คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ประกาศสงคราม
ณัฐพลพาหญิงสาวมาทานที่ร้านโปรดของเขา ซึ่งก็คือร้านที่พาทิพย์เทวีมาทานนั่นเอง ขณะที่ทั้งคู่ยังไม่ทันได้ทานไปเท่าไหร่ ทิพย์เทวีก็มาถึง...
“อุ๊ย สวัสดีค่ะคุณนัท แล้วก็...คุณเมย่าด้วย บังเอิญจังนะคะ” ทิพย์เทวีเอ่ยทักเสียงหวาน
“เอ่อ...นั่งด้วยกันสิครับ” ณัฐพลเอ่ยชวนอย่างมีมารยาท ทั้งๆที่ก็ไม่อยากเท่าไหร่
“จะดีหรือคะ ไม่อยากขัดความเป็นส่วนตัว”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” เมยาวดีเอ่ยขึ้น เธออยากรู้ว่าทิพย์เทวีมีแผนอะไรกันแน่ จึงยอมให้ร่วมโต๊ะ
“ร้านนี้อร่อยมากเลยนะคะ ทิพย์ถึงติดใจมาอีก ถ้าคุณนัทไม่พาทิพย์มาวันนั้นทิพย์ก็คงเสียดายแย่” ทิพย์เทวีแกล้งพูดให้เมยาวดีได้ยิน
“อะไรนะคะ พวกคุณเคยมาที่นี่”
“ก็วันที่คุณเมย่าโทรมาหานั่นไงคะ อุ๊ย...” ทิพย์เทวีรีบตอบ แล้วแกล้งทำเป็นหลุดปาก
“อย่าสนใจเลยน่า” ชายหนุ่มพยายามตัดบท
พนักงานเสิร์ฟยกน้ำมาเสิร์ฟ เมยาวดีมองแล้วก็คิดจะแกล้งทิพย์เทวี แต่อีกฝ่ายก็คาดได้ว่าเธอจะทำอะไร....
“ว๊าย ขอโทษค่ะ” ทิพย์เทวีเอามือไปปัดแก้วน้ำจนราดใส่ตัวเมยาวดี ก่อนที่อีกฝ่ายจะทำแบบนั้นกับเธอเสียก่อน
“ฉันเลอะหมดแล้วนะ” เมยาวดีโวยใส่เสียงดัง
“มาค่ะ ฉันจะพาไปล้าง” ทิพย์เทวีดึงตัวเมยาวดีไปในห้องน้ำ แล้วปิดล็อก
“เธอกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” เมยาวดีถามขึ้นทันที
“ก็ไม่กี่วัน อ่อ ยินดีด้วยนะ นางเอกสุดฮอต แสดงเก่งจัง”
“เธอคิดจะมาแย่งคู่หมั้นฉันใช่ไหม เธอคงแค้นที่ฉันแย่งอาร์ตไปงั้นสิ” เมยาวดีเอ่ยอย่างรู้ทัน
“ฉลาดนี่”
“แต่เธอไม่มีทางหรอก ฉันชนะเธอมาแล้ว ฉันจะชนะเธอตลอดไป คนอย่างเธอไม่มีทางชนะฉันได้หรอก” เมยาวดีประกาศกร้าว
“ฉันเสียใจนะ เสียใจที่เคยคิดว่าเธอเป็นเพื่อนฉัน” ทิพย์เทวีเอ่ยเสียงเรียบ ในใจยังรู้สึกเป็นเพื่อนกับเมยาวดีอยู่
“ล้มเลิกความคิดโง่ๆซะเถอะ นัทไม่หลงรักเธอหรอกอีกไม่นานเราก็จะแต่งกันแล้ว ถ้าฉลาดนะ ก็กลับไปหาอาร์ตเถอะ ฉันยกให้”
“เธอไม่ได้รักอาร์ตเลยรึไง”
“ก็รักนะ....แต่ เขาน่าเบื่อที่สุด ฉันก็แค่อยากแย่งมาเล่นๆ”
ทิพย์เทวีฟังคำพูดของอีกฝ่ายอย่างโกรธแค้น เธอไม่เคยคิดว่าเมยาวดีจะมีความคิดร้ายกาจเพียงนี้ และเธอก็ไม่ลังเลที่จะแก้แค้นอีกแล้ว
“ชุดเลอะ ให้ช่วยล้างมั้ย” ทิพย์เทวีผลักเมยาวดีไปที่อ่างล้างหน้า แล้วเปิดน้ำใส่
“อ๊าย....” เมยาวดีร้องโวยวาย
“ฉันไม่อ่อนแอให้เธอมาทำร้ายฝ่ายเดียวอีกแล้ว จำไว้” ทิพย์เทวีตะคอกใส่ แล้วเดินออกจากห้องน้ำ
ณัฐพลรออยู่ที่โต๊ะ เห็นทิพย์เทวีตัวเปียกปอนเดินมาก็รีบถาม
“เกิดอะไรขึ้นครับ”
“คือ...” เธอแสร้งร้องไห้
“เป็นอะไรครับ หรือเมย่าทำอะไรคุณ”
หญิงสาวไม่ตอบ แต่โผกอดเขา
“ปล่อยนัทนะ” เมยาวดีโผล่มากระชากเธอออก
“ทำอะไรน่ะเมย่า เธอทำอะไรคุณทิพย์” ชายหนุ่มถามอย่างสงสัย
“เมย่าไม่ได้ทำนะคะ แม่เลขาสาวของนัทต่างหากที่มารยา มันมาเพื่อจะแก้แค้นเมย่า” เมยาวดีโวยจนลั่นร้าน
“พอที ผมรู้นะว่าคุณหึง แต่นี่มันไม่เข้าท่า ขอโทษนะครับคุณทิพย์ ผมจะพาคุณกลับบริษัท” ณัฐพลประคองเธอขึ้นมา แล้วพาออกจากร้านไป
“กลับมานะคะนัท” เมยาวดีตะโกนตามไล่หลัง แต่นัทก็เดินพาเธอไปเรื่อยๆ ทิพย์เทวีแอบหันมายิ้มเยาะนิดๆ แล้วก็เดินตามเขาออกไป
“ฉันไม่มีวันให้แกชนะฉันหรอก ไม่มีวัน” เมยาวดีตะโกนลั่น ทุกคนในร้านต่างมองเธอ เมยาวดีพึ่งรู้ตัวว่าเธอกำลังเสียภาพพจน์นางเอกจึงรีบออกร้านไป
...
