คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คำขอร้อง
“กร ปู่ขออะไรซักอย่างได้มั้ย” ชายชราพูดเสียงแผ่วเบากับชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆเตียง
“อะไรครับ คุณปู่ มีอะไรจะขอผมหรือครับ” ผู้ที่นับถือคนเบื้องหน้าเป็นปู่คนนึงเอ่ยอย่างนอบน้อม
“กรจำยัยดาวได้ใช่มั้ย”
“หลานสาวคุณปู่น่ะเหรอครับ มีอะไรหรอครับ”
ชายหนุ่มนึกไปถึง เด็กสาวตัวเล็กๆ ที่เขาเคยแกล้งเมื่อสมัยเด็ก
“ปู่คงอยู่ได้อีกไม่นาน ถ้ายัยดาวได้แต่งงานกับผู้ชายดีๆ ปู่ก็วางใจ ตอนนี้กรคบกับใครอยู่รึเปล่า”
“เอ่อ คุณปู่ครับ แต่เรายังไม่เคยเจอกันอีกเลย ตั้งแต่ผมไปเรียนอเมริกาตอนผม12 ขวบ ตอนนั้นน้องดาวพึ่งจะ 8 ขวบเองนะครับ”
“จริงๆเราสองครอบครัวก็คุยเรื่องนี้กันตั้งแต่กรยังเด็กๆแล้วนะ แต่กรอาจจะไม่เคยรู้”
“เอ่อ..ผมว่า ต้องเป็นความสมัครใจของน้องดาวด้วยนะครับ”
“ก็ใช่นะ...แต่ยังไงปู่ก็หวังนะ หวังว่าจะเป็นไปได้”
“งั้นผมต้องไปแล้วนะครับ มีเอกสารที่ต้องไปจัดการต่อ”
“อืม...เดินทางปลอดภัยนะ” ปู่มองคนตรงหน้าอย่างเอ็นดู
“ครับ สวัสดีครับ”
กรเดินออกมาจากห้อง พร้อมกับถอนหายใจ เขาคงจะไม่ลำบากใจเท่านี้หรอกถ้าเขายังโสด แต่ตอนนี้เขามีโรส แฟนสาวที่กำลังเรียนอยู่ที่อเมริกา แต่ถึงไม่มี เขาก็ไม่แน่ใจว่าจะรับมือกับความเฮี้ยวของสาวน้อยในความทรงจำได้รึเปล่า
...
“เร็วๆหน่อยสิ” หญิงสาวเร่งเพื่อนของเธอ ให้เดินตามเข้ามาในโรงพยาบาลหรู
“โอ๊ย รอหน่อยสิแก ยัยดาว ฉันเจ็บเท้าอยู่นะ”
“แล้วแกจะใส่รองเท้าคู่นี้มาทำไมล่ะ เห็นใส่กี่ทีก็บอกว่าเจ็บๆ”
“ฉันไม่ได้รวยเหมือนแกนี่ จะได้ซื้อมาแล้วโยนทิ้ง“
“โทษที แต่ยังไงก็เถอะ แกรีบเดินหน่อยสิ ฉันไม่ชอบเดินช้าๆ”
“แหม ดาว แกดูซิ ฉันถือของให้แกเต็มมือ จะไปให้เดินเร็วเท่าแกได้ไง ไม่ถืออะไรสักอย่าง” เพื่อนสาวตัดพ้อ
“แอน ของนี่ฉันซื้อทั้งหมด แกแค่ช่วยถืออย่ามาพูดมาก” ดาวแสดงความเอาแต่ใจออกมา
“จ้าๆ แต่...อุ๊ย ฉัน..มีปัญหาอีกแล้ว” แอนยิ้มเจื่อนๆ
“อะไรของแก ยัยแอน เรื่องมากจัง” ดาวมองอย่างไม่พอใจ
“ฉันปวดท้อง อยากเข้าห้องน้ำ แกขึ้นไปก่อนแล้วกันนะ”
“ฮะ...ก็ได้ๆ ยังไงก็ปู่ฉันนี่ ไม่ใช่ปู่แก”
“งั้น...นี่จ้า” แอนรีบยื่นถุงให้เพื่อนสาว แล้ววิ่งปรู้ดไปห้องน้ำทันที
“หนักจริงๆนะเนี่ย” เธอบ่นพึมพำ แล้วมุ่งตรงไปที่ลิฟต์
คงเป็นเพราะนี่เป็นเวลาบ่าย จึงทำให้ลิฟต์มีเพียงเธอคนเดียว และดาวก็ต้องลำบากในการกดปุ่มชั้นที่เธอต้องการ
ดาวขึ้นลิฟต์ไปอย่างเบื่อๆ เมื่อรู้สึกว่าลิฟต์ช้ามากๆ แถมไม่มีใครเป็นเพื่อนคุยด้วยอีก
