คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : รอยร้าว
ณัฐพลวิ่งตามไปทันหญิงสาว และดึงแขนเธอไว้ หญิงสาวหันมา ยังคงสวมหน้ากากอยู่
“คุณจะไปไหน ขอผมเห็นหน้าคุณก่อนได้ไหมครับ”
หญิงสาวไม่ตอบ เขาถือว่าเธอยอม แล้วเอื้อมมือไปปลดหน้ากากเธอ
“คุณทิพย์” ณัฐพลอึ้งไป เมื่อเห็นหน้าของเธอ บัดนี้เขายิ่งแน่ใจว่าตัวเองกำลังรู้สึกอย่างไร
“ฉันไปนะคะ”
ทิพย์เทวีแกล้งเดินหนี ณัฐพลดึงเธอกลับมาอีกครั้ง แล้วกอดเธอแน่น จนทิพย์เทวีก็คาดไม่ถึง
เมยาวดีมาเห็นเข้าพอดี ยิ่งเห็นเป็นทิพย์เทวี เธอก็รีบปรี่เข้าไปแยกทั้งคู่ออกมา
“แกไม่มีทางมาแย่งเขาไปจากฉัน” เมยาวดีผลักทิพย์เทวีลงไปนอนกับพื้น
“ทิพย์” ณัฐพลลงไปประคองเธอขึ้นมา
“นัททำแบบนี้ไม่ได้นะคะ เมย่าเป็นคู่หมั้น นัทไม่ให้เกียรติเมย่าเลย”
“ผมขอโทษ....”
“งั้นก็ไปค่ะ อย่าไปยุ่งกับยัยนี่อีก” เมยาวดีจูงณัฐพลออกไป ณัฐพลเหลียวกลับมามองเธอด้วยความสับสน
“เกมนี้ ฉันใกล้ชนะแล้ว” ทิพย์เทวีพึมพำอย่างมีความสุข การที่เขากอดเธอแน่นแบบนั้น มันแสดงได้ดีเหลือเกินว่า เธอหว่านเสน่ห์ใส่เขาได้สำเร็จแล้ว....
พิมพ์ศศิธรโผล่มาจากอีกมุม เธอเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง และเริ่มจะสงสัยซะแล้ว
...
ณัฐพลขับรถมาส่งเมยาวดี โดยทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรกัน พอมาถึงบ้าน พิมพ์ศศิธรก็รีบเข้าไปคุยกับเขาในห้องนอนทันที
“พี่นัทคะ ขอพิมพ์คุยอะไรด้วยหน่อยสิ”
“พี่เหนื่อย ไว้คุยพรุ่งนี้แล้วกันนะ”
“แค่แป๊บเดียวนะคะ”
“มีอะไรล่ะ”
“พี่นัทกอดผู้หญิงคนนั้นทำไมคะ” พิมพ์ศศิธรถามออกมาตรงๆ
“พิมพ์....พิมพ์เห็น...”
“ใช่ค่ะ ตอบพิมพ์มาสิคะ”
“มันไม่ใช่เรื่องที่พี่ต้องบอกนะ” ณัฐพลแสดงอาการโกรธออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“ยัยคนนั้นคือเลขาที่พี่ไปค้างด้วยวันนั้นใช่ไหมคะ” พิมพ์ศศิธรยังคงถามต่ออีก แม่ว่าพี่ชายจะยังไม่ได้ตอบคำถามแรก
“พิมพ์ออกไปก่อนนะ พี่เหนื่อยจริงๆ” ณัฐพลพยายามตัดบท เมื่อเห็นว่าน้องสาวเริ่มจะรู้อะไรมากเกินไปเสียแล้ว
“พิมพ์ไม่ว่าอะไรหรอกนะคะ ถ้าพี่จะคบกับแม่นั่นแล้วเลิกกับเมย่าซะ เพราะพิมพ์ก็อยากให้เป็นแบบนั้น แต่พิมพ์ว่าผู้หญิงคนนั้นน่ะ...เขาต้องมีแผนการอะไรสักอย่างแน่ๆ”
“เลิกพูดอะไรไร้สาระซะทีพิมพ์ กลับห้องไปเถอะนะพี่ขอร้อง”
“พี่นัทฟังพิมพ์บ้างสิคะ พิมพ์พูดเพราะหวังดีนะคะ” พิมพ์ศศิธรเอ่ยด้วยน้ำเสียงน้อยใจ
“พี่ขอบคุณในความหวังดีนะ แต่พี่จะคบกับใครหรือยังไงพี่ดูออกน่ะว่าอะไรมันดีหรือไม่ดี พิมพ์อย่ามายุ่งกับชีวิตพี่เลย”
“แล้วพี่นัทไม่รู้บ้างรึไงว่าพิมพ์คิดยังไงกับพี่นัทน่ะ พิมพ์รักพี่นัทนะคะ” พิมพ์ศศิธรโผกอดพี่ชายที่เธอคิดเกินกว่าคำนั้น
“พิมพ์....อย่าคิดอะไรบ้าๆนะ” ณัฐพลเริ่มใจคอไม่ดีกับการกระทำของน้องสาว ถึงเขาจะพอรู้ว่าเธอคิดยังไงกับเขา แต่เขาก็พยายามจะบอกตัวเองว่า เธอไม่มีทางคิดอะไรแบบนั้น
“พิมพ์ยอมโดนด่าว่าบ้าค่ะ ถ้าได้บอก....บอกว่าพิมพ์รักพี่นัทแค่ไหน แค่อยากให้พี่นัทได้รู้เอาไว้ ถึงความในใจของพิมพ์”
ณัฐพลผลักน้องสาวออก แล้วเขาก็เดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
“ทำไม....ทำไมคะ ฉันรักพี่ไม่ได้รึไง” พิมพ์ศศิธรจมอยู่กับความทุกข์อยู่ตรงนั้น
...
