เกมพิศวาส

ลำดับตอนที่ #1 : ภาพบาดตา

ณ ใจกลางเมืองกรุง ทิพย์เทวีสาวหน้าตาสะสวย วัย 22 ปี กำลังเดินตรงมายังร้านอาหารกึ่งผับแห่งหนึ่ง สีหน้าของเธอบ่งบอกถึงความกังวลใจในบางเรื่องที่เธอยังตัดสินใจไม่ได้ แล้วเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาอาทิตย์ แฟนหนุ่มของเธอ....

“ฮัลโหล ทิพย์มีอะไรรึเปล่า” ชายหนุ่มปลายสายเอ่ยถามขึ้น

“วันนี้ไม่ว่างจริงๆหรือคะ” ทิพย์เทวีถามเสียงเหนื่อยอ่อน

“ก็ผมบอกแล้วไงว่าผมมีธุระจริงๆ ทิพย์ยังไม่เลิกกังวลเรื่องไปเรียนต่ออีกเหรอ” อาทิตย์เอ่ยถามเมื่อจับความรู้สึกได้จากเสียงของเธอ

เรื่องที่อาทิตย์พูดถึงคือ เรื่องที่ทิพย์เทวีได้รับทุนไปศึกษาต่อปริญญาโทที่อเมริกา ซึ่งเธอกังวลใจเพราะไม่อยากจะจากน้องสาวซึ่งเป็นญาติเพียงคนเดียว และรวมถึงแฟนหนุ่มของเธอไป

“ก็ต้องกังวลสิคะ ทิพย์ไม่อยาก....จากอาร์ตไปนี่” หญิงสาวพูดด้วยสำเนียงอ้อนๆ

“ทิพย์เก่งอยู่แล้ว เรียน 2 ปีก็จบ แป๊บเดียวก็กลับมาแล้วนี่นา”

“พูดเหมือนอยากให้ทิพย์ไป” ทิพย์เทวีเอ่ยเล่นๆ แต่กลับทำให้อีกฝ่ายเงียบไป

“พูดอะไรน่ะทิพย์” เขาพูดติดตลกขึ้นมา

“ทิพย์ล้อเล่นค่ะ เราคบกันมาตั้งแต่อยู่ปี 1 ทิพย์รู้ว่าอาร์ตรักทิพย์แค่ไหน” ทิพย์เทวีพูดด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข

แล้วปลายสายก็เงียบไปอีกครั้ง....

“งั้นทิพย์ไม่กวนอาร์ตแล้วค่ะ ทำงานต่อไปเยอะๆนะคะ จะได้ได้เงินเดือนเยอะๆ พอทิพย์กลับมาปุ๊บ จะได้เอามาสู่ขอปั๊บ บ๊ายบายนะคะ จุ๊บ” ทิพย์เทวีส่งจุมพิตผ่านโทรศัพท์ แล้วเดินเข้าไปในร้านอาหาร

เธอมองหามุมเหมาะที่จะนั่ง แล้วสายตาก็ไปเจอเพื่อนสนิทของเธอ...เมยาวดี

เมยาวดีเป็นเพื่อนกับเธอพร้อมๆกับที่เธอเป็นแฟนกับอาทิตย์ ตอนปี 1 จะว่าไปแล้วทั้งสามก็สนิทกันมากเลยทีเดียว

ทิพย์เทวีกำลังจะเดินไปทักเพื่อนสาว แต่แล้วภาพที่เธอเห็น....

ชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งลงข้างๆกับเธอ และคุยกันอย่างสนิทสนม แค่เห็นแผ่นหลัง เธอก็รู้ว่าเขาคนนี้คือใคร...

ทิพย์เทวีไม่อยากจะเชื่อเลยว่า แฟนหนุ่มของเธอที่บอกว่าไม่ว่าง ตอนนี้กลับมานั่งทานข้าวกับเพื่อนสาวคนสนิท ถ้ามานั่งดื่มนั่งคุยกันธรรมดา เธอยังรับได้ แต่สิ่งที่เห็นนั้น มันช่างทำให้หัวใจเธอเจ็บแปลบขึ้นมาในทันใด....