ในที่สุดลิฟต์ก็เปิด ณ ชั้นที่เธอต้องการ ดาวยิ้มมุมปากอย่างดีใจเล็กๆ
เธอจะก้าวออกมานอกลิฟต์ ก็เจอะกับชายหนุ่มท่าทางภูมิฐานที่ทำท่าจะเข้ามาในลิฟต์
ดาวหลบไปทางซ้าย หวังว่าให้เขาเข้ามาทางขวา แต่ชายหนุ่มก็ไม่เข้ามา เธอเลยตัดสินใจจะเดินออก เขาก็ดันจะเข้ามาตรงกับเธออีก จนหญิงสาวเริ่มอารมณ์เสีย
“เอ่อ..คุณคะ ช่วยหลบให้สุภาพสตรีหน่อยค่ะ” เธอพูดอย่างอดกลั้น
เขายิ้มมุมปาก แล้วหลีกทางให้นิดนึง ดาวก้าวย่างออกจากลิฟต์อย่างเชิดๆ แต่...
“ว๊าย” ดาวร้องลั่น เมื่อส้นรองเท้าของเธอไปเกี่ยวกับร่องลิฟต์
ดาวล้มลงก้นจ้ำเบ้า ถุงกระจายเต็มพื้น เธอเงยหน้ามองชายหนุ่ม ที่ดูท่าไม่ได้สนใจเธอเลย
“คุณไม่คิดจะช่วยอะไรฉันสักอย่างเลยรึไงคะ” ดาวพูดอย่างขัดใจ
“ฮะ...ทำไมผมต้องช่วยคุณด้วยล่ะ” กรทำหน้าตาย ซึ่งกวนประสาทหญิงสาวได้เป็นอย่างดี
“ก็ดี..” ดาวพึมพำ แล้วลุกขึ้นมาเก็บถุงที่เกลื่อนเต็มพื้น
พอเงยหน้าขึ้นมากะจะด่าชายตรงหน้าต่อ เขาคนนั้นก็ลงลิฟต์ไปแล้ว
“เฮอะ...หน้าตาท่าทางก็ออกจะดูดี แต่นิสัยแย่ชะมัด ไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย” ดาวบ่นอยู่คนเดียว แล้วเดินตรงไปที่ห้องของคุณปู่
“คุณปู่ขา...ดาวมาเยี่ยมแล้วค่า” ดาวเอ่ยเสียงหวานเข้ามาในห้อง
“ดาว...ดาวมาหาปู่แล้ว...” ปู่ยิ้มอย่างมีความสุข
“ปู่ขา หนูซื้อของมาฝากเยอะแยะเลยนะคะ ทั้งนม ขนม ผลไม้ด้วย คุณปู่จะทานเลยมั้ยคะ เดี๋ยวดาวจัดการให้”
“ไม่ล่ะ ปู่ยังไม่ค่อยหิว”
“คุณปู่ต้องทานเยอะๆนะคะ จะได้แข็งแรง แล้วก็กลับบ้าน”
“ปู่กลัวจะไม่ได้กลับน่ะสิ”
“ปู่ขา พูดอะไรก็ไม่รู้ ปู่ไม่ได้เป็นอะไรหนักหนาสักหน่อย”
“อาการปู่มันขึ้นๆลงๆ ไม่รู้หรอกนะ วันไหนอาจจะตายไปเลย”
”คุณปู่อย่าพูดแบบนั้นสิคะ หนูจะอยู่ยังไงล่ะถ้าไม่มีคุณปู่” ดาวเข้าไปกอดปู่ ทำเสียงออดอ้อน
“ถ้างั้น หนูทำตามคำขอของปู่ได้มั้ย” คุณปู่วกเข้าเรื่องที่ต้องการ
“อะไรเหรอคะ”
ยังไม่ทันได้ฟังจากปากคุณปู่ เพื่อนสาวก็รีบเข้ามาในห้อง
“สวัสดีค่ะ คุณปู่ขา จำแอนได้ใช่มั้ยคะ” แอนรีบมาไหว้งามๆ ที่ไหล่
“จำได้สิ หลานน่ารักๆแบบหนูแอน ปู่จำได้อยู่แล้ว”
“แล้ว..คุณปู่เป็นไงบ้างคะ ใกล้จะได้กลับบ้านรึยังคะ” แอนถามต่อ
“ยังไม่รู้สินะ ต้องรอหมอเขาตรวจอะไรก็ไม่รู้ ปู่ไม่ค่อยอยากจะสนใจ ศัพท์พวกแพทย์ฟังย้ากยาก”
“ใช่ค่ะ หนูก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน หนูเลยไม่หาแฟนเป็นหมอไงคะ”
แอนยังจ้อต่อไป จนดาวเริ่มจะสงสัยว่าปู่ใครกันแน่
ตื๊ด........
