><((^> สะดุดรัก...หนุ่มนักกีฬา <^))><

ลำดับตอนที่ #2 : งานครบรอบ 30 ปี เอกกวี-นารีรัตน์

“ขอโทษค่ะ อาจารย์” ฉันรีบวิ่งเข้าห้องเรียนมา ตายล่ะปีนี้อาจารย์ปรึกษาคือ อาจารย์นงเยาว์ที่ได้ยินกิตติศัพท์ว่าโคต.รโหดซะด้วย

“ดูท่า นาฬิกาเธอคงเสียสินะ ถึงได้ดูเวลาผิดขนาดนี้” อาจารย์จ้องหน้าฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ

“ค่ะ” ฉันรีบไปนั่งข้างจุ๊บแจงเพื่อนสนิทที่สุดในห้องของฉัน

“เอาล่ะ เรามาว่ากันต่อเรื่องที่ฉันโดนขัดจังหวะเมื่อครู่...คืออย่างที่ฉันพูด ปีนี้โรงเรียนเอกกวีและนารีรัตน์ครบรอบ 30 ปี ซึ่งทางเราทั้งสองก็เลยปรึกษากัน เพื่อจัดกิจกรรมต่างๆตลอดทั้งปี และกิจกรรมที่สำคัญและจะเกิดขึ้นก่อน คือการแลกเปลี่ยนนักเรียนกัน”

พออาจารย์พูดจบทั้งห้องก็ซุบซิบกันไปมา สาวๆคงเก็บกดกันมากที่เจอผู้ชายน้อยเหลือเกิน

“นี่จะพูดกันเองหรือจะให้ฉันพูดต่อคะ” อาจารย์เริ่มอารมณ์เสียอีก ทุกคนเงียบกริบเพื่อตั้งใจฟังต่อ

“โดยในแต่ละระดับ จะมีห้องนึงที่นักเรียนครึ่งห้องจะย้ายไปเรียนกับเอกกวี และนักเรียนชายอีกครึ่งห้องก็จะย้ายมาเรียนที่นี่ด้วย และ...สำหรับระดับม.6นี้ ห้องที่ได้รับเลือกก็คือ ห้อง 6/2 ของเรา”

ทุกคนอึ้งไปสักพัก ก่อนจะกรี๊ดกร๊าดกันออกมาใหญ่ จนอาจารย์ห้ามไม่ไหว

“จบชั่วโมงโฮมรูมแค่นี้นะ ฉันว่าพวกเธอจะเริ่มคุมสติไม่อยู่แล้ว อ๋ออีกเรื่อง การแลกเปลี่ยนจะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้เลย เตรียมตัวให้ดีล่ะ” อาจารย์นงเยาว์เดินอุดหูออกจากห้องไป

“อ๊าย ฉันฝันไปรึเปล่าเอวี่ เรียนรวมกับผู้ชาย อ๊าย” ยัยจุ๊บแจงเหมือนเสียสติ เช่นเดียวกับคนเกือบทั้งห้อง ทำไมพวกนี้บ้าผู้ชายกันนักนะ (แกไม่บ้าเลยเนอะ)

...

แล้วฉันก็ทนฟังทุกคนเพ้อไปเพ้อมาจนเรียนกันไม่ค่อยจะรู้เรื่อง จนถึงเวลาอาหารกลางวัน

“นั่นเขามุงอะไรกันน่ะ” จุ๊บแจงชี้ให้ฉันดูคนกลุ่มใหญ่ที่มุงบอร์ดอะไรซักอย่างอยู่

“ไปดูสิ” ฉันดึงจุ๊บแจงไป กว่าจะเบียดคนจนมายืนข้างหน้าได้ก็แทบตาย แล้วก็ได้เห็นในสิ่งที่ต้องการ...

รายชื่อนักเรียนที่แลกเปลี่ยนไปเรียนที่เอกกวีและนักเรียนชายที่จะมาเรียนที่นี่

ฉันรีบมองไปที่ ม.6 ทันทีแล้วก็พบว่า...

