คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สองคู่หนึ่งคืน
“นายแทน...”
“พอเถอะน้ำหอม ใจเย็นๆ แทนเขาก็โตแล้วนะ ปล่อยให้เขาคิดเองเถอะ” พลภัทรพยายามพูดให้แฟนสาวเย็นลง
โชษิตามองทั้งสามคนอย่างไม่สบอารมณ์ แล้วเดินออกจากห้องไป พลภัทรจึงต้องตามไปด้วย
“เดี๋ยวสิน้ำหอม อย่าเป็นคนใจร้อนแบบนี้สิ”
”ก็ดูนายแทนสิคะ อุตส่าห์เตือนๆดี เพราะนายแทนเคยเจอผู้หญิงหลอกสูบเงินไปใช้ไม่รู้กี่คนต่อกี่คน สำหรับยัยคนนี้ ดูจากพี่ชายก็รู้แล้วว่าน้องจะเป็นยังไง”
“รู้จักพี่ชายเขาด้วยเหรอ”
“ก็แค่เคยเห็นหน้าน่ะค่ะ”
“แต่ผมว่าผู้หญิงคนเมื่อกี๊ก็ดูไม่มีพิษมีภัยอะไรนะ ใจเย็นๆหน่อยเถอะ เดี๋ยวผมพาไปช้อปปิ้งนะ อยากซื้ออะไรผมจะซื้อให้เลย จะได้หายเครียด” พลภัทรหาเรื่องมาล่อใจแฟนสาว
“พูดจริงนะคะ ก็ได้ค่ะ ไปกันเลยนะคะ” เธอเปลี่ยนอารมณ์ฉับพลันจนเขางงไปเหมือนกัน
...
ทางด้านภานุพยายามโทรหาพิมพิศาแต่เธอก็ไม่ยอมรับสาย จนเขาต้องไปที่บ้านเธอ กดกริ่งอยู่นานกว่าเธอจะเดินมาหาที่ประตูรั้ว
“พิมฟังผมอธิบายก่อนนะ”
“กลับไปดีกว่าค่ะนุ พิมรำคาญเสียงกริ่ง แล้วเดี๋ยวคุณพ่อจะกลับมาแล้ว พิมไม่อยากให้ท่านรู้เรื่อง แล้วก็อย่ามายุ่งกับพิมอีกเลย”
“พิมทำไมต้องทำเฉยชาแบบนี้ด้วย ฟังกันบ้างสิ นะครับ”
“นุอยากคบกับยัยน้ำหอมหรือยัยนางแบบอะไรที่ไหนก็เชิญเถอะ เราเลิกกันดีกว่าค่ะ”
พิมพิศายื่นมือผ่านประตูรั้วไปผลักอกเขา แล้วเดินเข้าบ้านไปเลย
“พิม...” ภานุเรียกด้วยเสียงอ่อนแรง แต่เธอก็ไม่หันมามองเขาเลย
ภานุยังไม่รู้จะแก้ปัญหาเรื่องพิมพิศายังไง ก็ได้รับข้อความจากอวัสดา
พี่นุคะ ดาขอไปเที่ยวกับแทนสัก 2-3 วันนะคะ ไม่ต้องเป็นห่วง
“อะไรอีกเนี่ย ไปเที่ยวกันสองต่อสอง อย่าบอกนะว่าแอบหนีออกจากโรงพยาบาล” ภานุบ่นพึมพำกับตัวเอง ไม่คิดว่าน้องสาวจะกล้าก่อเรื่องวุ่นวายอีก
เขาพยายามโทรหาน้องสาว แต่เธอก็ปิดเครื่องไปเลย เขาไม่รู้จะขัดขวางเธอยังไง ในที่สุดก็ตัดสินใจไปที่โรงพยาบาลก่อน
แล้วเขาก็คิดไม่ผิด ธิษณินแอบหนีออกจากโรงพยาบาลโดยพาน้องสาวของเขาไปด้วย เขาคิดได้อย่างเดียวว่าต้องหาทางติดต่อโชษิตา ทั้งที่ไม่อยากคุยกับเธออีกเลย เมื่อได้เบอร์จากโรงพยาบาลมา เขาก็ตัดสินใจโทรไป
“สวัสดีค่ะ มีธุระอะไรคะ”
“นี่คุณ รู้รึเปล่าว่าน้องคุณหนีออกจากโรงพยาบาลไปแล้ว พาน้องผมหนีไปด้วย”
“พูดเรื่องอะไร คิดจะก่อกวนอะไรฉันอีกเนี่ย”
“ผมไม่ได้ก่อกวน รีบมาที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้เลยนะ”
...
