คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทเริ่มต้น
ปี2529
-ที่แมนชั่นแถบชานเมือง เวลา 04.00 AM-
ตูม! เสียงระเบิดดังลั่นสนั่นหวั่นไหว แผ่ซานเข้าในทุกอณูเม็ดของอากาศ พุ่งสู่หูของเหล่าสิ่งมีชีวิต 2 แขน 2 ขาตัวน้อยๆ ลืมตาตื่นจาก อมยิ้มและขนมนมเนยในอีกโลกหนึ่ง พวกเขาแห่กันมาที่ระเบียงแคบๆของแมนชั่น
เสียงระเบิดดังลั่นขนาดสะท้านฟ้าสะเทือนแผ่นดินนี้ อนุญาตเพียงแค่เหล่าเด็กๆ เท่านั้นที่ให้ออกจากโลกจอมหลอกลวง มาเผชิญกับความจริง ส่วนเหล่าสัตว์ประเสริฐที่เติบใหญ่กลับลั่นกุญแจขังไว้ในโลกแห่งนิทราตามเดิม
แม้ว่าเด็กเหล่านั้นจะพยายามที่จะพังประตูนิทราแห่งราตรีที่ขังพ่อแม่ของตนไว้ก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถปลุกพ่อแม่ของตนได้ พวกเขาเหล่านั้นยังคนนอนสลบไสล อยู่บนที่นอนราวกับโดนสะกดไว้
พวกเด็กๆจึงละเลิกความพยายามที่ไร้ซึ่งผลตอบแทน เปลี่ยนเป็นเปิดประตูระเบียงแมนชั่นที่ง่ายกว่ากันเยอะ แต่มันก็ยากพอกันสำหรับเด็กตัวเล็กๆ พวกเด็กๆที่มีปัญญามากพอที่จะ เปิดประตูระเบียงได้
ภาพที่พวกเขาได้เห็น คือ
กลุ่มควันสีเทาจำนวนมหาศาลที่เสียงระเบิดได้สร้างมันขึ้นมา กลุ่มควันค่อย ๆ เบาบางลงเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ
จนดวงตาดวงน้อย ๆ สามารถที่จะเริ่มมองเห็นสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดสองตัวขนาดมหึมาในกลุ่มควันนั้น
เขาสีทองหม่นๆ โผล่พ้นกลุ่มควัน ประจักษ์ต่อสายตาชาวโลกเป็นสิ่งแรก ตามติด ๆ มาด้วย ใบหน้าที่มีปากยื่นออกไปเหมือนจระเข้
ดวงตาสีเหลือง และรูม่านตารูปจันทร์เสียงสีดำ มองดูน่ากลัว กำลังจ้องเขม็ง ไปที่คู่ต่อสู้ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อกันให้ได้
ในปากเรียงรายไปด้วยเขี้ยวสีเหลืองแหลมคม
ร่างกายอันกำยำล่ำสันและใหญ่โตของมันถูกห่อหุ้มไปด้วยหนังแผ่นหนาที่ปกคุลมซ้ำด้วยเกล็ดสีเขียวดำ แขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ ของมัน ทำงานร่วมกับขาอันแข็งแกร่งค้ำจุน ร่างรุ่งริ่งโชกเลือกจาการต่อสู้เอาไว้ ไม่ให้ล้มลงรับการพ่ายแพ้ หางที่ยาวเหยียดสะบัดไปมาเหมือนธงชัยของกองพันทหาร
ลักษณะโดยรวมแล้วก็คล้ายกับสิ่งที่ผู้คนมักจะพบเห็นในหนังสือนิทานก่อนนอน หรือในนิยายเล่นโต
พวกมันคือมังกรนั่นเอง
สัตว์ร้ายทั้งสองจด ๆ จ้อง ๆ กันภายใต้สายตาหลายคู่ที่พยายามถลนออกนอกเบ้าตาที่กักขังมันไว้ ขากรรไกรเองก็ จะแยกออกกันให้ได้ถ้าไม่มี กระพุ้งแก้มยึดไว้
“กรร!!!”