ณัฐพลมาทำงานแทบไม่ไหว เพราะเรื่องเครียดเมื่อคืนวาน ยิ่งมาถึงก็เจอหน้าของทิพย์เทวีอีก....
“คุณทิพย์ เรื่องเมื่อวาน...”
“อย่าไปพูดถึงมันเลยคะ นึกว่าฝันไปก็แล้วกัน” ทิพย์เทวีแสร้งทำหน้าเสียใจ
“ผมสับสน ถึงได้ทำอะไรแบบนั้น”
“ฉันรู้ค่ะ คุณคงไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉันแบบนั้น แม้ฉันจะต้องการให้เป็น...”
น้ำตาของเธอทำท่าจะไหลออกมา แล้วเธอก็รีบซับออกอย่างรวดเร็ว
“ผม....”
“ไม่มีอะไรค่ะ เรื่องแบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นอีกนะคะ” ทิพย์เทวีเปลี่ยนเป็นใบหน้ายิ้ม....ที่แฝงไปด้วยเล่ห์ร้ายที่ยากจะหยั่งถึง
...
แม้ณัฐพลจะไม่อยากใกล้ชิดกับเลขาของเขาอีก แต่วันนี้ก็มีอันให้ต้องใกล้ชิดกันอีกอยู่ดี....
ณัฐพลต้องไปติดต่องานที่โรงแรมซิตี้ปาร์ค และมีความจำเป็นที่เลาขาสาวต้องไปช่วยจดบันทึกและช่วยเหลือด้วย
แล้วการพูดคุยกับผู้บริหารโรงแรมผ่านไปได้ในที่สุด แม้ณัฐพลจะรู้สึกอึดอัดที่ต้องอยู่ใกล้หญิงสาวก็ตามที
“นั่นอะไรหรือครับ ทำไมคนถึงเยอะแยะทีเดียว” ณัฐพลเอ่ยถามผู้บริหารที่กำลังเดินมาส่งกลับ
“อ๋อ พรุ่งนี้จะมีงานเดินแบบเครื่องเพชรของเกรตไดอามอนต์น่ะครับ”
“เกรตไดอามอนต์” ชายหนุ่มทวนคำ เพราะนึกไปถึงหน้าของเจ้าของบริษัท ที่เขาไม่ชอบหน้าซะเหลือเกิน
“ขอเข้าไปดูหน่อยแล้วกันนะครับ”
“เชิญเลยครับ ในนั้นคงไม่วุ่นวายเท่าไหร่ เพราะเตรียมอะไรพร้อมหมดแล้ว”
ในที่สุด ณัฐพลก็เข้ามาชมการซ้อมเดินแบบที่มีนางแบบชื่อดังเดินกันอย่างมืออาชีพ ทุกอย่างดูคล้ายกับวันจริง ขาดก็แต่เพียงผู้ชม
“ดูหรูหราดีนะคะ” เสียงของทิพย์เทวีดังขึ้น ทำให้เขาพึ่งนึกได้ว่ามีเธอตามมาด้วย
“อ้าว....นึกว่าใคร ที่แท้ก็ประธานบริษัทเอพีที” คำพูดหยันๆดังมาจากชายคนหนึ่งในชุดสูทหรู
“สวัสดี คุณรณภพ ท่านประธานบริษัทเกรตไดอามอนต์” ณัฐพลตอบไปด้วยสำเนียงเดียวกัน
“ไม่ได้เจอกันนานนะ”
“ไม่เจอกันเลยซะดีกว่า”
ทั้งคู่เป็นคู่ปรับกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ด้วยความที่มาจากตระกูลรวยทั้งคู่ แถมนิสัยที่ไม่ยอมใครก็คล้ายกันอีก
“มาดูคู่หมั้นล่ะสิ”
“ฮะ...” ณัฐพลเอ่ยด้วยความสงสัยในคำพูที่ไม่คาดมาก่อนว่าจะได้ยิน
“นายไม่รู้รึไงว่าคุณเมยาวดีมาเดินในงานนี้ด้วย นั่นไง....”
เมยาวดีเดินออกมาด้วยท่าทางมั่นใจ โชคดีที่เธอไม่เห็นคู่หมั้นหนุ่ม
“จริงด้วย เมย่าบอกแล้วนี่นา...” ณัฐพลนึกย้อนกลับไปว่าเธอบอกเขาแล้วจริงๆ เพียงแต่เขาไม่ได้สนใจ
“เรื่องคู่หมั้นยังไม่รู้เรื่อง แบบนี้งานในบริษัทจะรู้เรื่องมากไหมเนี่ย...”
“ฉันว่า ฉันกลับก่อนดีกว่า” ณัฐพลตัดบทหันหลังกลับ ทิพย์เทวีจะเดินตาม แต่...
…
ความคิดเห็น