คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ประกาศสงคราม
“คุณแม่ยังไม่เลิกทำงานอีกเหรอครับ ดึกแล้วนะ” กฤษทักแม่ ที่นั่งคร่ำเคร่งบนโต๊ะทำงาน
“กำลังเคลียร์งานอยู่ แล้วจะได้พักยาวๆสักที”
“แล้วคุณแม่มีธุระอะไรกับผมหรือครับ”
“ไม่มีธุระ แม่คนนี้คงเรียกมาไม่ได้เลยใช่มั้ยเนี่ย”
“โธ่ คุณแม่อย่าน้อยใจสิครับ” กฤษเข้ามาโอบที่ด้านหลังเพื่ออ้อน
“แม่ไม่ได้น้อยใจหรอก มานั่งนี่ แม่มีอะไรจะสั่ง”
“อะไรเหรอครับ”
“ลูกต้องมานั่งทำงานแทนแม่ ตั้งแต่พรุ่งนี้”
“ฮะ พรุ่งนี้ แทนคุณแม่ คุณแม่ไม่ให้ผมหายใจหายคอเลยเหรอครับ”
“แม่เหนื่อยมามากแล้ว แม่ยังทนมาได้ กฤษไม่อยากให้แม่สบายรึไงลูก”
“ก็ให้คุณแม่ทำงานต่อไป แล้วผมไปช่วยก่อนก็ได้นี่ครับ”
“ทำไม แม่เชื่อนะว่าลูกทำได้”
”แต่ผมพึ่งกลับมา คุณแม่ไม่กลัวผมทำให้บริษัทใหญ่โตต้องเจ๊งหรือครับ”
“ไม่ต้องมาอ้าง แม่สั่ง แกต้องทำ” คุณหญิงเริ่มใช้น้ำเสียงแบบสั่ง ไม่ใช่ขอร้อง
“ก็ได้ครับ...ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอไปนอนเอาแรงนะครับ”
“เดี๋ยว ตากฤษ มีอีกเรื่อง”
“อะไรล่ะครับ”
“แกน่าจะรู้ใช่มั้ย ว่าแม่พาหนูเดือนไปรับลูก แล้วก็มาทานข้าวที่บ้านเราทำไม”
“ไม่ทราบครับ”
“แม่อยากให้แกแต่งกับหนูเดือน”
“แต่....ผมมีฟ้าแล้ว”
“แม่ก็ไม่อยากบังคับแกอีกหรอกนะ แต่....แม่ไม่อยากเสียหน้า แม่คุยกับคุณพ่อของหนูเดือนอย่างดี แม่ไม่อยากผิดคำพูดเลย”
“ผมรักฟ้าครับ เรื่องนี้ ผมคงไม่มีทางทำให้คุณแม่ได้”
“แม่รู้อยู่แล้วล่ะ ความรักมันคงบังคับกันไม่ได้ ไปนอนเถอะไป แม่ไม่กวนแกแล้ว”
กฤษเดินออกไป อย่างหัวเสีย โกรธผู้เป็นแม่ขึ้นมานิดๆ โดยไม่รู้เลยว่า ผู้เป็นแม่ โกรธเขามากกว่าเป็นร้อยเท่า
“ตากฤษ ถ้าฉันไม่ได้ด้วยเล่ห์ ฉันคงต้องเอาด้วยกล ยังไงฉันต้องให้แกเลิกกับนังเด็กเหลือขอนั่นให้ได้ แกคอยดูแล้วกัน ว่าฉันจะบงการแกได้มั้ย ลูกสุดที่รักของฉัน” คุณหญิงศรีวิลัยยิ้มเหี้ยม ในใจคิดแผนเด็ดๆได้หลายแผน ที่จะใช้สกัดดาวรุ่ง ผู้หญิงที่ชื่อฟ้า คนที่เธอเกลียดขี้หน้าที่สุดในตอนนี้
...
ทางด้านกฤษ กลับมาถึงห้อง ก็เริ่มจะเครียด ไม่รู้ว่าคุณแม่ของเขาจะทำอะไรอีกรึเปล่า เขารู้นิสัยของเธอดีว่า เธอต้องได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ ซึ่งจริงๆแล้วนั้น เขาก็ไม่คิดอยากจะขัดใจคุณแม่ ผู้เลี้ยงดูเขามาเลยสักนิด แต่...
กฤษเปิดประตูที่เชื่อมห้องของเขากับฟ้าออก เห็นเธอนอนหลับสบายบนเตียง ก็ยิ่งสับสนไม่รู้จะทำยังไงดี
...
เมื่อมาถึงตอนเช้า....
