คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : โดนหลอก
แต่เขาคิดผิด กันตพลกล้าที่จะพุ่งรถใส่เขาด้วยความโมโห จนเป็นสนธยาเองที่ต้องรีบหลบ
“กัน เดี๋ยวสิ” เขาร้องเรียก แต่ก็ไม่มีวี่แววว่ารถคันนั้นจะหยุด
...
แล้วกันตพลก็กลับไปหาเขมิอรจริงๆ เขาขับรถไปที่บ้านของเธอ ก็เจอกับพิสุทธิ์พ่อของเขมิอร
“สวัสดีครับคุณพ่อ ผมมาหาพาย”
“พ่อเหรอ ลูกฉันหย่ากับนายแล้วนี่” เขาวางท่าทีเย็นชากับอดีตลูกเขย
”ผมมาก็เพื่อ...ง้อพายครับ”
”แล้วภรรยาคนใหม่ล่ะ ลูกในท้องอีก”
”ผู้หญิงคนนั้นวางแผนสร้างเรื่องขึ้นมาทั้งหมดครับ ผมผิดเองที่ไม่เชื่อใจพาย ผมอยากขอโอกาส”
“ดีนะ หย่ากันไปไม่ถึงสัปดาห์ก็จะมาง้อขอคืนดี”
”ผมรู้ดีครับคุณพ่อ เอ่อ คุณลุงว่าผมผิด ผมควรจะคิดตัดสินอะไรให้รอบคอบกว่านี้ แต่ให้โอกาสผมได้ลองคุยกับพายดูได้ไหมครับ” เขาอ้อนวอนขอความเห็นใจ อีกฝ่ายเมื่อนึกถึงความเจ็บช้ำของลูกสาว เขาจึงคิดแผนการแกล้งให้เข็ด
“ฉันก็อยากจะใจอ่อนนะ แต่...มันสายไปแล้วล่ะ”
”ทำไมครับ”
”พายกำลังไปสนามบิน จะไปเรียนต่อโทที่อังกฤษ”
“ผมจะรีบตามไปครับ”
กันตพลรีบไหว้ลาแล้วขับรถออกไปทันที
ระหว่างทางที่ไปสนามบิน เขาพยายามโทรติดต่อเธอ แต่ก็ติดต่อไม่ได้ เขารีบขับรถอย่างเร็วไปจนถึงสนามบิน เขาเดินหาจนทั่ว แต่หาอย่างไรก็หาไม่เจอ เขาคงมาช้าไปแล้วจริงๆ เขาเสียเธอไปแล้ว...
กันตพลตัดสินใจไปสอบถามเจ้าหน้าที่ แต่ก็พบกับความประหลาดใจว่าไม่มีชื่อของอดีตภรรยา เขาจึงรีบกลับมาหาพิสุทธิ์อีกครั้ง
“คุณลุงครับ บอกความจริงมาเถอะนะครับว่าพายไปไหน ขอโอกาสให้ผมอีกสักครั้งนะครับ” เขาเอ่ยขอร้องจากใจจริง จนพิสุทธิ์เริ่มเห็นใจ
...
ภูผาพยายามหาทางให้เขมิอรลืมเรื่องทุกข์ใจ และวันนี้ก็พบวิธีที่ดีนั่นคือการเก็บองุ่นในไร่
หญิงสาวมุ่งมั่นกับการเก็บองุ่นเสียจนลืมเรื่องอื่นๆไปชั่วขณะ ในตอนนั้นเองกันตพลก็ขับรถมาถึงพอดี และต้องอึ้งไปกับภาพความใกล้ชิดของอดีตภรรยากับหนุ่มหล่อเจ้าของไร่
เขาพุ่งตรงไปดึงตัวเขมิอรออกมา
“พี่กันมาได้ยังไงคะ”
“ผู้ชายคนนี้เป็นใคร” เขาถามเธอด้วยความโมโหหึง
“พี่กันมีสิทธิอะไรมาทำแบบนี้คะ ยัยพายเลิกกับพี่แล้วนะคะ” เจนจิราบ่นใส่
“พาย พี่เลิกกับปีมแล้ว เขาไม่ได้ท้อง พี่มันโง่เองที่โดนหลอก โง่ที่ไม่เชื่อใจพาย” เขาดึงมือเธอมากุมไว้
“พายกลัวค่ะ กลัวต้องกลับไปเป็นแบบเดิมอีก ถ้าพี่ยังไม่เชื่อใจพายแบบนี้” หญิงสาวสะอื้นออกมา
“กลับไปเถอะครับ อย่าทำร้ายเธอมากกว่านี้เลย” ภูผาพูดขึ้นทำให้กันตพลโมโหหึงขึ้นมาอีก เขาผลักภูผาล้มลง เขมิอรรีบมาดูภูผาอย่างเป็นห่วง
“ทำไมพายไปสนใจแต่เขา” กันตพลถามอย่างเจ็บช้ำ
