ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ไฟเสน่หา

    ลำดับตอนที่ #14 : ไฟแค้น...เพลิงเสน่หา

    • อัปเดตล่าสุด 15 มิ.ย. 66


    หลายวันต่อมา ภูษณชวนมาริสาไปดื่มจนเมา และพาเธอมาส่งที่ห้อง

    “คุณภู กลับดีๆนะคะ”

    “ผมขอเข้าไปพักในห้องก่อนได้มั้ยครับ มึนหัวจัง”

    เธอพาเขามาที่โซฟา ชายหนุ่มดึงตัวเธอมากอดเอาไว้

    “จะทำอะไรคะ”

    ด้วยความเมา มาริสาจึงยอมตกเป็นของเขาอย่างง่ายดาย....

    ...

    มาริสาตื่นขึ้นมาด้วยความสับสน หลังจากไปอาบน้ำก็พบว่าภูษณตื่นขึ้นมาพอดี แต่เธอไม่กล้าสู้หน้าเขา

    “เป็นอะไรไปครับ”

    “คือ...”

    “คุณอยากได้แบบนี้ไม่ใช่หรอ เป็นเมียผม จะได้สมบัติผม แล้วก็แก้แค้นยัยเก๋สำเร็จด้วย ไม่ดีหรอ”

    “คุณภู คุณพูดอะไรของคุณน่ะ” มาริสาเริ่มพะวงว่าเขาจะรู้อะไรเข้าให้แล้ว

    “ไม่ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องหรอก ผมรู้หมดแล้ว คุณไม่เคยชอบผมเลยใช่ไหม” ภูษณถามอย่างโมโห

    “คุณภูคะ....คือ เอ่อ...”
    ”พูดมาสิ” เขาตะคอกใส่เธอ

    “ฉันขอโทษ ฉันผิดเอง ฉันโกรธแค้นน้องสาวคุณ ฉันเลยเห็นโอกาสที่คุณชอบฉัน เลย...” มาริสายอมพูดออกมา เมื่อเห็นแววตาโหดของชายหนุ่ม

    “เลยหลอกคนโง่ๆอย่างผม คุณเห็นผมเป็นตัวอะไร”

    “ฉันไม่เคยคิดแบบนั้น คุณไม่เข้าใจความรู้สึกฉันบ้างเลยหรือคะ”

    “ผมรู้ว่าคุณโกรธน้องสาวผมกับอดีตแฟน แต่คุณล่ะ คุณเห็นใจฉันบ้างไหม ผมรู้สึกเหมือนคนโง่ ถูกปั่นหัว ความรักกลายเป็นของเล่น คุณไม่เคยรักผมเลยแม้แต่นิดเดียว ผมเจ็บ ผมเจ็บมาก”

    “งั้นก็พอแค่นี้เถอะค่ะ ถือว่าเราไม่ได้เคยรู้จักกัน ทุกอย่างจบลง ฉันจะไม่ไประรานน้องคุณอีก”

    “ง่ายจังนะ เห็นผมใจดีมากเหรอ”

    ภูษณเดินย่างสามขุมมาหาเธอ

    “คุณภู อย่านะคะ”

    “ทำไม เมื่อคืนคุณก็มีชอบไม่ใช่หรอ”

    “อย่า” มาริสาพยายามขัดขืนและร้องไห้ออกมา

    เพราะความคิดโง่ๆของเธอเองที่คิดจะแก้แค้นเรื่องๆไม่เป็นเรื่อง ทั้งที่เธอควรจะเลิกวุ่นวายกับวิกานดาและวายุ แต่เธอก็ยังดันทุรัง คิดว่าตัวเองเก่งซะเต็มประดา

    “หยุดร้องไห้ได้แล้ว” ภูษณถอยห่างออกมาจากเธอ

    “ทำไมคุณต้องทำแบบนี้ ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่นิสัยคุณ คุณไม่ใช่คนแบบนี้”

    “พูดเหมือนรู้จักผมดีจริงนะ ผมอุตส่าห์ช่วยให้ดำเนินตามแผนได้ง่ายขึ้น ไม่ชอบหรือไง ควรขอบคุณด้วยซ้ำนะ”

    มาริสาหันมามองหน้าเขา เขาดูไม่เหมือนคนที่เธอเคยรู้จักเลยสักนิด ไม่เลย....

    “มันก็แค่คำพูดยั่วโมโหน้องสาวคุณ ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นจริงๆ”

    “เรื่องยังไม่จบแค่นี้หรอก” ภูษณพูดจบก็เดินออกจากห้องไป

    ...

    ภูษณขับรถกลับบ้านด้วยความสับสน การกระทำที่เขาทำออกไปนั้น มันไม่ใช่ตัวเขาเลย เขาเอาความโกรธมาควบคุมจิตใจของเขา

    พอเขามาถึงบ้าน ก็เจอน้องสาวเดินออกมาจากบ้าน

    “พี่ภู ไปไหนมาทั้งคืนคะ หรือไปเคลียร์กับมาริสา”

    “ยัยเก๋ ทำไมไม่อยู่คอนโดล่ะ” ภูษณเปลี่ยนเรื่อง

    “เก๋เหงา วายุเค้าไม่กลับคอนโดเลย”

    “ไปทำอะไรให้เค้าโกรธล่ะ”

    “ถึงยังไงวาก็รักเก๋ เดี๋ยววาก็ต้องกลับมา”

    “ก็ดี”
    ”ว่าแต่พี่ภูล่ะคะ ยังไม่ตอบเก๋เลยว่าไปไหนมา”

    “พี่ไม่จำเป็นต้องบอก”
    ”อย่าบอกนะคะว่าพี่ยังปล่อยให้นังมาริสามาหลอกพี่อีกน่ะ”

    “พี่จัดการเรื่องนี้ได้เอง เก๋ไม่ต้องห่วงหรอก” ภูษณเดินเข้าบ้านไป

    ...

    ภูษณยังคงมาวุ่นวายกับมาริสา ด้วยความรู้สึกทั้งรักทั้งแค้น

    “คุณอยู่ที่คอนโดใช่มั้ย เดี๋ยวคุณต้องไปงานเลี้ยงกับผม” ภูษณโทรหาเธอ ขณะที่ขับรถไปหาที่คอนโด
    ”งานอะไรคะ” มาริสาถามขึ้น

    “ไม่ต้องรู้หรอก คุณมีหน้าที่ไปเท่านั้น”

    “ทำไมฉันต้องทำตามคำสั่งคุณ”
    ”อย่าลืมว่าผมมีคลิปเสียงที่คุณคุยกับเก๋ อยากเป็นข่าวฉาวมั้ยล่ะ ผมเตรียมชุดมาให้แล้ว กำลังขับรถไปรับ แค่นีันะ”

    ...

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×