The dragon crusaders

ลำดับตอนที่ #14 : ค่ำคืน

ระยะเวลาแห่งราตรี

ขนสีเงินเป็นประกายของลูกครึ่งพญาสัตว์ถูกดึงออก 1 กระจุกด้วยมือผิวสีขาวเหลืองเนียนนุ่มมือหนึ่ง

เจ้าของมือลุกขึ้น แล้วก้าวออกไปทางด้านหัวของกริฟฟินตัวย่อมๆ ที่นอนแผ่หลาไร้สติอยู่ขณะนี้

เจ้าของมือเดินไปจนถึงจุดๆหนึ่ง ตอนนี้ใต้เท้าของคนผู้นั้นคือเส้นสีแดงที่ถูกเขียนด้วยเลือด

และเมื่อคนผู้นั้นย่อตัวลง ปอยผมสีน้ำตาลทองปลิวลู่ออกไปตามสายลมแห่งค่ำคืนบ่งบอกว่าเธอผู้นั้นเป็นผู้หญิง

เธอย่ำตัวลงคุกเข่ากับพื้นพลางกวาดสายตาไปตามลอยเลือดทีแดงสดปนกันกับเศษดิน ที่เธอวาดไปเป็นเป็นรูปดาวหกแฉก ล้อมรอบกริฟฟินเอาไว้ เธอวางกระจุกขนของลูกครึ่งพญาสัตว์ไว้ตรงจุดยอดของรูปดาวหกแฉก ซึ่งอยู่ตรงหน้าเธอพอดิบพอดี  เธอวางมือลงบนเส้นเลือด พลันมือของเธอเปล่งแสงสีฟ้าอ่อนสว่างวาบ

แสงนั้นไหลไปตามทางเลือดที่เธอขีดไว้ หลักฐานยังคงปรากฏร่องรอยเป็นคราบเลือดอยู่บนมือของเธอ

ดาวหกแฉกสีฟ้าเริ่มเปล่งประกายหนักขนของกริฟฟินที่ตั้งอยู่ตรงหน้าเธอเริ่มเปล่งออร่าสีฟ้าและลอยขึ้นเหนือจากพื้น พวกมันลอยล่องขึ้นไปในอากาศแล้วเริ่มกลับมารวมกับที่บริเวณปากแผล ฝ่ายหญิงสาวนั้นก็เริ่มเกร็งแขนใบหน้าเริ่มบึ้งตึงบ่งบอกถึงการปล่อยพลังเพิ่มเติม หยดเหงื่อที่เริ่มไหลคลอตามแก้มบ่งบอกถึงพลังที่เธอเริ่มสูญเสียไป แต่กระนั้นเธอยังไม่หยุดขนของกริฟฟินเองก็เริ่มประสานตัวได้เร็วขึ้น บาดแผลเริ่มประสานตัวกับขึ้นเรื่อย จนเลือดหยดสุดท้ายของกริฟฟินหายไป ขนของกริฟฟินขนสุดท้ายกลับคืนอยู่บาดแผล แสงสีฟ้าอ่อนวูบลงอย่างรวดเร็วเธอเองก็ทรุดลงกองกับพื้น

"เฟียเน่ ๆ"เสียงๆหนึ่งดังขึ้นจากหมู่แมกไม้ ชายหนุ่มคนหนึ่งพรวดพราดเข้ามาหาเธอ

"เป็นอะไรรึเปล่าน่ะ"เขาพูดพลางประคองเธอขึ้น

"ไม่...ไม่เป็นไร"เธอตอบด้วยสีหน้าซีดจาง เอริคประคองเธอไปยังต้นไม้ที่เขาพักอยู่เมื่อครู่นี้ เอริคค่อยๆปล่อยเธอลงสู่พื้นอย่างนุ่มนวล เขาเองก็นั่งข้างๆเธอ

"เซกีร่า"เธอเรียก งูเหลือตัวเขื่องที่อยู่อีกฝากหนึ่งผงกหัวขึ้น

"ช่วยไปเตรียมหาไซเลนซักสองสามตัวนะ เดี๋ยวเราจะย้ายกริฟฟินไปยังชายหาดกัน แล้วก็ไปบอกไฮดร้า สคิวเลอร์หรือดราเค่นก็ได้ให้เตรียมรออยู่ที่นั่นแหละนะ"เธอสั่งอย่างอิดโรย เซฟีร่ารับคำแล้วชูหัวขึ้นสูงพร้อมกับส่งเสียงขู่ฟ่อตามภาษางู

