คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ขิงก็ราข่าก็แร๊ง (ได้อีก)
หลังจากฉันวางแผนกับเพื่อนๆแล้ว พวกเราก็กลับไปเรียนต่อในคาบที่สอง ไม่รู้ทำไม แต่ผู้ชายพวกนั้นก็ยอมย้ายไปนั่งหลังห้องแต่โดยดี แต่ไอ้ปากปีจอนั่น ก็อมยิ้มกวนประสาทฉันอยู่ได้ ฮึ...เดี๋ยวแกได้เจอฉันเอาคืนแน่
จนพักกลางวัน ฉันก็คิดแผนเล็กๆน้อยๆได้บ้างแล้ว
“ดำเนินการตามแผนนะ” ฉันซักซ้อมกับทั้งสี่สาว
“อืม” ทั้งสี่พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจนัก...แต่ยังไงก็ต้องทำ
พวกฉันซ่อนอยู่มุมตึก รอจังหวะที่พวกนั้นออกมาจากโรงอาหาร
“เอาเลย” ฉันร้องบอก ให้เพื่อนๆเอาสายยางรดน้ำต้นไม้ ฉีดใส่พวกนั้นจนเปียกทั้งตัว
“พวกเธอทำบ้าอะไรเนี่ย” แมนถามด้วยเสียงโกรธ
“ขอโทษที ไม่ทันเห็นอ่ะ” ฉันยิ้มหวานใส่
“โรคจิตรึไง คอยวางอำนาจ แกล้งคนอื่นแบบเนี้ย” เขาโต้กลับ
“นายมัน...” ฉันพูดไม่ออก คิดตามไม่ทัน....
“เป็นอะไรถ่านหมดเหรอ ทำไมไม่ด่าล่ะ ด่าสิ” เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน
“แก” ฉันเลยตัดสินใจบีบคอเขาเต็มแรง
“อ่อยอ๊ะ (ปล่อยนะ)”
“ดรีม พอน่า” แยมเข้ามาจะดึงมือฉันออก
“ไอ้แมน เดี๋ยวตายแล้วฉันจะเผากระดาษเงินกระดาษทองให้นะเพื่อน” โจอี้พูดไปขำไป
“ฉันจะใส่บาตรอาหารจานโปรดให้ด้วย” โตโต้เสริมขึ้นมา
“อยากโดนเหมือนเพื่อนนายรึไงฮะ” กุ๊กกิ๊กขู่
“กลัวตายล่ะ” โจอี้แลบลิ้นใส่
“ไอ้อ่อยไอ้อั๊ย (ไม่ปล่อยใช่มั้ย)” เขาพยายามจะดึงแขนฉันออก ฉันก็พยายามฝืนแรงเอาไว้ แต่ก็ไม่ไหว...ไอ้แรงควายเอ๊ย
ฉันเสียหลักล้มลง โดยมีแมนล้มลงมาทับ และสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นที่สุดก็เกิด เมื่อปากมันมาโดนปากฉัน อ๊าย รับไม่ได้ ฉันเสียจูบให้ไอ้ผู้ชายหน้าลิงแถมปากเสียอีก
“แก” ฉันผลักหน้าเขาออกอย่างรวดเร็วที่สุด
“หน้าแดงเชียว คงไม่เคยล่ะสิ” แมนถามฉันด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
“อย่าเผือก” ฉันด่าแล้วผลักอกเขาจนล้ม แล้วฉันก็เดินฝ่าฝูงชนออกไป โดยมีสี่สาวตามมา
“ดรีม ไม่เป็นไรใช่มั้ย” แยมมาแตะที่ไหล่ฉัน
“เห็นมั้ยล่ะ ว่ายุ่งกับพวกนั้นมีแต่เสียกับเสีย เลิกเหอะนะ” ลิซ่าขอร้อง
“ไม่มีทางแน่ หมอนั่นหยามฉันเกินไปแล้ว ฉันจะต้องจัดการให้ได้เล้ย” ฉันตะโกนด้วยเสียง 180 เดซิเบลจนดังไปทั่งทั้งโรงเรียน ดูสิว่าใครจะกล้ามาลองดีกับคนอย่างฉัน
...
