คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เรื่องน่าอายที่ลานโบว์ลิ่ง
หลังจากติดต่อเรื่องเรียบร้อย และเช่ารองเท้าเล่นโบว์ลมาเรียบร้อย เราสามคนก็ไปเริ่มเล่นกัน
“เฮ้ย นั่นพี่ไตเติ้ลนี่นา” มิลค์ร้องขึ้นอย่างดีใจ ฉันหันไปมองเห็นหนุ่มในฝันของฉันที่โยนลูกออกไป ท่าเท่มากเลย..
เปรี้ยง!!!
สิบพินร่วงกราวลงกับพื้น พี่ไตเติ้ลทำหน้าตาดีใจ แล้วหันไปยิ้มกับ...หญิงสาวสวยคนนึงที่มาด้วยกัน และยังมีผู้ชายท่าทางกวนๆมาด้วยอีกคนนึง
“ว้าแย่จังมากับแฟนเหรอเนี่ย” มิลค์เปลี่ยนเป็นเสียงห่อเหิ่ยวลง
“ใครน่ะเธอรู้จักเหรอ” เมถาม
“ยัยนี่ไม่รู้จักรึไง พี่ไตเติ้ลรุ่นพี่ม.6ที่โรงเรียนไง ส่วนแฟนเค้าอยู่อีกโรงเรียนนึง” มิลค์ทำเสียงไม่ค่อยพอใจ
“ใครเค้าจะไปรู้จักคนเยอะแยะอย่างเธอล่ะยะ” เมประชด
“คนเค้าก็รู้จักกันทั่ว นอกจากยัยบ้าที่ชอบเรื่องงมงายไปทั่วอย่างเธอน่ะ” มิลค์โต้กลับ
“ก็ดีกว่าบ้าผู้ชายละกัน”
“เธอว่าไงนะ”
“เงียบ” ฉันต้องตะโกนสงบศึกเป็นรอบที่สองแล้ว และรอบนี้มีคนมากมายหันมามองฉัน รวมทั้ง..พี่ไตเติ้ลด้วย
เขาหันมามองนิดนึงแล้วก็หันกลับไปโยนโบว์ลต่อ
“ฉันยอมสงบศึกก็ได้ เห็นแก่เนยนะยะ” มิลค์นั่งลง
“ฉันก็เหมือนกัน” เมนั่งลงอีกฝั่ง ยังคงแยกเขี้ยวใส่กันอยู่เงียบๆ
มิลค์กับเมโยนกันไปแล้วก็ทำสไตรค์ได้ทั้งคู่ แล้วก็มาถึงตาฉัน..
ฉันเดินออกไปอย่างไม่มั่นใจนัก ฉันจำได้ว่าเคยโยนมาสักทีสองที แต่ก็ไม่ได้เรื่อง ทีนี้ฉันจะไหวมั้ยนะ ฉันมองไปอีกสองเลน สาวน้อยที่มากับพี่ไตเติ้ลกำลังจะเล่นเหมือนกัน เธอนั้นดูสวยจัง ฉันนี่เทียบไม่ติดเลย เธอทำท่าจะโยนแล้วก็หันมามองพี่ไตเติ้ลอีกที แล้วก็โยนออกไป...
เปรี้ยง!!!
สไตรค์อีกแล้ว ทำไมเก่งกันจังนะ ฉันหันกลับมาเพื่อไม่ให้เห็นภาพที่ทั้งคู่จะต้องยิ้มให้กัน แล้วฉันก็โยนบ้าง..
