คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ศึกชิงเตียง
“จะมากไปแล้วนะ”
“ห้องน้ำต่างจังหวัดชอบมีพวกคางคก ตุ๊กแก แมลงสาบอยู่ ก็เลยกลัวคุณจะขยะแขยง” เขาแกล้งทิ้งระเบิดขู่เธอไว้
หญิงสาวคิดอยู่นาน แล้วก็ตัดสินใจยอมเสียหน้า
“อยากตามก็ตามมาสิ”
เชาเดินตามเธอมาจนถึงห้องน้ำ เธอเดินเข้าไปสำรวจเองสักพักหนึ่งก็ตัดสินใจ
“นายกลับไปได้แล้ว ฉันไม่กลัวอะไรทั้งนั้น”
“ก็ดีครับ”
เธอรีบปิดประตูห้องน้ำ ยังไม่ทันทำอะไรก็เจอแมลงสาบวิ่งกันพล่าน เธอรีบหาขวดแชมพูแถวนั้นมาตีไล่ให้พวกมันหนีไป จนมันออกไปกันหมด เธอก็ตั้งท่าจะถอดเสื้อ แต่....คางคกอยู่ในขันน้ำ
“อ๊าย” เธอร้องลั่น แล้วรีบเปิดประตูห้องน้ำออกมา เจอภานุยังยืนอยู่
“มีอะไรเหรอครับ”
“เข้าไปดูเองสิ”
เขาเดินเข้าไปดู เธอตามไปห่างๆ
“ก็แค่คางคก”
เขาทำท่าจะเข้าไปจับ คางคกก็โดดหนีออกจากรูโหว่ของห้องน้ำออกไปก่อน
“ไปได้แล้ว”
“อะไรกันคุณ ใช้บริการเสร็จก็ไล่”
“ไปสิ” เธอผลักอกเขาออกไป ยังไม่ทันปิดประตู อะไรสักอย่างก็เกาะที่หลัง เธอเหลือบไปมองก็ร้องไม่ออก
“นาย เอา...รีบเอาออกไป” เธอชี้ที่หลังตัวเอง
“อะไรเหรอครับ”
“เอาออกไปที” เธอโผเข้ากอดเขาเพราะกลัวมาก ชายหนุ่มแอบยิ้ม แล้วค่อยๆดึงตุ๊กแกออก
“ไปแล้วใช่มั้ย” เธอผละออกจากอกเขา
“ครับ อยู่นี่” เขาจับหางตุ๊กแกแกว่งไปมาตรงหน้าเธอ
“อ๊าย” โชษิตากรี๊ดลั่นอย่างตกใจมาก
“ฮะๆๆ” ภานุขำไม่หยุด แล้วโยนตุ๊กแกน้อยให้หายไปจากสายตา
“นายไปสำรวจให้ทั่วเลยนะว่ามีอะไรอีกรึเปล่า” เธอสั่งอีก
...
หลังอาบน้ำเสร็จ โชษิตารีบเข้าห้องแล้วข่มตาหลับ เพราะไม่อยากเผชิญหน้ากับคู่ปรับที่อาจมาแย่งที่เธอนอนอีก แต่เธอยังไม่ทันนอนหลับ ก็รู้สึกว่ามีใครมานอนข้างๆ เมื่อหันไปมองก็ยิ่งตกใจเพราะเขานุ่งผ้าขาวม้าผืนเดียว
“ทำไมไม่ใส่เสื้อ”
“ก็ผมชอบนอนถอดเสื้อนี่นา พูดให้ถูกผมไม่ชอบใส่อะไรเลยต่างหาก” เขาพูดจบก็แกล้งจะดึงผ้าขาวม้าออก
“อย่านะ”
“แกล้งคุณนี่สนุกดีจัง” เขาสะใจที่ได้เอาคืนเธอเล็กๆน้อยๆ แล้วหยิบเสื้อกล้ามมาสวม ก่อนจะกระโดดขึ้นมานอนบนเตียง
“บอกแล้วไงให้ลงไปนอนข้างล่าง”
“ก็ผมไม่อยากปวดหลังนี่นา คุณมันใจแคบ”
เธอพยายามดันร่างใหญ่ๆของชายหนุ่มให้ลงจากเตียงไป แต่เขาเคลื่อนที่เข้ามาหา เธอต้องถอยก้นไปเรื่อยๆจน...
“โอ๊ย ฉันเจ็บนะ” เธอร้องลั่นเพราะถอยจนตกเตียง
“ขอบคุณนะครับ ที่เสียสละเตียงให้ผม” ชายหนุ่มนอนแผ่บนเตียงอย่างมีความสุข
เธอรีบย้ายหมอนกับผ้าห่มลงไปที่พื้นอย่างเจ็บใจ ภานุแอบหัวเราะสะใจที่ปราบพยศเธอได้
แต่หญิงสาวยังไม่ยอมแพ้แค่นี้ เธอเดินไปหยิบเครื่องช็อตไฟฟ้าที่เอาไว้ป้องกันตัวแล้วค่อยๆย่องไปหาภานุที่นอนหลับตาพริ้ม ก่อนจะ...
