คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : หลบหนี
ความเดิมตอนที่แล้ว
พวกเอริคบุกเข้ามาจนถึงทางที่คุมขังกริฟฟิน เกิดศึกขึ้นทุกที่ในอฟอนิเต้ และกำลังดุเดือดด้วย
________________________________________-
กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง ของเหลวสีแดงสดละเลงหลอมเอาพื้นดินเป็นสีเลือด เปลวเพลิงแห่งการต่อสู้โหมกระหน่ำพัดเอาทุกสิ่งทุกอย่างให้หายไป ชายหนุ่มรูปร่างผอมกำลังดีใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ธรรมดาที่เปราะไปด้วยลอยเลือดจำนวนมาก กำลังถือดาบน้ำแข็งเล่มงาม แม้ว่าจะโดนชโลมด้วยเลือดแต่ก็ยังมิได้ลดความสวยความของมันลงบ้างเลย เขาฟาดฟันมันใส่มังกรทุกตัวที่ดาหน้าเข้ามา ชุดเกราะเหล็กของมังกรเหล่านั้นไม่ได้ช่วยอะไรพวกมันเลย ดาบของเอริค ตัดทั้งเกราะและร่างเนื้อของมังกรทุกตัวอย่างง่ายดาย แม้ว่าเขาจะไม่เคยฆ่าใคร ไม่เคยต่อสู้
แต่บางอย่างในตัวของชายหนุ่มปลุกเร้าเขา เร่งให้สมองสั่งการให้ฟาดดาบใส่ศัตรูอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
ความรู้สึกนี้มันเริ่มตั้งแต่เขาแทงมังกรตัวแรกอย่างไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นเอริครู้สึกว่าความรู้สึกที่ได้เอาดาบเสียบเข้าไปในร่างเนื้อนั้น มันมีความสุข มันเร่าร้อนมันเหมือนมีบางอย่างเต้นอยู่ในกายของเขาร่ำร้องให้ชายหนุ่มฟาดดาบต่อไปเรื่อยๆ
“...อะไรกัน....นี่เอริคทำได้ขนาดนี้เชียวเรอะ ยังไม่เคยเห็นมนุษย์คนไหนที่ฆ่าคนในครั้งแรกได้ขนาดนี้เลยแฮะ...”
เดฟมองไปทางเอริคพลางกระชากกรงเล็บออกจากร่างของมังกรที่คาอยู่ในแขน
“...แถมยัง...”เดฟฟาดหางใส่มังกรที่พุ่งเข้ามาทางด้านหลัง
“...สามารถหลบคมดาบคมหอกจำนวนมาก...”เดฟยิงลำแสงสีฟ้าจากปลายนิ้วพุ่งทะลุมังกรที่พุ่งมาทางด้านขวาทั้งหมด มังกรที่โดนลำแสงของเดฟเริ่มซีดและก็แข็งไปในท่านั้น
“...โดยไม่มีบาดแผลสาหัสเลย...”ฝ่ามืออันคมกริบของเดฟพุ่งตัดร่างของทหารมังกรที่อยู่ตรงให้ขาดออกจากกันอย่างเรียบเนียน
“...พวกนี้ เห็นแล้วมันชวนหงุดหงิด การเคลื่อนไหว เหมือนดูหนังสโลวโมชั่นเลย ไม่ทันใจจริงๆ…”ความคิดแล่นวาบเข้ามาในสมองของเอริค เขากระโดดขึ้นเหยียบบ่าของมังกร ตัวหนึ่งที่อยู่ข้างหน้าแล้วกระโดดสปริงตัวขึ้นกลางอากาศ เขาซัดดาบเล่มหนึ่งลงปักกับพื้น พลันทุ่งหนามน้ำแข็งปรากฏขึ้นเป็นรัศมีราวๆ
