คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : เพื่อนใหม่
ความเดิมตอนที่แล้ว
เอริคและเอ็ดกำลังฝึกวิชาอย่างขยันขันแข็ง แต่ในระหว่างนั้นมีงูตัวหนึ่งมาบอกว่า พบกริฟฟินที่บาดเจ็บอยู่
__________________________________--
คลื่นหัวเรียบลูกเล็กๆ ทยอยกันเข้ากระทบชายฝั่งเบาๆ เป็นจังหวะดนตรีแห่งรุ่งอรุณของวันใหม่ แสงสุริยันแห่งรุ่งอรุณเริ่มปรากฏขึ้นที่ริมขอบฟ้า แสงอาทิตย์ฉายตัดข้ามขอบฟ้าและกลุ่มหมอกขาวหนาที่ปกคลุม ทะเลสาบไบรอันอยู่ตลอดเวลา เข้ากระทบขนสีเงินของสัตว์ผสมลูกครึ่งพญาราชสีห์เจ้าแห่งสัตว์ป่าทั้งมวล และ พญาอินทรีเจ้าแห่งเวหา ตัวหนึ่งที่นอนอยู่บนริมชายฝั่ง
มันสั่นศรีษะเล็กน้อยก่อนที่จะเปิดเปลือกบาง ๆ ทั้ง 2 ออกจากกันเมื่อเปลือกตาโปร่งแสงชั้นที่ 2 เลื่อนเข้าเก็บหลังดวงเนตร ม่านตาสีฟ้าสดใสและรูม่านตารูปจันทร์เสี้ยวก็ได้รับแสงแห่งรุ่งอรุณหลังจากอยู่ในความมืดมาตลอดคืน
"...ที่นี่ที่ไหน?..." กริฟฟินกวาดสายตามองไปยัง หาดทรายสีขาว และแอ่งวารินทร์ขนาดยักษ์ที่เป็นประกายระยิบระยับสวยงามด้วยแสงอาทิตย์
"...ทะเลสาบเรอะ?...." ในขณะที่กริฟฟินยังสับสนในสถานะความเป็นอยู่ของตนนั้น เขาก็รู้สึกได้ถึง แรงกระทุ้งแรงที่บริเวณสีข้าง
ชายหนุ่มและหญิงสาวคู่หญิงหนึ่ง กำลังนอนอยู่ใต้ปีกที่เต็มไปด้วยขนอันแสนนุ่มของมัน
นั่นดูเหมือนจะเป็นการสร้างความโมโห ให้สัตว์ที่เย่อหยิ่งไม่เป็นสองรองใครตัวนี้
พญาอินทรีผู้เย่อหยิ่งซัดทั้งสองออกไปกองกันอยู่บนหาดทรายเบื้องหน้าทันทีพร้อมกับคำรามลั่นด้วยความโมโห
ร่างของมนุษย์ทั้งสอง ถูกซัดกระเด็นไปยังผืนทรายนุ่มๆ เบื้องหน้า
เอริคและเฟียเน่ครางด้วยความเมื่อยล้า พร้อมใช้มือยันตัวเองให้ลุกขึ้นแล้วบิดขี้เกียจต้อนรับแสงอาทิตย์
"อะไรกันล่ะเนี่ย"เฟียเน่โอดครวน
"พวกแกเป็นใคร กล้าดียังไงมาแตะตัวข้า!"กริฟฟินตวาดลั่น
"เอาน่า นิดหน่อยเองนะ"เฟียแน่พยายามสงบสติอารมณ์ของพญากริฟฟินที่กำลังคลั่งโดยที่ตนก็ไม่รู้สาเหตุว่าไปทำอะไรให้อีกฝ่ายโมโหโกรธาได้มากขนาดนี้
"เงียบ!"เสียงกรรโชกของกริฟฟินถึงกับทำให้เฟียเน่เข่าอ่อนทุรดกับพื้นทันที