สัตว์ร้ายทั้งสองแผดเสียงก้อง รวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย ผลักดันร่างกายให้พุ่งออกไป การปะทะกันต่อหน้าเด็กๆ ครั้งนี้มันไม่ใช่ภาพเหมือนในนิยายที่พวกเขาต่างคุ้นเคย ไม่ใช่ภาพในสมุดภาพ 4 สี ไม่ใช่ภาพเจ้าชายแทงมังกรร้าย แต่นี่คือภาพแห่งความจริง
กรงเล็บที่แหลมคม พุ่งจ้องแต่จะปลิดชีพของอีกฝ่าย
ฟันในปาก ขบกัดลงกับร่างเนื้อของศัตรู เนื้อหนังถูกฉีก ถูกแทะ เลือกสีแดงฉานไหลนองปฐพี ภาพที่ปรากฏขึ้นไม่เหมาะกับสายตาอันอ่อนไหวของเด็กตัวน้อย ๆ ที่คุ้นชินกับการอ่านหนังสือนิทานสำหรับเด็กเลย
มันช่างโหดเหี้ยมเกินไปที่พวกเด็กๆ เลือดที่สาดขึ้นมา ต้องใบหน้านวล ๆ ที่พ่อแม่ของเขาดูแลมาอย่างดีนั้นทำให้เด็กหลายคน ถึงกับร้องไห้ วิ่งกลับเข้าห้องไป
แต่ก็มีจำนวนหนึ่งที่ยังทนดูอยู่ได้โดยไม่ลังเลว่าจะดูต่อรึไม่ การต่อสู้ยังไม่จบมังกรทั้งสองผละออกจากกันมาอยู่คนละฝั่งถนน ปากที่เต็มไปด้วยเขี้ยวสีเหลืองเรียงรายเปิดอ้าขึ้น
พวกมันเริ่มรวบรวมอะตอมของสสารรอบ ๆ ตัว มารวมกันในปากสกปรกของพวกมัน เหล่าอะตอมรวมกับเป็น ก้อนพลังงานสีฟ้า มันเปล่งรัศมีเรืองรองสว่างวาบเมื่ออยู่ในที่มืด ๆ เช่นคืนนี้
เฟี้ยว! ลำแสงถูกยิงออกมาจากปากของสัตว์ร้ายๆ ลำแสงทั้งสองพุ่งเข้าหากันที่กลางถนน
การปะทะกันทำให้เกิด แสงสว่างวาบ ก่อนที่จะ...
บรึ้ม! ลำแสงพลังงานพุ่งเข้าปะทะกันกลางอากาศ ทั้งแรงดันแรงอัดและพลังทำลาย ก่อให้เกิดซึ่งระเบิดขนาดยักษ์ แรงระเบิดสะเทือนไปทั่วอาณาบริเวณ พร้อมกับ กลุ่มคาร์บอนไดออกไซค์ จำนวนมาก ปรากฏขึ้นปกคลุมเขตนั้นอีกครั้ง เหล่าผู้ชมเหตุการณ์ต่างพากับไอจามอย่างต่อเนื่อง
แสงแห่งรุ่งอรุณ ขอแงวันใหม่ สาดส่องลงบนพื้นพิภพ ลม อ่อนๆพัดเอากลุ่มควันจำนวนมหาศษลนั้นออกไปทีละน้อย ทีละน้อย สัตว์ประเสริฐในวัยเยาว์ เริ่มมองเห็นอีกครั้ง พวกเขาเห็นกลุ่มควันสีเทา ก่อตัวเป็นรูปสัตว์ร้ายทั้งสอง ที่เคยต่อสู้กันในที่นี้ สัตว์ทั้งสองมองมายังเด็กเหล่านั้น แล้วจากไปพร้อมกับสายลม
นี่คือเหตุการณ์ประหลาดที่สุดที่เกิดขึ้นครั้งแรก แต่จะไม่มีครั้งสุดท้ายอย่างเด็ดขาด
พวกเค้าต้องได้พบได้เจอกับเหตุการณ์แบบนี้อีกแน่นอน
นี่เป็นชะตากรรม ที่พวกเด็กๆเหล่านั้นต้องยอมรับมันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ พวกเขาที่อยู่ดูตั้งแต่เริ่มจนจบการต่อสู้นั้น พวกเขาได้ถูกคัดเลือกจากกฎแห่งกรรมโดยไม่รู้ตัว โชคชะตา ขีดเส้นตายให้พวกเขาว่า พวกเขาต้องเจอเหตุการณ์ทำนองนี้อีก พวกเขาฝืนชะตาครั้งนี้ไม่ได้
เอริค รัสคราวน์และเอ็ดเวิร์ด ฟารอส เด็กที่อยู่ในเหตุการณ์ประหลาดครั้งนี้
พวกเขาไม่มีวันลืมเหตุการณ์ครั้งนี้เลยแม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม พวกเขาลืมไม่ได้หรอก เหตุการณ์แบบนี้ ถึงจะลืม เขาก็ลืมไม่ได้เพราะนี่คือ โชคชะตา
-20ปีต่อมา-
“เฮ้ เอริคยังไม่เสร็จอีกเหรอ ได้เวลาเลิกงานแล้วนะ”ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลเรียบร้อยหน้าตาดี ดวงตาสีทอง
