คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เรื่องที่ผับ
หลังทิพย์เทวีได้ทำแผนครั้งนั้นแล้ว ก็ดูจะได้ผลไปเป็นสัปดาห์เลยทีเดียว เพราะเมยาวดีทำตัวงอน จนณัฐพลก็เบื่อที่จะมาง้อ
“จะไปข้างนอกอีกแล้วเหรอ” ทิพย์เทวีเอ่ยถามน้องสาว ที่กำลังแต่งตัวอีกแล้ว
“ค่ะ”
“การบ้านเสร็จแล้วเหรอ”
“ไม่มีค่ะ” เอื้อมดาวตอบเสียงใส ดูมีความสุขเหลือเกิน
“ยัยดาว พักนี้แกออกจากบ้านบ่อยจังนะ ถามจริงเถอะ ไปไหนบ้างเนี่ย”
“ก็ห้างไงคะ ไปช้อปปิ้ง ดูหนัง เดินเล่น”
“แฟนแกท่าทางรวยมากเลยสิ ชักจะเสียนิสัยแล้วนะ”
“ก็พี่วิทย์เขารักดาวนี่คะ”
“แหม...ดูท่าชอบเขามากสิ”
“ค่ะ” เอื้อมดาวเอ่ยด้วยความเขิน
“ยังไงก็อย่าทำอะไรให้มันเกินเลยนะ ยังอยู่มหาวิทยาลัยอยู่เลย”
“ค่ะ คุณแม่ อุ๊ยมาแล้วค่ะ ไปนะคะ” เอื้อมดาวรีบคว้ากระเป๋าออกจากบ้านไป
ทิพย์เทวีมองรถที่แล่นออกไป แล้วเกิดลางสังหรณ์แปลกๆเกิดขึ้น
...
“พี่วิทย์คะ วันนี้ไปดูหนังเรื่องอะไรดีคะ ดาวเห็นน่าสนใจตั้งหลายเรื่อง” เอื้อมดาวเอ่ยถามแฟนหนุ่ม
“ดาวจ๊ะ พี่ว่า....เราไปที่แปลกใหม่กันดีมั้ย”
“แปลกใหม่ ที่ไหนหรือคะ ดาวอังคารรึไง” เอื้อมดาวเอ่ยติดตลก
“เดี๋ยวดาวก็รู้”
แล้วเขาก็พาเธอมาที่ผับแห่งนึง....
“ผับเหรอคะ แต่ดาวไม่ชอบเลย เข้าไปแล้วปวดหัวแย่” เอื้อมดาวเกิดอาการกลัวขึ้นมา
“ไม่เอาน่าดาว ดาวโตแล้วนะ ถือว่ามาเปิดหูเปิดตาไงจ๊ะ ถ้าไม่ชอบ พี่ก็จะไม่พามาแล้ว” เขาหว่านล้อมเธอ
“ก็ได้ค่ะ”
แล้วก็ไม่ผิดจากการคาดเดาของหญิงสาว ข้างในนั้นเหม็นคลุ้งไปด้วยกลิ่นเหล้าและบุหรี่ จนเธอชักจะมึนหัว เอื้อมดาวกระดกแก้วน้ำส้มเข้าปากอย่างไม่มีความสุขนัก
“ดาวจ๋า เราไปเต้นกันนะ” แฟนหนุ่มเอ่ยชวนเธอ
“ไม่ดีกว่าค่ะ ดาวว่า เรากลับกันนะคะ”
“อย่าพึ่งเลยนะ ไปเร็ว ไปเต้นกับพี่ แล้วเดี๋ยวพี่พากลับ” เขายื่นเงื่อนไขกับเธอ
“ค่ะ” เอื้อมดาวออกไปเต้นด้วยอย่างจำใจ
เธอไปเต้นด้วยไม่นาน ก็ปลีกตัวมานั่งเหมือนเดิม ส่วนแฟนหนุ่มยังคงเต้นต่อไป พลางเหลือบมองสาวๆรอบข้าง จนลืมมองเอื้อมดาวไปแล้ว
“มาคนเดียวหรือครับ” ชายหนุ่มไม่น่าไว้ใจเข้ามาถามเธอ
“มากับแฟนค่ะ” เอื้อมดาวพยายามเดินหนี เขาดึงมือเธอไว้
“ไหนล่ะจ๊ะแฟน ไม่เห็นๆเลย ไปเป็นแฟนพี่ชั่วคราวก่อนไหม”
“อย่ามายุ่งนะ”
“เล่นตัวนักนะ...” เขาตบเธอคว่ำลงไปกับพื้น
“เฮ้ย ทำอะไร” แฟนหนุ่มเดินเข้ามาพยุงเธอขึ้นมา
“อ๋อ ไอ้หน้าอ่อนนี่เหรอแฟน คิดผิดคิดใหม่ได้นะ”
แล้วการต่อยกันก็เกิดขึ้น ทุกอย่างวุ่นวายไปหมด จน....
“โอ๊ย” แฟนหนุ่มร้องขึ้น เมื่อโดนอีกฝ่ายควักมีดมาจ้วงแทง เลือดนองเต็มพื้น
...