เหล่าทหารมังกรรอบๆตัวเขาเริ่มชะงักพวกมันถอยออก แทนที่จะพุ่งเข้าหาเหมือนอย่างที่ผ่านๆมา
“…โหดใช่เล่นเลยแฮะ…”เดฟยังคงสังเกตพฤติกรรมทั้งหมดของเอริค แต่การมองไปทางอื่นนอกจากศัตรูนั้น ในสนามรบนี่ไม่ใช่สิ่งที่ดีเลย มังกร4-5 ตัว ฉวยโอกาสนี้กระโดดพุ่งดาบเข้าหาเดฟทั้งที เดฟยกแขนขึ้นป้องกันตามสัญชาตญาณ ลูกธนู 5 ดอกพุ่งเข้ามาปักหัวมังกรทั้งหมดอย่างแม่นยำ เดฟรอดไปอย่างหวุดหวิด เขาเงยหน้าขึ้นไปบนยอดปราสาท
“ขอบใจเฟียเน่”เขาพูดเบาๆ
“เอริค ไปสมทบกับไกรฟาส ที่นี่ชั้นจัดการเอง”เดฟร้องตะโกนบอกชายหนุ่ม
“ได้เลย”เอริครับคำ เขาซัดดาบในมือขวาไปทางโรงกักกริฟฟินทันที ทุ่งหนามน้ำแข็งเปิดทางโล่งให้เขาพุ่งตรงไปยังที่กักขังกริฟฟินทันที เอริคกระโดดข้ามทุ่งน้ำแข็งไปโดยไม่ลืมที่จะคว้าเขาดาบของเขาด้วย
*
**
* *** *
** ** ** **
*** ** ** ***
**** ** ** ****
** **
***
**
*
“แน่จริงโผล่หัวออกมาสิแก”กัลป์วีโน่บันดาลโทสะเขาคำรามลั่น ร่างกายเต็มไปด้วยรอยบอบช้ำและกรงเล็บ รอบๆตัวเขามีหลุมเล็กเรียงรายไปหมด ลูฟหลบเข้าไปพักผ่อนในมุมตึกแถวๆนั้น
“โผล่ไปให้โง่สิ”เสียงนั้นตอบกลับมา พร้อมพุ่งเข้าข่วนที่ใต้ท้องของกัลป์วีโน่อีกหนึ่งแผล
“หนอยแน่แก จับได้เมื่อไร พ่อจะฉีกให้เป็นชิ้นๆเลย”กัลวีโน่กัดฟันขู่
“จับให้ได้แล้วค่อยปากมากเถอะ”บางอย่างพุ่งเข้ากระทบสีข้างของกัลป์วีโน่อีกครั้ง
“ทำไมถึงเร็วอย่างนี้วะ ขี้ขลาดนี่หว่าออกมาสู้กันตัวตัวสิเว้ย”
“เอาก็ได้ แต่ชั้นไม่ออกไปง่ายๆหรอกนะ มาเล่นเกมกัน”สิ้นเสียง หลุม10 หลุมปรากฏขึ้นรอบตัวกัลป์วีโน่
“ต่อไปนี้ชั้นจะโผล่ออกมาจากหลุม10 หลุมนี้เท่านั้น จับชั้นให้ได้แล้วกันนะ” สิ้นเสียง เงาเล็กๆเงาหนึ่งพุ่งออกมากทางด้านหลังของกัลป์วีโน่ มันพุ่งเข้าข่วนตรงกลางหลังแล้วหลบลงไปในหลุมข้างตัว
กัลป์วีโน่ยันตัวลุกขึ้นอีกครั้ง เขาหลับตาลงแล้วยืนนิ่ง เขาเปิดช่องว่างมากมายให้ศัตรูได้โจมตี และก็เป็นอย่างนั้น สิ่งมีชีวิตใต้ดินพุ่งขึ้นมาจากกลุ่มทางด้านซ้ายของกัลป์วีโน่ ในเสี้ยววินาทีนั้นกัลป์วีโน่งับสิ่งมีชีวิตลึกลับไว้ในปากๆก้อย่างรวดเร็ว มันมีรูปร่างคล้ายกระรอก มีกรงเล็บและแขนยาวเกือบเท่าตัวของมัน ดวงตาโตใสเป็นประกายมันมีตัวสีเหลืองทองเข้ม และมีหนามสีแดงขึ้นอยู่ตั้งแต่ท้ายทอยจนถึงปลายหาง