ไม่นานโชษิตาก็มา และไม่วายที่จะเถียงกันอีก
“ฉันเดาไว้ไม่ผิดเลย น้องสาวนายคิดจะจับน้องชายฉันจริงๆด้วย”
“คุณต้องตามหาน้องชายคุณให้ได้เดี๋ยวนี้”
“ฉันต้องตามแน่ ฉันไม่ปล่อยให้น้องฉันกลายเป็นเหยื่อของน้องนายหรอก”
ภานุโทรหาเพื่อนๆของน้องสาว โชษิตาก็พยายามโทรไปหาเพื่อนของธิษณิน แต่ก็ไม่มีใครรู้เรื่องเลย ยังดีที่เธอคิดอะไรขึ้นมาได้
“ฉันว่านายแทนต้องไปบ้านพักริมทะเลที่ระยองแน่เลย นายแทนชอบที่นั่นมาก”
“ดี งั้นเรารีบไปกันเลย”
“เราเหรอ ฉันไม่ไปไหนสองต่อสองกับนายหรอกนะ”
“ถ้าไม่ไว้ใจผมก็เรียกแฟนคุณมาสิ”
“ถ้ามาได้ฉันก็พามาด้วยแล้ว ช้อปปิ้งอยู่ดีๆก็บอกว่ามีงานด่วนอีก” โชษิตาบ่นด้วยความเซ็ง
“งั้นก็ไม่มีทางเลือก รีบไปตามน้องของเรากันเถอะคุณ”
...
โชษิตาเดาไม่ผิดเลย ธิษณินพาแฟนสาวมาที่บ้านพักที่ระยองจริงๆ มาถึงก็เล่นน้ำกันสนุกสนาน ตกดึกก็ซื้อหาอาหารเครื่องดื่มมาดื่มกินฉลองกันสองคนอย่างมีความสุข ทั้งคู่สนุกกันจนเมาได้ที่
“แทนคะ ดาทั้งง่วงทั้งมึนแล้วค่ะ นี่ก็เริ่มดึกแล้วนะ”
“แทนก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน”
เขาพาเธอมาที่ห้องนอน ประคองเธอนอนลงไปแล้วตัวเองก็นอนข้างๆด้วย
“จะทำอะไรคะ” อวัสดาถามอย่างตกใจ
“ดาไม่ไว้ใจแทนเหรอ”
“เปล่าค่ะ”
ถึงเธอจะไว้ใจยังไง อวัสดาก็ยังกลัวอยู่ เธอรีบข่มตาให้หลับเร็วๆ แต่นั่นกลับส่งผลตรงกันข้าม
“เป็นอะไรนอนไม่หลับเหรอ” ธิษณินเอ่ยถามขึ้น
“แทนก็ยังไม่หลับเหรอคะ”
“ใช่ หนาวจัง ขอกอดหน่อยนะ”
“อย่านะคะแทน” เธอยิ่งกลัวจนต้องหันหลังให้เขา
“กลัวเหรอ” เขาโอบเธอจากด้านหลัง
“เปล่าค่ะ”
“ทำไมเสียงสั่นล่ะ ฮึ” ธิษณินยิ่งโอบเธอแน่นขึ้นอีก
“อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ”
“แทนรักดานะ ดาไม่รักแทนเหรอ”
“รักสิคะ แต่...แทนเคยบอกว่าจะไม่ทำแบบนี้”
“แทนไม่ได้คิดจะทำร้ายดานะ แต่อยากให้ดามีความสุขไปด้วยกัน เป็นของแทนนะครับ”
...
