คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : แผนเด็ด
พอกลับถึงบ้านปุ๊บ ฉันก็เริ่มปฏิบัติการแก้แค้นทันที
“สุดหล่อ รับโทรศัพท์ด้วยคร้าบ” เสียงริงโทนนั่นดังอีกแล้ว เมื่อกดเปิดเครื่อง
“ฮัลโหล จะสั่งแก๊สเหรอค้า” ฉันปั้นเสียงเป็นอาม่าแก่ๆ แอบหัวเราะในใจ
“เออ...คือมือถือเครื่องนั้น คุณเจอใช่รึเปล่าครับ” เขาถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
“พูดว่าอะไรนะไม่ได้ยิน...”
“ผมถามว่านั่นคือมือถือที่คุณเจอรึเปล่าครับ” หมอนั่นถามเสียงดังขึ้นอีก
“โอ๊ย อะไร จะซื้อข้าวซ้อมมือเหรอ ไม่มีขายโว้ย ที่นี่ขายแก๊ส” ฉันกดตัด แล้วนั่งขำท้องแข็ง แล้วโทรศัพท์ก็ดังอีก
“เลิกเล่นซะที”
“เล่นอะไรจ๊ะ”
“ยัยกุ๊กกิ๊ก เธอไม่ต้องมาทำเสียงทุเรศแบบนี้หรอก”
“อะไรจำได้แล้วเหรอ หมดสนุกเลยแฮะ”
“ใครเค้าจะจำเสียงเป็ดๆแบบเธอไม่ได้ล่ะ เมื่อกี๊ฉันก็แค่อยากเล่นกับเธอนิดหน่อย”
ฉันเริ่มไม่แน่ใจว่าเขาพูดจริงรึเปล่า แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น เพรายังต้องการแกล้งเขาต่อ
“นี่นายอยากได้มือถือคืนรึเปล่า”
“อยากสิ ไม่อยากฉันคงไม่โทรมาหรอก”
“งั้นเรามาตกลงกัน”
“ตกลงอะไร”
“นายต้องช่วยฉันทำรายงานวิชาอังกฤษกับสังคม แล้วก็พรุ่งนี้เย็น ฉันจะไปช้อปปิ้ง นายไปช่วยฉันถือของด้วย”
“จะบ้าเหรอ ไร้สาระ”
“แค่งานง่ายๆเองนะ ได้ข่าวว่านายเรียนเก่งไม่ใช่หรอ”
"ฉันไม่มีเวลาว่างมากขนานนั้นหรอกนะ ทั้งรายงานของตัวเองทั้งงานเพลง"
"เหลือแค่วิชาอังกฤษก็ได้ ฉันใจดีลดให้"
“ไม่มีทาง”
“งั้นฉันจะโยนทิ้งเดี๋ยวนี้ล่ะ”
“อย่านะ”
“ฮิฮิ นายนี่ตลกจัง รวยๆอย่างนาย ยังห่วงมือถือเครื่องละไม่เท่าไหร่”
“เครื่องนั้นมีข้อมูลลับๆทั้งส่วนตัวทั้งงานเยอะแยะ ถ้ามันหายไปฉันซวยแน่”
“ดูมีเหตุผลขึ้นหน่อย”
“ตกลงเธอจะคืนไม่คืน”
“แล้วนายจะยอมรับข้อเสนอของฉันรึเปล่าล่ะ”
เขาหยุดคิดซักแป๊บแล้ว...
“ก็ได้”
“ก็ดี เฮ้ยนายว่าไงนะ นายพูดเล่นใช่มั้ย” ฉันท้าไปเล่นๆ ก็ไม่คิดว่าเขาจะเอาจริง
“ฉันพูดจริง”
“งั้นก็ดี ทำรายงานเสร็จ ฉันถึงจะคืนมือถือให้นาย”
“ดี ผมจะรอนะครับ คุณนาย” เขาพูดประชดแล้ววางสายใส่
ฉันวางโทรศัพท์ไป งงว่าเขาจะมาไม้ไหน ฉันคิดจนมึนหัว แล้วก็ตัดสินใจนอนดีกว่า..
...
Joey’s story
สวัสดีครับ ผมโจอี้เอง เซ็งสุดๆ ผมต้องยอมเป็นเบ๊ของยัยกุ๊กกิ๊กจริงๆหรอเนี่ย เอาไงดี ในมือถือมีข้อมูลงานด้วยสิ ผมถึงต้องเอากลับมาให้ได้
เช้าวันจันทร์ ผมนั่งรอด้วยความหงุดหงิด ยัยนั่นเดินมาหาผมแล้วพร้อมยิ้มร้ายกาจ
“ว่าไง ไม่เปลี่ยนใจใช่มั้ย”
“สุภาพบุรุษอย่างฉัน คำไหนคำนั้น”
“งั้นเย็นนี้ เจอกันหลังตึกสี่” กุ๊กกิ๊กพูดห้วน แล้วเดินจากไป
“มันเรื่องอะไรวะ” โตโต้ถามอย่างสงสัย
“เรื่องมันยาว”
“ยาวก็เล่าสิวะ”
...
“ฮะๆๆ แล้วแกก็ตอบรับยัยนั่นไปน่ะเหรอ” แมนขำไม่หยุด เมื่อฟังจบ
“เรื่องนี้มันจี้ต่อมหัวเราะแกนักรึไงวะ ไอ้แมน” ผมถาม เมื่อเห็นทุกคนมองผมเหมือนคนโง่
“ก็แกมันบ้ารึเปล่าวะ รู้อยู่ว่ายัยห้าสาวนั่น มันจ้องจะเล่นงานพวกเราแกยัง...” โตโต้พูดไม่ทันจบก็ขำอีก
“แค่ดรีมคนเดียวต่างหาก” เคนนี่แก้
“แหม พาดพิงถึงแฟนแกหน่อยไม่ได้เลยนะ” โตโต้ผลักหัวเพื่อนรัก
“ยังไม่ใช่แฟน แล้วฉันก็...” เคนนี่พยายามจะพูดแก้ตัว
“พอเลยพอ ไอ้เคน แกไม่ต้องแก้ตัวหรอก ว่าแต่ไอ้โจ แกจะไปเป็นเบ๊ยัยกุ๊กกิ๊กจริงอ่ะ” แมนถามย้ำ
“ทำไมแกไม่เชื่อรึไง”
“ก็คนอย่างแกจะยอมอะไรผู้หญิงง่ายๆวะ จริงมั้ยพีท” แมนหันไปถามไอ้คุณเพื่อนจอมเงียบ
“ไม่รู้สิ แต่ฉันว่าโจอาจจะคิดอะไรแปลกๆซักอย่างที่พวกเราไม่เข้าใจ” พีทตอบเบาๆแล้วกลับไปอ่านหนังสือต่อ (อุตส่าห์ส่งบทไปให้พูดแล้วพูดแค่นี้เองเหรอ ไอ้ใบ้: คนเขียนขอระบาย)
“มันเรื่องของกู” ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่ายัยนั่นจะแกล้งอะไรผมมั่ง...
...
ความคิดเห็น