“อ้อแกนี่เอง กริล”กัลป์วีโน่พูดกับมัน
“ให้ตาย! หลงกลจนได้”กริลอุทาน
“แต่แกนี่ตอนนี้กลายเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์แล้วเรอะ แต่ก่อนยังเป็นแค่ตุ่นอืดอาดอยู่เลย”
“มันก็ต้องมีการพัฒนากันบ้างสิ”สิ้นเสียงของกระรอก บาดแผลเป็นรอยกรีดยาวตั้งแต่หน้าผากพาดเฉียงลงมา ถึงจมูกก็บังเกิดขึ้นบนหน้าผากของกัลป์วีโน่ มังกรคำรามลั่นด้วยความเจ็บปวดมันปล่อยกริลลงสู่พื้น ทันทีที่สัมผัสกับผืนปฐพีกระรอกน้อยมุดหายลงไปทันที มันหันไปทางที่คาดว่าผู้โจมตีน่าจะอยู่ทางนั้น แหละภาพที่ปรากฏแก่สายตาของเขาคือ ร่างสีแดงผอมกะร่องยืนหอบอยู่หลังบ้านที่ไกลออกมาไปมาก
“แกเรอะลูฟ”มังกรส่งเสียงขู่ มันก้าวออกไปทันที มังกรพุ่งเข้าไปหาลูฟที่มุมตึก ลูฟพยายามกางปีก แต่ว่า เขากลับทรุดลงกับพื้นแทน
“...โถ่เว้ย แรงไม่เหลือแล้ว เสียเลือดเยอะเกินไป น่าจะจำคาถารักษาจากเฟียเน่มามั่งนะเนี่ย...”ลูฟคิด นัยน์ตาของเขาสะท้อนเงาของมังกรลูกครึ่งที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนถึงรัศมี 100เมตรที่ห่างออกไปจากลูฟ ทันทีที่เข้าปุยๆของมังกรสัมผัสกับพื้น แผ่นดินถล่มลงเป็นวงกว้างทันที กัลป์วีโน่ดีดตัวออกได้ทันก่อนจะต้องลงหลุมไปกับก้อนดินหลายก้อนที่ตกลงไป หลุมนี้คงลึกราวๆ
“กริลแกอีกแล้วสินะ”กัลป์วีโน่มองไปทางหลุมนั่น พลันพื้นที่อยู่ใต้เท้ากัลป์วีโน่ก็ถล่มลงอีกครั้ง
*
**
* *** *
** ** ** **
*** ** ** ***
**** ** ** ****
** **
***
**
*
เสียงรองเท้าผ้าใบที่กระทบกับพื้นกระดานดังขึ้นเป็นจังหวะ ใครคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาในกรงขังแห่งนี้
“โอ้โหเหม็นอับนิดๆแฮะ”ชายหนุ่มพูด เขาสอดส่ายดูข้างทางกรงที่ที่กริฟฟินนอนอยู่ในนั้น ประมาน 5 ตัวต่อกรง
“ว่าแต่ไกรฟาสไปไหนเนี่ย ไม่เห็นวี่แววเลย”เขาเริ่มส่ายหน้าหากริฟฟินที่ต้องการเจอ
“หมายถึงไอ้นี่เรอะ”เสียงๆหนึ่งดังขึ้น ร่างของกริฟฟินสีเงินตัวหนึ่งถูกซัดข้ามหัวเขามาตกลงตรงหน้าชายหนุ่มพอดี
เขาหันหลังขวับ กำปั้นสีดำพุ่งเข้ากระแทกหน้าของชายหนุ่มทันที เอริคกระเด็นลงไปกองอยู่ร่างสลบไสลของไกรฟาส
“เมื่อกี้แทนคำทักทาย”ร่างใครผ้าคลุมสีดำพูดขึ้น เอริคจำสัมผัสอันเยือกเย็นนี้ได้ นี่คือมังกรแห่งความฝัน เป็นผู้ที่เด็ดแขนซ้ายของเขาออกไป ผู้ทรยศ อิโอ
