังเกตเห็นเป็นคนแรก ตอนที่โบกมือให้ด้วย
สายตาของแต่ละคนดูไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย..
" อย่า.. คิด.. แม้แต่จะเข้าใกล้พี่ชายของผมเกิน 2 เมตรนะครับ คุณออสติน ผมรู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่ "
ชายร่างสูงที่สุดหรือก็คือคนที่เซฟิรัสคอยขัดขวางไม่ให้เข้าใกล้ออสติน(?)กล่าวขึ้นเสียงเรียบๆ แต่สายตาดุดันมันพาลทำให้เสียงไม่เรียบไปด้วย..
" อ้าว... พูดงี้หมายความว่าไงฮะ แก!? เห็นพวกเราไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยรึไง? "
" มันก็ใช่.. "
" พูดแบบนี้หาเรื่องกันใช่ปะ?! "
คนที่โวยขึ้นมาก็ไม่มีใครอื่นนอกจากเซฟิรัส อารัคเน่และลิลลี่กลอกตาพร้อมกัน พวกเธอ(และเขา) ยืนอยู่ตรงนี้นานมากแล้ว.. และอารัคเน่ก็ไม่ค่อยชอบการยืนเท่าไหร่ ยกเว้นไปเป็นนาย(นาง)แบบ
โจเซฟเห็นสถานการณ์ชักจะไม่ดีและมีรังสีมาคุอยู่รอบๆบริเวณ ก็เดินเข้าไปกลั้นกลางระหว่างทั้ง 2 ห้อง .. แต่น่าแปลกที่ถึงแม้เขาจะตัวสูงมาก แต่กลับสูงได้เพียงแค่คิ้วของชายร่างสูงเท่านั้นเอง
" โว้ว.. ใจเย็นก่อนทุกคน มีอะไรค่อยๆพูดค่อยๆจากันก็ได้นี่.. กลับไปนั่งที่กันได้แล้ว.. เห็นมั้ยว่าทุกคนเขาหันมามองกันอีกรอบแล้ว "
ชายหนุ่มว่า พลางชี้ไปทางกลุ่มผู้คน ทำให้ทุกคนหันไปมองซักพัก และหันกลับมามองโจเซฟที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม
ชายผมขาวถอนหายใจช้าๆ " งั้น.. ไปทำอะไรลดความตรึงเครียดดีกว่ามั้ย? "
" คลายเครียด? " ทุกคนยกเว้นจิลเลียนและหัวหน้าห้อง A ทวนคำพูดพร้อมกันอย่างไม่เข้าใจ
โจเซฟคลี่ยิ้มขยี้ใจสาว(?)ก่อนจะกล่าวเสียงดังฟังชัด
" ใช่! คลายเครียด.. และวิธีที่ว่าก็คือ.... "
" แข่งกีฬาทางทะเลกัน! "
.
.
.
" ห๊า?!! "
* ไรท์ไปอ่านเจอมาค่ะ มือขวามือซ้ายดูเหมือนจะมีความสำคัญเท่ากัน แต่เอาจริงแล้ว คนที่ได้เป็นมือซ้าย จะเป็นคนที่ได้รับความสำคัญมากกว่าค่ะ
** ไรท์ไม่แน่ใจว่าอ่านแบบนี้รึเปล่านะคะ แต่ไรท์อ่านแบบ บาลี-สันสกฤต ค่ะ อ่านแบบพระสวด - -;;
*** เสิร์ชดูในเน็ตค่ะ จาก wiki กับ... เว็บอะไรไม่ทราบค่ะ จำไม่ได้ # my bad ...
มาต่อแล้วค่าา ขอโทษที่ช้าค่ะ.. และขอโทษอีกครั้งที่แต่งมึนๆนะคะะ # เมาแดดค่ะ--
ไรท์จะขอประกาศ ' ดองนิยาย ' ไปซักระยะนะคะ เพราะโรงเรียนจะเปิด ถถ
อะเฮื้ออออ-- หนุ่มน้อยขี้อาย-- เสียงก็น่ารัก-- //จะลาไปอยู่โลก 2D แล้วค่ะะะ ฟหกด่าสว--
ปล. แค่แปะรูปเฉยๆนะคะ ยังรับสมัครตัวนี้อยู่ จะเอารูปอะไรมาก็ได้ แต่อันนี้เอามาใส่แทนเฉยๆค่ะ w
# ความอวยส่วนบุคคล โปรดใช้จักรยานในการปัน(?)
28.06.59
มีการปรับเปลี่ยนหน้าตาของตัวละครบางตัวนะคะ
หากเปิดดูหน้าตัวละครแล้วอ่านไปด้วยอย่าสงสัยนะคะ www
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น