เสียงโทรศัพท์ของดาวดังขึ้น ดาวเดินไปหน้าห้อง พอเห็นเบอร์และชื่อแล้ว ดาวก็รีบกดรับ
“ฮัลโหล เคน เป็นไงกลับจากภูเก็ตแล้วเหรอ”
“จ้ะ คิดถึงดาวที่สุดเลยนะ”
“เหรอ...แล้วไปยุ่งกับพวกนางแบบรึเปล่า” ดาวถามด้วยเสียงหึง
“ดาวพูดอะไรก็ไม่รู้ เคนเคยนอกใจดาวที่ไหน”
“อ้าวไว้ใจได้เหรอ ช่างภาพรูปหล่อ จะโดนนางแบบคาบไปเมื่อไหร่ไม่รู้”
“โถ อย่าพูดแบบนั้นสิ เคนมีใจให้ดาวคนเดียวเลย..เนี่ยเคนคิดถึงดาวจนป่วยเลยรู้มั้ย” เคนพูดเสียงอ่อยๆ
“ฮะ เป็นอะไรมากรึเปล่า” ดาวรีบถาม
“ดาวมาหาเราที่คอนโดหน่อยสิ นะ...เราคิดถึง อยากเจอหน้าดาว” เคนอ้อนสุดๆ จนแฟนสาวต้องใจอ่อน
“จ้าๆ ดาวจะรีบไปเลยนะ”
“รีบๆมานะ เดี๋ยวเราขาดใจตายซะก่อน”
“ตายๆไปซะเลยก็ดี”
“ถ้าเราตาย เราจะไปหลอกดาวด้วย”
“กลัวตายล่ะ” ดาวประชดใส่
“รีบๆมานะ”
“อืม บ๊ายๆ” ดาววางสายอย่างมีความสุข
“ใครโทรมาเหรอ” แอนถามขึ้น เมื่อเพื่อนสาวเดินกลับเข้ามา
“เคนน่ะ”
“เหรอ...มีอะไรล่ะ”
“เขาให้ฉันไปหาน่ะ บอกว่าป่วย”
“ป่วย เป็นอะไรมากรึเปล่า” แอนรีบถามหน้าตาตื่น
“เฮ้ย นี่แฟนฉันนะ ไม่ใช่แฟนแก”
“ก็เป็นห่วงแทนไง ไม่ได้เหรอ”
“เออๆๆ คุณปู่ขา ดาวต้องขอตัวนะคะ”
“จ้ะ” ปู่พยักหน้า เริ่มรู้สึกไม่ดีที่รู้ว่าหลานสาวมีคนที่หมายปองอยู่แล้ว
“งั้นฉันอยู่กับคุณปู่ดีกว่า แกไปเถอะ เดี๋ยวฉันนั่งแท๊กซี่กลับ” แอนบอกกับดาว
“ก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องตีรถไปส่งแกก่อน งั้นฉันไปนะ สวัสดีค่ะคุณปู่”
ดาวเดินออกจากห้องมาอย่างรีบเร่ง เพราะกังวลว่าแฟนหนุ่มจะเป็นอะไรมากรึเปล่า...
เธอเดินออกจากโรงพยาบาล ก็เห็นชายหนุ่มคู่กรณีเดินอยู่ข้างหน้า เธอพยายามจะวิ่งตามไปฉะ แต่ก็ไม่ทัน เพราะเขาออกรถไปแล้ว
“ฝากไว้ก่อนเถอะ ถ้าเจอนายอีก ฉันจะแกล้งให้เข็ด” ดาวอาฆาตไว้ ก่อนที่จะตรงดิ่งไปหาเคนที่คอนโดใจกลางเมืองหลวง
...