“อ๊อย” เขาร้องลั่นลืมตาโพลง
“เป็นไง คิดจะเล่นกับฉัน มันต้องเจอแบบนี้ ถ้าไม่อยากเป็นหมันก็ลุกออกจากเตียงไปซะ”
“กล้าก็เข้ามาช็อตสิครับ”
เขาเข้าไปจับแขนเธอไว้แล้วสะบัดจนเครื่องช็อตหล่น ก่อนที่เธอจะหยิบทัน ชายหนุ่มก็คว้าไว้ก่อนแล้วเขวี้ยงออกไปนอกหน้าต่างเลย
“คิดจะเล่นกับผม คิดผิดคิดใหม่ได้นะครับ”
เขาหัวเราะเสียงดัง โชษิตาทำอะไรไม่ได้นอกจากลงไปนอนที่พื้นอย่างแค้นเคือง
...
เพราะต้องนอนบนไม้กระดานที่แข็งไม่คุ้นเคย ทำให้หญิงสาวนอนไม่หลับ ประกอบกับเสียงกรนของชายหนุ่มบนเตียงที่มีมาเป็นระยะๆ
จนเธอทนไม่ไหวลุกขึ้นไปยืนข้างเตียง กะจะถีบเขาให้ตกเตียงไปเลย แต่ตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของภานุก็ดังขึ้น เธอหยิบมาดูเห็นชื่อพิมพิศา ก็คิดแผนการร้ายขึ้นมาได้อีกครั้ง
“ฮัลโหล นุหรือคะ พิมไปคิดทบทวนดูดีๆแล้ว พิมขอโทษนะคะ พิมใจร้อนเกินไป พิมเชื่อแล้วล่ะค่ะว่าผู้หญิงคนนั้นคงมาแกล้งนุจริงๆ” พิมพิศารีบพูดทันทีที่เขารับสาย
“โทษทีนะคะคุณพิม นุเขาคงมารับสายไม่ได้”
“เธอเป็นใคร”
“จำฉันไม่ได้เหรอคะ เราเพิ่งเจอกันเมื่อกลางวันนี้เอง”
“เธอ...นุอยู่ไหน ทำไมมือถือเขาอยู่กับเธอ”
“เขาอยู่กับฉันไง” เธอแกล้งพูดยั่วขึ้นมา
“ไม่จริงใช่ไหม ให้ฉันพูดกับเขาหน่อย”
“เขาไม่อยากพูดกับคุณหรอก”
“เธอมีเรื่องอะไรกับนุเหรอถึงพยายามแกล้งเขา บอกฉันมานะ ฉันไม่สนุกด้วย” พิมพิศาพยายามมีสติไม่ให้เชื่ออะไรง่ายๆเหมือนเมื่อกลางวัน
“นี่นุคงพูดเก่งจนคุณเชื่อสินะคะ ฉันจะบอกให้ เราแอบคบกันมานานแล้ว”
“ฉันไม่เชื่อ นุไม่มีทางทำแบบนี้หรอก” พิมพิศาพยายามใจแข็ง
“ไม่เชื่อเหรอ อยากดูไหมล่ะคะ เดี๋ยวส่งภาพไปให้ดูนะ”
แล้วเธอก็จัดการส่งภาพที่เธอจัดฉากไปให้ เป็นภาพเธอซบอยู่บนอกของภานุ พิมพิศาพยายามโทรกลับมา แต่โทรศัพท์ก็โดนปิดเครื่องไปเสียแล้ว....
“นี่มันเป็นเรื่องจริงเหรอเนี่ย มันไม่จริงใช่ไหม” เธอร้องไห้ออกมาอย่างสับสน
...
กลางดึกคืนนั้น ภานุตื่นขึ้นมาเห็นโชษิตานอนอยู่ที่พื้นก็สงสาร จะอุ้มเธอขึ้นมานอนบนเตียง แต่ก็กลัวเธอจะตื่นมาโวยวายอีก เขาจึงลงไปนอนเป็นเพื่อนเธอที่พื้นแทน
มาถึงตอนเช้า เธอลืมตาขึ้นมา ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเขามานอนข้างๆ
“อ๊าย”
“โอ๊ย อะไรกันคุณ ผมหูจะแตกแล้ว”
“ก็นายนั่นล่ะบ้ารึเปล่า ฉันยกเตียงให้แล้วยังจะมานอนพื้นอีกเนี่ย”
“ผมสงสารคุณไงเลยอยากให้ยุติธรรม ก็เลยลงมานอนด้วย”
เธออดยิ้มออกมาไม่ได้ แต่รีบเปลี่ยนเป็นตีหน้ายักษ์ลุกออกไปจากตรงนั้น
“ฉันจะไปอาบน้ำ”
“ให้ผมตามไปด้วยไหมครับ”
“ไม่ต้อง ฉันจัดการเองได้”
ภานุมองตามหญิงสาวไป รู้สึกว่าตัวเองเริ่มสนุกที่ได้ต่อปากต่อคำกับผู้หญิงคนนี้ เขาเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู ก็สงสัยว่าทำไมถึงปิดเครื่อง และทันทีที่กดเปิดเครื่อง พิมพิศาก็โทรเข้ามา
“พิม ทำไมโทรมาแต่เช้าเนี่ย หายโกรธนุแล้วเหรอ”
“นุอยู่กับผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม”
...
ความคิดเห็น