“อ๊าย”
“เนย” เมและมิลค์ร้องออกมาพร้อมกันแล้ววิ่งมาหาฉัน ฉันล้มลงอย่างน่าอับอาย ลูกโบว์ลิ่งก็กลิ้งอยู่ใกล้ๆตรงนั้น
“ฮิฮิ” เสียงหัวเราะของผู้ชายดังขึ้น ฉันหันไปมองก็เห็นว่าเป็นเพื่อนของพี่ไตเติ้ลนั่นเอง ฉันหันไปทางพี่เขา แต่ก็เห็นพี่เขาทำหน้าเฉยๆ
“นี่นายน่ะ หัดทำตัวเป็นสุภาพบุรุษบ้างสิ เพื่อนฉันล้ม แทนที่จะวิ่งเข้ามาช่วย กลับหัวเราะสะใจ” มิลค์โวยวายใส่พี่คนนั้น
“ก็ฉันจะขำจะทำไม” ผู้ชายคนนี้ดูปากร้ายน่าดู ไม่รู้ว่ามาเป็นเพื่อนกับพี่ไตเติ้ลได้ไงนะ
“ถ้าจะขำก็ไปขำไกลๆสิ” มิลค์ยังโวยวายต่อ
“อย่ามาหาเรื่องนะน้อง”
“ใครหาเรื่องนายฮะ นายมาหัวเราะเพื่อนฉันก่อนนะ อีตาบ้า”
“ฉันไม่เห็นเพื่อนเธอเค้าจะรู้สึกแบบนั้นเลย มีแต่เธอคนเดียว”
“เพื่อนฉันเค้ามีมารยาท”
“แปลว่าเธอไม่มีมารยาทงั้นสิ”
“ฉันไม่ไหวแล้วนะ ไปเม เนยกลับเถอะ” มิลค์หันมาหาฉันและเนย และวิ่งไปหยิบกระเป๋า
“เดี๋ยวสิ เราพึ่งเล่นกันเองนะ” ฉันวิ่งเข้าไปหามิลค์
“ฉันทนอยู่ใกล้ๆไอ้ผู้ชายบ้าๆไม่ได้หรอก”
“งั้นก็ได้” ฉันจะรั้งอะไรก็ไม่ได้ เพราะยัยมิลค์เป็นคนออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างเอง ฉันก็ต้องยอมตาม
“เราไปกันเถอะ อ้าวยัยเมยืนเป็นอะไรอยู่ได้” มิลค์หันไปหาเม ที่ยังยืนอยู่ที่เดิม แถมทำหน้าเพ้อๆยิ้มไปมา
“เมๆ” ฉันไปเขย่าเธอเบาๆ เธอได้สติ
“อะไรเหรอ” เมถาม ดูเธอแปลกๆ
“เราจะกลับกันแล้ว”
“กลับ อะไรเราพึ่งมา”
“เถอะน่า” มิลค์ไม่รออะไรอีกแล้ว กระชากแขนยัยเมออกไป ฉันก็ได้แต่วิ่งตามไปเท่านั้น...
...
“มิลค์บ้ารึไง เราพึ่งจะเริ่มเล่นกันเองนะ” เมกำลังว่ามิลค์อยู่หลังจากออกมาแล้ว เธอดูได้สติขึ้นมา
“ใครจะไปอยู่กับผู้ชายปากเสีย แบบนั้นได้ฮะ”
“เธอพูดหมายถึงใคร” เมถาม
“เธอหูหนวกอยู่รึไง ก็ไอ้คนที่หัวเราะเนยไง แล้วก็ด่าฉันใหญ่”
“พี่คนที่หล่อๆน่ะเหรอ”
“หล่อๆ ตาเธอต้องเสีย หรือไม่ก็รสนิยมเธอก็ต้องแย่มากแน่ๆ” มิลค์เหลือกตามองยัยเมอย่างพินิจพิเคราะห์
“เค้าก็ดูดีออกนะ อาจจะพูดมากไปหน่อย” ยัยเมต้องโดนผีเข้าแน่เลย ฉันว่านะ
“เธอโดนผีบังตารึไง ถึงไม่เห็นความทุเร.ศในตัวหมอนั่นน่ะ ช่างเหอะไปดูหนังกันดีกว่านะ” มิลค์เดินนำไป ฉันหันมามองเม
ยัยเมไม่เถียงกลับ แต่กลับเอาแต่ยิ้ม นี่ยัยเมสนใจผู้ชายปากเสียคนนั้นเข้าให้แล้วใช่มั้ยเนี่ย ให้ตายเถอะ...
...