“ทำไมไม่เปิดประตูล่ะ” ดาวบ่นพึมพำ เมื่อกดออดหน้าห้องหลายที
“หรือจะเป็นอะไรมาก” ดาวเริ่มใจไม่ดี เลยถือวิสาสะเอากุญแจห้องอีกอันที่เขาที่เคยให้เธอไว้ มาเปิดเข้าไป
“เคน อยู่ไหน อย่าล้อดาวเล่นนะ” ดาวร้องเรียกแฟนหนุ่ม ที่ไม่รู้หายไปไหน
ดาวเดินเข้าไปหาถึงในห้องนอน ที่คาดว่าเขาจะนอนป่วยอยู่ ก็ไม่พบ จนเธอเริ่มใจหาย
“จ๊ะเอ๋” ชายหนุ่มโผเข้ากอดจากทางด้านหลัง แล้วระดมจูบที่ต้นคออย่างแผ่วเบา
“ปล่อยนะ เคน เล่นบ้าๆ” ดาวออกแรงดันตัวเองออกมา แล้วหันไปเผชิญหน้ากับหนุ่มหน้าตี๋ หวานใจของเธอ
“อะไรกัน คนคิดถึงจะจูบจะหอมไม่ได้เหรอครับ” เคนทำเสียงอ้อนๆ
“ก็บอกกันก่อนสิคะ”
“งั้นผมบอกแล้วนะ จะเริ่มทำแล้วด้วย” เคนทำท่าจะระดมจูบอีก แต่ดาวเอามือมากัน แล้วจูงมือเขามานั่งที่เตียง
“ไหนบอกว่าป่วยไงคะ ดูซิ เห็นสบายดี ลุกขึ้นมาแกล้งดาวด้วย” ดาวถามชายหนุ่มพลางก็ลูบเคราบางๆที่คางเล่น
“ผมป่วยจริงๆนะ ผมเป็นไข้”
“ไหนคะ ไม่เห็นตัวจะร้อนเลย” ดาวถามขึ้น เมื่อเอามือไปอังที่หน้าผากเขา
“ก็ไข้ใจไงครับ” เคนดึงมือดาวมาหอม
“พอสักที เคนอย่ามาเล่นสิคะ ตกลงเป็นอะไรรึเปล่าล่ะเนี่ย”
“ก็..เหนื่อยนิดหน่อย”
“งั้นหลอกดาวมาทำไมคะ รู้มั้ยดาวเป็นห่วงแทบแย่”
“ก็เคนคิดถึงดาวนี่ครับ คิดถึงมากๆด้วย”
เคนจ้องหน้าแฟนสาวนิ่งๆ แล้วเริ่มจูบไล่จากหน้าผากลงมา พอจะถึงปากก็ผลักเธอนอนบนเตียง
เคนยื่นริมฝีปากไปแตะคนตรงหน้า กะจะจูบให้ดูดดื่ม แต่หญิงสาวผลักอกเขาออก
“เคนอย่าทำแบบนี้สิคะ” ดาวดันให้ตัวเธอและเคนขึ้นมานั่ง
“ทำไมล่ะ ก็เคนรักดาวนี่” เคนพูดด้วยเสียงที่ไม่ค่อยพอใจนิดๆ
“รู้ค่ะ แต่รอให้เราแต่งกันก่อนสิคะ ดาวไม่อยากเหมือนพวกคุณหนูไฮโซที่ปล่อยตัวจนท้องแล้วก็หนีไปเมืองนอกเอาลูกออก”
“โธ่ ผมไม่ได้จะทำอะไรดาวขนาดนั้นสักหน่อย ก็แค่ จูบกัน”
“ใครจะรู้ล่ะคะ ถ้าวันไหนเราเกิดอารมณ์เตลิดเลยเถิดกันไป”
“ดาวรู้มั้ย...ดาวเป็นผู้หญิงที่ดีจริงๆ เคนคิดไม่ผิดเลยที่คบกับดาว”
“เคนไม่โกรธดาวนะ”
“ไม่โกรธหรอก แต่ดาวต้องทำอาหารให้ผมกินนะ กลับมาผมเมื่อยไปหมดเลย ไม่มีแรงทำ” เคนใส่ลูกอ้อน
“เคนก็รู้ว่าดาวทำเป็นแต่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป แล้วก็ไข่ดาวไข่เจียว”
“ทำโจ๊กซองให้ผมก็ได้ แค่ดาวทำ อะไรผมก็กินได้ทั้งนั้นล่ะครับ”
“ทำมาพูด เดี๋ยวดาวทำกบทอดเขียดทอดแล้วเคนต้องทานด้วยล่ะ”
“แหะๆ คงไม่ไหวมั้ง” เคนยิ้มแห้งๆ
“งั้นรอแป๊บนึงนะคะ เดี๋ยวดาวทำให้ทาน”
...