"เฟียน คาถารักษานี่ต้องใช้พลังเวทย์ขนาดนี้เลยเหรอ"เอริคเอ่ยขึ้น

"เฟียน? เธอทวนคำ ใครน่ะ"

"เธอนั่นแหละ เฟียเน่"

เธอหัวเราะคิกคักก่อนที่จะตอบ "อื้ม ยิ่งบาดแผลใหญ่และลึกเท่าไหนพลังเวทย์ก็ยิ่งต้องใช้เยอะ ถ้าพาตัวไปยังกองรักษาการณ์ทันก็จะมีคนช่วยแชร์พลังเวทย์อีกเยอะ ไม่ต้องเหนื่อยขนาดนี้หรอก"

"แล้วไอกองสังเกตการณ์นี่เป็นยังไงเหรอ"

เฟียเน่กำลังเผยอริมฝีปากเพื่อจะตอบ เสียงขู่ฟ่อของเซกีร่าดังขึ้น ทั้งคู่หันขวับ เซกีร่ากำลังสั่งงูเห่าสีดำขลับตัวหนึ่งอยู่ แล้วเขาก็เลื้อยหายไปทางชายหาด

เฟียเน่หันมันยิ้มแล้วก็ยักไหล่ให้เอริค

"กองสังเกตการณ์ก็คือ หน่วยที่ทำหน้าที่รักษาการณ์ทุกอย่างตั้งแต่อุบัติเหตุมังกรทะเลาะกันจนเลือดตกอย่างออก ไปนถึงรับหน้าแทนกองทัพเวลาข้าศึกบุก หน่วยนี้จะประกอบไปด้วยมังกรและมนุษย์มังกรเท่านั้น ทุกคนจะอยู่ภายใต้เครื่องแบบสีดำสนิท ใส่หน้ากากด้วยเพราะหน่วยนี้นับเป็นที่จ้องมองของตัวการก่อการร้ายทั้งหลาย ข้อมูลสมาชิคและ หน้าตาจะต้องป็นความลับ"

"…ตำรวจ+FBI+ทหาร+ปอเต้กตึ้ง บ้านเรานี่เองน่ะ...."เอริคคิด

"เอริค ที่โลกมนุษย์น่ะเป็นยังไงเหรอ"เฟียเน่ถามบ้าง

"โลกเหรอ ตอบตรงๆเลยว่าน่าเบื่อ วันไม่มีอะไรนอกจากทำงาน แล้วก็พักผ่อน โลกนี้ดีกว่าเป็นไหนๆ ถึงแม้ว่าจะไม่มีอะไรพิเศษนัก แต่ว่าที่นี่มีธรรมชาติสวยงาม มีอากาศดีๆ มีสัตว์แปลกๆเยอะแยะ"

"ชอบเหรอ"

"ใช่ ชอบ..."เขาเริ่มหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อถึงประโยคนี้

"ท่านเฟียเน่.... เตรียมการพร้อมแล้วครับ"เซกีร่าขัดขึ้นเขาเลื้อยออกมาจากทางทะเลสาบ "เชิญท่านทั้งสองไปรอที่ชายหาดก่อน เดี๋ยวไซเลนสองตัวที่กำลังจะมา... จะพากริฟฟินไปให้"

"ขอบใจมากนะ เซกีร่า"เฟียเน่กล่าวพร้อมลุกขึ้นปัดก้นตัวเองเล็กน้อยแล้วเดินนำไปทางชายหาด

"ท่านเอริค..."เซกีร่าหันไปทางเอริคที่ยังคงนั่งอยู่กับที่ ส่งสายตาตอบกลับมาในทำนองว่า มีอะไรเหรอ

"ขอให้โชคดีครับ..."

"....."

