คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตำแหน่งใหม่
การทานอาหารเป็นไปด้วยความเคร่งเครียดเล็กๆ ทั้งเมยาวดีและพิมพ์ศศิธรต่างตักอาหารเพื่อเอาใจณัฐพล จนอาหารเต็มจานเขาไปหมดแล้ว
“พี่ตักเองได้นะ ไม่เป็นไร” ณัฐพลเอ่ยเมื่อเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วกับสถานการณ์ที่ชักจะอึดอัดขึ้นทุกที
“เอ่อ...หนูเมย่าจ๊ะ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง ทำงานหนักมากมั้ย” จันทร์แข แม่ของชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้น
“ค่ะ ต้องถ่ายแทบทุกวันเลย 2 เรื่องควบ เรื่องแรกก็ถ่ายไปฉายไป อีกเรื่องก็ใกล้ฉายแล้วด้วย” เมยาวดีบรรยายถึงความยากในงานของเธอ
“แบบนั้นไหวหรือลูก”
“ไม่ต้องห่วงค่ะ แค่มีนัท เมย่าก็ไหวอยู่แล้ว” เมยาวดีออดอ้อนเสียงหวาน
พิมพ์ศศิธรมองหน้าของอีกฝ่ายอย่างหมั่นไส้จนยากจะบรรยาย
“อาชีพแบบนี้จะมั่นคงหรือคะ พอแก่ตัว ก็คงไม่มีงาน”
“ไม่ต้องห่วงพี่หรอกจ้ะ พี่น่ะยังทำงานนี้ได้อีกนาน ถึงจะแก่ตัวไป ก็ยังมีบทอื่นๆให้เล่น หรือโชคร้ายจริงๆ พี่ก็ยังมีเรี่ยวแรงหันมาทำธุรกิจนะจ๊ะ ว่าแต่น้องพิมพ์เถอะจ้ะ ป่วยกระเสาะกระแสะแบบนี้ เบื่อบ้างรึเปล่าเอ่ย ที่วันๆไม่ทำอะไรเลย” เมยาวดีแอบจิกกัดอย่างไม่ยอมแพ้
“มันจะมากไปแล้วนะคะ” พิมพ์ศศิธรยืนขึ้น แสดงความไม่พอใจ
“อะไรกันลูก อย่าทำกริยาแบบนี้นะ แม่ไม่ชอบ” จันทร์แขปรามลูกสาว
“อิ่มแล้ว...ขอตัวนะคะ” พิมพ์ศศิธรเดินออกไป เมยาวดีลอบยิ้มอย่างสะใจ
“ขอโทษนะจ๊ะหนูเมย่า หนูเมย่ามาทีไรก็เจอลูกสาวป้าทำแบบนี้ทุกทีเลย”
“น้องพิมพ์คงกลัวใครจะมาแย่งนัทไป น่าสงสารนะคะ” เมยาวดีแสร้งแสดงความสงสาร ทั้งที่ในใจสมน้ำหน้าอย่างสุดๆ
...
ทิพย์เทวีมาที่บริษัทด้วยความมั่นใจ เมื่อรู้สึกว่าการแก้แค้นกำลังจะได้เริ่มขึ้นแล้ว...
“อะไรนะคะ เปลี่ยนตำแหน่งงานหรอคะ” ทิพย์เทวีถามอีกฝ่ายด้วยความสงสัย
“คือท่านประธานเห็นว่าความสามารถของคุณน่าจะทำในอีกตำแหน่งนึงมากกว่าค่ะ”
“ตำแหน่งอะไรคะ”
“เลขาท่านประธานค่ะ”
ทิพย์เทวียิ้มในใจที่ปลาตัวนี้ติดเบ็ดรวดเร็วเหลือเกิน.....การแก้แค้นคงจะสำเร็จได้ในไม่ช้านี้แล้ว
...
ณัฐพลมาถึงบริษัทก็เห็นเลขาคนใหม่นั่งทำงานอยู่อย่างขะมักเขม้น
“ขยันจังนะครับ”
“อุ๊ย สวัสดีค่ะ” ทิพย์เทวียิ้มหวานให้เขา
“ขอโทษนะครับที่อยู่ๆก็ย้ายคุณมาเป็นเลขาผมแบบนี้ คุณสะดวกใจรึเปล่าครับ”
“ฉันยินดีทำตามที่ได้รับมอบหมายอยู่แล้วค่ะ” เธอตอบอย่างเจียมตัว
“ผมเห็นคุณมีความสามารถมากนะครับจากประวัติ เลยอยากให้มาช่วยงานผมโดยเฉพาะ”
“ขอบคุณมากเลยนะคะ ฉันจะช่วยท่านให้ดีที่สุดเลย”
“ท่านเหรอ...” เขาทวนคำที่เธอเรียกเขา
“ก็ท่านเป็นเจ้านายนี่คะ”
“อย่าเรียกแบบนั้นเลยนะครับ เรียกชื่อผมเฉยๆดีกว่า ผมไม่ได้เจ้ายศเจ้าอย่างหรอก”
“จะดีหรือคะ ฉันไม่อยากให้ใครเพ่งเล็ง แค่นี้ฉันก็รู้สึกเป็นเกียรติมากแล้ว”
“นะครับ ไม่มีใครกล้าว่าคุณหรอก เรียกนัทเฉยๆดีกว่าครับ”
“ค่ะ”
ณัฐพลเดินเข้าห้องไปด้วยใจที่เริ่มเต้นผิดจังหวะ หญิงสาวตรงหน้าทำให้เขารู้สึกแปลกๆอย่างบอกมาถูกเลย
...
