คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #92 : สองผู้ยิ่งใหญ่ (1)
และแล้วแสสีำที่ห่อหุ้มร่าอเ้าเอาไว้็หายไป หายไปพร้อมับร่าออ์ายแนปีศา เรอสำรามออมาอย่าไม่พอใ
“ใรันที่สอมือมายุ่เรื่ออเรา” เรอสะโนถาม้วยวามุนเียว อีนิเียวเท่านั้นที่เาะมอบวามายให้มันผู้บัอาแะ้อหิรัอเา
“เรอสใเย็นๆ่อน” มาัสระิบเือน
‘เ้านายรับมันมาแล้ว’ ยูเร้าพูเือนให้เรอสรู้ัว
‘ใรัน มันเป็นใร’ เรอสถามเสียัเหมือนะอ
‘อมมารเสมาย่ารับ’ ยูเร้าอบเสียเรีย
‘มันอยู่ไหน’ เรอสถาม สายา็พยายามเพ่มอรอบทิศ
‘้านบนอรับ มันอยู่ใน่อมิิ’ ยูเร้าอบและี้ไปทาที่อมมาร่อนัวอยู่
‘ทานั้นเหรอ’ เรอสมอามมืออยูเร้าไป
“ิลิลัส ทรอยเมั่น” เรอสร่ายเวทย์ใส่ทันที
ปั !!!
สายเวทย์สีเินอเรอสพุ่ระทบับ่อมิิที่อมมาร่อนอยู่อย่าั เป็นเหุให้่อมิิเิรอยร้าวึ้น อมมารพร้อมลูน้ออีนับสิบนเินอออมาา่อมิินั้นและาปีร่อนลมาสู่พื้นอย่าสวยาม โยที่ในมืออายแ่หนวเรารุรัสีาวนหนึ่็มีร่าอเ้านอนสบนิ่อยู่
“มหาเทพเรเย์ อ่ะไม่ใ่สิ้อเรียว่าอ์ายเรอสสินะ” นที่มีลัษะเหมือนผู้นำลุ่มพูึ้น
“ท่านเป็นอมมารเสมาย่า” เรอสพู
“ถู้อ” อมมารยอมรับ
“ท่าน้อารอะไร และเินทามาที่นี่เพื่ออะไรันแน่” เรอสเป็นฝ่ายั้ำถาม่อน
“้าไม่ำเป็น้ออบำถามอเ้า” อมมารอบพร้อมับ้อหน้าเรอสเม็ เรอสเอ็้อลับโยไม่สะทสะท้าน
‘แววามันยัแ็ร้าวอย่าเิม’ อมมาริในใ
“เมื่อสัรู่เ้าเือบะสัหารบุรายอเราเเ่นเียวับที่เ้าสัหารเาเมื่อว่าห้าพันปีที่ผ่านมา” อมมารวาและี้หน้าอเรอส
“เาลมือับผู้หิอ้า่อน อีทั้เายันำำลัมาบุรุบ้านเมืออ้า ้าปป้อนและินแนอ้ามันผิรไหน” เรอสอบ้วยเสียอันั
“ผู้หิอเ้าหรือน่าันสิ้นี เมื่ออีเาทั้สอไ้หมายหมั้นันแล้วเ้า่าหาที่เ้ามาแย่ินัเ็นนั้นไปาลูายสุที่รัอ้า” อมมารี้ไปยัร่าอเนัวที่ไ้รับารปมพยาบาลเบื้อ้นนสามารถลุึ้นมานั่ไ้แล้ว และแล้วอมมารไ้ทำสิ่ที่ไม่มีใราิเาสะบั้อมมือเพียเล็น้อยร่าอเนัว็ลอยละลิ่วไปลรลาระหว่าพวเาทั้สอลุ่ม
“เนัว” เรอสทำท่าะวิ่เ้าไป่วยแ่็ถูมาัสและพลาโุแนไว้นละ้า
“ปล่อยันนะ” เรอสพยายามิ้นรน
“เรอส” มาัสและพลาโ่า็พยายามรั้ัวเาเอาไว้อย่าเ็มที่
“ใเย็นๆหลานาย” อมมารพูึ้นมา
“้าไม่ทำอันรายใๆแม่หนูนนี้หรอ ้าแ่ะย้อนวามทรำอนา็เท่านั้น” อมมารพู่อนะบ่นพึมพำอะไรสัอย่าและี้ไปที่เนัวที่ยืนัวสั่นอยู่ เธอล้มลและหมสิไป
“แทำอะไรเธอ” เรอสะโนถาม