Title Part :
“ฮะๆๆๆ เป็นไงชนะจนได้ ทำไมวันนี้ฉันโชคดีจังเนอะ” ไอ้บอมบ์เพื่อนผมกำลังหัวเราะใหญ่ เมื่อทำแต้มชนะผมไปแต้มนึง ตอนจบเกมโบว์ลิ่ง
“ไว้คราวหน้าฉันจะล้างแค้น คอยดูละกัน” ผมตบไหล่มันเบาๆ
“เอาสิ ฉันจะรอละกัน”
“เราไปดูหนังกันดีมั้ย” แอน แฟนผมเอ่ยชวน
“เอาสิ บอมบ์ไปด้วยกันนะ” ผมชวน
“จะดีเหรอไปเป็นก้างขวางคอแกน่ะ”
“ก้างบ้าบออะไร ฉันรู้น่ะว่าอะไรเป็นอะไร”
“แต่วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์ดูหนังว่ะ คันปากอยากทะเลาะกับยัยผู้หญิงคนนั้นอีก”
“นี่ถามจริงเหอะ วันนี้เป็นอะไรวะ ถึงได้เถียงกับผู้หญิง ทุกทีฉันเห็นแกทำเสียงอ่อนเสียงหวานใส่นี่นา”
“ก็ยัยคนนั้นมันต่างจากคนอื่นนี่หว่า ดูน่าด่าอ่ะ”
“โรคจิต”
“แกจะคิดแบบนั้นก็ได้นะ ฉันไม่ว่า แต่บอกได้คำเดียวว่าน่าสนใจว่ะ ยัยคนนั้นน่ะ”
“ดูท่าน้องเค้าจะไม่ได้คิดเหมือนแกนะ”
“ก็ช่างสิ ถ้าฉันชอบจริงๆน่ะ ฉันจะต้องจีบให้ได้ เค้าเป็นรุ่นน้องโรงเรียนเราใช่ปะ”
“ก็น่าจะใช่”
“งั้นฉันกลับก่อนดีกว่า ดูหนังกันให้สนุกนะ ไอ้เติ้ล แล้วก็น้องแอนสุดสวย” ไอ้เพื่อนปากมอมของผมลูบหัวผมเบาๆอย่างที่มันชอบทำ แล้วเดินไปทำท่าจะลูบหัวแอนอีกคน ไอ้หมอนี่มันกะล่อนจริงๆ
...
“เออ..แอน ผมขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะ ปวดฉี่อ่ะ” ผมบอกกับแอน ขณะที่เรากลังดูหนังผีกัน
“แหมกลัวจนฉี่ราดเลยสิ”
“เปล่าซะหน่อย” ผมจิ้มหัวเธอเบาๆ แล้วก็เดินไปเข้าห้องน้ำ
“ช่วยด้วยค่ะ ฉันติดอยู่ในห้องน้ำ” เสียงนึงดังออกมาจากห้องน้ำหญิง ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ ได้ยินเหมือนเสียงผู้หญิงกำลังโวยวาย
ผมเดินเข้าไปเห็นประตูถูกเขย่า แต่เปิดไม่ออก
“ถอยไปก่อนนะครับ เดี๋ยวผมลองผลักเข้าไป”
“ค่ะ....ได้ค่ะ ถอยแล้วค่ะ”
ผมลองเอาตัวกระแทกก็ยังไม่ออก เลยถีบไปอีกที ทีนี้สำเร็จ ไม่รู้ว่าฟลุกหรือเป็นฝีมือของผมนะเนี่ย 555
“ฮือๆๆ” เธอคนนั้นเอาแต่ร้องไห้
“เลิกร้องได้แล้ว” ผมบอกเธอ
“ขอบคุณค่ะ นึกว่าจะออกมาไม่ได้ซะแล้ว” เธอพูดเสียงสะอึกสะอื้น แล้วเงยหน้าขึ้นมา นี่มันยัยผู้หญิงที่ผมช่วยบนรถเมล์ กับที่เจอตอนโยนโบว์ลิ่งนี่นา ทำไมเจอกันบ่อยจัง
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว งั้นฉันไปก่อนนะ” ผมบอกลา แล้วเดินกลับเข้าโรงหนัง
...
แล้วจะรีบเอามาลงให้อ่านกันต่อค่ะ ขอบพระคุณล่วงหน้าสำหรับผู้อ่านที่น่ารักทุกคน หวังว่าจะสนุกถูกใจนะ
ความคิดเห็น