ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เกมพิศวาส

    ลำดับตอนที่ #12 : งานเดินแบบ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.97K
      14
      18 ส.ค. 66

    “คุณทิพย์ คุณทิพย์ใช่ไหมครับเนี่ย”

    เสียงเรียกของรณภพ ทำให้ทั้งคู่หันกลับมาอีกครั้ง

    “สวัสดีค่ะ” ทิพย์เทวีที่พึ่งนึกขึ้นได้ก็ว่ารู้จักเขา รีบทักทายขึ้น

    “ไม่นึกว่าจะเจอนางฟ้าอย่างคุณอีกนะครับ ผมคงต้องขอบคุณอีกที กับเรื่องที่ช่วยผมตอนอยู่อเมริกา” รณภพส่งสายตาแพรวพราวให้กับหญิงสาว

    “นี่รู้จักเลขาของฉันด้วยเหรอ” ณัฐพลเอ่ยขึ้น

    “เลขา...แย่จังนะครับ ถ้ารู้ไวกว่านี้ว่าคุณกลับมา ผมจะให้คุณมาเป็นเลขาของผมแทน”

    “แต่มันเป็นไปไม่ได้แล้ว” ณัฐพลพูดด้วยเสียงไม่พอใจ

    “คุณรณภพครับ คือคุณแพรวาโทรมาขอยกเลิกเดินแบบพรุ่งนี้ครับ เพราะเธอป่วย” ลูกน้องของเขารีบเข้ามารายงาน

    “ฮะ....ทำไงล่ะ ชุดฟีนาเล่ด้วยนะแย่ซะจริง นี่ล่ะนะพวกลูกคุณหนู เอาแต่ใจเป็นที่สุด ทำไงล่ะ” รณภพชักจะไม่สบอารมณ์เสียแล้ว

    “เออ....ขอตัวนะคะ” ทิพย์เทวีเอ่ยลา

    “คุณทิพย์ ใช่ คุณทิพย์ครับ ถ้าคุณจะมาเดินแบบให้ผม คุณจะสะดวกรึเปล่า”

    ทิพย์เทวีอึ้งไป แล้วหันมามองหน้าเจ้านายของเธอ

    “ตามใจคุณสิครับ ผมอนุญาต” ณัฐพลเอ่ยประชด เขารู้สึกขัดใจอย่างบอกไม่ถูก ที่คู่ปรับตัวฉกาจมายุ่งเกี่ยวกับทิพย์เทวี

    “แต่ฉันเดินแบบไม่เป็นนะคะ อีกอย่าง งานก็พรุ่งนี้แล้วด้วย”

    “ไม่ต้องห่วงครับ คอนเซปต์ชุดฟีนาเล่คือคนที่ไม่ได้เคยปรากฏตัวอยู่ในวงการ แล้วก็ไม่ใช่นาง

    แบบด้วย ตอนแรกเลยวางตัวคุณแพรวาที่พึ่งจะเรียนจบจากอังกฤษ แต่เธอก็เล่นปฏิเสธไปง่ายๆแล้ว ผมคงจะติดต่อหาใครได้ยาก ช่วยผมหน่อยนะครับ” รณภพทำเสียงน่าสงสาร

    “ฉันก็ยังเดินแบบไม่เป็นอยู่ดี”

    “แค่ออกมาปรากฏตัวพร้อมเพชรดีไซน์ใหม่ล่าสุดของเรา แค่นั้นเองครับ” รณภพพูดให้รู้สึกง่ายเหลือเกิน

    “ถ้างั้น...ก็ตกลงค่ะ” ทิพย์เทวียอมตกลง ยิ่งมองเห็นช่องทางของแผนใหม่ที่จะยึดหัวใจของณัฐพลได้อีกด้วย

    ...

    ระหว่างทางกลับณัฐพลยิ่งแสดงสีหน้าไม่สบอารมณ์หนักกว่าตอนมาเสียอีก และทิพย์เทวีก็เห็นว่าเธอควรจะพูดอะไรเสียบ้างในตอนนี้...

