คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : เล่ห์ลวง
“แต่มันเป็นไปไม่ได้นะคะ”
“ผมรู้ครับ ผมรู้” ณัฐพลพูดเสียงเรียบ เก็บซ่อนความรู้สึกภายใน
“คุณรีบกลับบ้านคุณไปเถอะนะคะ ก่อนที่เราจะคิดอะไรบ้าๆไปมากกว่านี้”
“ครับ” ณัฐพลเดินออกไปแบบคนไร้วิญญาณ
ทิพย์เทวีมองตามอย่างสงสาร เธอกำลังใจอ่อนเสียแล้ว
...
เมยาวดีไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เธอแอบทำแผนใหม่ของเธออย่างเงียบๆ และในที่สุด ก็ถึงเวลาเปิดเผยแล้ว...
“สวัสดีตอนเช้าค่ะ คุณทิพย์เทวี” เมยาวดีเอ่ยเสียงหวานกับทิพย์เทวีที่วุ่นวายกับงานเต็มโต๊ะ
“อ้าว คุณเมยาวดี ไม่ต้องแสดงละครหรือคะวันนี้”
“มีค่ะ แต่ขอเวลามาแป๊บนึง จะเอาการ์ดแต่งงานมาแจกทั้งบริษัทน่ะ” เมยาวดีเอาการ์ดสีชมพูสวยมายื่นล่อตาทิพย์เทวี
“ว่าไงนะ...แต่งงาน”
“ใช่ อึ้งไปเลยสิ อีก 2 สัปดาห์ข้างหน้าน่ะ ถ้าว่างก็มาด้วยนะคะ คุณเลขา” เมยาวดีโยนการ์ดใส่หน้าทิพย์เทวี
“ไม่เห็นคุณนัทจะพูดเรื่องนี้ให้ฉันได้ยินเลย”
“ก็เธอไม่ใช่คนแต่งงานนี่นา อย่างมากก็แค่ของเล่น เธอไม่มีทางชนะฉันได้หรอกทิพย์เทวี”
“ดีใจด้วยนะคะที่ได้แต่ง คงรีบมัดมือชกเลยสิ เพราะไม่งั้น คงหาคนแต่งด้วยไม่ได้แล้ว”
“แกไม่มีสิทธิ์มาดูถูกฉันพล่อยๆนะ ฉันดีกว่าแกทุกอย่าง”
“แต่ก็ไม่จำเป็นที่คุณนัทต้องชอบเธอนี่นา ฉันอาจถูกใจเขามากกว่าก็ได้” ทิพย์เทวียิ้มยั่วโมโหใส่
“แก...”
“อะไรกันน่ะ เมย่า มาที่นี่ทำไม”
“ก็มาแจกการ์ดงานแต่งงานไงคะ”
“อะไรนะ” ณัฐพลทำหน้าตกใจ
“จะแต่งงาน เจ้าบ่าวยังไม่รู้เลยหรือคะ” ทิพย์เทวีพึมพำเสียงดัง
“โธ่ก็นัททำงานหนักนี่นา อาจจะเบลอๆ ไปค่ะ ไปคุยในห้องดีกว่า” เมยาวดีรีบผลักเขาเข้าห้องไป
“นี่อะไรกันเมย่า ผมงงไปหมดแล้วนะ” ณัฐพลเริ่มขึ้นเสียง
“ก็งานแต่งงานไงคะ เราหมั้นกันมาพอสมควรแล้ว เมย่าเลยช่วยคุณจัดการคุยกับคุณพ่อคุณแม่ของเราสองคนเรียบร้อย อีก 2 สัปดาห์เท่านั้นค่ะ งานบางส่วนเมย่าก็จัดการไปพอสมควรแล้ว” เมยาวดีร่ายยาวจนอีกฝ่ายอึ้งไป
“คุณกำลังบังคับผมใช่ไหม”
“บังคับ...พูดอะไรคะ คนรักกันแต่งงานกัน ผิดตรงไหน” เมยาวดีแสร้งทำหน้าสงสัย
“เมย่าก็รู้....ว่าความสัมพันธ์ของเรา มันไม่เหมือนเดิม”
“แต่เมย่ารู้สึกเหมือนเดิม มีแต่คุณที่อาจหลงเพ้อไปบ้าง แต่เมย่ามั่นใจว่าในที่สุด นัทจะตาสว่างว่าคนที่รักคุณก็คือเมย่า” เมยาวดีย้ำใส่หน้าเขา
“ก็ได้....ยังไงผมก็ไม่มีทางตอบอย่างอื่นแล้วนี่” ณัฐพลนั่งลงอย่างเหนื่อยอ่อน
“งั้นเมย่าก็ขอตัวค่ะ ต้องไปจัดการเรื่องโรงแรมอีกด้วย แล้วพรุ่งนี้เคลียร์คิวไว้นะคะ ต้องไปตัดชุด” เมยาวดีเดินออกจากห้องอย่างสบายใจ