ใส่ชุดทำงานเรียบร้อย ร้องเรียกเพื่อนร่วมงานที่จมอยู่ในกองเอกสาร
“รู้แล้วเอ็ด เดี๋ยวนะ ขอเวลาเดี๋ยวเดียวเท่านั้น” เพื่อนของเขาลุกขึ้นมาจากโต๊ะทำงานที่แสนจะรกไปด้วยกองเอกสาร เขามีผมสีทองและหวีไว้อย่างเรียบร้อยเช่นเดียวกับเพื่อนของเขา ดวงตาของเขาสีน้ำเงินเข้ม
ชายหนุ่มแต่งตัวสบาย ๆ ไม่เหมือนกับคนทำงานบริษัทเอาเสียเลย
“เสร็จแล้วก็ดี ไปได้แล้ว รีบกลับบ้านไปนอน ให้คุ้มงานดีกว่า”เอ็ดพูดเหนื่อยๆ พร้อมก้าวจากประตูห้องทำงาน ผ่านประตูแก้วของบริษัท ออกมาสู่อากาศยามเย็นที่เต็มไปด้วย ควันรถ
บรืน! เสียงสตาร์ทมอเตอร์ไซค์ทันที่เขาคุ้นหู ดังขึ้น นับว่าโชคยังดีที่เขาเดินไปถึงมอเตอร์ไซค์คู่ใจทัน เพื่อนผมทองตัวแสบของเขากำลังสตาร์ท มอเตอร์ไซค์เตรียม กลับบ้านแล้ว ทั้ง ๆ ที่เมื่อประเดี๋ยวยังอยู่ใน บริษัทอยู่เลย
“เฮ้ย เอริค”ชายหนุ่มตะโกน “ใจคอแก จะให้ชั้นเดินกลับบ้านเลย เรอะ!!!”
ชายหนุ่มไม่ได้ตอบคำถามของเพื่อนแต่อย่างใด เพียงแต่ หันมาแลลิ้นปลิ้นตาใส่เท่านั้น และ...
เขา ขับมอเตอร์ออกไปสู่ถนนภาพนอก เหลือไว้เพียงควันสีเทา และวันนั้น เอ็ดต้องเดินกลับบ้าน
*
* ** *
** **** **
*** *** *** ***
****** ******
****** ******
*** ***
****
**
*
-ที่บ้านของเอริคและเอ็ดเวิร์ด-
เวลา 10.00 PM เอริคและเอ็ดเวิร์ด ผล็อยหลับไปด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานและทะเลาะกันเล็ก ๆ น้อย ๆตามปกติ แต่ถึงกระนั้น...
ในคืนนี้มีสิ่งผิดปกติหลายอย่างของธรรมชาติที่เอริคและเอ็ดไม่สังเกต
เสียงจักจั่นเรไรที่เอริคต้อง มาทะเลาะกับพวกมันที่ส่งเสียงจนไม่เป็นอันนอน กลับเงียบสนิทราวป่าช้า
ท้องฟ้ามืดสนิท ไม่มีแม้แต่ แสงดาวสักดวง
แล้ว ทั้งที่วันนี้เป็นวัน ขึ้น 8 ค่ำ*แต่ พระจันทร์กลับเป็นพระจันทร์ทรงกลดส่องแสงอย่างเดียวดายอยู่บนท้องฟ้า
ในห้องของพวกเขา เอริค ถูกปลุกขึ้นกลางความมืด ดวงตาที่ไร้แม้ซึ่งสติลืมขึ้นช้าๆ
ร่างของเขา ก้าวผ่านห้องไปช้าๆ เขา
เอริคเดินผ่านประตูห้องออกไปอย่างเงียบเชียบ ร่างกายของเขาเดิน ก้าวผ่านห้องแล้วห้องเล่า จนถึงประตูไม้บานใหญ่ 1 บาน บรรยากาศเริ่มเงียบสงัดลงทุกที สัตว์โลกทั้งหลาย เว้นเพียงแต่มนุษย์ที่โง่เขลา รับรู้ได้ว่า
บางสิ่งที่ประหลาด บางสิ่งที่เกินจินตนาการ บางสิ่งที่ข้ามเหนือทุกสรรพสิ่งกำลังมา
แกร้ก! ชายหนุ่มผู้ต้องมนต์สะกด เปิดประตูบานนั้นเข้าไป และ ณ เบื้องหลังประตูนั้นคือ!!!
_______________________________________
*วันขึ้นแปดค่ำเป็นวันที่พระจันทร์จะปรากฏแค่ครึ่งดวงครับ
ตอนบทเริ่มต้น ฉบับปรับปรุงใหม่ครับ ถูกใจกันรึปล่าว สนุกไม่สนุกยังไงก็บอกมานะ
ตอนต่อๆผมก็จะขอเขียนใหม่ทั้งหมดนะครับ
ส่วนตอนนี้ มีคำถาม Dragon Quiz ครับ
คำถามของตอนนี้คือ
สิ่งที่เอริคมักจะทะเลาะด้วยก่อนนอนคืออะไร และเพราะอะไร
คำตอบอยู่ในตอนต่อไปน้า
ความคิดเห็น