คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ข้อตกลง
วันจันทร์มาถึงแล้ว ฉันมาที่ป้ายรถเมล์ พี่ไตเติ้ลก็ยังไม่มีวี่แววโผล่มาเลย แต่ไม่เจอก็ดีแล้วแหละ ฉันคงทำตัวไม่ถูกถ้าเขาพูดเรื่องจูบขึ้นมาอีก
วันนี้รถติดมากจบเกือบสาย ฉันรีบวิ่งเข้ามาในโรงเรียนและก็ชนกับใครบางคน
“เธอนั่นเอง มานี่” พี่ไตเติ้ลดึงฉันไปหลังตึก 5 เสียงเพลงชาติดังขึ้น ตอนนี้ไม่มีใครอยู่แถวนี้เลยซักคนเดียว
“เธอชื่อเนยใช่มั้ย” เขาถามฉัน
“ค่ะ”
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“เนยไม่คิดอะไรหรอกค่ะ เข้าใจว่าพี่เมา พี่ไม่ต้องคิดมากนะคะ”
“มันไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิ ดูรูปนี่” เขายื่นมือถือให้ฉันดู รูปฉันกับเขา ที่มุมกล้องเหมือนเราจูบกันจริงๆ
“เราโดนแอบถ่ายหรอคะ”
“ใช่ แล้วมันก็ถูกส่งต่อในกรุ๊ปไลน์หลายๆกรุ๊ปแล้วด้วย”
“แล้วเรา จะทำไงดีคะ”
“ฉันขอโทษที่ทำให้เธอเสียชื่อ”
“ก็ไม่ถึงขั้นนั้นหรอกมั้งคะ เดี๋ยวคนก็คงลืม”
“ฉันจะประกาศกับทุกคนว่าเธอเป็นแฟนฉัน”
“อะไรนะคะ”
ฉันคงจะไม่ได้กลัวจนหูฝาดใช่มั้ย เป็นแฟน ตามที่หมอดูทำนายเอาไว้ เย้ เฮ้ยไม่ใช่เวลานี้สิ เวลานี้ฉันควรจะงงๆๆๆๆและงง
“เธอฟังไม่ผิดหรอก โอเคมั้ย”
“ทำไมพี่ต้องทำแบบนั้นด้วย”
“ก็เธอจะได้ไม่โดนเมาท์มั่วๆไง ว่าจู่ๆมาจูบกับฉัน แล้วทิ้งไว้สักระยะ เราก็ค่อยบอกคนอื่นว่าเลิกกันแล้ว”
“เออ....” ฉันตอบออกไปแบบนั้น
“ไม่ต้องคิดเยอะหรอก แค่บอกคนอื่นน่ะ ฉันไม่ได้จะคบเธอจริงๆสักหน่อย”
“งั้นก็ได้ค่ะ” ฉันยิ้มเจื่อนๆ โธ่ ฉันมโนไปเองว่าเขาขอฉันเป็นแฟนจริงๆ
...
“ว่าไงนะ” ยัยมิลค์และยัยเมตะโกนออกมาเสียงดัง เมื่อฉันบอกเรื่องเมื่อครู่ให้ฟัง
“ชลธาร มินตรา มีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ” อาจารย์ประจำวิชาชีวะถามอย่างอารมณ์เสีย
“คือเอ่อ..เราพึ่งรู้ว่ากบมีหัวใจค่ะ” ยัยเมโกหกสดๆออกไป เพราะเรากำลังผ่ากบกันอยู่
“อ๋อเหรอจ๊ะ” อาจารย์ทำจมูกฟุดฟิด แล้วก็หันไปสนใจคนอื่นแทน
“เมื่อวานเธอไม่เห็นเล่าเรื่องจูบเลย” ยัยมิลค์พูดแซวอย่างอารมณ์ดี
“ก็บอกว่าแค่ปากเกือบโดน แล้วก็เป็นแค่แฟนกันปลอมๆ เธอจะตื่นเต้นไปทำไม”
“แฟนปลอมๆก็มีโอกาสกลายเป็นตัวจริงก็ได้นะ” เมแซวขึ้นอีกคน
...