"เฮ้ ไอ้นกน้อยจะมากไปละมั้ง อุตส่าห์ช่วยเอาไว้แล้วมาตวาด กันปาวๆๆ เนี่ย"เอริคพูดขึ้นพลางปัดทรายเปียก ๆ ออกจากตัว
"นกน้อยงั้นเรอะ บังอาจ!"สิ้นเสียงคำราม กริฟฟินพุ่งกรงเล็บสีดำอันแหลมคมปานมีดผ่าตัดของมันใส่
ชายหนุ่มทันที
เอริคหลบได้อย่างหวุดหวิด ดาบน้ำแข็ง 2 เล่มพุ่งเข้ามาที่มือทั้งสองของชายหนุ่ม เอริคยกดาบเตรียมฟาดใส่พญากริฟฟิน แต่มันไวกว่ามันพุ่งเข้ากดร่างของเอริคลงกับพื้น เอริคใช้ดาบเล่มหนึ่งรับกรงเล็บทั้งสองของมันไว้ส่วนอีกเล่มหนึ่งกระเด็นออกไปตามแรงกระแทกของกริฟฟิน แม้ว่าเอริคจะใช้ด้านที่มีคมรับกรงเล็บของพญาอินทรีไว้ ทั้งที่เท้าของมันเริ่มมีเลือดสีแดงสด ซึมออกมาตามบาดแผล
มันกลับไม่สนใจแต่กลับเพิ่มแรงกดมาอีก หากดาบเล่มนี้ไม่ใช่ดาบ 2 คมเอริคคงใช้สองมือรับไว้ได้ แค่ดาบเล่มนี้เป็นดาบ 2 คม เขาจับดาบไว้ได้เฉพาะ ด้ามเท่านั้น และหากเป็นแขนกลข้างซ้ายของเขาอาจจะพอทน แต่นี่เป็นแขนมนุษย์ธรรมดาของเขาเท่านั้น ชายหนุ่มไม่สามารถต้านทานพลังอันมหาศาลของกริฟฟินได้ เขาจึงตัดสินใจปล่อยดาบและกลิ้งตัวหลบออกไป เขาหลบมาได้อย่างหวุดหวิด กริฟฟินกดดาบปาดแขน มนุษย์ของเขาเอง ตอนนี้ชายหนุ่มเสียเปรียบแล้ว
"นี่หยุดเถอะ อย่าเพิ่งสู้กันเลย" เฟียเน่พยายามตะโกนห้าม แต่กริฟฟินจอมเย่อหยิ่งไม่ฟังอะไรทั้งนั้น มันย่างสามขุมไปทางเอริคที่คุกเข่าอยู่เบื้องหน้า
"เอาล่ะถึงเวลาที่แกจะได้รับโทษแล้ว"กริฟฟินพูดเสียงต่ำ
เอริคไม่พูดอะไร เขาเพียงแต่จ้องหน้ามัน สายตาไม่มีความกลัวใดๆทั้งนั้น แต่ที่จริงเขาเองก็คิดไม่ออกว่าจะจัดการยังไง
"ตาย!"กริฟฟินเงื้อกรงเล็บขึ้น ตอนนี้เอริคไร้ทางต่อสู้โดยสิ้นเชิง
ซูม!!!
คลื่นยักษ์ขนาดใหญ่โถมเข้าสู่ชายฝั่งทันที เหตุการณ์ทั้งหมดจึงต้องหยุดลง น้ำทะเลเริ่มทยอยกลับลงไปในที่อยู่อีกครั้ง กริฟฟินสะบัดขนเพื่อไล่น้ำออก เอริคและเฟียเน่ก็เริ่มยันตัวให้ลุกขึ้น เงาของสัตว์ประหลาด 9 หัว รูปร่างร่างยาวกลมเหมือนท่อนไม้ เริ่มปรากฏขึ้นอย่างลางเลือนในม่านหมอก กลางทะเลสาบ
"ไอ้ กริฟฟินโอหัง"มันพูดด้วยเสียงอันดัง "แกนี่มันไม่รู้จักบุญคุณเลยสินะ ท่านเอริค และเฟียเน่ อุตส่าห์เสียเวลาทั้งคืนเพื่อรักษาแก แกยังทำแบบนี้เหรอ?"
