เพลิงสวาท

ลำดับตอนที่ #13 : ตกทะเล

“คุณกันคงทิ้งแกมาหาฉัน เลยต้องมาอาละวาดแบบนี้ใช่มั้ย” ปานตะวันคาดเดาอย่างรู้ทัน
”ไม่จริง กันรักฉัน”

“แต่ฉันกำลังจะมีลูกกับเขา”
”น่าขำ ฉันไม่เชื่อหรอก”
”ฉันท้องจริงๆนะ” เธอยังคงโกหกหน้าตาย

“ท้องก็ดี ฉันจะได้ทำให้แกแท้ง”

สนธยาดึงมีดสั้นที่พกมาแทงเข้าที่ท้องของหญิงสาว จนเธอเซ

“แก แกมันเลว”
”กับคนเลวด้วยกัน มันก็ต้องแบบนี้ล่ะ”
”ยังไงแกก็ไม่มีวันสมหวังกับคุณกันหรอก” เธอพูดเยาะเย้ยใส่

“ปากดีนักนะ”

สนธยาผลักเธอตกลงทะเลไปด้วยความโกรธจัด

“ลาก่อน ปานตะวัน”

สนธยาเดินจากไปอย่างสะใจ

“คุณปีม”

กันตพลที่ฟื้นขึ้นมาก็มาทันเห็นปานตะวันที่กำลังจะจมน้ำพอดี เขารีบกระโดดลงไปช่วยเธอ

...

แม้ว่าภูผาจะพาเขมิอรไปเที่ยวทั่วไร่แล้วก็ตาม เธอก็ยังคงเศร้าอยู่ จนเขาพาเธอไปน้ำตกแถวนั้น หวังว่าน้ำใสๆจะช่วยให้จิตใจเธอแจ่มใสขึ้นมาบ้าง

ชายหนุ่มพยายามวักน้ำใส่เธอ จนหญิงสาวเริ่มแกล้งเขากลับ เจนจิรามองทั้งคู่อย่างหมั่นไส้

เมื่อโดนทิ้งให้อยู่คนเดียว เธอจึงเดินไปตามใจนึก จนพลาดเหยียบก้อนหินที่ลื่นจนเกือบตกน้ำ แต่ภูผามาคว้าตัวไว้ได้ทัน จนตัวเธอแนบชิดกับหน้าอกของเขา

“ปล่อยฉันนะ” เธอสั่งเขาแล้วเอามือมาทุบอกเขาด้วย

เขายิ้มให้เธอ แล้วก็ปล่อยจริงๆ จนเธอตกลงไปในน้ำอย่างแรง

“อ๊าย อีตาบ้า” เจนจิราบ่นใส่เขา

“ก็คุณบอกให้ปล่อย ยังจะมาว่าอะไรผมอีก”

เขายื่นมือให้เธอจับ หญิงสาวคิดแกล้งกลับจึงดึงเขาตกลงมาด้วย แล้วก็กลายเป็นเล่นน้ำกันสนุก รู้สึกมีความสุขอย่างไม่รู้ตัว เขมิอรมองภาพนั้นแล้วนึกถึงตัวเองกับกันตพล ที่คงไม่มีวันนั้นอีกแล้ว

...

ปานตะวันถูกพามาโรงพยาบาล อาการของปานตะวันปลอดภัยดี และกันตพลก็ได้รับรู้ว่า...เธอไม่ได้ท้อง เขานั่งรอปานตะวันฟื้นขึ้นมาเพื่อคุยกันให้รู้เรื่อง โดยมีสนธยานั่งรออยู่ด้วย

“เป็นไง รู้ความจริงสักทีนะกัน ให้ยัยนี่หลอกอยู่ได้หลายวัน”

“นายจะหยุดได้รึยัง” กันตพลหันไปถามอย่างโมโห

“สนทำก็เพื่อกันนะ ถ้าสนไม่แทงยัยนี่ กันก็จะโดนหลอกต่อไป”

“บอกแล้วไง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับฉัน มันก็ไม่เกี่ยวกับนาย”
”กันไม่รักสนแล้วหรอ” สนธยาเอ่ยตัดพ้อ

”นายหยุดทำเรื่องบ้าๆพวกนี้สิ แล้วเราก็จะเป็นเพื่อนกันต่อไปได้”
”โอ๊ย...” เสียงร้องดังขึ้นทำให้การสนทนาต้องยุติ ปานตะวันฟื้นขึ้นมานั่นเอง

“คุณกัน...คือ...”

“คุณไม่ได้ท้อง คุณหลอกผมทำไม ปานตะวัน” กันตพลจ้องมองเธออย่างโมโห

”ปีมทำแบบนี้ก็เพราะรักคุณนะคะ”

กันตพลเริ่มทนไม่ไหวที่ใครๆก็อ้างว่าทำเพราะความรัก

“ผมจะไม่เอาเรื่องคุณก็ได้ ผมจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ เรื่องของเราจะได้จบแค่นี้ พอใจมั้ยครับ”

“พูดตรงๆนะคะ ถ้ารู้ว่าคุณชอบผู้ชาย ปีมคงไม่อยากยุ่งกับคุณหรอกค่ะ” 
”ก็ดีครับ และหวังว่าเราคงไม่ต้องเจอกันอีกนะครับ” กันตพลพูดแล้วเดินออกจากห้องไป

”เดี๋ยวสิคะ” เธอเรียกเขาไว้แต่เขาไม่สนใจ สนธยายิ้มเย้ยแล้วเดินตามกันตพลไป

ส่วนปานตะวันก็ยังเจ็บใจกับแผนของตัวเองที่ล่มไม่เป็นท่าแบบนี้ และเธอจะไม่ยอมให้พวกเขามาหลอกฟรีๆแบบนี้แน่

กันตพลเดินนำลิ่วๆไปที่รถของเขา สนธยาวิ่งตามมา แต่เขาก็ไม่สนใจ

“กัน คุยกันก่อนสิ สนสำนึกผิดแล้วกัน สนจะไม่ทำอะไรแย่ๆอีกแล้ว ให้อภัยสนนะกัน เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ สนขอร้อง”

สนธยาตามมาทันแล้วดึงแขนเขาไว้

“จะกลับไปหาใคร ตอนนี้ยัยพายก็คงไม่ให้อภัยกันหรอก กันก็เหลือแต่สน มีแต่สนนะที่รักกันจริงๆ อย่าไปยุ่งกับพายอีกเลย”

กันตพลไม่ฟังเขาแต่รีบขึ้นรถ สนธยาเปิดประตูรถอีกข้าง กันตพลก็ดึงปิดกลับจนเกือบจะหนีบมือ

เขาจะออกรถ สนธยารีบมาดักข้างหน้า

“เอาสิ ชนเลย ไม่รักสนแล้วก็ชนเลย” สนธยาท้าเพราะคิดว่าเขาไม่กล้าแน่ๆ

...