“อิโอ แก...”เขารู้สึกเจ็บแขนซ้ายขึ้นมาแปลบๆ
“สบายดีเหรอผู้ถูกเลือกแห่งอควอรัสเอ๋ย ไม่ได้เจอตั้งนานนะ”อิโอตอบกลับมา
“ใครอยากจะเจอกับแกกัน”เอริคยันตัวขึ้น เขาฟาดดาบใส่อิโออย่างรวดเร็ว มังกรกลับรับไว้ได้อย่างสบายแต่ทว่ารอยยิ้มของเอริคยังปรากฏอยู่บนสีหน้า เกล็ดน้ำแข็งเริ่มก่อตัวขึ้นบนแขนของอิโอ มันกำดาบแล้วออกแรงเหวี่ยงดาบเพื่อจะเหวี่ยงเอริคที่กำดาบอยู่ไปรอบๆ ด้วยกัน
เอริคตัดสินใจปล่อยมือออกจากดาบ แม้อิโอจะดึงตัวเขาขึ้นมาหมุนได้แค่รอบเดียว แต่มันก็แรงพอที่จะเหวี่ยงเอาไปไกลหลายเมตร และทันทีที่ เอริคปล่อยมืออกจากดาบ แขนซ้ายของอิโอก็เต็มไปด้วยหนามน้ำแข็งที่งอกออกมาจากในร่างกายทันที มันมองดูแขนซ้ายของมันอย่างใจเย็น อิโอเขวี้ยงดาบออกไปในทางตรงข้ามกับที่ขว้างเอริคออกไป เพื่อป้องกันไม่ให้เอริคไปเก็บดาบได้โดยง่าย และเมื่ออิโอเขวี้ยงดาบออกไป น้ำแข็งที่เกาะอยู่ตามแขนซ้ายของเขาก็หลุดออกไป บาดแผลเริ่มประสานตัวอย่างรวดเร็ว
“ร้ายไม่เบานี่ เล่นเขาแขนชาไปเลย”อิโอชมพลางนวดแขนตัวเอง “ดาบนี่ฝีมือเดฟล่ะสิ ”
ชายหนุ่มปิดปาดเงียบ
“เอาก็ได้ ไม่ตอบก็ไม่เห็นไร”อิโอถอยเท้าขวาไปข้างหลัง ขยับเท้าซ้ายมาข้างหน้ามือขวาเก็บไว้เข้าหลัง มือซ้ายลอดผ้าคลุมออกมาตั้งท่าเตรียมพร้อม
“เล่นกันหน่อยมั้ย”เอาถามอย่างอารมณ์ดี
เอริคยังคงนิ่งเงียบ เขาเปลี่ยนเป็นจับดาบแบบให้ปลายดาบชี้ออกมาจากทางหลังมือ เอริคซัดดาบออกไปอย่างรวดเร็ว อิโอ กระโดดหลบอย่างง่ายดาย ทุ่งหนามน้ำแข็งปรากฏขึ้นทันทีอิโอเปลี่ยนขึ้นไปยืนบนเพดานแทนบนพื้น เอริคไม่สนใจ เขาวิ่งเข้าหาทุ่งหนามน้ำแข็งข้างล่างอิโอนั่น
“คิดจะเอาดาบคืนสินะ ไม่ให้หรอก”อิโอยื่นมือออกมาเล็งเตรียมพร้อมไว้ เอริคกระโดดไปที่ดาบตามที่อิโอคิดไว้
“เบนเด็กซ์ตร้า!”
แต่ทว่าการโจมตีของอิโอกลับพลาดเป้าดาบของเอริคสลายไปทันทีแต่ก็กลับมารวมคืนกันใหม่ เพราะเอริคไม่ได้มาเพื่อเก็บดาบ เขาแต่ใช้ดาบเป็นที่สปริงตัวเพื่อกระโดดไปเก็บดาบอีกเล่มที่อิโอเขวี้ยงทิ้งไปเท่านั้น
“โอ๊ะโอเก่งนี่นา”อิโอมองตามเอริคไป แม้ใบหน้าจะซ่อนอยู่ใต้ผ้าคลุมแต่สายตาอันเยือกเย็นก็ยังให้ความสัมผัสได้ว่ากำลังโดนจ้องอยู่ เอริคไม่นิ่งนาน เขาซัดดาบที่เพิ่งเก็บมาได้ไปที่เพดานทันที อิโอเด้งตัวหลบอย่างง่ายดายอีกเช่นกัน เพดานนี้ไม่ใช่เพดานที่สูงนัก เอริคกระโดดไปที่ระหว่างดาบทั้งสอง ระยะแขนของเขากว้างพอที่จะสามารถหยิบดาบออกมาได้พร้อมกันทั้งสองเล่ม ทันทีที่ขาแตะพื้นอิโอกระหน่ำยิงบอลเพลิงใส่เอริคเป็นชุดแบบ non-stop เอริคปักเล่มหนึ่งเข้ากับหนังด้านข้างตัว หนามน้ำแข็งจำนวนมากพุ่งขึ้นมาเป็นเกราะกำบังลูกบอลเพลิงทั้งหมด