“บอไปแล้ว ไม่ำเป็น้ออบำถาม้ำอี” อมมารพู
“ไพเอรัส เอาหมายบับนั้นไปให้อ์ายเรอสทรทอพระเนรที” อมมารหันไปสั่ลูน้อนสนิท
“รับ” ไพเอรัสรับำ่อนะเินมาทาเรอสและหยิบหมายให้เรอสหนึ่บับ
‘เเมี่ยนเพื่อนรั
นานแล้วสินะที่เราไม่ไ้เอันั้แ่ที่เราเรียนบนาย็้อไป่วยานท่านพ่ออนายที่แนปีศา ส่วนัน็้อฝึหัเป็นมหาเทพอยู่ที่แนเทพนี้ หวัว่านายสบายี เ้าเรื่อเลย็แล้วันที่ันเียนหมายบับนี้มา็เพื่อะอร้อนายสัเรื่อ ันเพิ่ไ้่าวมาว่านายหมั้นับเ้าหิาร์เียแห่แนภูิ ันอยาให้นายถอนหมั้นาเธอไ้ไหมเเมี่ยน ันรู้ีว่ามันทำใลำบา แ่ันับาร์เียรัันมานานแล้วั้แ่สมัยเรียนหนัสือ้วยันเราสามนไปเที่ยว้วยันบ่อยๆเราสนิทันแ่ันไม่นึเลยว่านายะหลรัาร์เียเ่นัน เมื่อวานนี้าร์เียมาอร้อให้ันพาเธอหนีไป เธอไม่อยาแ่านับนาย นายเ้าใไหมเเมี่ยน ถ้านายรัเธอรินาย็น่าะยอมเสียสละเพื่อเธอถึะถูสิ ันออบในายล่วหน้า
ปล. หวัว่าันไ้รับ่าวีานาย
เพื่อนนาย
เรเย์ ’
เรอสอ่านหมายบับนั้นนบแล้วเยหน้าึ้นมามอเอรัส เายื่นมือมาเพื่ออหมายืนเรอสเอ็ส่ให้เาโยี
‘ยูเร้านายรู้เรื่อนี้ไหม’ เรอสถาม
‘ไม่ทราบเลยรับเ้านาย และผมิว่าเ้านายไม่ไ้เป็นนเียนหมายบับนี้้วย’ ยูเร้าพูอย่ามั่นใ
‘ทำไมเหรอ’ เรอสถาม
‘เ้านายไม่เยแทนสรรพนามอเเมี่ยนว่านาย เ้านายและท่านเเมี่ยนสนิทสนมันมาและเ้านายะใ้ำว่าแลอ’ ยูเร้าพู
‘ถ้าอย่านั้นให้เียนหมายบับนี้ล่ะ’ เรอสถามอย่าใร่รู้
‘ผม็ไม่ทราบเหมือนันรับ’ ยูเร้าอบอย่านปัา แ่่อนที่เรอสและยูเร้าะุยอะไรัน่อนั้นเอ
“เห็นถึวามเห็นแ่ัวอัวเอหรือยัล่ะพ่อมหาเทพ” อมมารพูประ
“ผมไม่ไ้เป็นนเียนหมายบับนั้น” เรอสแ้่าให้ัวเอ
“หน้า้านใ้ไ้เลย” อมมารใ้สายาเหยียมอมาทาเรอส
“ผมเป็นลูผู้ายพอ ถ้าผมทำผมยอมรับแน่” เรอสพูอย่าหนัแน่น ะเียวันเ้า็่อยๆรู้สึัวึ้นอย่า้าๆ เามอ้ายทีวาที
“ทำไมผมมาอยู่ที่นี้ไ้รับท่านพ่อ” เ้าถามึ้น ่อนะหันมาทาเนัวที่หมสิอยู่ที่พื้น
“าร์เีย” เ้าวิ่เ้าไปหาาร์เียแ่โยมาัสและโรเอร์ร่ายเวทย์สัอาไว้้วยเรว่าเ้าะทำอันรายเนัวอี เ้ามอมาทาพวเา้วยสายาที่ไม่พอใ แ่เมื่อเห็นหน้าอเรอสสายาอเา็เปลี่ยนไปเป็นวามีใ
“เรเย์นายมา่วยเราหน่อยสิ าร์เียเป็นอะไรไป็ไม่รู้” เ้าร้อเรียเา เรอสแทบะไม่เื่อหูัวเอเาไม่อยาะเื่อว่าเ้าะเปลี่ยนไปเป้นนละนเ่นนี้
“ภาวาร์รับรู้ย้อนลับ” ฟีเลพูึ้นมา เรอสหันไปมอเพื่ออำอธิบาย
