เกมพิศวาส

ลำดับตอนที่ #2 : คนใหม่

“เธอคงไม่ว่าอะไรนะ ถ้าฉันกับอาร์ตจะเป็นแฟนกันเปิดเผยเสียที” เมยาวดีพูดตรงๆซะจนทิพย์เทวีแทบจะทนไม่ได้

“เธอจะคบกับเขาหรือกับใคร มันก็เรื่องเธอ เธอมีเรื่องจะพูดแค่นี้ใช่มั้ย” ทิพย์เทวีกลั้นความโกรธไว้แทบไม่ได้

“แล้วเรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่มั้ย” เมยาวดีเอ่ยถามต่อ

“เพื่อนเขาไม่ทำกันแบบนี้หรอก” ทิพย์เทวีจ้องหน้าเมยาวดีด้วยความแค้น แล้วสาดน้ำใส่หน้า

“ทิพย์ คิดว่าฉันอยากเป็นเพื่อนเธอนักรึไง” เมยาวดีพูดประชดออกมา ในเมื่อเธอมาพูดด้วยดีๆ แต่โดนทำแบบนี้ เธอก็คงไม่จำเป็นต้องทนอีกต่อไป

“ว่าไงนะ” ทิพย์เทวีไม่เชื่อหู ว่าคนตรงหน้าจะกล้าพูดแบบนี้

“เธอฟังไม่ผิดหรอก เธอน่ะมันก็แค่โชคดีเรียนเก่ง แล้วก็มีหนุ่มหล่ออย่างอาร์ตมาชอบ รู้ไว้เลยนะ ถ้าฉันอยากจะแย่งตั้งแต่ตอนแรก ฉันก็แย่งมาได้นานแล้ว” เมยาวดีพูดด้วยความโมโห

“เมย่า ฉันไม่คิดเลยนะว่าเธอ...เธอจะร้ายกาจได้ขนาดนี้ ทั้งๆที่ฉันไว้ใจเธอมาตลอด” ทิพย์เทวีมีน้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง

“งั้นก็รู้ไว้ซะ ฉันไม่อยากยุ่งกับเธอนักหรอก เพราะเธอเรียนเก่ง ฉันถึงทนคบด้วย” เมยาวดีเอ่ยอย่างไร้เยื่อใย

“ไป ไปเลย ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ” 

เมยาวดีเดินออกจากบ้านไป ความเป็นเพื่อนของทั้งคู่ได้จบลงอย่างสิ้นเชิงแล้ว

...

“ดาว อยู่ได้ใช่ไหม” ทิพย์เทวีเอ่ยกับน้องสาว ขณะที่กำลังจะขึ้นเครื่องไปอเมริกา

“ค่ะ พี่ทิพย์ก็ดูแลตัวเองดีๆนะ”

สองสาวกอดกันแน่น น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่ได้นัดหมาย

“พี่ขอโทษนะที่ต้องปล่อยให้ดาวอยู่บ้านคนเดียวแบบนี้ ญาติคนอื่นๆก็ไม่มีเลย”

“ไม่เป็นไรค่ะ แถวนั้นก็มีแต่เพื่อนบ้านดีๆ ดาวปลอดภัยแน่นอนค่ะ ถึงจะอยู่แค่ ปี 1 แต่ดาวก็อยู่คนเดียวได้” เอื้อมดาวเอ่ยให้พี่สาวมั่นใจ

“งั้นพี่ก็ไปนะ” ทิพย์เทวีโบกมือลาอย่างอาลัย แล้วก็เดินออกไป

“ทิพย์...” เสียงหนึ่งดังขึ้น ไม่ต้องมองเธอก็จำได้ว่า นี่คือเสียงใคร

“ทิพย์ฟังผมก่อนนะ” อาร์ตตามมาดักหน้าเธอไว้

“ไปซะอาร์ต อย่ามายุ่งกับฉันอีกเลย”

“ทิพย์ ทำไมทิพย์เฉยชาแบบนี้” อาทิตย์เอ่ยถามเสียงสั่นเครือ

“เธอรักเมย่าก็อยู่กับเขาสิ” ทิพย์เทวีทำใจแข็งผลักอกเขาออกไป

“ทิพย์...” อาร์ตเอ่ยด้วยเสียงอ่อนแรง ไม่มีแรงรั้งเธอไว้อีกแล้ว

ทิพย์เทวีกลั้นน้ำตาอย่างยากลำบาก แล้วเดินหน้าไป ไม่หันมามองข้างหลังอีก….

“คนใจร้าย” เอื้อมดาวมองอาทิตย์อย่างไม่พอใจ แล้วเดินสะบัดไปอีกทางหนึ่ง

“ทำไม...” อาทิตย์ตะโกนลั่นจากแค้นใจ ไม่รู้ทำไมตัวเองต้องปล่อยให้เรื่องกลายเป็นแบบนี้

...

 2 ปีผ่านไป อย่างรวดเร็ว...