*
**
* *** *
** ** ** **
*** ** ** ***
**** ** ** ****
** **
***
**
*
เดฟยังคงต่อสู้กำทหารมังกรอย่างชุลมุน แต่ว่าทหารมังกรกลับไม่มีท่าทีจะลดน้อยลงเลย เขาเองก็เริ่มเหนื่อยแล้ว ดูเหมือนว่าลูกธนูเท่าที่เฟียเน่หาได้ก็คงหมดแล้วด้วย
“โถ่เว้ยมันมาจากไหนกันเยอะแยะนะ”เดฟว่าพลางตัดคอมังกรที่เขามาทางด้านหลัง เขาปาดเหยื่อที่หยดอยู่ใต้ค้าง
“เดฟ มีแต่วิชาน้ำแข็งนี่ก็ลำบากเหมือนกันน้า”เสียงๆหนึ่งดังขึ้น เสียงนั้นคุ้นหูเดฟเหลือเกิน
“คาถาน้ำ กำแพงวารี”สิ้นเสียงลึกลับนั่นตะโกน กำแพงน้ำขนาดมหึมากรากฎขึ้นลางๆในสายหมอกมันเคลื่อนที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
“เฮ้ยคาถานี้ รึว่า”เดฟกระโดดออกจาสนามรบทันทีเขาร่อนไปลงที่หน้ากรงกริฟฟิน
“คาถาน้ำแข็ง กำแพงน้ำแข็งนิรันดร”เดฟประทับฝ่ามือลงบนพื้นดินหนามน้ำแข็งจำนวนมากผุดขึ้นมาจากพื้นดินเรียงตัวขึ้นซ้อนกันกำแพงขนาดยักษ์
ไม่นานหลังจากเดฟตั้งกำแพงเสร็จ คลื่นยักษ์ที่ซ่อนอยู่ในสายหมอกก็เผยร่างของมันออกมา มหาคลื่นยักถล่มเข้าหาทุกอย่างในบริเวณนั้นแต่ก็ไม่สามารถไหลผ่านกำแพงของเดฟไปได้ มันกลืนกินทุกอย่างด้านหน้าของกำแพงน้ำแข็งนั้นจนหมด
เมื่อน้ำค่อยๆลดระดับลงจนเหลือปริ่มพื้นดินกำแพงน้ำแข็งทั้งหมดก็ค่อยๆ ทลายลงกลายเป็นแค่เศษก้อนน้ำแข็งธรรมดาเดฟทรุดตัวลงนอนราบกับพื้นหน้าอกกระเพื่อมอย่างรุนแรง เขาอ้าปากพงาบๆเหมือนปลสช่อนที่ขึ้นมานอนอยู่กลางถนน ร่างๆหนึ่งกำลังเดินเข้ามาใกล้เขา
“โอ้โอหมดสภาพเลยนี่นาเดฟ”ร่างนั้นพูดกับเขา
“เชอะ เพราะใครกันล่ะ เล่นสร้างคลื่นยักษ์ซะขนาดนั้นเอริคอยู่ข้างในนั้นนะเฟ้ย ถ้าชั้นไม่สร้างกำแพงขึ้นมาก็จบน่ะสิ”
“ความจริงแค่สร้างกำแพงน้ำแข็งธรรมดาขึ้นมาก็กันอยู่นี่ ไม่เห็นต้องใช้กำแพงน้ำแข็งนิรันดรเลย ไม่มั่นใจล่ะสิท่า ว่ากำแพงธรรมดาจะกันอยู่”
ร่างนั้นเผยตัวออกมาเรื่อยๆ ลูกแก้วน้ำเงินบนหน้าผากและผิวสีน้ำเงินมันแววปรากฏให้เห็นก่อนส่วนอื่น
“เชอะก็แน่ล่ะใครจะกล้าเสี่ยงล่ะ”