“ไปก่อนนะจ๊ะ อย่าลืมไปร่วมงานนะ” เมยาวดีโบกมือลาทิพย์เทวีพร้อมยิ้มเยาะ
ณัฐพลเดินตามออกมา มองหน้าทิพย์เทวีแล้วหลบสายตา
“ฉันมีอะไรจะพูดค่ะ ขอไปพูดในห้องนะคะ” ทิพย์เทวีเดินนำเขาเข้าไปในห้อง หัวสมองเธอกำลังประมวลหาแผนการมาเอาคืนเมยาวดีให้ได้
“ฉันจะลาออกค่ะ” เมยาวดีเอ่ยเสียงเรียบทันทีที่ณัฐพลปิดประตูห้อง
“ไม่ได้นะ คุณจะลาออกไม่ได้ ทั้งหมดเมย่าเป็นคนจัดการ ผมไม่รู้เรื่องนะครับ”
“แต่จะให้เราทนเห็นหน้ากันแบบนี้หรือคะ ฉันเจ็บนะ...” ทิพย์เทวีแสร้งร้องไห้ออกมา แต่ทำไม...ในใจของเธอกลับรู้สึกแบบนั้นด้วย
“คุณทำงานดีมีความสามารถ อย่าให้เรื่องแบบนี้มากระทบกับงานเลยนะครับ” ณัฐพลเอ่ยหาเหตุผลมาโน้มน้าว
“ถ้างั้น...ฉันขอพักร้อนแล้วกันนะคะ ให้มันผ่านช่วงงานแต่งของคุณ แค่นี้คุณจะโอเคใช่ไหมคะ”
“เอ่อ...ก็ได้ครับ” ณัฐพลเอ่ยรับ ทั้งที่ในใจไม่อยากให้เธอห่างไกลจากสายตาเขาเลยสักวินาทีเดียว
...
เจนวิทย์จัดงานวันเกิดที่คอนโดส่วนตัวของเขา โดยมีเพื่อนมามากมาย รวมทั้งเอื้อมดาวด้วย
งานเป็นไปอย่างสนุกสนาน แน่นอนที่ต้องเกี่ยวข้องกับของมึนเมา พวกเขาสนุกกันจนดึก และแต่ละคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้านไป
“พี่วิทย์คะ เดี๋ยวดาวคงต้องไปแล้วนะคะ นี่ก็ดึกมากแล้วด้วย” เอื้อมดาวเอ่ยกับเจนวิทย์ที่เมาได้ที่
“ดาวจ๋า นี่ก็ดึกมากแล้วนะ กลับบ้านคนเดียวน่ากลัวจะตาย พี่ไปส่งนะ” เขาพูดเสียงอ้อแอ้
“แต่พี่เมามากเลยนะคะ อย่าเลยค่ะ ดาวกลับเองได้”
“พี่เป็นห่วงดาวนี่ครับ ดาวนอนที่นี่นะ”
“อย่าเลยนะคะ...”
“ดาวไม่ไว้ใจพี่อีกแล้วนะ”
“เปล่านะคะ แต่....”
“ถ้างั้นก็นอนที่นี่นะครับ พี่จะนอนโซฟาเอง”
ในที่สุดเอื้อมดาวก็ตัดสินใจนอนที่นี่ด้วยความไว้เนื้อเชื่อใจ โดยเธอลืมไปเลยที่จะโทรหาพี่สาว และโทรศัพท์เธอก็ติดต่อไม่ได้เพราะแบตหมดด้วย
ถึงเธอจะไว้ใจยังไง เอื้อมดาวก็ยังกลัวอยู่ เธอรีบข่มตาให้หลับเร็วๆ แต่นั่นกลับส่งผลตรงกันข้าม
“เป็นอะไรนอนไม่หลับเหรอ” เจนวิทย์เอ่ยถามขึ้น
“พี่วิทย์ยังไม่หลับเหรอคะ”
“ตรงโซฟามันแข็งน่ะ แถมหนาวด้วย พี่นอนด้วยได้ไหม”
“เออ...ค่ะ”
แล้วเจนวิทย์ก็มานอนข้างๆเธอ เอื้อมดาวยิ่งกลัว จนต้องหันหลังให้เขา
“กลัวพี่เหรอ” เจนวิทย์โอบเธอจากด้านหลัง
“เปล่าค่ะ”
“ทำไมเสียงสั่นล่ะ ฮึ” เจนวิทย์ยิ่งโอบเธอแน่นขึ้นอีก
“อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ”
“พี่รักดาวนะ ดาวไม่รักพี่เหรอ”
“รักสิคะ”
“วันนี้วันเกิดพี่ ไม่คิดจะให้ของขวัญพี่อีกชิ้นนึงเหรอ”
“แต่....พี่วิทย์บอกว่าจะไม่ทำแบบนี้”
“พี่ไม่ได้คิดจะทำร้ายดาวนะ”
เอื้อมดาวหันหน้ามามองเขา ยังไม่ทันได้ตั้งตัว เจนวิทย์ก็จู่โจม...
...
ความคิดเห็น