เมยาวดีระบายความโกรธของตัวเองด้วยการมาดื่มเหล้าในผับแห่งหนึ่ง ระหว่างที่เธอกำลังจะเมา ใครคนหนึ่งก็มานั่งข้างๆเธอ
“เมย่า ดีใจจังเลยที่ผมได้เจอเมย่าอีก” อาทิตย์เอ่ยอย่างดีใจ เขามีอาการเมาพอๆกับเธอเลย
“อาร์ต ไปนะ อย่ามายุ่งกับฉัน” เมยาวดีปัดมือของเขาที่พยายามจะโอบเธอออก
“ทำไมล่ะเมย่า เมย่าไม่รักอาร์ตแล้วเหรอ อาร์ตรักเมย่านะ” อาทิตย์เข้ามากอดเธออีกรอบ เมยาวดีผลักเขาจนล้มไปกับพื้น
“เลิกยุ่งกับฉันนะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าหรอก ฉันเป็นดารานะ”
“ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันดีกว่าอาร์ตตรงไหนฮะ”
“เขาดีกว่านายทุกอย่าง อย่าให้ฉันบรรยายให้เสียความรู้สึกเลย ขอโทษนะถ้าฉันเคยทำให้นายหลงรัก คนที่เหมาะกับนายน่ะ....คือยัยทิพย์ กลับไปหาสิ” เมยาวดีเดินออกมาจากตรงนั้น ไม่อยากยุ่งเกี่ยวอีก
...
อาทิตย์เดินโซเซมาสลบอยู่ตรงหน้าบ้านของทิพย์เทวี เขาไม่ได้มาขอคบกับเธอใหม่อย่างที่เมยาวดียุยง แต่เขาเห็นว่ามีเธอเพียงคนเดียวที่จะเข้าใจเขาได้....
“บายค่ะ” เอื้อมดาวโบกมือลาแฟนหนุ่มที่มาส่ง จะเข้าบ้านก็เห็นอาทิตย์นอนอยู่
“พี่อาร์ต....พี่อาร์ตทำไมมานอนนี่ล่ะ” เอื้อมดาวตบหน้าเขาเบาๆ
“อะไรกัน กลับดึกแล้วยังมาเสียงดังอีก” ทิพย์เทวีเดินออกมาหน้าบ้าน
“ก็พี่อาร์ตน่ะสิคะ มานอนอยู่นี่ได้ไงไม่รู้”
...
ทิพย์เทวีพาอาทิตย์มานอนที่โซฟา แล้วเช็ดตัวให้เขา ยิ่งจ้องใบหน้าของเขา หัวใจของเธอก็เต้นผิดจังหวะ ภาพเดิมๆกลับมาอีก
อาทิตย์กุมมือเธอไว้ เธอพยายามสะบัดมือออก แต่เขาก็ไม่ปล่อย เธอเลยตบหน้าเขาไปแรงๆทีหนึ่ง
“ท...ทิพย์” อาทิตย์ได้สติขึ้นมา
“นายมานอนหน้าบ้านฉันทำไม”
“เอ่อ...อาร์ตขอโทษนะ แต่ อาร์ตไม่มีใครแล้ว ผมหมดหนทาง” อาทิตย์ร้องไห้ออกมา
“นายมันทั้งอ่อนแอทั้งโง่ สมแล้วล่ะที่เมย่าทิ้งนาย” ทิพย์เทวีอดจะตำหนิเขาไม่ได้
“ใช่ ผมมันแย่ อาร์ตอยากจะตาย....”
“นั่นล่ะยิ่งโง่ นายบ้าไปแล้วเหรอ นายตายแล้วเมย่าจะชอบนายรึไง”
“มันก็จริง อาร์ตผิดเอง ผิดตั้งแต่แรก ตั้งแต่ที่.....เลือกเมย่า” อาทิตย์จ้องหน้าเธอ ทิพย์เทวีรีบหลบตาก่อนจะใจอ่อน
“ทำไมนายไม่สู้ต่อล่ะ”
“สู้”
“ใช่ ทำให้เมย่ากลับมาชอบนายไง”
“แล้วฉันต้องทำยังไงล่ะ”
ทิพย์เทวียิ้มในใจ ที่มีหนทางจะแก้แค้นเมยาวดีอีกทางหนึ่งแล้ว
...
ความคิดเห็น