“ไม่ใช่ไม่กล้าเสี่ยง อย่างนายน่ะ มันเสี่ยงทุกสถานการณ์อยู่แล้วนี่”ในที่สุดเจ้าของเสียงก็ปรากฏร่าง เขาคือไรอานั่นเอง ไรอานั่งลงข้างๆเดฟ เขาเอามือแตะบนหน้าผากของเพื่อนมังกร
“พลังเวทย์ลดลงไปเยอะมาก งี้สินะถึงไม่กล้าใช้กำแพงธรรมดา ลดไปเยอะขนาดนั้น เรียก “อากูร่า” ออกมาสินะ”
“ก็นั่นแหละ ถ้าไม่ใช่เจ้านั่นก็คงเอามังกรบินทั้งกองทัพไม่อยู่หรอก”
“งั้นรึ ดีแล้วที่เรียกออกมาแค่ “อากูร่า” น่ะ เอาล่ะ นายไม่ไหวแล้วสินะ อืม...รออยู่ตรงนี้แหละเดี๋ยวจะมาช่วยทีหลัง”ไรอาลุกขึ้นแล้วเดินหายเข้าไปในกรงกักขังกริฟฟิน
*
**
* *** *
** ** ** **
*** ** ** ***
**** ** ** ****
** **
***
**
*
กัลป์วีโน่ยังคงวิ่งหนีไปตามที่ต่างๆ ที่ไหนก็ตามที่กัลป์วีโน่แตะเท้าลง ที่ตรงนั้นก็พังครืนลงในดินทันที ถ้าไปลงบนตึก หรือบ้าน ตึกหรือบ้านหลังนั้นก็โดนสูบลงพื้นดิน มังกรเจ้าของตึกหรือบ้านทั้งหลายบินหนีกันพัลวัล
หลุมขนาดยักษ์เริ่มมีมากบนพื้นดินจะแทบจะไม่มีที่ให้กัลป์วีโน่ยืนอีกแล้ว และเขาก็หยุดไม่ได้ด้วยเพราะหากว่าหยุดตรงไหนแผ่นดินตรงนั้นก็ถล่มทันที
*
**
* *** *
** ** ** **
*** ** ** ***
**** ** ** ****
** **
***
**
*
กำแพงน้ำแข็งของเอริคสามารถถล่มบอลเพลิงของอิโอได้อย่างราบคาบแต่ทว่าสำหรับอิโอลูกไฟเป็นแต่นกต่อ เขาเคลื่อนที่มาข้างหลังเอริคอย่างรวดเร็วฝ่ามือของอิโอฟันลงที่ท้ายทอยของเอริคอย่างเหมาะเจาะ อิโอซัดร่างของเอริคลงไปกองอยู่ข้างๆไกรฟาส
“พัฒนาขึ้น แต่ไม่เยอะนะไอหนู”อิโอย่างสามขุมเข้ามาหา เอริคนอนสลบไสลอยู่กับร่างไร้สติของไกรฟาส ถ้า
อิโอจะลงมือทำอะไรตอนนี้ เขาคงต่อต้านไม่ได้เลย
ปึง! โครม!
เสียงประตูเหล็กถูกผลักออกอย่างรุนแรงดังขึ้นด้านหลังอิโอ ไรอาปรากฏตัวขึ้น
“โอ๊ะโอ ศิษย์ข้ามาแล้วรึ”อิโอหันไปพูดกับไรอา
“ท่านอิโอ... เอริค!”สายตาของไรอาแวบไปเห็นภาพของเอริคที่นอนขดข้างๆ ไกรฟาส
“ก็แค่เล่นกันนิดหน่อยน่า”อิโอตอบด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดีเช่นเคย
“ท่านอิโอ ท่านจะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับพวกเราหน่อยไม่ได้เหรอ”ไรอากัดฟันพูด เกล็ดของเขาเริ่มโดนย้อมด้วยสีดำเริ่มจากลูกแก้วกลางหน้าปากแล้วขยายวงกว้างออกมา
“อย่า...ไรอา...อย่าเพิ่ง....ส...สู้”เอริคครางออกมา เกล็ดของไรอาเริ่มกลับเป็นสีน้ำเงินอีกครั้ง
“เอริค!”