ณัฐพลวิ่งกระหืดกระหอบลงจากรถมามาที่เคาน์เตอร์ของโรงพยาบาล แล้วรีบถามหาน้องชาย
“ไม่ทราบว่าคนขี่ชื่อเจนวิทย์ตอนนี้อยู่ห้องไหนครับ”
“สักครู่นะคะ.....ห้อง 302 ค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
ณัฐพลรีบไปยังห้องตามที่บอกมา เจนวิทย์เป็นน้องคนสุดท้องของเขา ที่ขึ้นชื่อเรื่องความเจ้าชู้และกะล่อน จนหาคนมาเทียบได้ยากนัก
เขาเปิดประตูเข้าไป ก็ต้องแปลกใจที่พบหญิงสาวสองคนยืนอยู่ข้างเตียง และหนึ่งในนั้นก็คือ....ทิพย์เทวี
“คุณทิพย์”
ทิพย์เทวีก็งงเช่นกัน ที่มาเจอเขาในสถานการณ์นี้
“คุณมาทำไมที่นี่ครับ”
“อ๋อ ผู้ชายคนนี้เป็นแฟนของน้องสาวฉันค่ะ แล้วคุณ...”
“ผมเป็นพี่ชายของเขาครับ” ณัฐพลรีบตอบ
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ เอื้อมดาวค่ะ เป็นแฟนของพี่วิทย์” เอื้อมดาวยกมือไหว้เขา
ในตอนนั้นเจนวิทย์ก็ฟื้นขึ้นมา แล้วมองไปรอบๆ
“ดาว....ดาวไม่เป็นไรนะ” เจนวิทย์เอ่ยถามแฟนสาว
“ค่ะ ดาวไม่เป็นอะไร พี่วิทย์เจ็บมากรึเปล่าคะ” เอื้อมดาวถามขึ้นอย่างห่วงใย
“ไม่หรอก แค่น้องดาวไม่เป็นอะไร พี่ก็สบายใจ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ
“เอ่อ....นี่พี่สาวของดาวค่ะ พี่ทิพย์”
“สวัสดีครับ ขอโทษนะครับที่ดูแลน้องสาวของพี่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่” เจนวิทย์มองหน้าทิพย์เทวีแบบแฝงความเจ้าชู้
“นี่ไม่คิดจะทักพี่บ้างเลยเหรอ” ณัฐพลเอ่ยถามน้องชาย
“อ้าวพี่นัท มาได้ไงครับ”
“ก็มาดูน้องชายอวดดีไง”
“โธ่พี่ พูดอะไรน่ะ แฟนผมอยู่นะ”
“เอ่อ นี่ก็ดึกแล้ว ฉันว่าน่าจะกลับก่อนนะ” ทิพย์เทวีเอ่ยขึ้น
“ก็ดีครับ ผมเฝ้าน้องชายผมเอง” ณัฐพลบอกกับทิพย์เทวี
“งั้น ดาวจะมาเยี่ยมทุกวันเลยนะคะ” เอื้อมดาวพูดเสียงหวาน
“ครับ”
“งั้นไปนะคะ”
เมื่อลากันเรียบร้อย ในห้องก็เหลือเพียงสองพี่น้อง
“ฉันไม่คิดเลยนะว่าคนรักตัวกลัวตายอย่างแก จะปกป้องผู้หญิงแบบนี้” ณัฐพลพูดเปิดออกกับน้องชาย
“สถานการณ์มันพาไปน่ะพี่ อยู่ดีๆให้ใครมาแย่งสาวที่ควงอยู่ใครจะทนได้ล่ะ”
“ว่าแล้วว่าแกมันไม่ใช่คนดีขนาดนั้น คนนี้จริงจังมากรึเปล่า”
“ก็เรื่อยๆน่ะพี่ ไม่ค่อยเจอคนหัวอ่อนแบบนี้เท่าไหร่”
“ทำอะไรก็คิดดีๆนะ ฉันไม่อยากให้ครอบครัวเราต้องเสียชื่อเสียงเพราะแก วันไหนมีคนอุ้มท้องมาเรียกให้แกเป็นพ่อล่ะก็ แม่ได้เฉดหัวแกออกจากบ้านแน่ๆ” ณัฐพลเอ่ยเตือนน้องชาย
“ผมป้องกันน่ะพี่ ก็ยังไม่ได้เจอคนที่รักจริงนี่นา แต่ผมว่าใกล้ๆจะเจอแล้ว....”
“หมายถึงใคร”
“ก็พี่สาวของยัยดาวนั่นไง คุณทิพย์น่ะ แค่ผมตื่นขึ้นมาดเห็นหน้าเขาเมื่อกี๊นะ ภาพเขายังติดตรึงในตาอยู่เลย” เจนวิทย์พูดแบบเคลิ้มๆ
“ไม่ได้นะ” ณัฐพลรีบแย้ง
“อะไรน่ะพี่”
“คุณทิพย์เป็นเลขาพี่”
“ฮะ....ใช่คนที่ว่าไปค้างคืนวันนั้น ที่พี่พิมพ์เล่ารึเปล่า”
“พิมพ์เอาไปเล่าเหรอ”
“ใช่สิ พี่นี่มันร้ายจริงๆนะ แล้วคืนนั้นไม่มีอะไรแน่เหรอ”
“พอๆ แกชักจะถามมากเกินไปแล้วนะ”
“ถึงยังไงผมก็ไม่ยอมหรอก ใครดีใครได้ ถึงจะเป็นเลขาพี่ก็เถอะ”
“เฮ้ยๆ แล้วยัยเอื้อมดาวนั่นล่ะ”
“ก็บอกว่าเล่นๆไง รอผมได้สิ่งที่ต้องการก่อน ผมก็จะทิ้ง....” เจนวิทย์พูดความไม่ดีของตัวเองออกมาอย่างสบายๆ ไม่คิดว่าเป็นเรื่องผิดแต่อย่างใด
...
ความคิดเห็น