“มาแล้วค่า โจ๊กร้อนๆ” ดาวถือโจ๊กมาหาแฟนหนุ่มถึงที่เตียง
“หือ หอมฉุยเชียว”
“อย่าพึ่งมาชมเลย รอทานก่อนเถอะ”
“งั้น ป้อนหน่อยนะ”
“อะไรกัน คิดจะไม่ทำอะไรเลยเหรอ” ดาวแกล้งตัดพ้อ
“ก็ผมเมื่อยนี่นา”
“แผนสูงจังนะคะ ก็ได้ค่ะ ดาวป้อนก็ได้”
หญิงสาวป้อนคนตรงหน้าช้าๆ เขาจ้องหน้าเธอตลอด จนเธอเขินแทบจะป้อนต่อไม่ได้
“อุ๊ย เลอะแล้วที่ปากน่ะ เช็ดสิคะ” ดาวยื่นกระดาษทิชขู่ให้เขา
“ไหนล่ะครับ” เคนทำเป็นเช็ดไม่โดนสักที
“เคนอ่ะ...แกล้งดาวอยู่ได้นะ มาๆ เช็ดให้ก็ได้”
ดาวเช็ดปากให้ชายหนุ่มด้วยความอาย เช็ดยังไม่เสร็จดี เคนก็ยื่นมือมากุมมือเธอไว้อีก
ตื๊ด........
“ขอรับก่อนนะคะ” ดาวเดินไปรับโทรศัพท์ซึ่งเป็นแม่ของเธอ...คุณหญิงญาดา โทรมา
“ฮัลโหลแม่มีอะไรเหรอคะ”
“หนูยังไม่กลับจากโรงพยาบาลอีกเหรอลูก”
“เออ..กำลังจะกลับแล้วค่ะ” ดาวปดออกไป เพราะแม่เธอยังไม่ปลื้มเคนนัก
“ดีมากลูก รีบๆกลับมาเลยนะ”
“ทำไมเหรอคะแม่หรือว่าพ่อกลับมาแล้ว”
“ยังจ้ะ พ่อกลับมาพรุ่งนี้เช้า แต่มีแขกมาทานข้าวบ้านเรา เย็นนี้จ้ะลูก”
“ใครเหรอคะ”
“เพื่อนแม่เอง”
“อุ๊ย หนูไม่อยู่ดีกว่าค่ะ เพื่อนแม่...น่าเบื่อ”
“อยู่หน่อยนะลูก แม่ขอร้องนะจ๊ะ”
“ค่ะๆ หนูจะรีบกลับนะคะ” ดาววางสายอย่างขัดใจเล็กๆ
“มีอะไรเหรอ” เคนถามเธอ
“อ๋อ แม่ดาวโทรมาให้กลับบ้านน่ะค่ะ บอกว่าจะมีแขกมาบ้าน”
“เหรอ...งั้นเคนก็ต้องจากดาวแล้วสิ”
“พูดซะ...ยังไงเดี๋ยวพรุ่งนี้ดาวมาหาใหม่นะคะ นอนให้หายเมื่อยแล้วกัน”
“ก็ได้ครับ แต่..” เคนชี้ที่แก้ม ที่ทำให้ป่องกว่าปกติ
“ก็ได้ค่ะ แล้วเจอกันนะคะ” ดาวจูบเบาๆที่แก้ม
“อีกข้างนึงนะ เดี๋ยวแก้มซ้ายมันน้อยใจแก้มขวา ที่ไม่ได้รับจูบจากนางฟ้า”
“ช่างคิดนะคะ” ดาวส่ายหัวน้อยๆกับมุกของหวานใจ แล้วยอมหอมแก้มอีกข้าง
...
ความคิดเห็น