คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ภาพบาดตา
กฤษพาฟ้ามาส่งบ้าน ก่อนที่จะกลับไปทำงาน โดยมีเดือนติดรถมาด้วย อย่างอึดอัดใจ
“นี่ ยัยก้อย เธอลืมได้ไง” กฤษตวาดใส่น้อง
ก้อยแกล้งร้องไห้ มีแม่คอยปลอบอยู่
“อย่าว่าน้องนักเลยน่า ก็ปลอดภัยกันทุกคน”
“แต่...”
“แม่ขอนะ”
“ก้อยขอโทษนะคะ” ก้อยยกมือไหว้ฟ้า
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“งั้นก็รีบกลับไปทำงานเถอะลูก ไปจ้ะหนูเดือน” คุณหญิงตัดบทฉับ
“กฤษไปนะ” กฤษหันมายิ้มกับฟ้า แล้วเดินนำเดือนออกไป
“ก้อยขอตัวนะคะ” ก้อยเดินจากไป ไม่อยากมองหน้าฟ้าอีก เพราะฟ้าเป็นสาเหตุให้เธอโดยพี่ชายด่า อย่างที่ไม่เคยโดนมาก่อน....
...
แล้วคืนนั้นก้อยก็ไประบายความแค้นกับแม่
“แม่คะ หนูจะทนไม่ได้แล้วนะคะ ดูสิ มันทำให้ก้อยโดนพี่กฤษด่า” ก้อยแทบจะอาละวาดออกมาในห้องนอนของคุณหญิง
“ก็แกน่ะมันใช้แผนโง่ๆ” คุณหญิงพูดอย่างไม่สบอารมณ์
“แล้วต้องแผนแบบไหนคะแม่” ก้อยโวยวายอีก
“ใจเย็นๆยัยก้อย แกใจเย็น แล่วแกก็จะคิดอะไรดีได้ๆ แกเล่นคิดตื้นๆแบบนี้ จะโดนพี่ชายแก่ด่าก็แปลก”
“แล้วแม่มีแผนดีๆแล้วเหรอคะ”
“ใช่....และฉันคิดว่ามันจะได้ผล”
“อะไรหรือคะ”
“ก็ทำให้มันถอดใจไง ให้มันเห็นความใกล้ชิดของหนูเดือนกับตากฤษ”
...
ส่วนฟ้านั้นก็นั่งอ่านหนังสือก่อนนอน จู่ๆกฤษก็เข้ามากอดเธออีก
“กฤษ ไหนบอกว่าจะไม่ทำแบบนี้แล้วไงคะ”
“ก็กฤษคิดถึงฟ้านี่”
“เป็นไงคะ ทำงานวันแรก”
“ก็ดีจ้ะ”
“แล้วกับเลขาล่ะคะ”
“ทำไม หึงเหรอ”
“พูดบ้าๆ ฟ้าไม่หึงหรอกค่ะ”
“ก็ดีแล้ว กฤษสัญญานะว่ากฤษจะรักฟ้าคนเดียว” กฤาขโมยหอมแก้มเธออีก
“งั้นก็กลับไปห้องได้แล้วค่ะ”
“ฟ้า แล้วเรื่องวันนี้....”
“อย่าพูดถึงอีกเลยค่ะ”
“กฤษว่ายัยก้อยตั้งใจแกล้งฟ้าแน่ๆเลย”
“เอาอะไรมาพูดคะ ฟ้าว่าไม่หรอก น้องก้อยก็ไม่เห็นมีท่าทีว่าจะไม่ชอบฟ้าเลย อย่าพูดเรื่องนี้อีกเลยนะคะ”
“อืม....เอ๊ะ นี่ชุดใหม่เหรอ” กฤษหันมาเห็นถุงใส่ชุดเดรสสีแดง
“ค่ะ น้องก้อยแนะนำให้ซื้อ”
“กฤษไม่เคยเห็นฟ้าใส่ชุดแบบนี้เลย กล้าใส่เหรอ”
“ไม่รู้สิคะ”
“แต่ผมว่าฟ้าใส่ชุดไหนห็สวย” กฤษหยอดลูกอ้อนอีก
“พอเถอะค่ะ ฟ้าจะสำลักน้ำตาลแล้ว....กู๊ดไนท์นะคะ”
“ไม่มีกู๊ดไนท์คิสเหรอครับ” กฤษอมลมไว้ในปากให้แก้มขวาป่องออกมา แล้วยื่นให้ฟ้า
“บ้าน่ะ”
“อื้อ” กฤษเร่งรัดเธอ
“ค่ะ” ฟ้าหอมเบาๆ
“ข้างนี้ด้วยสิ เดี๋ยวมันน้อยใจ นะครับ” กฤษยื่นแก้มซ้ายให้
“บ้าที่สุด” ฟ้าพูดเขินๆ แล้วก็ยอมหอมให้
...
