คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ประกาศสงคราม
“น้องโมขา นี่อะไรกันคะ ทำไมถึงควงมากับ....”
“ผมภูษณครับ พี่ชายของวิกานดา เจ้าสาวของงานนี้” ภูษณแนะนำตัวเองกับบรรดานักข่าว
“แล้วนี่ทั้งสองคนเป็นอะไรกันคะ”
“เออ...เรากำลังเริ่มคบหาดูใจกันค่ะ” มาริสาตอบพร้อมยิ้มหวาน
“แล้วเมื่อกี๊บอกว่า เป็นพี่ชายของคุณวิกานดา มันจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญเกินไปเหรอคะ”
“ทุกอย่างเป็นไปโดยบริสุทธิ์ใจค่ะ โมไม่ได้ทำประชดวาหรือแก้แค้นอะไรแน่นอนค่ะ”
นักข่าวถ่ายรูปกันใหญ่ วิกานดาที่มองอยู่แทบจะทนไม่ได้ ในที่สุดทั้งสองก็เดินจากนักข่าวมาหาวิยะดา
“แม่ครับ นี่คุณโม เรากำลังคบกันอยู่ครับ” ภูษณแนะนำเธอกับแม่ของเขา
“สวัสดีค่ะ”
“อุ๊ย สวยจังเลย หนูเป็น.....นางแบบใช่ไหมจ๊ะ ฉันเคยเห็นในนิตยสาร”
“ค่ะ โมเป็นนางแบบยินดีด้วยนะ วา แล้วก็คุณเก๋ ขอให้คุณทั้งสองมีความสุขกับชีวิตแต่งงานนะคะ” มาริสาแอบยิ้มเจ้าเล่ห์ให้วิกานดา
...
งานดำเนินผ่านไปเรื่อยๆจนถึงช่วงท้าย วิกานดาจ้องคอยจังหวะที่มาริสาเดินแยกออกจากพี่ชายของเธอ ไปหามาริสา และก็สบโอกาสที่เธอไปห้องน้ำ
“จะมาขังฉันไว้อีกหรือคะ” มาริสาเอ่ยออกมาอย่างรู้ทัน
“มาริสา แกคิดจะแก้แค้นฉันหรอ แกไม่มีทางทำสำเร็จ”
“พี่ชายคุณทั้งหล่อทั้งรวยกว่าวายุอีก ฉันไม่น่าโง่อยู่ตั้งนาน” มาริสายิ้มอย่างเป็นต่อ
“แก....”
“ขอตัวก่อนนะคะ” มาริสายิ้มเยาะออกไป
...
แล้วคืนการแต่งงานก็กลายเป็นคืนที่ร้อนเป็นไฟสำหรับวิกานดา ทันทีที่ถึงคอนโดแล้ว วิกานดาก็ไม่สนใจวายุอีก แต่รีบกดโทรศัพท์หาพี่ชาย
“คุณเป็นอะไรน่ะ จะทำอะไร” วายุเอ่ยถามเธอ
“ฉันก็จะทำให้พี่ภูตาสว่างน่ะสิ แฟนเก่าคุณกำลังจะปอกลอกพี่ชายฉัน คุณเลิกโง่ได้แล้ว เค้าไม่ได้รักใครจริงหรอก”
“พูดบ้าอะไรน่ะ โมไม่ใช่คนแบบนั้นแน่” วายุยืนกราน
“แล้วที่มันควงพี่ชายฉันมาเย้ยน่ะ คุณเจ็บไหมล่ะ”
“โมอาจไม่ได้คิดอะไรแล้วก็ได้”
“ยังไงเก๋ก็ไม่ยอมให้มันมาเป็นพี่สะใภ้”
“จะไประรานโมทำไมอีก”
“คุณมีสิทธิอะไรมาห้าม”
“ผมเป็นสามีคุณ และคุณก็กำลังท้อง”
“ฉันจะบอกอะไรให้คุณรู้นะ....ฉันไม่ได้ท้อง” วิกานดาหลุดปากออกไป
“เก๋...คุณทำแบบนี้ทำไม” วายุแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