"ใครอีกล่ะ"กริฟฟินยิงคำถามสั้นๆ
ในที่สุดร่างของสัตว์ประหลาดขนาดมโหฬารก็ปรากฏ มันคืออสรพิษ 9 หัวขนาดยักษ์ ไฮดร้า องครักษ์แห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้นี่เอง
"ไอ้งูสมอง 9ซีก แกเป็นใครกัน"กริฟฟินถามด้วยคำพูดแสนหยาบคาย
"หนอยแน่ะ ไอ้อีแร้งลูกครึ่งแมวป่าถามดีๆมาพูดกันงี้เรอะ"ไฮดร้าตวาดกลับ
"อีแร้งเรอะ แมวป่าเรอะ ไอ้ไส้เดือนปากมอม ตายซะเถอะ"จบคำพูด กริฟฟินสยายปีก
มันพุ่งกรงเล็บเข้าหา เจ้างูยักษ์ด้วยความเร็วสูง หัวกลางของไฮดร้า(ประมานหัวที่ 4-5) หลบกรงเล็บของ
กริฟฟินที่พุ่งมาด้วยความเร็วสูงอย่างง่ายดาย หัวข้างๆ กันนั้น ก็ฉกเอากริฟฟินเข้าไปอมไว้ แล้วถ่มอย่างแรงมาที่ชายหาด กริฟฟินพยายามยันตัวลุกขึ้น แต่ทว่า แผลที่ใต้ขาหน้าขวา ของมันเริ่มฉีกแล้ว
"ไอ้นกเนรคุณความจริงมันควรจะตายตั้งแต่ไปโดนดาบของท่านเอริคแล้ว จะบอกให้เอาบุญนะแก ดาบของท่านเอริคน่ะ หากอยู่ด้วยกัน2 ด้าม จะสามารถแช่แข็งได้แม้กระทั่วเปลวเพลิงแต่ถ้าอยู่แค่เล่มเดียว จะสามารถสร้างทุ่งลิ่มน้ำแข็งได้สบาย ๆ การที่แกกดดาบนั่นนานขนาดนั้น แล้วไม่โดนลิ่มน้ำแข็งเสียบจนพรุนก็บุญหัวแล้ว"
"ว่าไงนะ"กริฟฟินเริ่มผ่อนสำเนียงการพูดให้นุ่มนวลขึ้น"ที่พูดมาจริงเรอะ?"
"ก็จริงซิเว้ย ไอ้นกสมองถั่ว"
"ทำไมต้องทำอย่างนี้?"กริฟฟินหันมาทางเอริค ที่กำลังผิวปากแก้เขิน
"ก็แค่ อยากให้นาย
"หึ งั้นเหรอ น่าสนใจดีนี่"พญานกก้มหน้าลงกับพื้น
"จะยอมเป็นเพื่อนด้วยก็ได้ แต่ว่า... ชั้นไม่ชอบการหักหลังหากมีใครทรยศชั้นจะฆ่าให้ไม่เหลือ"กริฟฟินหันหน้ามองทุกคนในที่นั้น
"เฮ้อ แกนี่มันหัวดื้อจริงๆ น้า"ไฮดร้าถอนหายใจ
"เอาเถอะๆ ดีกันได้ก็ดีเท่าไรแล้ว"เฟียเน่แทรกขึ้น "เอาน่ะ กริฟฟินน้อย เอาแผลมาดูหน่อยสิ"
"อย่ามาเรียกชั้นว่ากริฟฟินน้อยนะ ชั้นชื่อ ไกรฟาเลส หรือ ไกรฟาส"กริฟฟินตอบเรียบๆ ไม่มีการกรรโชกโฮกฮากอีกต่อไป
"ก็ได้ไกรฟาสจังมาดูแผลหน่อยสิ"เฟียเน่หัวเราะ
"เอ่อ...ท่านไกรฟาส..."เสียงเย็นๆเอื่อยๆเสียงหนึ่งดังขึ้นทุกชีวิตหันกลับไปมองเจ้าของเสียง
"ผมมีข่าว...จะมารายงาน...."เจ้าของเสียงเย็นๆช้าๆนี่คือเจ้างูเหลือมพูดได้ เซกีร่านี่เอง
"มีอะไร?"กริฟฟินถาม
"ฝูงกริฟฟินของท่าน.....โดนพวกอะฟอนิเต้....จับไปแล้วครับ"
________________________________________-
ดอง ๆ จนเน่าแล้ว บก.ไม่อยู่ก็ไม่ทำหน้าเลยผม ยังไงก็หลับมาแล้วเน้อว
เฉลยคำถามเถอะ
คำถามตอนที่แล้วถามว่า เฟียเน่โจมตีเอริคด้วยอาวุธอะไร
คำตอบคือ.................... ธนูครับ
เอาคำถามตอนนี้ดีกว่า ใครเป็นผู้สงบอารมณ์ของกริฟฟิน
ความคิดเห็น