คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เนื้อคู่...เหรอ
พวกเรากำลังนิ่งอึ้ง ทุกอย่างมีแต่ความมืด แล้วแสงสว่างก็โผล่ออกมา จากลูกแก้วลูกเล็กๆ มีใครบางคน นั่งอยู่ด้านหลังลูกแก้ว ปิดหน้าปิดตามิดชิด
“ยินดีต้อนรับ สู่สำนักของข้า” เสียงที่ลอดออกมานั้น เป็นเสียงคล้ายๆพวกแม่มดแก่ๆในนิยาย
“หวัดดีค่ะ” พวกเรายกมือไหว้เขา
“ฮึๆ นั่งเก้าอี้สิ”
“เก้าอี้ที่ไหนคะ” มิลค์ถาม แต่เมื่อมองไปด้านหลัง ทุกคนก็เห็นว่ามีเก้าอี้นุ่มๆตั้งอยู่สามตัว
“นั่งสิ ไม่เมื่อยเหรอไง”
พวกเรารีบนั่งลงไป มองหน้ากันไปมา
“พวกเธอรู้มั้ยว่าพวกเธอโชคดีแค่ไหน ฉันจะรับลูกค้าแค่วันละรายเท่านั้น”
“โชคร้ายสิไม่ว่า” มิลค์พึมพำเบาๆ
“ฉันจะดูหมอให้แค่เธอหนึ่งในสามคนเท่านั้น”
“งั้นหนูขอบายค่ะ” มิลค์บอกปัด
“ดูให้หนูนะคะ ให้หนูเถอะค่ะ พวกนี้เค้าแค่มาเป็นเพื่อน” เมยิ้มหวานให้หมอดูเฒ่า
“ฉันจะดูให้ นังหนูนี่” เขาชี้มาที่ฉัน ไม่นะ ถึงฉันจะไม่ได้รังเกียจ แต่ว่า..ฉันก็ไม่ได้อยากดูนี่นา...ไม่ๆๆๆ
“เออ คุณยายคะ คือเนยเค้าไม่ได้อยากดูนะคะ” เมแย้งขึ้นมา นี่เธออยากดูขนาดหนักเลยรึไงนะ
“ใช่ค่ะ ใช่” ฉันพยักหน้าเออออ
“แต่ฉันจะดูให้เธอ เข้าใจมั้ย” แม่หมอพูดในเชิงสั่ง
“ก็ได้ค่ะ” ฉันตอบรับไป
“มองเพ่งไปที่ลูกแก้วสิ เพ่งเข้าไป จนจิตใจเธอเป็นหนึ่งเดียวกับมัน มีสมาธิเอาไว้”
แปลกประหลาดมาก เพียงแค่ฉันมองไปที่ลูกแก้ว ก็มีความรู้สึกแปลกประหลาดอย่างที่สุด ภาพหลายร้อยหลายพันภาพ ผ่านตาฉันวนไปวนมา จะหลับตาก็หลับไม่ได้ อะไรเนี่ย...
“พอได้แล้ว” เสียงนั้นสั่งขึ้น และภาพทั้งหลายก็หายไป
“ได้แล้วล่ะข้อมูลของเธอแม่หนู ฉันจะเอื้อนเอ่ยให้เธอฟัง”
“บอกมาสิคะ”
“เธอกำลังจะเจอเนื้อคู่เร็วๆนี้”
“อะไรนะคะ” พวกเราตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน
“ไม่มีทาง ยัยเนยเนี่ยนะเจอเนื้อคู่” มิลค์ส่ายหน้าไปมา เมพยักหน้าเห็นด้วย แน่ใจนะว่าสองนี้เป็นเพื่อนฉัน
“ฉันพูดจริงทุกอย่าง ไม่เชื่อ..ก็ตามใจนะ”
“แล้วเนื้อคู่..คือจะรู้ได้ไงคะว่า ใครคือคนๆนั้น” ฉันถาม ทั้งๆที่อีกใจก็ไม่เชื่อนัก
“เขามีตำหนิ”
“เห็นชัดเจนรึเปล่าคะ”
“ไม่เชิง”
“ตำหนิอะไรคะ”
“ปาน”
“ปาน ปานอะไรคะ” ฉันชักรำคาญแล้วนะ บอกอะไรก็บอกมาให้หมดสิคะ
“ปานแดง รูปหัวใจ” ฉันว่ามันคุ้นๆนะ
“ที่ตรงไหนคะ”
“ก้น”
“ก้นเหรอคะ” หรือว่าจะหมายถึงพี่ไตเติ้ล บ้าน่ะ บ้าไปแล้ว
“แต่ถ้าเธอไม่ได้ลงเอยกับเนื้อคู่คนนี้ เธอจะไม่มีคู่อีกเลย จำไว้”
...