การพูดคุยและท่าทีที่แสดงออก มันเกินความเป็นเพื่อนอย่างที่ควรจะเป็น การกระทำที่ทั้งคู่กำลังแสดงออกอยู่นี้ มันบ่งบอกชัดๆเลยว่า พวกเขาสนิทกันมากกว่านั้น

และทั้งสองก็โอบกอดกัน จนกระทั่ง....จูบ

ทิพย์เทวีตรงดิ่งไปที่โต๊ะทันทีด้วยความโกรธแค้น ทั้งสองคนที่นั่งอยู่ยังไม่ทันเห็นเธอ เธอก็จัดการหยิบแก้วของเมยาวดีขึ้นมา แล้วสาดใส่หน้าของทั้งคู่...

“ทิพย์” ทั้งสองเอ่ยขึ้นมาพร้อมกันเมื่อเห็นเธอ น้ำตาของทิพย์เทวีไหลพราก

“นี่มันอะไรกัน....บอกมาสิ นี่มันอะไร” ทิพย์เทวีมองทั้งคู่อย่างไม่เชื่อสายตา

“ทิพย์ ผม...ขอโทษนะ ทิพย์ฟังผมนะ” อาทิตย์ลุกขึ้นมาจับไหล่เธอ ให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา

“อาร์ตบอกว่าไม่ว่าง นี่ใช่ไหมคะธุระที่ว่า การมาดื่มกับเมย่าเหรอคะ” ทิพย์เทวีตะโกนเสียงดัง จนคนทั้งร้านหันมามอง

“ทิพย์ เบาๆหน่อยสิ คนมองกันทั่วแล้ว” อาทิตย์เอ่ยปราม

“ทิพย์ไม่อาย ทิพย์จะให้คนเขารู้เลย ว่าโดนเพื่อนกับแฟนหักหลังมันเป็นยังไง คุณคิดถึงใจทิพย์บ้างไหม เธอล่ะคิดบ้างไหม” ทิพย์เทวีหันมาจ้องหน้าเมยาวดี ที่ไม่ยอมสบตาเธอ

“ทิพย์ ฉันขอโทษนะ แต่ฉันรักอาร์ต จะพูดให้ถูก ฉันรักกับอาร์ตก่อนที่เธอจะเป็นแฟนกับเขาเสียอีก”

คำพูดของเมยาวดี ทำให้ทิพย์เทวีอึ้งไป นั่นก็แสดงว่า เธอคือคนโง่มาตลอดเวลาที่คบกับเขา....

“ทำไม ทำไมต้องหลอกฉันด้วย ทำไม...” ทิพย์เทวีปล่อยโฮ แล้วทรุดลงกับพื้น

“ทิพย์...ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย แต่ผมก็ยอมรับ...ว่าผมเลือกไม่ได้....” อาทิตย์อธิบายความลำบากใจของเขาให้เธอฟัง แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความโกรธในใจของเธอลดลง กลับยิ่งเพิ่มสุมไฟเข้าไปอีกขั้น

“ฉันเข้าใจแล้ว เข้าใจแล้วว่าทำไมอาร์ตถึงอยากให้ฉันไปอเมริกานัก อยากไล่ฉันให้พ้นหูพ้นตา แล้วก็มีความสุขกับเมย่าสินะ”

“ไม่ใช่นะทิพย์ ผมไม่เคยคิดแบบนั้น” อาทิตย์ส่ายหัวอย่างเอาเป็นเอาตาย

“ถึงยังไงก็ช่าง ฉันหูตาสว่างแล้ว ขอบคุณนะที่ให้บทเรียนกับฉัน ฉันจะไปตามที่เธอต้องการ เชิญเธอสองคนมีความสุขกันให้หนำใจเลยนะ” ทิพย์เทวีเอ่ยประชดอย่างเจ็บแค้น แล้วก็ลุกเดินออกจากร้านไป