ฉันพยายามควบคุมความโกรธ มันเกือบไม่ไหวอยู่แล้ว เมื่อยังเห็นรอยยิ้มกวนๆของหมอนั่นอยู่ ทำไมนะ ทำไมฉันต้องมาเจอหมอนี่ด้วย ฉันอยากจะดึงปากตัวเองทิ้งไปซะเลย...
แต่ตบะของฉันก็ต้องแตกอีกครั้ง เมื่อมาถึงตอนเย็นวันนั้น..
พวกเราเป็นทีมเชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียนด้วย และต้องซ้อมที่โรงยิมเกือบทุกวัน แต่วันนี้...
“อะไรเนี่ย พวกนั้นมาเล่นบาสกันอยู่ที่นี่เหรอ” แน๊ตตี้พึมพำเมื่อเห็นห้าคนนั่น กำลังเล่นบาสกันอยู่ โดยมีสาวๆยืนดูกันแถมส่งเสียงกรี๊ดกร๊าด จะบ้าตาย
“ฉันคงต้องจัดการซักหน่อย” ฉันจะเดินลุยเข้าไป
“อย่าเลยนะดรีม วันนี้พอแล้วล่ะ” แยมห้ามเธอไว้
“ไม่” ฉันไม่ฟังใครอีกแล้ว
“ตุ้บ” ลูกบาสโหม่งหัวฉันเต็มๆ แล้วกลิ้งไปอยู่ที่ขาแน๊ตตี้
“โทษทีครับ” โตโต้เดินยิ้มหรามาหาแน๊ตตี้ พร้อมกับหยิบลูกบาสกลับไป
“ไม่เป็นไรค่ะ” แน๊ตตี้ทำท่าจะหลงเสน่ห์ผู้ชายกะล่อนพวกนี้เข้าให้แล้ว
“นายสั่งให้เพื่อนนาย โหม่งลูกใส่ฉันใช่มั้ย” ฉันหันไปส่งแววตาโหดใส่คู่แค้น
“เปล่า” เขาตอบหน้าตาย
“ฉันไม่เชื่อ”
“ก็ความจริงแล้ว ฉันโหม่งใส่เธอเองเลยไงล่ะ แหะๆ” เขายังมีหน้ามายิ้มยิงฟันอย่างไม่กลัวเกรง ไม่รู้ฤทธิ์ฉันซะแล้ว
“ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ”
“ทำไม เธอหลงเสน่ห์ฉันหรอ” เขาทำหน้าทำตากวนใส่ฉันอีก
“แก” ฉันเหวี่ยงหมัดใส่เขาอีก และเขาก็รับได้อีก
“เธอมาที่นี่ เพื่อหาเรื่องฉันอย่างเดียวเลยรึไง”
”ใครบอกว่าฉันมาหาเรื่องนาย นายสำคัญตัวผิดเกินไปแล้วมั้ง”
“แล้วมาทำไมล่ะครับ”
“ก็...ฉันจะซ้อมเชียร์ลีดเดอร์ นายน่ะลงไปเล่นบาสข้างล่างไป” ฉันพยายามพูดอย่างใจเย็นที่สุด
“ฉันไม่ไป”
“อย่ามากวนฉันได้มั้ย”
“กวนอะไร ฉันถามจริงเถอะ ทำไมพวกเธอต้องมาทำตัววางอำนาจในโรงเรียนด้วยฮะ มันมีความสุขนักเหรอไง”
“มันไม่เกี่ยวอะไรกับนาย”
“ไม่เกี่ยวก็ได้ งั้นเอางี้ เรามาแข่งชู้ตบาสกัน ถ้าเธอชนะ เธอจะแก้แค้นฉันยังไงก็ได้ แต่ถ้าฉันชนะ เธอต้องยอมทำตามคำสั่งฉัน”
“แน่ใจนะ ที่นายพูดน่ะ”
“แน่ดิ”
“งั้นก็เอาเลย”
“เฮ้ย ดรีม แต่เธอไม่เก่งบาส” ลิซ่าแย้งขึ้นมา
“เงียบไปเลย” ฉันสั่ง จะไปบอกให้ศัตรูรู้ทำไม
“ตกลงเธอแข่งแน่นะ”
“ก็บอกว่าแน่ไง ฟังภาษาคนไม่เป็นรึไง”
“งั้น ใครชู้ตบาสลงสามลูกก่อน ก็ชนะ โอเค”
“ได้เลย นายห้ามตุกติกนะ”
“แน่อยู่แล้ว”
“งั้นก็เริ่ม”
...
