คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แค่เริ่มก็วุ่นซะแล้ว
Dre@m’s story
สวัสดีวันเปิดเทอม ฉันชื่อดรีม หัวหน้าแก๊ง DeV!L G!rL$ แก๊งสาวสวยที่ทั้งโรงเรียนต้องเกรงใจ เพราะฉันเป็นหลานผอ.ยังไงล่ะ555
พวกเรา 5 คนกำลังนั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะประจำ ก็โดนขัดจังหวะจากเสียงดังวุ่นวายตรงหน้าประตูโรงเรียน
“อ๊าย พี่แมน ขอถ่ายรูปหน่อยค่า”
“พี่พีท อ๊าย พี่โจอี้”
“โตโต้น่ารักจังเลย เคนนี่ด้วยอ่ะ”
“หันมาทางนี้หน่อยค่ะ”
“เสียงโวยวายอะไรกันเนี่ย ไม่เกรงใจพวกเราเลยรึไง” ฉันถามเพื่อนๆอีกสี่คน
“ได้ยินว่ามีนักเรียนใหม่ย้ายมาน่ะดรีม” แน๊ตตี้บอก ขณะที่เธอนั่งดัดขนตาอยู่อย่างขะมักเขม้น
“อ๋อ นักเรียนชายล่ะสิ น่ากรี๊ดตรงไหน” ฉันบ่นพึมพำ พวกผู้ชายก็นิสัยแย่เหมือนกันหมด
“เห็นเค้าบอกว่า เป็นนักร้องน่ะ ชื่อวง ฿oYz มั้ง” กุ๊กกิ๊กยัยสาวแว่นที่เล่นมือถืออยู่บอก
“อ๊าย วงร็อควัยรุ่นที่หน้าตาอย่างกับเทพบุตรมาจากเกาหลีน่ะเหรอ จริงอ่ะ ทำไมฉันไม่เห็นรู้ข่าวเลยอ่ะ ฉันต้องไปดูด้วยซะแล้ว” ลิซ่ายัยสาวกเกาหลีเตรียมจะวิ่งออกไป
“นักร้องขายหน้าตาพวกนั้น พวกแกจะไปสนใจทำไม”
“ยังไงก็ต้องอยู่ร.ร.เดียวกัน ไปรู้จักกันไว้ก็ดีนะดรีม” แยมเอ่ยค้านฉันด้วยเสียงอ่อยๆ
“ฮึ ไปก็ไป” ฉันพูดจบก็เดินนำไปเลย ไปดูหน้าหน่อยก็ดี บังอาจมารบกวนความสงบสุขของฉันตั้งแต่เปิดเทอม
...
M@n’s story
สวัสดีครับ ผมแมน นักร้องนำและหัวหน้าวง ฿oYz วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดเทอมที่โรงเรียนใหม่กับชั้น ม.6 และเป็นข่าวดีของบรรดาสาวแท้สาวเทียม เพราะนักร้องบอยแบนด์ชื่อดังอย่างพวกผม ได้ย้ายมาเรียนที่นี่ 555
“พอแล้วนะครับๆ เดี๋ยวตอนเลิกเรียนเราให้ถ่ายรูปอีกรอบนะครับ” ผมในฐานะหัวหน้าวงบอกกับบรรดาแฟนคลับที่ยังรุมล้อมไม่เลิก
“ถือว่าผมขอร้องนะคร้าบ สาวๆที่น่ารักของผม” โตโต้มือกลองใช้เสียงอ้อน จนทุกคนถึงกับกรี๊ดออกมาดังๆ
“นี่ มีมารยาทกันหน่อยไม่ได้เหรอ”
เสียงหนึ่งดังขึ้น นักเรียนหญิงคนหนึ่งที่ท่าทางอย่างกับมาเฟียเดินแหวกฝูงชนเข้ามาพร้อมสมุนอีกสามสี่คน ทุกคนเงียบเสียงกันหมด จนพวกผมงงว่าเกิดอะไรขึ้น คงจะเป็นพวกขาใหญ่ประจำโรงเรียนแน่ๆ
“แหะๆ หวัดดีครับ อาจารย์” ผมแกล้งยิ้มแหยๆ และยกมือไหว้ ก่อนที่ทั้งวงจะทำตามกันหมด ไอ้พวกนี้รู้ทันผมดีจริงๆ
“นายเรียกฉันว่าอะไรนะ” ยัยหน้าโหดถามซ้ำ
“ก็คุณเป็นอาจารย์ไม่ใช่เหรอครับ ดูสิสั่งทีเดียวทุกคนเงียบหมดเลย แถมหน้าตาก็ยังแก่...” ผมยังพูดไม่ทันจบ แต่พอเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของเธอ ผมก็เริ่มแหยงๆ ประจำเดือนมารึไงครับ
“นายกล้าดียังไงมาพูดเล่นกับฉันฮะ พวกนายห้าคนรู้อะไรเอาไว้ พวกฉันแก๊ง DeV!L G!rL$ ที่ทุกคนที่นี่ต้องเกรงใจ” ยัยนี่พูดไปเชิดไป น่าหมั่นไส้จัง
“ผมก็ไหว้คุณแล้วไงครับ อาจา...เอ้ย ไม่ใช่” ผมยังคงแหย่เธอต่อไป ดูซิจะโกรธขนาดไหน
“ไปกันดีกว่าพวกเรา อย่าไปสนใจพวกที่ขายหน้าตามากกว่าเสียงร้องเลย” ยัยโหดสั่งให้ลูกสมุนเดินตามเธอไป พวกนั้นยิ้มแหยๆให้พวกเรา แล้วเดินตามไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
...
และแล้วชั่วโมงเรียนแรกของพวกผมก็มาถึง...