Title Part :
เมื่อออดหมดคาบห้าดังขึ้น นักเรียนชั้นม.ปลายก็กรูกันลงไปโรงอาหาร เพื่อแย่งอาหารกันกิน หลายๆคนมองหน้าผมแล้วก็ซุบซิบๆ เรื่องที่ผมเป็นแฟนกับยัยนั่นคงลือไปทั่วแล้ว ผมหาทางออกได้ถูกวิธีมั้ยเนี่ย เริ่มไม่แน่ใจ 555
“เติ้ล เอาจริงหรอวะ เรื่องเป็นแฟนปลอมๆกับยัยเด็กนั่น” ไอ้บอมบ์เพื่อนปากห.มาถามผม
“ก็ฉันกลัวน้องเค้าเสียหาย” ผมตอบมันไปง่ายๆได้ใจความ
“แค่นั้นจริงหรอ” บอมบ์ทำหน้าไม่เชื่อ
“ก็เออสิวะ”
“หรือคิดจะจีบจริงๆ น้องเค้าก็น่ารักดีนะ แต่จืดไปหน่อยว่ะ555”
“น่ารักแกก็จีบเองมั้ย เดี๋ยวฉันช่วย”
“ไม่ๆ ฉันบอกแล้วไงว่าชอบยัยปากจัดมากกว่า”
ผมกำลังเดินลงบันได ก็เห็นกลุ่มของเนยพึ่งเดินลงไป
“เฮ้ย แกชวนแฟนแกไปทานข้าวสิ”
“ชวนเพื่อ... ก็บอกว่าแฟนปลอมๆ”
“เพื่อความเนียนไงวะ ไม่งั้นคนอื่นเค้าจะเชื่อหรอ แล้วฉันจะได้คุยกับเพื่อนเค้าด้วย”
“แกอยากไปด่ากันอีกรึไง”
“ก็บอกว่ายัยนั่นน่าสนใจดี”
“ก็ได้ๆ”
“งั้นฉันไปรอที่โรงอาหารก่อน เดี๋ยวยัยปากจัดไม่ยอมไปกับแก” บอมบ์รีบหลบไปอีกทาง
“เนย” ผมเรียกเธอ เธอสะดุ้งนิดๆและหันมามองผม เธอเห็นผมก็ดูตกใจหน่อยๆ เพื่อนเธอก็หันมามองผมด้วย
“มีอะไรคะ” เนยเดินมาหาผม ท่าทางเธอดูประหม่า ดูน่าตลกปนน่าเอ็นดูจัง
“ไปทานข้าวกันมั้ย” ผมชวนเธอแกมบังคับ
“แต่..จะดีหรอคะ” เธอหันไปมองเพื่อนทั้งสอง ที่ส่งยิ้มมาให้ผม
“แฟนกันไปกินข้าวด้วยกัน แปลกตรงไหน ไปด้วยกันทั้งสามคนเลยก็ได้” ผมเอ่ยขึ้นมา
ตลอดทางที่เดินมายังโรงอาหาร ผมก็ได้ทำความรู้จักกับเพื่อนอีกสองคน ยัยคนที่ปากจัดๆที่เพื่อนปากห.มาของผมชอบชื่อมิลค์ ส่วนอีกคนชื่อเม เป็นคนเงียบๆเรียบร้อย
เราไปซื้ออาหารกันเสร็จ ผมก็เห็นนายบอมบ์กวักมือเรียกอยู่ และทำหน้าพอใจเมื่อเห็นมิลค์มาด้วย
“เออไปทางนั้นดีกว่าครับ” ผมบอกกับสามสาว ทั้งสามยังไม่เห็นนายบอมบ์
“สวัสดีครับ” นายบอมบ์เอ่ยทักเสียงดัง มิลค์มองเขาอย่างอึ้งๆ
“ฉันไปที่อื่นดีกว่า” ยัยมิลค์ทำท่าจะเดินหนี
“เดี๋ยวสิ” เพื่อนผมดึงแขนเธอไว้
“จับแขนฉันไว้ทำไม เดี๋ยวก็เอาชามนี้ราดใส่หน้าเลย” ยัยมิลค์ทำท่าจะยกก๋วยเตี๋ยวที่ถืออยู่ใส่มันจริงๆ
“เผอิญฉันไม่ชอบราดหน้า โทษทีนะ”
“อย่ามากวนประสาทได้มั้ย”
“ถ้าเธอไม่นั่งนี่ แปลว่าเธอกลัวฉัน”
“ใครกลัว ไม่มีทาง”
“งั้นก็นั่งสิ”
“ได้ฉันจะนั่ง” มิลค์นั่งลงไปทั้งๆที่มันไม่มีเก้าอี้ แล้วมันก็..
โคร่ม!!!
“ฮะๆๆๆ” บอมบ์หัวเราะเหมือนคนประสาทเสีย
“แกล้งดึงเก้าอี้ออกหรอ ขำมากใช่มั้ย”
“ใช่สิ ก็มันตลกสิ ถึงขำ”
“ฉันไม่ใช่ตัวตลกนะ”
“ฉันว่าเราทานๆกันสักทีเถอะนะ” ผมพูดเสียงเรียบเพื่อปรามทุกคน
...
แถมให้อีกตอนแล้วกัน เรื่องมันติดขัดตรงไหนก็บอกได้นะ หรือคาแรคเตอร์แปลกๆก็วิจารณ์ได้เลย ไปแล้ว...bye
ความคิดเห็น