คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : แม่ศรีเรือนหรือนังแจ๋วกันแน่
Title Part :
เนยพาผมมานอนที่โซฟา ผมไม่รู้ตัวเลยว่าหลับไปตอนไหน พอตื่นมาอีกทีก็รู้สึกโอเคขึ้นเยอะ ผมคิดว่าเนยคงกลับไปแล้ว แต่พอเดินเข้าไปในครัวก็เห็นเธอจัดการล้างจานที่ผมหมกไว้ 555 ยัยนี่นิสัยน่ารักจัง ทำตัวเป็นแม่ศรีเรือน
“ขอบใจนะเนย แต่ไม่ต้องทำหรอก” ผมพูดอย่างเกรงใจ
“ตื่นแล้วหรือคะ ดีขึ้นมั้ย ฉันหายาไม่เจอ เลยยังไม่ได้เอาให้พี่กิน”
“โอเคแล้วล่ะ เนยล่ะเหนื่อยมากมั้ยเนี่ย”
“ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ เนยเห็นแล้วทนไม่ไหว หมกจานไว้แบบนี้ แมลงสาบกับหนูจะเต็มบ้านนะ”
“ก็พี่ไม่ชอบล้างจาน ปกติแม่เค้าล้างเอง 555 อายจัง”
“งั้นพี่ไปกินยาก่อนดีกว่าค่ะ เนยขอไปรดน้ำต้นไม้ก่อนกลับดีกว่า เห็นต้นไม้จะตายแล้วสงสาร” เธอบอกผมแล้วเดินฉับๆไปที่สวนทันที ขยันจริงๆเลย
...
Joe Part :
สวัสดีครับ ผมชื่อ โจครับ ผมพึ่งย้ายมาอยู่บ้านใหม่ได้สามวันเองครับ
ผมกำลังเล่นลูกบาสอยู่ที่สวนหน้าบ้าน แต่มันดันหลุดมือกระเด็นข้ามไปบ้านข้างๆ และได้ยินเสียงผู้หญิงร้อง ลูกบาสคงโดนใครเข้าแล้ว
“ผมขอโทษนะครับ เป็นอะไรมากมั้ย”
“ไม่เป็นไรค่ะ โดนที่ขานิดเดียว” เสียงใสๆของหญิงสาวคนนึงดังขึ้น
“งั้นช่วยส่งลูกคืนให้ผมหน่อยได้มั้ยครับ” ผมบอกกับเธอ
“ได้ค่ะได้ งั้นไปรับที่หน้าประตูดีกว่านะคะ”
ผมเดินออกจากบ้านไปที่บ้านข้างๆ เห็นหญิงสาวเดินถือลูกบาส ท่าทางเหมือนจะเจ็บขา
“นี่ค่ะ” เธอเปิดประตูแล้วยื่นลูกบาสคืนให้ผม
“ขอบคุณนะครับ แล้วก็ขอโทษอีกที เจ็บมากมั้ยครับ” ผมยื่นมือไปรับลูกบาสจากเธอ
“นิดหน่อยเองค่ะ ไม่เป็นไร” เธอยิ้มหวานให้ผม เอ๊ะทำไมผมคุ้นหน้าเธอจัง
“ว่าแต่...ผมคุ้นหน้าจังเลย เราเคยรู้จักกันมาก่อนมั้ย” ผมถามด้วยความสงสัย
เราจ้องมองกันสักพัก แล้วผมก็นึกออกจนได้...
“เนย นี่โจเอง จำโจได้มั้ย” ผมดีใจที่เจอเพื่อนสมัยประถม
“อ๋อ โจ แต่เมื่อก่อนโจไม่ได้อยู่แถวนี้นี่นา”
“ใช่ เราพึ่งย้ายมาบ้านนี้ ดีใจจังที่มีเนยมาเป็นเพื่อนบ้าน”
เธออึ้งนิดๆ แล้วเปลี่ยนเป็นหัวเราะแห้งๆ
“อ๋อ ไม่ใช่หรอก บ้านรุ่นพี่น่ะ”
“เนยๆ อยู่ไหนน่ะ” เสียงผู้ชายคนนึงดังมาจากบ้านนู้น รุ่นพี่ผู้ชายหรอเนี่ยหรือว่าแฟน
“อุ๊ย ฉันต้องไปแล้วล่ะ ไว้เจอกันอีกนะ บ้านฉันก็อยู่แถวนี้แหละ”
เนยโบกมือลาแล้วก็ปิดประตู
...
Noey Part :
“เนยไปไหนมา” พี่เติ้ลถามอย่างเป็นห่วง ทันทีที่ฉันเดินกลับเข้ามา
“เจอเพื่อนร.ร.เก่าน่ะค่ะ บ้านติดกับพี่เติ้ลนี่เอง”
“แล้วขาเป็นอะไรไปล่ะ” เขามองมาที่ขาฉัน
“อุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะ ไม่เป็นอะไรมาก”
“แน่ใจนะ”
“แน่ใจสิคะ” ฉันเดินต่อ แต่ก็เดินไม่ไหวจริงๆจะล้ม
“อย่าทำอวดเก่งสิ” พี่เติ้ลมารับฉันเอาไว้ โอ๊ย ใจฉันเต้นตึกตัก ยิ่งมองเห็นหน้าหล่อๆเข้มๆของพี่เติ้ลแล้วฉันยิ่งจะละลายไปกับสายลม
“ไม่ได้อวดเก่งนะคะ”
“ไม่ต้องพูดแล้ว ไปนั่งพักในบ้านเถอะ” เขาประคองฉันเข้าไปในบ้าน ตลกจัง ผลัดกันประคอง
“พี่ไปหายามาทาให้ แป๊บนึงนะ” พี่เติ้ลพูดแล้วก็เดินขึ้นบันไดไป
ฉันมองสำรวจไปรอบๆห้องรับแขก สะดุดตากับรูปภาพขนาดใหญ่แปะอยู่
หล่อ นั่นคือสิ่งเดียวที่ฉันนึกได้ พี่ไตเติ้ลในท่าทางที่หล่อสุดฤทธิ์ ยืนแอ๊คเป็นนายแบบ ถึงขนาดทำรูปตัวเองใหญ่ๆแปะแบบนี้เลยเหรอเนี่ย คงมั่นใจว่าตัวเองหล่อน่าดู 555
มองไปมุมอื่นก็เห็นรูปเดี่ยว รวมทั้งรูปที่ถ่ายกับพ่อแม่วางอยู่เต็มไปหมด ใต้โต๊ะรับแขกก็มีอัลบั้มรูปวางกองๆอยู่ เขาคงบ้าถ่ายรูปแบบสุดๆเลยนะนี่
ฉันถือวิสาสะหยิบขึ้นมาเล่มนึง แค่เปิดรูปแรกก็แทบละลาย พี่เขามีแววหล่อแถมน่ารักมาแต่เด็กๆเลย ว้าวแถมไปทะเลซะด้วย ถอดเสื้อโชว์แผ่นอกขาวๆว้าว
ฉันเปิดดูไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเจอรูปนึง รูปที่ทำให้ฉัน....อึ้ง....ทึ่ง...แต่ไม่เสียวนะ
เป็นรูปที่พี่เขาหันหลัง ทำท่าถอดกางเกงลงมา และตรงที่ก้นนั่น ก็มี...ปานแดงรูปหัวใจ....
ทันใดนั้น พี่เติ้ลก็ลงบันไดมาพอดี
...
ความคิดเห็น