“ฉัน..ฉันไปเรียนที่เอกกวี” จุ๊บแจงทำหน้าเหมือนถูกลอตเตอรี่รางวัลที่ 1

“ดีใจด้วยนะที่แกสมหวัง ไปอยู่ในหมู่ผู้ชาย” ฉันพูดพลางมองรายชื่อต่อไปเรื่อยๆ

“ไม่มีชื่อแกอ่ะ เอวี่ แย่จัง เราโดนพรากจากกัน แกคงไม่อิจฉาฉันนะ”

ฉันไม่ได้สนใจคำพูดของจุ๊บแจงนัก เพราะว่าฉันเห็น...

ธนวัฒน์ อิทธิไพศาล

เขาคนนั้น คนที่ฉันแอบชอบ นายปากจัดคนนั้น มาเรียนห้องเดียวกับฉัน พระเจ้าความฝันของฉันเป็นจริงได้ไงเนี่ย ฉันอยากจะช็อคตาย

...

ฉันนอนพลิกตัวไปมาหลายตลบ นอนไม่หลับ ได้แต่กวะวนกระวายที่จะได้พบกับเขาคนนั้นแล้ว พบกันแบบไม่ใช่แค่บนรถเมล์เท่านั้น แต่จะได้อยู่ใกล้กันไปตลอดทั้งปี แค่คิดฉันก็มีความสุขมากแล้ว

เพราะนอนไม่หลับ ทำให้ฉันแทบลุกไม่ไหว แต่พอนึกหน้าของเขาขึ้นมาอีก ฉันก็มีกำลังใจที่จะวิ่งหน้าตั้งมาที่ป้ายรถเมล์

ทันพอดี เด๊ะ เข้าพึ่งเดินมาจากอีกทางพอดี ฉันแอบหลังต้นไม้ แล้วมองหน้าเข้มๆของเขา ดูดีที่สุด คนอะไรเท่ได้ทุกสถานการณ์ขนาดนี้

รถเมล์มาแล้ว ฉันรีบวิ่งตามเขาขึ้นไปทันที วันนี้รถโล่งแฮะ ฉันเลยยืนอยู่ข้างหลังๆ เพื่อแอบมองด้านหลังของเขาอย่างมีความสุข

ฉันลองเข้าไปทักเขาดีมั้ยนะ คุยเรื่องเมื่อวาน หรือไม่ก็เรื่องนักเรียนแลกเปลี่ยน นั่นก็แค่ความคิด เพราะฉันไม่กล้าแม้แต่จะก้าวขาเดินไปใกล้ๆเขาสักนิด

...

ฉันลงรถเมล์มาอย่างมีความสุข เพราะรู้ดีว่าวันนี้จะเป็นวันที่เราจะเดินเข้าโรงเรียนเดียวกันเป็นครั้งแรก อ๊าย ฉันตื่นเต้นๆ

แล้วมันก็เป็นจริง เขาเดินเข้าโรงเรียนนารีรัตน์อย่างหวาดๆนิดๆ ถึงแม้โรงเรียนเราจะติดกันก็เถอะ แต่การเข้ามาในอีกโรงเรียนมันก็สร้างสถานการณ์ตื่นเต้นให้เราได้มากเหมือนกัน

เขาหยุดเดินเมื่อเดินมากลางสนาม เขามองซ้ายขวาไปมา แล้วหยิบตารางสอนจากกระเป๋าเสื้อมาดู เขาคงหาห้องเรียนไม่เจอแน่เลย ฉันควรเข้าไปช่วยเขานะ ใช่แล้วฉันจะเข้าไป...

“เอ่อ...”

แล้วก็ปิ๋วอีก เมื่อมีผู้ชายอีกคน ที่หล่อน้อยกว่า เดินเข้ามาหาเขาคนนี้

“มาแล้วเหรอ เป็นไง ตื่นเต้นมั้ย อยู่ในหมู่สาว” นายหล่อน้อยตบไหล่นายหล่อมากเบาๆ

“นิดหน่อยว่ะ หาห้องเรียนไม่เจอเลย งงๆ” เขาเกาหัวแกรกๆ น่ารักชะมัดเลย

“เดี๋ยวเราไปถามสาวๆกลุ่มนั้นกันดีกว่านะ ดูสิสวยๆทั้งนั้นเลย” แล้วสองหนุ่มก็เดินจากไป เฮ้อ แล้วฉันก็ไม่ได้เข้าไปหาเขาอีกแล้ว ไม่เป็นไร ยังไงก็ต้องเจอกันในห้องเรียนอยู่ดี

...