"เอริคเร็วหน่อยสิ"เสียงของเฟียเน่ตะโกนออกมาจากทางชายหาด

"โอเคๆ"เขาตะโกนตอบพลางลุกขึ้น เขาหันามองเซกีร่านิดนึงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามก่อนที่จะหายลับไปออกไป

เขาก้าวข้ามพุ่มไม้หนาเท้าของเขาบ่งบอกสัมผัสของเถาวัลย์ลื่นๆ ที่กองอยู่เต็มพื้นทันทีที่สัมผัสของเม็คทรายละเอียดผ่านรองเท้าบู้ทหนังขึ้นมาถึงฝ่าเท้า เส้นอะไรซักอย่างเส้นผ่าศูนย์กลางประมาน 1 ฟุต จำนวน 8 เส้น พุ่งเข้ามามัดแขนขาของเขาไว้อย่างแน่นหนา เขาถูกยกลอยขึ้นจากพื้นสูงขึ้น

"เฮ้ย อะไรกันเนี่ย ปล่อยนะ"เขาตะโกนลั่นแต่เส้นเหล่านั้นไม่ยอมหยุด มันพาเขาลอยไปใกล้คนผู้หนึ่งคนผู้นั้นถือท่อนไม้ยาวใหญ่หนาในมือข้างซ้าย และกิ่งไม้เล็กๆอีก 3 กิ่งเมื่อเขาเริ่มเข้าไปใกล้แสงจันทร์ก็ส่องให้เขาเห็นใบหน้า อ่อนนวลของหญิงสาวและปอยปมสีน้ำตาลทอง

"เฟียเน่"

เอริคเรียกชื่อเธอ เธอยิ้มตอบอย่างอ่อนโยน พร้อมกับร่างของปลาหมึกยักษ์ตาเดียวที่ค่อยปรากฏขึ้นจากทะเลสาบ เส้นที่รัดอยู่รอบตัวของเอริคคือหนวดของดราเค่นนี่เอง หนวดของดราเค่นพาเขาอยู่ตรงหน้าเธอ

"เอริคแม้ชั้นจะไม่ได้สนิทกับนายมากเท่าไร แต่ชั้นก็พอรู้ว่านายน่ะดื้อด้าน ถ้าไม่ทำอย่างนี้นายไม่ยอมหรอก"เธอพูด

"เฟียเน่นี่เธอจะทำอะไร... จะข่มขืนชั้นเรอะ"เอริคร้องลั่น

"อย่าแหกปากสิยะ พูดบ้าๆชั้นไม่ใฝ่ต่ำขนาดนั้นหรอกน่า เดี๋ยวไซเลนขนกริฟฟินมาแล้วนายก็จะรู้"

เอริคพยายามดื้นอย่างสุดแรงเกิดแต่แรงของดราเค่นมากมายมหาศาลกว่าแรงของเขานัก แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ เขากางนิ้วทั้งสองข้างออก ดาบสองเล่มพุ่งออกมาจากป่าเป้าหมายคือมือทั้งองข้างของเขา แต่แล้วมันก็ต้องกระเด็นไปพร้อมกับความเจ็บปวดบนไหล่ซ้ายของเอริค ลูกธนูปกคาอยู่บนไหล่ซายของเขา ดาบทั้งสองเองก็ โดนลูกธนูอีก 2 ลูก ปักเข้าที่ใจกลางลูกแก้วบนตัวดาบ

"ชั้นรู้ว่านายต้องพึ่งดาบเอริค"เฟียเน่พูด เธอยืนชี้คันธนูรูปปีกสีขาวสองอันประกบกัน มาหาเอริค "แล้วก็อย่าดูถูกฝีมือยิงธนูของชั้น ตอนนี้แขนซ้ายนายใช้การไม่ได้แล้ว ดาบทั้งสองเล่มนั่นก็โดนทำลายลูกแก้วพลังงานไปแล้วมันก็เป็นดาบน้ำแข็งธรรมดาๆไปแล้วล่ะ"

"เฟียเน่นี่เธอทำอะไรน่ะ ชั้นไม่อยากพิการนะอีกอย่างดาบสองเล่มนั่น..."