“อ้าวฟื้นแล้วเหรอ”อิโอหันไปดูชายหนุ่ม
“ไรอา....รีบมาช่วยไกรฟาส แล้วพากริฟฟินทั้งหมดที่นี่หนีไป”เอริคครางออกมาอีก
“ช่วยเหรอ ไม่มีทาง”อิโอเงื้อแขนขึ้น แต่เขากลับหันหลังไม่ได้ เท้าของเขาโดยแช่แข็งติดอยู่กับพื้น และมันก็ลามขึ้นมาเรื่อยๆ
“เฮ้ย! ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย”อิโอพยายามขยับเท้าของเขาให้หลุดออกจากน้ำแข็งนั่น แต่ทว่าไม่เป็นผลน้ำแข็งเริ่มลามขึ้นมาเรื่อยๆ จนคลุมตัวของเขาทั้งหมด
เอริคถอนหายใจเฮือกใหญ่ ปล่อยดาบทั้งสองออกจากมือแล้วก็สลบไป ไรอาเดินเข้ามาลูบหัวไกรฟาสทีหนึ่งเขาก็ลืมตาขึ้นมาทันที กริฟฟินค่อยๆยันตัวลุกขึ้น
“โถ่เว้ยพลาดท่าจนได้”ไกรฟาสสะบัดหัวเพื่อให้ตื่นเต็มที่
“รีบเข้าเถอะ”
โรงกักกริฟฟินพังครืนลง กริฟฟินนับ 100 บินหนีขึ้นมา เดฟโดนกริฟฟินร่อนลงมาหิ้วไป กริฟฟินสองตัวขัดจังหวะการสู้ระหว่างกริลและกัลป์วีโน่ โดยการโฉบลงมาเอาร่างของเอ็ดและลูฟขึ้นไปรวมฝูงด้วย การต่อสู้จึงหยุดไปโดยปริยาย
ปี 305xx วันที่ 18 เดือน ซาจิทรอส ฝูงกริฟฟินของไกรฟาเลสได้รับการช่วยเหลือจาก เอริค รัสคราวน์และ
พรรคพวก จากจักรวรรดิอฟอนิเต้ ภารกิจแรกของเอริค รัสคราวน์สำเร็จไปด้วยดี
ในห้องบนสุดในปราสาทแห่งอฟอนิเต้ มังกรสี่ตัวกำลังจ้องมองฝูงกริฟฟินที่บินออกจากเมืองไป
“ดูเหมือนเราจะเล่นเกินไปหน่อยนะ”มังกรหนึ่งในนั้นพูด มันพิงพนักเก้าอี้อย่างสบายใจ
“นั่นสิ อิโอกับกัลป์วีโน่เองก็ก็เหมือนกัน อย่างกัลป์วีโน่น่ะ ความเร็วระดับเขาแล้ว 2 วิฯก็เสียบมังกรแดงนั่น กับไอ้คนใช้หอกไว้สบายๆ ไม่ต้องมาลำบากวิ่งหนีไอ้ตุ่นนั่นอยู่แบบนี้หรอก”มังกรตัวที่ยืนพิงหน้าต่างพูดเสริม
“อิโอก็...ใช้แค่ ไนท์แมร์โซน ก็กินขาดแล้ว แถมคราวนี้สุ้กันในอฟอนิเต้ อิโอกับอควอรัสก็ไม่ช่วยไม่ได้ด้วย”ตัวที่หลบมุมอย่างพูดต่อ
“ใช่แล้ว1 ใน 3 เทพที่จะช่วยได้ก็มีแค่อัลฟอน แต่ก็นะ อัลฟอนอยู่ที่นี่แล้ว”ตัวที่เลื้อยอยู่กับพื้นหันไปมองดู กลางห้องอย่างสบายอารมณ์ ที่นั่นมีลูกแก้วขนาดใหญ่อยู่ ภายในมีร่างๆของมังกรตัวหนึ่งปรากฏอยู่ลางๆ ลูกแก้วนั้นลอยสูงกับพื้น มีมังกรสีดำตัวยาวตัวหนึ่งขดล้อมอยู่ บนพื้นมีอักขระมากมายเขียนซ้อนกันเป็นรูปดาว 6 แฉก
______________________________________________-
ต่อไปนี้ผมขอตัดคำถามออกนะครับ ผมจะเปลี่ยนเป็น ข้อคิดหรือ หรือปัญหา ให้ชวนคิดในแต่ละตอนแทน นะครับ แล้วจะทยอยย้อนไปแก้ตอนหลังๆเรื่อยๆนะครับ
ตอนนี้ขอเป็นปัญหาก่อนนะครับ
ในตอนที่ 19 ผมได้เปิดขึ้นมาเป็นฉากระหว่างกับอาจารย์กับลูกศิษย์ใช่มั้ยครับ และถ้า คุณคิดว่านั่นคือ อิโอกับไรอา มันก็เท่ากับไรอาทรยศสินะครับ แต่ว่า ทำไมตอนที่อิโอกับไรอามาเจอกัน ทำไมถึงไม่ฆ่าเอริคซะเลยล่ะ ถ้าไรอาคือผู้ทรยศอีกคนหนึ่ง .....
ความคิดเห็น