    “คุณนัทไม่พอใจที่ฉันจะไปเดินแบบใช่ไหมคะ”

    “ไม่เกี่ยวนี่ครับ ผมอนุญาตแล้ว ทั้งที่จริงๆเวลาเดินก็นอกเวลางาน ผมไม่มีสิทธิ์ไปสกัดกั้นคุณ” ณัฐพลเอ่ยเสียงแข็ง

    “แล้วในฐานะอื่นล่ะคะ คุณจะหวงไหม” ทิพย์เทวีแสร้งทำเป็นหลุดปากเผยความใน

    “คุณทิพย์หมายถึง...”

    “ทิพย์ขอโทษค่ะ ที่พูดอะไรบ้าๆไป อย่าใส่ใจเลยนะคะ”

    “คุณรู้จักนายรณภพได้ยังไงเหรอครับ” ณัฐพลถามสิ่งที่สงสัย

    “อ๋อ ที่อเมริกาน่ะค่ะ เขามาเที่ยวแล้วเกิดโดนทำร้ายขโมยกระเป๋าสตางค์ ฉันก็เลยช่วยเขานิดหน่อย”

    “ดูเขาจะถูกใจคุณนะ”

    “คนเจ้าชู้แบบนั้น ก็คงถูกใจไปเรื่อยล่ะค่ะ”

    “คุณดูออกหรือว่าเขาเจ้าชู้”

    “ดูออกสิคะ ฉันดูออกหมดล่ะ แค่มองตา....ว่าใครจริงใจหรือว่าไม่....” ทิพย์เทวีจ้องมองไปในตาของเขา เขารีบหันกลับมามองถนนในทันใด

    “พรุ่งนี้ คุณคงไปดูสินะคะ....ก็คุณเมย่าไปเดินด้วยนี่นา”

    “ครับ ผมต้องไปดู” ณัฐพลเอ่ยรับคำ ในใจคนที่เขาอยากไปดูไม่ใช่คู่หมั้นสาวของเขา...แต่เป็น...เธอ

    ...

    แล้วงานเดินแบบก็มาถึง เมยาวดีเข้าในห้องที่แต่งหน้าทำผมให้นางแบบอยู่ สายตาก็เหลือบไปเห็นทิพย์เทวี

    “เธอ....มางานนี้ได้ยังไง” เมยาวดีปรี่เข้าไปถามด้วยเสียงดัง

    “ขอเวลาแป๊บนึงนะคะ” ทิพย์เทวีเอ่ยกับช่างแต่งหน้า แล้วเดินนำเมยาวดีไปมุมที่ลับตาคน ในขณะที่พวกช่างแต่งหน้าช่างทำผมก็เริ่มนินทากัน เพราะข่าวของทั้งคู่ในงานเลี้ยงที่บริษัทก็มีในหนังสือพิมพ์บางเล่มแล้ว

    “สวัสดีเพื่อนรัก แปลกใจมากเหรอ ที่เห็นฉันในงานนี้” ทิพย์เทวีถามด้วยเสียงยั่วโมโห

    “นี่เป็นแผนอีกใช่ไหม เธอจะเลิกจองเวรฉันได้รึยัง”

    “คนที่ทำผิดน่ะ ชอบกลัวใครจะมาล้างแค้น คำพูดนี้ท่าจะจริงนะ”

    “ทิพย์เทวี....” เมยาวดีเริ่มโกรธขึ้นอีกระดับหนึ่ง

    “คุณรณภพ เชิญฉันมาเดินชุดฟีนาเล่น่ะ”

    “ไม่เชื่อ ไม่มีทาง ฉันยังไม่ได้เดินเลย ให้ยัยคุณหนูอะไรนั่นเดิน แล้วเธอมาจากไหน เขาถึงจะมาให้เดิน”

    “ไม่รู้สิ ฉันสวยมั้ง”

    “เธอมันร้ายจริงนะ ทำทุกอย่างเพื่อจะแก้แค้นฉัน ฉันสงสารจริงๆ” เมยาวดีพยายามใช้หลักจิตวิทยากับคนตรงหน้า