โชษิตากับภานุเร่งขับรถไประยองจนดึกดื่น แต่ก็ยังอีกไกลกว่าจะถึง ชายหนุ่มพยายามเร่งจนหญิงสาวหงุดหงิดและตามมาด้วยการเถียงกันหลายยก จนกระทั่ง...
“เฮ้ยทำไมเครื่องดับล่ะ ตายแล้ว มัวแต่เถียงกับนายจนลืมดูเลยว่าน้ำมันหมด”
“ทีนี้ทำไงล่ะคุณ แถวนี้ก็ห่างจากตัวเมืองด้วย เราคงต้องอาศัยบ้านคนแถวนี้พักค้างคืนก่อนล่ะมั้ง แล้วพรุ่งนี้ค่อยหาทางไปซื้อน้ำมันมาเติม” ภานุแนะหนทางที่ดีที่สุดแม้ว่าเขาอยากรีบไปหาน้องให้เร็วที่สุดก็ตาม
“ไม่ไหวมั้ง”
“แล้วจะให้ทำยังไงครับ ไม่ใช่ว่าผมอยากอยู่กับคุณสักหน่อย”
“นายก็หาทางไปซื้อน้ำมันมาให้ได้”
“รถคุณก็จัดการเองสิ” เขากวนเธอกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้
ทันใดนั้นเอง ฝนก็ดันตกลงมาโครมใหญ่ และดูท่าจะตกอีกนานด้วย
“เชื่อผมเถอะคุณ ไปขออาศัยบ้านคนแถวนี้นอนค้างก่อน”
โชษิตายอมเชื่อเขา และเป็นโชคดีที่เจอกับชาวบ้านใจดี
“นี่ค่ะ ห้องของลูกป้าตอนนี้ไม่อยู่บ้าน น่าจะพอนอนได้สำหรับคุณสองคนนะคะ”
“สองคน นี่ให้เราอยู่ห้องเดียวกันเหรอคะ ฉันไม่ได้เป็นเมียเขานะ” โชษิตารีบแหวขึ้นมา
“คุณรู้จักเกรงใจคนอื่นบ้างนะ”
“ตกลงไม่มีปัญหานะคะ”
“ครับ ขอบคุณมากครับ” ภานุรีบดันเธอเข้ามาในห้อง
“งั้น นายก็นอนพื้นซะ ฉันจะนอนเตียงคนเดียว” เธอรีบกระโดดขึ้นเตียง แล้วโยนหมอนกับผ้าห่มอีกชุดหนึ่งลงพื้น
“ได้ไงคุณ เราต้องนอนเตียงเดียวกันสิ”
“นายต้องทำตามที่ฉันสั่ง” เธอขู่ ภานุจำใจทำตามเพราะขี้เกียจเถียง
“ตามใจคุณ ผมยอมนอนพื้นให้ปวดหลังก็ได้ คนใจร้าย”
“เอาเสื้อผ้ากับผ้าเช็ดตัวมาให้ค่ะ อ้าวทำไมลงไปนอนพื้นคะ” ป้าเจ้าของบ้านเปิดประตูเข้ามา
“เขาชอบนอนพื้นน่ะค่ะ” หญิงสาวรีบชิงตอบ
“นี่เสื้อผ้าค่ะ ห้องน้ำอยู่ชั้นล่างทางซ้ายสุด รีบๆอาบนะคะเดี๋ยวเป็นหวัด” เธอบอกแล้วก็ออกจากห้องไป
“ให้ฉันใส่แบบนี้เหรอ” โชษิตากางเสื้อคอกระเช้าและผ้าถุงขึ้นมาดูด้วยหน้าบิดเบี้ยว
“ใส่ๆไปเถอะ เรื่องมากจัง”
เธอตัดสินใจไปอาบน้ำ
“ไปไหนน่ะคุณ”
“อาบน้ำ”
“ผมไปด้วย”
...
ความคิดเห็น