เกมพิศวาส

ลำดับตอนที่ #3 : เริ่มแผนการ

ทิพย์เทวีคอยสืบข่าวของทั้งคู่มาโดยตลอด จนรู้มาว่าทั้งคู่เลิกกันแล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้น ทิพย์เทวีจึงไปยังคอนโดที่อดีตแฟนของเธอพักอยู่

“ขอโทษนะคะ มีเรื่องจะถามหน่อยค่ะ” ทิพย์เทวีเอ่ยถามพนักงานตรงเคาน์เตอร์

“มีธุระอะไรคะ”

“อยากทราบว่า คนที่ชื่อ อาทิตย์ วิริยะมงคล ยังพักอยู่ที่นี่รึเปล่าคะ พอดีดิฉันไปอยู่ต่างประเทศมาค่ะ ไม่ได้ติดต่อกันเลยตั้ง 2 ปี เลยอยากทราบหน่อยค่ะ”

“รอสักครู่นะคะ”

พนักงานทำการค้นหาข้อมูล ทิพย์เทวีหันมองรอบๆข้าง แล้วไปสะดุดที่จอโทรทัศน์ซึ่งกำลังฉายละครเรื่องหนึ่งอยู่ ดารานำของเรื่องคือเมยาวดีนั่นเอง ช่วงที่เธออยู่เมืองนอกก็ติดตามข่าวสารที่ไทยอยู่บ้าง จึงรู้ว่าเมยาวดีกลายเป็นนางเอกละครไปซะแล้ว

“คุณเมย่า เธอเป็นนางเอกเบอร์หนึ่งของช่องเลยนะคะตอนนี้ ฮอตมากๆเลย แถมตอนนี้ยังมีข่าวเป็นคู่หมั้นของเศรษฐีหนุ่มหล่ออีกด้วย น่าอิจฉามากเลยค่ะ” พนักงานสาวเอ่ยอย่างชื่นชม

“แสดงเก่ง จนได้ดีจริงๆ” ทิพย์เทวีพึมพำอย่างหมั่นไส้

“ว่าไงนะคะ” พนักงานสาวถามขึ้น

“เปล่าค่ะ เจอรึยังคะ” ทิพย์เทวีรีบปฏิเสธแล้วเปลี่ยนประเด็น

“ค่ะ เจอแล้วค่ะ ยังอยู่ค่ะที่ห้อง 602”

“ขอบคุณนะคะ” ทิพย์เทวีเอ่ยขึ้น แล้วก็รีบตรงไปหาทันที

ทิพย์เทวีกดกริ่งให้เจ้าของห้องมาเปิด แต่ก็ไม่เปิดสักที เธอลองบิดลูกบิด ก็พบว่าเปิดได้...

เธอเปิดประตูเข้าไป ในห้องยังอยู่ในสภาพที่เธอคุ้นเคย นึกมาถึงตรงนี้ น้ำตาก็พาลจะไหลออกมา

ทิพย์เทวีมองไปที่เตียงก็เจอร่างของคนที่เธออยากพบ เขานอนไม่ได้สติ แถมกลิ่นเหล้ายังหึ่งไปหมดเลย

“เมย่า...ทำไมต้องทิ้งผมไป เมย่า....ผมรักคุณ” เขาพึมพำขึ้นมา แสดงให้เธอได้รู้ถึงความสัมพันธ์ของเขากับอดีตเพื่อนสาวของเธอในปัจจุบันได้เป็นอย่างดี

ทิพย์เทวีมองไปที่พื้น ก็ต้องพบกับความรก ของหลายๆอย่างกระจุยกระจายเต็มพื้นไปหมด เธอทนมองไม่ได้อีก จึงช่วยจะเก็บให้เข้าที่เข้าทาง เธอพบนิตยสารที่มีเมยาวดีขึ้นปกอยู่หลายเล่ม และมีเล่มหนึ่งที่กระตุกความสนใจเธอ เป็นข่าวลือที่เธอเคยอ่านเจอผ่านๆ

เปิดตัวคู่หมั้นหนุ่มหล่อรวย ของน้องเมย่า นางเอกสุดฮอต

แล้วก็มีคนแอบถ่ายรูปหนุ่มหล่อที่หนุ่มๆต่างอิจฉากันค่อนเมืองได้แล้ว คู่หมั้นของสาวเมย่าที่มีคนอยากเห็นหน้ากัน ทางเราเลยไปหาข้อมูลเพิ่มเติมมาได้ว่า....เขาคนนี้ชื่อ นัท เป็นหนุ่มนักธุรกิจตระกูลใหญ่ตระกูลหนึ่ง น่าอิจฉาจริงเลยนะ คนหนึ่งก็รวย อีกคนก็สวย ไม่รู้หนุ่มๆสาวๆอกหักกันไปค่อนเมืองแล้วหรือเปล่านะเนี่ย....

เธอมองรูปที่บอกว่าแอบถ่ายนั้นอีกครั้ง เธอรู้สึกคุ้นหน้าชายหนุ่มคนนี้ซะเหลือเกิน แล้วเธอก็นึกออกจนได้...