ตอนนี้ทิพย์เทวีมาในมาดของสาวนักเรียนนอกที่ดูโดดเด่น เธอเดินผ่านผู้คนในสนามบินอย่างมั่นใจ ทำให้คนหันมองตามเธอมากมาย

ทิพย์เทวีเดินมาถึงหน้าสนามบิน กำลังมองหารถแท็กซี่ ทันใดนั้น รถคันหนึ่งก็แล่นมาเกือบจะชนเธอ ทิพย์เทวีหันมองไปที่รถคันนั้นอย่างไม่พอใจ

ประตูหลังของรถถูกเปิดออก ผู้เปิดเป็นผู้ชายมาดดี แถมหน้าตาก็หล่อเหลาจนทิพย์เทวีอึ้งไปพักใหญ่ เขาหันมามองเธอ...

“เป็นอะไรมากรึเปล่าครับ ขอโทษแทนคนขับรถของผมด้วยนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงนุ่ม

“ไม่หรอกค่ะ” ทิพย์เทวียิ้มให้เขา

“รับนามบัตรนี่ไว้นะครับ ถ้ามีอะไรก็ติดต่อมาได้ ผมต้องรีบไปแล้ว” เขายื่นนามบัตรให้เธอ แล้วเดินเข้าไปในสนามบินอย่างรวดเร็ว ทิพย์วารีอดไม่ได้ที่จะมองตามเขาไป ก่อนจะหันมามองนามบัตร

ณัฐพล อภิเชษฐ์ธนกุล

ประธานบริหารบริษัท เอพีที จำกัด มหาชน

...

ทิพย์เทวีนั่งรถแท็กซี่มาที่บ้านของเธอ บ้านหลังนี้เป็นบ้านของพ่อแม่เธอมาตั้งแต่ทั้งสองแต่งงานกัน จนพ่อแม่ของเธอเสียชีวิตด้วยเหตุเครื่องบินตก ตอนที่ทิพย์เทวีอยู่ปี 2 และบ้านก็ไม่เคยโดนซ่อมแซมเลย...

ทิพย์เทวีเข้ามาในบ้าน เปิดดูตามห้องตามต่างๆก็ไม่พบเอื้อมดาว น้องสาวของเธอเลย ทั้งที่ตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว

ทันใดนั้น รถเบนซ์คันหรูก็มาจอดหน้าบ้านเธอ...

ภายในรถเบนซ์คันนั้น คือ เอื้อมดาว ที่มีแฟนหนุ่มฐานะร่ำรวยขับมาส่งนั่นเอง

“ไปแล้วนะคะ” เอื้อมดาวโบกมือลา กำลังจะเปิดประตูลงรถ ชายหนุ่มก็ดึงมือเธอไว้

“อะไรคะ”

“อื้อ...” เขาชี้ตรงแก้มเพื่อบ่งบอกให้เธอรู้สิ่งที่เธอควรทำ

เอื้อมดาวเข้าใจความหมายของเขาดี เธอหอมแก้มเขาเบาๆหนึ่งที แล้วก็ลงจากรถไปอย่างเขินอาย

“เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มารับนะครับ”

“ค่ะ พี่วิทย์ คืนนี้ฝันดีนะคะ” หญิงสาวโบกมือลาเขาอีกครั้ง แล้วเดินเข้ามาในบ้าน

“ใครกันน่ะ...ที่มาส่ง” ทิพย์เทวีที่เดินออกมาดูถามขึ้น

“พี่ทิพย์” เอื้อมดาวไม่ทันฟังคำถาม พอเจอพี่สาวก็เข้ามากอดแน่น

“โอ๊ย เบาๆหน่อย พี่จะหายใจไม่ออกแล้ว” ทิพย์เทวีดันน้องสาวออกไป

“พี่ทิพย์ไม่เห็นบอกก่อนเลยว่าจะมา” เอื้อมดาวเอ่ยถามอย่างสงสัย

“มาเซอร์ไพรส์ไงจ๊ะ ว่าแต่...ใครมาส่งกันฮะ ดูท่าทางรวยเชียว” ทิพย์เทวียังคงถามในประเด็นที่สงสัยต่อ

“พี่รหัสน่ะค่ะ” เอื้อมดาวพยายามปกปิดความอาย

“พี่รหัสเหรอ...พี่ไม่เชื่อ บอกมาซะดีๆ” ทิพย์วารีถามย้ำ

“ก็พี่รหัสจริงๆนี่คะ แต่ตอนนี้...เป็นแฟน” เอื้อมดาวพูดเสียงแผ่วเบา

“ริอาจมีแฟนนะ อายุแค่เนี้ย” ทิพย์วารีเอ่ยแซวน้องสาว

“ทีพี่ทิพย์ยังมีแฟนตอนปี 1 เลย”

ทิพย์เทวีอึ้งไป เอื้อมดาวพึ่งนึกได้ว่าได้พูดอะไรออกมา...

“ขอโทษนะคะพี่ทิพย์ ดาวลืมไปว่า...”

“ช่างเถอะ พี่ทำใจได้แล้ว ไปดูเร็วเข้า พี่ซื้อของมาฝากเต็มเลย” ทิพย์เทวีเปลี่ยนหัวข้อสนทนา ถึงทำใจได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าอยากพูดถึง

...