“ทิพย์...” อาทิตย์วิ่งตามออกไปอย่างรวดเร็ว

ในวินาทีนั้น ไม่มีใครสังเกตเห็นเลยว่า เมยาวดีได้แสดงสีหน้าสะใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเพียงใด

ทิพย์เทวีรีบโบกแท็กซี่ที่แล่นมาพอดี อาทิตย์รีบตามมาดึงแขนเธอ

“ทิพย์ ฟังอาร์ตก่อนนะ อาร์ตขอโทษ” อาทิตย์รวบตัวเธอเข้ามากอด น้ำตาของเขาไหลหลั่งออกมาไม่แพ้น้ำตาของทิพย์เทวี

“พอที...” ทิพย์เทวีสะบัดตัวให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา แล้วตบหน้าเขาไปหนึ่งที

“อาร์ต นายอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ” ทิพย์เทวีเอ่ยด้วยเสียงเย็นชา แล้วก้าวขึ้นแท็กซี่ที่จอดรออยู่ ก่อนที่แท็กซี่จะไปไกลลับตาของชายหนุ่ม...

...

“พี่อาร์ตแย่ที่สุดเลย พี่เมย่าก็เหมือนกันนะคะ ทำไมถึงทำกับพี่ทิพย์ได้ขนาดนี้นะ” เอื้อมดาวพูดอย่างไม่พอใจ ระหว่างช่วยพี่สาวเก็บของใส่กระเป๋าเดินทาง

“พอทีเถอะ ยัยดาว พี่ไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว” ทิพย์เทวีพูดตัดบท ใบหน้าเธอในยามนี้แทบจะดูไม่ได้ ยิ่งรอบๆดวงตานั้นบวมโต แสดงถึงการร้องไห้อย่างหนัก

ในตอนนั้น กริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น....

“เดี๋ยวดาวไปดูให้นะคะ” ผู้เป็นน้องสาวอาสา

เอื้อมดาวเดินออกมาเจอคนที่เธอรู้จักดี ซึ่งในทุกทีเธอจะยินดีที่เห็นหน้า แต่ในยามนี้ เธออยากจะฆ่าให้ตายนัก

“พี่เมย่ามีธุระอะไรคะ” เอื้อมดาวย้ำถามอีกครั้ง

“พี่อยากมาคุยกับทิพย์” เมยาวดีบอกความประสงค์

“พี่ทิพย์ไม่อยากพบหน้าใครหรอกค่ะ โดยเฉพาะคนที่ทำให้พี่เจ็บ” เอื้อมดาวเอ่ยด้วยเสียงไม่พอใจ

“ขอพี่พบหน่อยนะ”

“บอกว่าไม่ได้ไงคะ”

“ยัยดาว เข้าไปข้างในเถอะ พี่จัดการเอง” ทิพย์เทวีเดินออกมา

“แต่...” เอื้อมดาวหันมองพี่สาว

“ไป” ทิพย์เทวีสั่งอีกครั้ง แล้วเดินมาเปิดประตูให้เมยาวดี

ทิพย์เทวีเดินนำเมยาวดีมาที่โต๊ะซึ่งใช้รับแขกตรงหน้าตัวบ้าน เมยาวดีนั่งลงประจันหน้ากับเพื่อนสาวที่นั่งลงไปก่อน...

“น้ำมาแล้วค่ะ” เอื้อมดาวจงใจกระแทกแก้วน้ำลงบนโต๊ะอย่างแรง จนกระเด็นโดนเมยาวดี

“เข้าไปได้แล้ว” ทิพย์เทวีสั่งน้องสาวอีกครั้ง

“ค่ะ” เอื้อมดาวรับคำอย่างไม่เต็มใจ ก่อนไปยังหันมามองเมยาวดีอย่างกินเลือดกินเนื้อ

“ทิพย์ เป็นยังไงบ้าง” เมยาวดีเอ่ยขึ้นมา ในขณะที่ทิพย์เทวีทำเหมือนไม่ได้ยิน

“เธอต้องการอะไร” ทิพย์เทวีถามด้วยเสียงเย็นชา

“จะให้พูดตรงๆก็คือ....”

...