M@n’s story
การแข่งขันดำเนินไปอย่างเข้มข้น ยัยโหดนี่เป็นเหมือนของเล่นชิ้นใหม่ ที่น่าสนใจสำหรับผมจริงๆ ผมเล่นไปตามสบาย และยังต้องกลั้นขำเมื่อเห็นความพยายามเกินเหตุ ความจริงผมก็อยากจะอ่อนให้ แต่มือก็พลาดทำลูกลงไปสองลูกแล้ว ทำไงได้คนมันเทพมาตั้งแต่เกิด 555
“เฮ้ยแกล้งแพ้หน่อยดิวะ อยากทำผู้หญิงร้องไห้เหรอ” โจอี้บอกกับผม
“ไม่มีทางหรอก เพื่อนฉันไม่มีทางแพ้เพื่อนนายแน่” กุ๊กกิ๊กโต้กลับ
“แล้วก็จะคอยดู”
“โอ๊ย” ยัยนั่นกระโดดขึ้นมาปัดลูกของผมที่กำลังจะลงห่วง แต่เธอก็เสียหลักล้มลงจนหัวโขกพื้น
“เป็นไงบ้างอ่ะ หัวโนเลย” ผมตกใจรีบวิ่งไปดู จะเอามือแตะที่หัวเธอ
“เพี๊ยะ”
“โอ๊ยเธอตีมือฉันทำไมอ่ะ”
“อย่ามายุ่งกับฉัน ไอ้บ้า” เธอผลักผม แล้ววิ่งหนีออกจากโรงยิมไป
“ดรีม” สี่สาวจะวิ่งตามไป
“ไม่ต้องตามมา” ยัยดรีมสั่ง แล้ววิ่งหนีไปเลย
“เห็นมั้ยว่าเพื่อนเธอก็แพ้” โจอี้พูดขึ้นมา
“ยังไม่แพ้นะ” กุ๊กกิ๊กแย้ง
“ก็เป็นพวกกลัวการแพ้ไง เลยแกล้งเลิกไปซะก่อน” โจอี้บอก
“หุบปากเสียๆไปอีกคนเลยนะ ก่อนที่นายจะไม่เหลือมือไว้เล่นเบส” กุ๊กกิ๊กขู่
“น่ากลัวตายเลยเนอะ ยัยแว่น” โจอี้ทำท่ากลัวจนตัวสั่น
“หุบปากเลยไอ้หัวทอง” กุ๊กกิ๊กโต้กลับอีก
“เออ...ฉันฝากขอโทษเพื่อนเธอด้วยนะ ที่ทำเค้าเจ็บ” ผมพูดเบาๆกับเพื่อนของยัยมาเฟียโหดนั่น
“เค้าคงไม่รับคำขอโทษของนายหรอก ฉันว่า” แน๊ตตี้บอกกับผม
“พวกเราไปกันเหอะ” แยมสะกิดอีกสามคน แล้วทั้งสี่ก็เดินออกจากโรงยิมไป
“เป็นประสบการณ์ดีๆต้อนรับเปิดเทอมเลยนะเนี่ย” โจอี้ตบหลังผมเบาๆ
“ฉันก็ว่างั้น แต่ละคนดูท่าทางน่าสนใจไม่เบา” โตโต้ทำหน้าตาแบบที่เพื่อนๆอย่างผมรู้ดีว่าเริ่มจะจีบสาวอีกแล้ว
“เว้นยัยดรีมนั่นไว้ซักคนก็ดีนะ” โจอี้บอก
“ใช่ๆต้องให้ไอ้แมนมัน”
“ฉันขอตัว” ผมเดินออกจากโรงยิม ทำไมรู้สึกไม่ดีเลยนะ
“เป็นอะไรของมันอีกคนนะ” โจอี้พึมพำเบาๆ แต่ผมไม่มีอารมณ์จะหันไปตอบอะไรมันแล้ว
...
ความคิดเห็น