“กลับกันเถอะค่ะ” เขมิอรทำตัวเย็นชาแล้วพยุงภูผากลับไปที่บ้านซึ่งอยู่ไม่ไกลจากแถวนั้น โดยไม่สนใจกันตพลที่เดินตามมา
“ไม่ต้องตามเข้ามานะคะ ไม่งั้นเจอข้อหาบุกรุกแน่” เธอขู่อดีตสามีแล้วก็เข้าบ้านมาเลย
ระหว่างทำแผลให้ภูผาเธอก็สับสนในหัวใจ และยังรู้สึกแย่ที่ทำให้ภูผาเดือดร้อนเพราะเธอ
“ขอโทษนะคะพี่ผา” เธอปล่อยโฮออกมา แต่ยังไม่ทันที่จะได้ปลอบ เธอก็วิ่งหนีไปชั้นบนทันที เจนจิรามองตามเพื่อนไปอย่างสงสาร
แม้ว่าอากาศจะหนาวและยุงเยอะมาก แต่กันตพลก็อดทนรออยู่หน้าบ้านไม่ไปไหนจนดึกดื่น เห็นประตูเปิดก็ดีใจ แต่เป็นเจนจิราที่ทำหน้าเซ็งเดินออกมาหาเขา
“เอาไปค่ะ ก่อนจะตายไปซะก่อน” เธอยื่นผ้าห่มให้แล้วเดินกลับเข้าไป โดยไม่บอกว่าเขมิอรให้นำมาให้ เพราะเขมิอรสั่งไว้
เขานอนหลับจนเช้า จนมีคนงานมาปลุกและบอกให้รู้ว่าทั้งสามคนไปจากที่แล้ว เขารีบขับรถกลับไปทั้งๆที่ร่างกายอ่อนล้า
...
ชายหนุ่มขับรถกลับมากรุงเทพฯ เขามาที่ซึ่งเขาเคยขอเธอแต่งงาน ที่ที่เคยมีความสุขด้วยกัน
เขาระลึกถึงความหลังที่คงไม่มีทางหวนกลับมาได้อีก แล้วนั่งทรุดลงกับพื้น ก่อนจะร้องไห้ออกมา กันตพลไม่รู้เลยว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะตัวเขาเอง หรือเพราะคนอื่นกันแน่ รู้แต่ว่าเขาคงแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว
ฝนตกลงมาอย่างหนัก แต่เขาก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
“เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอกค่ะ”
ใครคนหนึ่งกางร่มให้เขา กันตพลหันมอง ภาพที่เขาเห็นคือ...เขมิอร แต่เขาไม่รู้ว่าคือเธอจริงๆ หรือเขาหลอนคิดไปเองกันแน่
“พาย พายจริงๆรึเปล่า”
“ค่ะ พายเอง”
“พาย” กันตพลโผกอดเธอแน่น ราวกับกลัวว่าเธอจะหายไปไหนอีก
“อย่ากอดแน่นสิคะ พายเปียกไปด้วยแล้วนะ”
“พายมาที่นี่ได้ยังไง”
“เราคงใจตรงกันมั้งคะ พายคิดจะกลับมาเก็บเสื้อผ้า แล้วหนีไปต่างประเทศ แต่พอพี่ผาขับผ่านมาแถวนี้ ก็อดที่จะกลับมาไม่ได้” เธอบอกเล่าเรื่องราวให้เขาฟัง
“แล้วทำไมถึงยอมออกมาเจอพี่ หายโกรธพี่แล้วใช่ไหม”
“พายยังโกรธอยู่ค่ะ แต่...พายยิ่งทำร้ายพี่ พายก็ยิ่งเจ็บเอง” เธอบอกเขาตามตรง
“แล้วผู้ชายคนนั้นล่ะ” เขาถามเธอถึงภูผา
“พี่ภูผาเป็นเหมือนพี่ชายค่ะ พายแกล้งหลอกให้พี่โกรธ จะได้รู้ว่าพายเจ็บยังไง” เขมิอรสารภาพความจริงออกมา
“พี่ขอโทษ เรากลับมาอยู่ด้วยกันเถอะนะ”
เธอไม่ตอบเป็นคำพูด แต่พยักหน้ารับ ทั้งคู่จึงกอดกันแน่นอีกทีหนึ่ง
“ขอบคุณนะพาย ที่ยังยอมยืนอยู่ข้างพี่”
“พี่กันสัญญาได้ไหมคะ ว่าจะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก”
...
ความคิดเห็น