    “รอสงสารตัวเองไม่ดีกว่าเหรอ เพราะอีกไม่นาน เธอต้องโดนถอนหมั้นแน่ๆ”

    “เป็นไปไม่ได้ นัทไม่มีทางทำแบบนั้น มารยาของเธอใช่ไม่ได้หรอก” เมยาวดีพูดให้กำลังใจตัวเอง

    “อย่าหลอกตัวเองเลย ฉันรู้ว่าเธอเริ่มจะกลัวแล้ว....สักวันกรรมต้องตามสนองเธอแน่ ไม่เชื่อก็รอดูคืนนี้สิ ว่าคนของเธอเขาจะมาดูใคร”

    “หมายถึงอะไร”

    “เธอไม่น่าโง่นี่ คุณนัทจะมางานนี้ ถึงเธอจะไม่ได้ชวนเขา แต่เขาจะมาดูฉันเดินแบบ รอดูซะ” ทิพย์เทวียิ้มร้าย แล้วเดินกลับไปแต่งหน้าต่อ เมยาวดีแค้นแทบกระอัก

    ...

    การเดินแบบเริ่มต้นขึ้นแล้ว เมยาวดีพยายามระงับอารมณ์โกรธไว้ และเดินแบบได้อย่างสวยงามจนคนตะลึง แต่พอเธอเดินมาหน้าเวที และสบสายตากับณัฐพล เธอก็แทบจะทนไม่ไหว ที่ทุกอย่างมันเป็นไปตามที่ทิพย์เทวีบอกเธอจริงๆ เขามาดูทิพย์เทวี

    เมยาวดีเดินกลับมาหลังเวที ตอนนี้ถึงคิวชุดฟีนาเล่แล้ว...

    ทิพย์เทวีเดินออกไปด้วยความเกร็ง แต่ความสวยของชุดบวกกับเครื่องเพชรหรู และหน้าตาสะสวยของเธอ ก็สะกดให้ทั้งงานมองมาที่เธอ

    แล้วเธอก็เริ่มตั้งสติได้ ค่อยๆเดินมาหน้าเวที ประสานสายตากับรณภพที่ส่งสายตาเจ้าชู้มาให้เธออีกครั้ง เธอยิ้มตอบเขาอย่างยั่วยวน ก่อนจะหันมาเจอกับณัฐพล

    ชายหนุ่มแสดงสีหน้าที่ดูออกว่าไม่พอใจ หรือจะพูดให้ชัดก็คือ....หึง

    แค่นี้หญิงสาวก็มั่นใจแล้วว่าคนตรงหน้าได้ติดบ่วงเสน่หาของเธออย่างแน่นอน หญิงสาวเดินกลับมาอย่างมาดมั่นมากขึ้น

    ในตอนนั้นนางแบบคนอื่นๆเดินออกมา และรณภพขึ้นมาบนเวทีอีกทางหนึ่ง เมยาวดีที่เห็นสายตาของณัฐพล ความแค้นของเธอก็เดือดจนห้ามไว้ไม่อยู่แล้ว

    เธอหวังจะไปสกัดขาให้อีกฝ่ายล้มลงให้อับอาย แต่ทิพย์เทวีรู้ทันเธออีกครั้ง ทำให้....

    “อ๊าย...” เมยาวดีเป็นฝ่ายเสียหลักแทบจะตกเวที

    “ทิพย์” เมยาวดีแค้นจัดจะเข้าไปทำร้ายอีกฝ่าย แต่ณัฐพลรีบเข้ามาดึงคู่หมั้นสาวออกมา

    “ปล่อยนะนัท เมย่าจะสั่งสอนมัน ที่มาแย่งคนของเมย่าแบบนี้” เมยาวดีตะโกนเสียงดัง จนอึ้งกันไปทั้งงาน

    “ทิพย์ขอโทษค่ะ ทิพย์ผิดเอง” ทิพย์เทวีแสร้งร้องไห้ออกมา

    ในตอนนั้น รณภพเรียกสติกลับคืนมาได้ ว่าควรจะทำยังไงดี....

    “ช่วยตบมือให้ทั้งสามคนด้วยครับ”

    ...

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×