“เฮ้ย เนยอย่าคิดมากเลย หมอดูคู่หมอเดา อย่าไปเชื่อยัยป้านั่นนักเลย” เมพยายามปลอบใจฉัน ขณะเดินกลับมาที่โรงเรียน
“เดี๋ยวๆ ยัยเม ตอนแรกแกเชื่อนักเชื่อหนาไม่ใช่เหรอ” มิลค์ถาม
“ฉันเลิกเชื่อละ ใครจะมีปานแดงที่ก้น แถมเป็นรูปหัวใจ บ้าบอ จริงมั้ยมิลค์”
“ลืมๆมันไปก่อนเถอะ พรุ่งนี้วันเสาร์ ไปโยนโบว์ลิ่งกันมั้ย” มิลค์เสนอ
“เอาสิๆ ฉันก็อยากโยน ไปกันเหอะเนย”
“ฉันโยนเป็นซะที่ไหน” ฉันน่ะกีฬาอะไรก็ไม่รอดซักอย่าง
“แหมง่ายๆ แค่เอาลูกกลิ้งๆไปเดี๋ยวมันก็โดนเองแหละ” มิลค์บอก
“เอาก็เอา สองคนห้ามขำฉันละกัน”
“จ้ะ งั้นเดี๋ยวฉันโทรไปนัดอีกทีนะ” มิลค์ยิ้มหวาน
...
วันเสาร์มาถึง ฉันพยายามทำตัวไม่เครียด แต่จะทำไงได้ล่ะ ถ้าคำทำนายมันเป็นจริงขึ้นมาล่ะ แล้วฉันจะหาเนื้อคู่ที่ไหนล่ะ ให้ไปเปิดก้นผู้ชายดูทีละคนรึไง แล้วมันจะมีจริงๆเหรอ ผู้ชายที่มีปานแดงอยู่ที่ก้นน่ะ แถมถ้าหาไม่ได้จะไม่มีคู่อีก...
“เนยยังคิดเรื่องหนุ่มปานแดงอีกหรอ” เมถามขึ้น
“เธอน่ะแหละยัยเมตัวดี” มิลค์พูดขึ้น
“หมายความว่าไงยะ” เมหันขวับ
“ก็เธอน่ะ เป็นคนที่อยากจะดูหมอนักไม่ใช่รึไง แล้วทีนี้เป็นไงล่ะ” มิลค์โยนความผิดใส่เม
“ฉันไม่รู้นี่ว่ามันจะเป็นแบบนี้อ่ะ” เมพูดเบาๆ
“แต่เธอต้องรับผิดชอบ”
“รับผิดชอบยังไงเล่า”
“พอที” ฉันตะโกนใส่ทั้งสองคน เพื่อนสองคนนี้จะมานั่งทะเลาะกันทำไมนะ...
“ฉันก็ไม่อยากทะเลาะนักหรอก ฮึ” มิลค์พูดแล้วก็พาฉันเข้าไปที่โยนโบว์ลิ่ง
...
ความคิดเห็น