เขาก็คือ คนที่เธอเจอที่สนามบิน หนุ่มที่ดูมีเสน่ห์คนนั้น...โลกช่างกลมเสียจริงๆ

“เมย่า...” คนบนเตียงพึมพำขึ้นมาอีก ทำให้เธอหันไปสนใจเขาอีกครั้ง

ทิพย์เทวีขึ้นไปนั่งบนเตียง แล้วลูบไล้ใบหน้าที่คุ้นเคย ความทรงจำดีๆผุดขึ้นมาในหัว จนเธอแทบจะทนไม่ไหว

“คนบ้า อย่านึกว่าฉันจะจริงจังกับนายนักนะ” ทิพย์เทวีบ่นใส่เขา เพื่อหลอกตัวเองให้ทำใจได้

เขานอนกระสับกระส่ายไปมา แสดงให้เห็นถึงความไม่สบายเนื้อสบายตัว จนเธออดจะช่วยเหลือเขาไม่ได้

ทิพย์เทวีไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้เขา ยิ่งใกล้ชิด ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเจ็บหนักเข้าไปอีก

“เมย่า...เมย่า...” เขายังคงพึมพำ จนเธอทนไม่ได้

“ฉันไม่ใช่เมย่า” ทิพย์เทวีตบหน้าเขาไปอย่างแค้นใจ จนทำให้เขามีสติขึ้นมา

“เมย่า....ฮะ ทิพย์” อาทิตย์พยายามมองหน้าเธอให้ชัดๆว่าเขาเป็นเธอจริงๆ

“ทำไม จำฉันไม่ได้รึไง อยากให้ช่วยเตือนความจำอีกไหม” ทิพย์เทวีทำท่าเงื้อมืออีกรอบ

“อย่านะ” อาทิตย์รีบร้องห้าม

ทิพย์เทวีรีบลุกจากเตียง เดินเลยไปที่หน้าต่าง ไปยอมมองหน้าเขาอีก

“ทิพย์กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” อาทิตย์ถามอย่างสงสัย

“เมื่อวาน กลับมาก็คิดถึงเธอมากจนรีบมาหานี่ไง” ทิพย์เทวีแสร้งยิ้มออกมา

“อาร์ตขอโทษนะ” อาทิตย์เอ่ยคำเดิมๆซึ้งอีกครั้ง

“ฉันไม่ได้มารับคำขอโทษ แค่ได้ยินข่าวลือว่าเลิกคบกับยัยนั่นแล้ว เลยมาดูสภาพนาย แย่กว่าที่คิดอีกนะ” ทิพย์เทวีพูดด้วยเสียงเย็นชาแสดงถึงความห่างเหินอย่างชัดเจน

“ใช่แล้วล่ะ ไม่ถึงปีหลังจากเกิดเรื่อง เมย่าเขาก็ห่างเหินกับเรา”

“ไปเป็นดารา”

“ใช่ หลังจากเป็นดาราไม่นาน เมย่าก็บอกอาร์ตว่า...เขามีคู่หมั้นที่ผู้ใหญ่จัดการให้ แล้วเราก็ห่างกันเรื่อยๆ จน....เขาก็เปิดตัวคู่หมั้น อาร์ต...ก็กลายเป็นคนไร้ตัวตน”

คำพูดของคนตรงหน้า ทำเอาหัวใจทิพย์เทวีอ่อนยวบ อยากเข้าไปปลอบโยนเขา แต่จากบทเรียน ทำให้เธอใจแข็ง...

“สมแล้วนี่” ทิพย์เทวีตะโกนใส่หน้าเขา แล้วเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วไม่ให้เขา ได้เห็นร่องรอยของน้ำตาที่กำลังจะไหล ทิ้งให้อาทิตย์จมอยู่กับความโศกเศร้าเป็นทวีคูณ

...

ทิพย์เทวีมาสมัครงาน เธอรีบเดินตรงไปยังลิฟต์ที่กำลังจะปิดลง เธอเข้ามาทันพอดี และในนั้น มีบุคคลอีกคนอยู่ด้วย....

“คุณ...” ทิพย์เทวีพึมพำเบาๆ โลกกลมอีกแล้ว มิน่า เธอถึงคุ้นชื่อบริษัทนี้เหลือเกิน จากนามบัตรของเขานั่นเอง

“อ๋อ ผมจำได้แล้ว เราเจอกันที่สนามบินใช่มั้ยครับ” ณัฐพลเอ่ยด้วยเสียงนุ่มที่น่าหลงใหลยิ่งนัก

“ค่ะ”

“ตกลงคุณบาดเจ็บอะไรบ้างรึเปล่าครับ”

“ไม่ค่ะ” ทิพย์เทวียิ้มให้เขา ในเมื่อโลกกลมแบบนี้ ความคิดที่จะเอาคืนอดีตเพื่อนสาว ก็แวบเข้ามาทันที

แล้วลิฟต์ก็กระตุกแรงๆขึ้นมา

“ว๊าย” ทิพย์เทวีทำแฟ้มที่เธอถือมาตก ณัฐพลช่วยก้มลงไปเก็บให้ และมือของทั้งสองก็สัมผัสกันพอดี

“ขอบคุณนะคะ” ทิพย์เทวีแกล้งเอ่ยด้วยความเขิน

“คุณมา...” ชายหนุ่มกำลังจะถามธุระที่เธอมา แต่ลิฟต์ก็เปิดออกยังชั้นที่เธอต้องการ

“ไปก่อนนะคะ เราคงได้เจอกันอีก” ทิพย์เทวีโปรยยิ้มใส่ แล้วลิฟต์ก็ปิดลง....

...