"ไม่ต้องห่วง แขนซ้ายของนายน่ะชั้นตั้งใจให้มันใช้ไม่ได้อยู่แล้ว ถึงยังไงชั้นก็ซ่อมได้ใหม่ ส่วนดาบนั่น มันมีระบบซ่อมแซมตัวเอง แต่โดนยิงเขากลางลูกแก้วพลังขนาดนั้น กว่าจะฟื้นตัวสมบูรณ์ก็เช้าโน่นแหละ"

จบคำพูดของหญิงสาว ไซเลนหนุ่มล่ำสันสองตัวช่วยกันหิ้วขาทั้งสี่ของกริฟฟินมาวางไว้ข้างๆเฟียเน่มันทั้งสอง วางมือขวาไว้บนหน้าอกซ้ายพร้อมก้มหัวเป็นการทำความเคารพก่อนจากไป

เฟียเน่ย่างสามขุมไปทางเอริค  เธอยกมือขวาขึ้นไปยังศอกซ้ายของเอริค หนวดของดราเค่นดึงแขนซ้ายนั่นให้ลดต่ำลองอีก เอริคได้แต่มองดูด้วยความกังวล เขาได้แต่หวังว่าจะไม่มีอะไรเลวร้าย

มือของหญิงสาวเริ่มเปล่งกระกายออร่าสีฟ้าอีกครั้ง แขนซ้ายของเอริคเองก็เช่นกัน เกราะทั้งหมดหลุดร่วงลงกองที่พื้นทัน  ภายใต้เกราะสีเงินแวววับ เต็มไปด้วยหลอดที่บรรจุของเหลวสองอย่างหนึ่งเป็นสีแดงสดกำลังไหลเวียนอย่างบ้าคลั่ง อย่างที่สองเป็นขาวเหลวสีฟ้าแบบเดียวกับออร่าที่อยู่บนมือของเฟียเน่ มันอยู่นิ่งๆในหลอดของตัวเองซึ่งต่างจากของเหลวสีแดง เฟียเน่เอื้อมมือที่มีออร่าสีฟ้า ไปที่ไหล่ของเอริค นิ้วของเธอรวบหลอดที่บรรจุของเหลวสีแดงทั้งหมดไว้ และเธอก็ออกแรงดึงมัน!

เอริคล้องลั่นด้วยความเจ็บปวด เพราะหลอดที่บรรจุของสีแดงเหล่านี้ ก็คือเส้นเลือดเทียมอยู่ในแขนกลนี่เอง การที่โดนกระชากเส้นเลือดออกไปคงเป็นความเจ็บปวดไม่น้อยเลยทีเดียว  ทันทีที่หลอดเลือดเทียมโดนดึงออกไป ของเหลวสีฟ้าก็กระจายออกมาจากที่อยู่ของมันและก่อตัวเป็นหลอดเลือดเทียมรองรับของเหลวสีแดงชุดใหม่ที่ไหลเข้ามาเพิ่ม ความเจ็บปวดนี้ทำให้เอริคถึงกับหมดสติไปทีเดียว

"ขอโทษนะเอริค ชั้นไม่ได้เอาอุปกรณ์แพทย์ติดตัวมาแม้แต่อย่างเดียว เลยต้องลัดขั้นตอนเอาแบบนี้แหละ"เธอพูดกับร่างไร้สติของเขา ดราเค่นปล่อยร่างนั้นของกองอยู่กับเศษเกราะที่พื้น

เฟียเน่ เทเลือดออกจากหลอดเลือดเทียมจนหมด และวางหลอดเลือดเทียมทั้งหมด ลงบนปากแผลที่เพิ่งปิดตัวสนิทของกริฟฟิน เธอใช้มือที่มีออร่าสีฟ้ากดทับปลายหลอดลงบนบาดแผล  ทันใดนั้นหลอดเลือดที่ว่างเปล่าก็เริ่มปริ่มขึ้นมาด้วยเลือดสีแดงสดของกริฟฟิน

_________________________________________-

เฉลยของตอนที่แล้วกันเลยนะไม่ต้องพูดมาก คนเดียวที่โดนทิ้งไว้เป็นเพื่อนเฟียเน่ก็คือเอริคนะครับ

วันนี้เหนื่อยขี้เกียจพูดมาก ต่อกันคำถามของตอนนี้นะครับ  เฟียเน่โจมตีเอริคด้วยอะไรครับ