การทำงานผ่านไปได้ด้วยดี และชายหนุ่มก็ดูเหมือนจะยิ่งหลงเสน่ห์ของทิพย์เทวีมากขึ้นทุกที เขาให้เธอไปทานข้าวกับเขาแทบทุกวัน จนทั้งคู่สนิทกันมาก แต่ทิพย์เทวีก็ยังไม่บุ่มบ่ามที่จะทำอะไรมากไปกว่านี้.....
“ทานกาแฟก่อนนะคะ” ทิพย์เทวียกกาแฟเข้ามาให้ณัฐพล หลังจากที่ทั้งคู่พึ่งผ่านการประชุมเคร่งเครียดมาเมื่อครู่
“ขอบคุณครับ.....แล้วก็ขอบคุณสำหรับต้นไม้ที่อุตส่าห์หามาแต่งห้องด้วย ทำให้ผมหายเครียดขึ้นเยอะเลย” ณัฐพลพูดพลางมองไปยังต้นไม้เล็กๆรอบๆห้องที่โดนนำมาวางโดยเลขาสาว
“ไม่เป็นไรค่ะ”
ณัฐพลดื่มกาแฟเข้าไปนิดหน่อย แล้วเงยหน้าขึ้นมาหาหญิงสาว
“มีอะไรคะ หรือไม่อร่อย”
“ไม่ใช่ครับ มันอร่อยมากต่างหาก ผมไม่เคยทานกาแฟรสชาติแบบนี้เลย”
“เป็นสูตรเฉพาะตัวค่ะ เปิดเผยไม่ได้”
“คุณนี่ดูมีความลับจังนะครับ” ณัฐพลพูดเล่นกับเธอ
“ฉันยังมีอีกหลายอย่างค่ะที่คุณยังไม่รู้ค่ะ” ทิพย์เทวีเอ่ยอย่างมีนัย
แล้วณัฐพลก็ดื่มอย่างรวดเร็วจนหมดแก้ว....
“ช่วยชงให้ดื่มอีกสักแก้วสิครับ” เขายื่นแก้วให้เธอ
หญิงสาวแกล้งรับแก้วโดยกุมมือเขาเอาไว้ ทั้งคู่สบตากันนิ่ง แล้ว...
เพล้ง
แก้วตกพื้นแตกเป็นเสี่ยง ทิพย์เทวีรีบก้มลงไปเก็บ
“ระวังนะ...”
“โอ๊ย”
ไม่ทันขาดคำของเขา มือของเธอก็โดนบาด
“เจ็บไหมครับ” ณัฐพลหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดที่นิ้วเธอ
ทั้งคู่ประสานสายตากันอีกครั้ง นิ่งอยู่นานจนมีใครบางคนเข้ามา....
“นัทคะ...นี่มันอะไรกัน” เมยาวดีโวยขึ้นเมื่อเห็นภาพนั้น เธอยังไม่ทันเห็นทิพย์เทวีที่หันหลังอยู่
“เมย่า เอ่อ คุณทิพย์ออกไปก่อนนะครับ” ณัฐพลบอกหญิงสาว
เธอพยักหน้ารับ แล้วในจังหวะที่หันไปนั้น เมยาวดีที่เห็นหน้าเธอก็ถึงกับอึ้งไป....
“เธอ...” เมยาวดีพึมพำอย่างตกใจ
“ขอตัวนะคะ” ทิพย์เทวีโปรยยิ้มให้เธอแล้วเดินจากไป เกมขั้นต่อไปกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว....
“นัทคะ เธอคนนั้น...”
“คุณทิพย์เทวีเป็นเลขาคนใหม่ของผมเอง”
“ว่าไงนะคะ แล้วคนเก่าล่ะคะ”
“เมย่าอย่าสนใจเลยน่ะ ไม่มีถ่ายละครเหรอ”
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนประเด็นนะคะ เมย่าต้องรู้ให้ได้ ยัยนั่นมาทำงานนานเท่าไหร่แล้ว”
ณัฐพลมองคู่หมั้นสาวอย่างเบื่อหน่าย หลายครั้งหลายคราที่เธอมักจะหึงไม่เข้าท่า
“เมย่าอย่ากังวลอะไรนักเลย ผมไม่ไปชอบคุณทิพย์หรอก” ณัฐพลพูดออกมาทั้งๆที่ตัวเองก็ชักจะไม่แน่ใจ
“ก็ดีค่ะ” เมยาวดียังไม่แน่ใจนัก แต่เธอไม่เชื่อว่าอดีตเพื่อนสาวจะบริสุทธิ์ใจ
“ตกลงเมย่ามาทำไมเหรอ”
“ก็มาชวนไปทานข้าวไงคะ คราวก่อนก็ไม่ได้ทาน คราวนี้อย่าปฏิเสธนะคะ”
...
ความคิดเห็น