ทุกคนในห้องดูตกใจที่พวกผมนั่งลงตรงโต๊ะหลังห้อง แล้วผมก็ได้รู้คำตอบเมื่อเจ๊โหดคนเดิมกับสมุนเดินเป็นพรวนเข้ามาในห้อง พอเห็นพวกผม ยัยนั่นก็ตรงเข้ามาทันที
“อย่าบอกนะว่าพวกนายอยู่ห้องเดียวกับฉัน แล้วยังมานั่งตรงนี้อีก”
“นั่งตรงนี้แล้วทำไมหรือครับเจ๊” โจอี้มือเบสถามด้วยเสียงกวนๆ
“พวกนายจะกวนประสาทฉันเกินไปแล้วนะ ตรงนี้ที่นั่งประจำของพวกฉัน ถ้าไม่อยากเจอดี ลุกออกไป” ยัยโหดตัวแม่เริ่มขึ้นเสียง
“พวกเราช่วยกันมองหน่อยซิ ว่าที่เก้าอี้หรือที่โต๊ะมีชื่อยัยพวกนี้ติดอยู่รึเปล่า” ผมบอกกับเพื่อนๆอย่างประชดๆ
“ไม่มีนี่” เคนนี่มือกีตาร์ตอบอย่างใสซื่อแอ๊บแบ๊วตามสไตล์
“ตกลงพวกนายไม่ลุกใช่มั้ย” ยัยนั่นถามย้ำอีกครั้ง เข้าใจอะไรยากจัง
“ก็มันไม่มีชื่อพวกเธอติดอยู่นี่ ทำไมต้องลุกด้วยอ่ะ” ผมทำหน้ากวนใส่ โอ๊ย เถียงกับยัยนี่มันจริงๆ
“ฉันพยายามพูดดีด้วยแล้วนะ อย่าให้ฉันหมดความอดทนนะ”
“นี่พูดดีแล้วหรอ ถ้าพูดจาน่ารักๆจริงๆล่ะก็ ฉันคงลุกให้นานแล้วล่ะ พวกบ้าอำนาจ”
“นายว่าไงนะ”
“พอน่าดรีม” เพื่อนๆพยายามยื้อดรีมเอาไว้ แต่ไม่ทันซะแล้ว เธอคงโกรธผมถึงขีดสุด จนเหวี่ยงหมัดมาที่หน้าของผมเต็มแรง แต่…
“อ๊าย” เธอร้องลั่น เมื่อผมรับหมัดของเธอไว้ได้ และบิดแขนเธอจนปวดไปหมด ก่อนจะปล่อย
“แก ฉันจะกลับมาจัดการพวกแกแน่” เธอพูดเสียงโหด แล้วเดินออกจากห้องไป อีกสี่สาววิ่งตามไปด้วย ชักมันซะแล้วสิโรงเรียนนี้
...
Dre@m’s story
ฉันเดินนำเพื่อนๆไปรวมตัวกันที่โต๊ะม้าหินที่นั่งประจำ ไม่มีอารมณ์จะเรียนคาบแล้วแรกแล้ว
“มันจะหยามกันเกินไปแล้ว ไอ้พวกนั้นน่ะ” ฉันแทบจะกรีดร้องออกมาดังๆ
“แต่ว่า...เอ่อ ฉันว่าดรีมเป็นคนไปพูดไม่ดีกับพวกเขาก่อนนะ” แยมพูดอย่างกล้าๆกลัวๆ
“แยม เธอเป็นพวกใครกันแน่นะ” ฉันถามอย่างโมโห
“พวกดรีมไง” แยมตอบเบาๆแล้วก็เงียบเสียงไป
“แน๊ตตี้ เธอช่วยไปสืบให้ฉันหน่อย” ฉันหันไปบอกเพื่อนสาวที่ตอนนี้นั่งทาเล็บ
“เออๆๆ เอ๊ะสืบอะไรล่ะ” แน๊ตตี้ตอบมั่วๆเพราะไม่ได้ฟัง
“แกช่วยตั้งใจฟังฉันหน่อยได้มั้ยฮะ วันๆเอาแต่แต่งหน้าทาเล็บ”
“ก็...ผู้หญิงเรามันก็ต้องสวยหน่อยสิ ไม่เคยได้ยินเหรอผู้หญิงอย่าหยุดสวย เรื่องนั้นอย่าสนเลย แกจะจะใช้ฉันสืบอะไรล่ะ”
“สืบประวัติของห้าคนนั้นมา โดยเฉพาะไอ้ปากปีจอนั่น จะได้หาวิธีเอาคืน”
“ฉันว่าเราไม่น่าจะไปยุ่งกับพวกเขาเลยนะ ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า” แยมบอก
“โอ๊ย ฉันไม่มานั่งทำตัวเป็นแม่พระอยู่หรอกนะ คอยดูเถอะ ถ้าฉันคิดวิธีดีๆออกเมื่อไหร่นะ พวกนั้นจะต้องจดจำไปตลอดชีวิต”
“แต่...” ลิซ่าทำท่าจะแย้งอะไรขึ้นมา
“อะไรอีก”
“ก็เธอก็จัดการแต่นายแมนคนเดียวสิ ทำไมต้องไปยุ่งกับอีกสี่คนด้วยล่ะ”
“จะจัดการอะไร มันก็ต้องถอนรากถอนโคนเข้าใจมั้ย”
“แต่ว่าฉันว่าน่าจะยกเว้นซักคนสองคนนะ” ลิซ่าพยายามต่อรอง
“ใครล่ะ”
“ก็พีทไง มือคีย์บอร์ด หนุ่มในฝันของสาวๆ หล่อแบบเงียบๆ ไม่ยุ่งกับใคร”
“ไม่ ฉันจะจัดการให้หมดเลย”
...
ความคิดเห็น