“ทีนี้รู้สึกเสียดายยัยมาริสาแล้วสิ”
“วิกานดา ผมเคยรักคุณเข้าไปได้ยังไง พอกันที ผมจะไปจากที่นี่ แต่ผมจะไม่หย่า จะได้เกาะคุณไง ได้เงินใช้ฟรีๆจากแม่คุณ พอใจไหม” วายุพูดประชดแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างไม่แยแส
“เพราะแก....มาริสา” วิกานดาพึมพำด้วยความแค้น แล้วรีบโทรหาพี่ชาย
“ยัยเก๋ มีอะไรเหรอ โทรมาทำไม”
“พี่ภูอย่าไปโง่เชื่อมาริสานะ”
“เก๋พูดอะไร”
“มันแก้แค้นเก๋ มันคบกับพี่เพื่อแก้แค้น แล้วก็หวังสมบัติ อย่าไปเชื่อมันนะคะ”
“เก๋เข้าใจผิดแน่ๆ โมเป็นคนดี” ภูษณย้ำให้น้องสาวฟัง
“พี่ต้องเชื่อนะคะ มันหลอกใช้พี่”
“พอเถอะเก๋ พี่ว่าเก๋คงคิดมากไปนะ สักพักเก๋จะเข้าใจ พี่ต้องไปอาบน้ำแล้ว แค่นี้นะ”
“เดี๋ยวสิ....พี่ภู” วิกานดาแทบจะกรีดร้องออกมา
...
ทางด้านวายุ ก็ออกไปดื่มเหล้าจนเมามาย ในใจของเขานั้นรู้สึกเสียใจอย่างที่สุดกับสิ่งที่เขาได้ทำลงไป การที่เขาหลงเชื่อคำพูดของวิกานดา จนต้องเสียมาริสาไปแบบนี้....
แล้วเขาก็กดโทรศัพท์ไปหามาริสาทันที
“โทรมาทำไม” เธอถามด้วยเสียงเย็นชา
“โม ผมผิดไปแล้วจริงๆ เก๋หลอกผม เก๋ไม่ได้ท้อง”
“แล้วไงคะ”
“ผมไม่น่าเชื่อคำพูดของเก๋เลย ผม....”
“ยังไงคุณก็แต่งงานกันเรียบร้อยแล้วนี่คะ”
“โม คุณควงคุณภูษณมาเพื่อทำให้วาเจ็บใช่ไหม ไม่ได้ชอบเขาจริงใช่ไหม”
“โมชอบคุณภูจริงๆค่ะ คุณภูดีกับโมมากๆ วาอย่าเป็นห่วงเลยนะคะ เชิญมีความสุขกับคุณวิกานดาเถอะค่ะ”
“วาไม่มีความสุข วารักโมนะ”
“ทุกอย่างมันสายไปแล้วค่ะ” มาริสาตัดสายทันที
“โม...” วายุคร่ำครวญอยู่บนโต๊ะ ร้องไห้ออกมา...
ส่วนมาริสานั้น ก็สับสนกับความรู้สึกตัวเอง ความผูกพันกับวายุนั้นยังอยู่ แต่ความเจ็บปวดก็ไม่ได้น้อยเลย
...
วายุก็แทบจะไม่กลับคอนโดมาอยู่กับวิกานดาอีกเลย พอถ่ายละครจบ ตกดึกก็ไปอยู่ตามผับตามบาร์ จนวิกานดาเริ่มจะทนไม่ไหว จนต้องมาปรึกษาแม่ของเธอ
“มีอะไรล่ะลูก ทำไมมาคนเดียว แล้ววายุล่ะ” วิยะดาถามลูกสาว
“แม่ขา....เก๋เจ็บค่ะ” วิกานโผไปกอดแม่แล้วร้องไห้
“อะไรกันลูก วายุทำอะไร”
“เขาไม่ทำอะไรเลยต่างหากล่ะคะ เขา....” วิกานดาพูดไม่ออก
“หนูไปทำอะไรล่ะลูก บอกแม่มาซิ จะได้ช่วยเหลือได้ถูก”
เธอยังไม่ทันบอกอะไร ภูษณก็ขับรถเข้ามาในบ้านโดยพา...มาริสามาด้วย
...
ความคิดเห็น