วันรุ่งขึ้น ฟ้ายังคงแสดงฝีมือทำอาหารให้อีก แต่ทั้งคุณหญิงศรีวิลัย และก้อยต่างยิ้มแย้มเป็นพิเศษ เพราะคิดแผนดีๆออกแล้ว
“พี่ฟ้าขา พี่ฟ้าทำอาหารอร่อยจังเลย สอนก้อยหน่อยสิคะ” ก้อยชวนฟ้าคุย หลังจากกฤษออกไปทำงานแล้ว
“อุ๊ย พี่ไม่เก่งขนาดนั้นหรอกค่ะ”
“ไม่ต้องถ่อมตัวหรอกค่ะ มีเสน่ห์ปลายจวักแบบนี้ใช่มั้ยคะ พี่กฤษถึงหลงรัก”
“เออ...” ฟ้าตอบไม่ถูก ได้แต่อาย
“แล้วอะไรคะ ที่พี่กฤษชอบทาน”
“ก็....มักกะโรนีทะเลน่ะจ้ะ”
“ต้องน่ากินแน่ๆเลย เอาแบบนี้สิคะ พี่ฟ้าทำอาหารไปให้พี่กฤษทานที่ทำงานตอนกลางวัน เซอร์ไพรส์ด้วย แถมได้โชว์ความหวานด้วย รับรองเลยนะคะ พี่กฤษปลื้มมากแน่ๆเลย” ก้อยหว่านล้อมใหญ่
“อย่าเลยค่ะ”
“ที่ยัยก้อยพูดก็ดีนะจ๊ะ ทำนะ” คุณหญิงเดินเข้ามาร่วมป้อยอ
“ก็ได้ค่ะ”
...
แล้วฟ้าก็ตั้งใจทำอาหารอย่างเต็มที่ สองแม่ลูกมองอย่างสะใจ ที่เป็นไปตามแผน....
แล้วพอทำเสร็จ ก้อยก็อาสาขับรถไปส่งที่ทำงาน ก่อนที่เธอจะไปเรียน
“โชคดีนะคะ พี่ฟ้า” ก้อยแสร้งอวยพร
“จ้ะ ขอบคุณน้องก้อยนะ ที่คิดเรื่องแบบนี้ให้”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ก้อยไปนะคะ” ก้อยขับรถออกไป
“เดี๋ยวก็รู้ ว่าแกควรจะขอบคุณฉันขนาดไหน....นังฟ้า” ก้อยพึมพำอย่างสะใจ
...
“พี่กฤษคะ นี่ค่ะ งานได้แล้ว”
“รวดเร็วดีจังครับ คุณเดือน”
”เป็นอะไรเหรอคะ พี่กฤษ” เดือนถามกฤษที่ทำหน้ามุ่ยอยู่หน้าคอม
“เออ....ไม่รู้ทำไมคอมค้างน่ะ ดูสิ”
“อ๋อ...ลองกดนี่นะคะ” เดือนยื่นตัวเข้ามาช่วย จนคอมหาย พอเดือนหันหน้าออก ใบหน้าก็ประสานกัน ใกล้กันสุดๆ ในความเป็นผู้ชาย กฤษก็อดไม่ได้ที่ใจจะเต้นตึกตัก ยิ่งได้กลิ่นหอมๆจากตัวเธออีกด้วย
ไม่รู้เพราะกรรมอันใด ชักพาให้ฟ้าเปิดประตูเข้ามาในวินาทีนั้น และเธอต้องรับปิด ก่อนจะวิ่งหนีไป สมใจตามแผนของแม่ลูกอย่างไม่น่าเชื่อ
“เดือนขอตัวนะคะ” เดือนผละออกมา แล้วเดินออกจากห้อง รู้สึกดีที่ชายหนุ่มทำท่าสนใจตนขึ้นมา
พอเธอเดินออกมาไม่ทันไร ก้อยก็โทรมา
“มีอะไรหรือจ๊ะน้องก้อย”
“คือ....เมื่อกี๊ มีคนมาหาพี่กฤษรึเปล่าคะ”
“ไม่มีนี่จ๊ะ ทำไมเหรอ”
“เปล่าหรอกค่ะ แล้ว...เป็นไงคะ ความสัมพันธ์ของพี่สองคน”
“อืม....อย่าพูดเลย พี่กลัวจะไม่สมหวัง”
“สมหวังสิคะ เชื่อก้อยค่ะ พี่กฤษต้องเลิกกับแหนเขามาชอบพี่แน่ๆ”
“น้องก้อยไม่ต้องให้กำลังใจขนาดนั้นหรอกจ้ะ”
“ก็ก้อยอยากได้พี่มาเป็นพี่สะใภ้น่ะสิคะ”
“ขอบคุณมากนะ....ความหวังของน้องก้อยคงมีสิทธิ์แล้วล่ะ”
“เอ๊ะ พูดแบบนี้มีอะไรเหรอคะ”
“ก็...ดูคุณกฤษเขาก็เริ่มจะสนใจพี่แล้วล่ะ เมื่อกี๊พี่ก็ไปช่วยเรื่องคอม เราก็ใกล้ชิดกันมาก” เดือนพูดไปก็อายไป
“เหรอคะ....ยังไงต่อคะ”
“ไม่เอาแล้ว พี่พูดมากก็เหมือนหลงตัวเอง แค่นี้ก่อนนะ”
“ค่ะ โชคดีนะคะ พี่สะใภ้”
...
ความคิดเห็น