คุณหญิงศรีวิลัย กฤษ ฟ้า และก้อย นั่งรอทานอาหารพร้อมกัน กฤษยังไม่กล้าจะพูดอะไรออกมามากนัก เพราะไม่รู้ว่าตอนนี้แม่ของเขาคิดอะไรอยู่ในใจ
“ละมุน ทำไมวันนี้อาหารรสชาติไม่เหมือนทุกวันเลยล่ะ ใส่อะไรเข้าไปเป็นพิเศษรึเปล่า” คุณหญิงหันไปถามคนรับใช้คนสนิท
“จริงด้วยค่ะคุณแม่ อร่อยจังเลย” ก้อยเสริมคำ
“ละมุนไม่ใช่คนทำหรอกค่ะ” ละมุนทำหน้าบู้บี้
“คุณฟ้าเป็นคนทำค่ะ” แจ่ม คนรับใช้อีกคนที่ยืนอยู่เอ่ยขึ้น
ก้อยวางช้อนลงทันที แทบจะพ่นอาหารในปากออกมา คุณหญิงก็อยากจะแสดงกิริยาแบบนั้นออกไปเหมือนกัน แต่ก็มีใจที่ยับยั้งได้
“แหม...ไม่รู้เลยนะว่าหนูฟ้าจะทำอาหารได้อร่อยแบบนี้” คุณหญิงฝืนยิ้ม
“ขอบคุณค่ะ” ฟ้าไหว้ขอบคุณโดยไม่รู้เลยว่านั่นแค่คำลวง
“ฟ้าเขาทำอาหารให้ผมทานตั้งแต่ตอนอยู่อเมริกาแล้วครับ อร่อยทุกอย่างเลย” กฤษพูดขึ้นมา หวังให้แม่เขาเห็นดี
“ทำแบบนี้ เดี๋ยวคนใช้บ้านนี้ก็ตกงานหมดสิคะ” ก้อยกระแนะกระแหนขึ้นมา
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ ฟ้าแค่อยากขอบคุณที่คุณป้าให้ฟ้าได้พักอาศัยที่นี่”
“งั้นป้าก็ต้องขอบใจหนูฟ้าด้วยนะจ๊ะ ที่ทำอาหารดีๆแบบนี้ให้ป้าทาน”
“ใช่ค่ะ อร่อยมากๆเลย ถ้าไม่รู้ต้องนึกว่าแม่ครัวคนใหม่” ก้อยเสริมคำขึ้นอีก
“ตากฤษอาหารอร่อยๆก็รีบทานเถอะจ้ะ เดี๋ยวไปทำงานวันแรกสาย” คุณหญิงหันมาหาลูกชาย
“ครับ”
“ขอโทษหนูฟ้าด้วยนะ พึ่งจะกลับมา ป้าก็ให้ตากฤษ ไปทำงานแล้ว ไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกันเลย แต่ก็ต้องเห็นใจคนแกนะจ๊ะ ป้าทำงานจนเหนื่อยเต็มที”
“แล้วแต่คุณป้าเถอะค่ะ ถ้าเห็นสมควรยังไง”
“เอ้อ...ตากฤษเดี๋ยวขับรถไปรับหนูเดือนด้วยนะจ๊ะ”
“อะไรนะครับ” กฤษถามขึ้น
“คือหนูเดือนน่ะ จะมาเป็นเลขาของลูก และแม่ก็ว่า....ลูกควรจะไปช่วยรับส่งเขานะลูก บ้านก็ไม่ได้ไกลกันมากนัก”
กฤษมองหน้าแม่ รู้ดีว่าแม่ต้องการอะไร แต่เขาจะขัดก็ไม่ได้
“แต่ผม...ยังจำเส้นทางไม่ค่อยได้เลยนะครับ”
“งั้นก็ให้คนขับรถไปส่งก่อน แต่ให้ไปรับหนูเดือนด้วยนะจ๊ะ”
“ครับ” กฤษจำใจรับคำ
...
พอรับเดือนมานั่งไปทำงานด้วยกัน กฤษก็ไม่ยอมพูดอะไรกับเธอนัก
“เดือนดีใจมากเลยรู้มั้ยคะ ได้ทำงานร่วมกับคนเก่งๆอย่างพี่กฤษ”
“ชมกันเกินไปมั้งครับ”
“แหม ก็พี่กฤษจบปริญญาโทมานี่คะ”
“ปริญญาไม่ได้บ่งบอกอะไรนักหรอกครับ มันอยู่ที่ผลงานต่อจากนี้มากกว่า”
“ยิ่งพูดยิ่งคมค่ะ นี่ล่ะค่ะ ที่เดือนชื่นชม”
กฤษได้แต่ยิ้มรับ ไม่รู้จะทำตัวยังไงดี ที่จะทำให้คนข้างๆ เลิกสนใจเขา
...
พอกฤษไปทำงาน ก้อยก็เริ่มดำเนินแผนการ....
“พี่ฟ้าคะ” ก้อยเดินมาหาฟ้าที่เดินชมสวนอยู่
“มีอะไรหรือคะ”
“ก้อยจะไปเดินห้างน่ะค่ะ พี่ฟ้าไปด้วยกันมั้ยคะ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ พี่ไม่อยากซื้ออะไร”
“ไปเถอะนะคะ ไปเปิดหูเปิดตา จะได้รู้ว่าตอนนี้เมืองไทยไปถึงไหนแล้ว”
“ก็ได้ค่ะ”
“งั้นก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเถอะค่ะ”
ทั้งสองไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันมา ก็ลงมาจากชั้นบน สวนกับคุณหญิงพอดี
“จะไปไหนกันจ๊ะ”
“ก้อยชวนพี่ฟ้าไปเที่ยวห้างค่ะแม่” ก้อยขยิบตาให้แม่รู้ว่าจะแกล้ง
“ไปให้สนุกนะลูก” คุณหญิงส่งสัญญาณให้แกล้งให้หนัก
“ค่ะแม่ ไปเถอะค่ะพี่ฟ้า” ก้อยจูงมือเธอออกไป
“สวัสดีค่ะคุณป้า” ฟ้ายกมือไหว้ท่าน
...
ความคิดเห็น