“บาทีเมื่อสมออนเราไ้รับารระทบระเทือนมาๆ สมอะพยายามหาทารัษานเอโยวิธีที่ีที่สุ็ือารย้อนวามทรำลับไปใน่วเวลาที่มีวามสุมาที่สุ” ฟีเลอธิบายเรอสพยัหน้ารับ ่อนที่เาะ่อยๆแะมืออมาัสและพลาโออ ่อะเินเ้าไปหาทั้เ้าและเนัวอย่า้าๆ
“นายใ้เวทย์แห่แสรัษาเธอไ้ไหม” เ้าถาม
“ไม่รู้เหมือนัน นายลอถามพ่อนายูีว่าว่าเมื่อี้เาทำอะไรเธอ” เรอสพู
“นายเปลี่ยนไปแหะ” เ้าร้อึ้นมาอย่าแปลใ พร้อมับมอหน้าเรอสอย่าประหวาใ
“เปลี่ยนไปรไหน” เรอสแสร้ถาม
“ไม่รู้ว่าท่านไรน์เอาอะไรให้นายิน นายถึพูาีึ้นนานี้” เ้าพูแล้วหัวเราะอบใ
“นเรามัน้อพันาันหน่อย” เรอสพยายามามน้ำไปเรื่อยๆ
“็ีเหมือนัน เผื่อท่านอาารย์นอร์ันะไ้เลิทำโทษนายะที” เ้าพู่อ เรอสิไปถึท่านเทพนอร์ันที่เยลมา่วยแนะนำเรื่อ่าๆให้เา
‘บาที่อาะเป็นนนเียวัน็ไ้’ เรอสิในใ
‘โย่ เ้านายเริ่มลาแล้ว’ ยูเร้าแวึ้นมานเรอสาโทษเอาไว้ในใ
“เ้านายรัาร์เียเหรอ” เรอสถาม เ้าไม่อบแ่มอหน้าเรอส้วยสีหน้าผิหวั่อนะหน้าเานล้มลไปอับพื้น
“ันบอนายี่รั้แล้วว่าเ้าายไปแล้ว ที่ยืนอยู่รนี้ือเเมี่ยน” เ้าพูอย่าเือาล
“อโทษํนลืมไปเเมี่ยน” เรอสรีบพู่อนสถานาร์ะเลวร้ายล เ้าเอ็ูเหมือนะสบลแล้ว
“เป็นไเ็บมาไหม” เ้าถามพร้อมับร่ายเวทย์รัษาให้เรอส แ่่อนที่ทั้สอหนุ่มะเริ่มบทสนทนาัน่อ หิสาวรหน้า็ฟื้นึ้นมา
“าร์เียฟื้นแล้วเหรอ เป็นอะไรไหม ปวหัวหรือเปล่า” เ้าถามเป็นุ้วยวามเป็นห่ว
“ที่นี้ที่ไหน แล้วนพวนั้นเป็นใร” เนัวฟื้นึ้นมาเธอมอไปรอบๆเห็นบรราทหารอิลิออัสึรู้สึแปลใ
‘ยูเร้าเนัววามำเสื่อมเหรอ’ เรอสถาม
‘เปล่าหรอแ่อนนี้เธอมีวามทรำะที่เป็นท่านหิาร์เียอยู่นะสิ’ ยูเร้าอบ
“เรเย์” เนัวเรีย
“ว่าไ” เรอสรับำ
“ันมีเรื่ออยาะบอเธอ” เนัวพูึ้นมา
“อะไรเหรอ” เรอสถาม
“เเมี่ยน นายอย่าโรธเรเย์นะเรื่อหมาย” เนัวหันไปบอเ้าที่นั่นิ่เมื่อไ้ยินำว่าหมาย
“เเมี่ยน” เนัวเรีย้ำ
“อืม” เ้ารับำสั้นๆ
‘ทำไมเราไม่เยปิเสธเธอไ้เลย’ เ้าิในใ เาเลียัวเอมาเสมอที่ไม่เยเอานะใัวเอไ้เลย
“เเมี่ยน หมายบับนั้นเรเย์ไม่ไ้เป็นนเียนึ้นมา” เนัวพู้าๆเน้นทุำทุประโย
“ริเหรอ” เ้าะลึับำพูอเนัว
“แล้วใรเป็นนทำ” เ้าถาม่อ เนัวหลบหน้าเเมี่ยน่อนะเียบไป
“ใรทำ าร์เียเธอ้อบอันมาเี๋ยวนี้” เ้าบีบแนเธออย่าแรนแนเป็นรอบ้ำสีแ
“เเมี่ยนนายสบสิอารม์่อนไ้ไหม” เรอสรีบห้าม้วยลัวว่าเนัวะมีอันราย
“าร์เียบอมาเถอะ” เรอสอร้ออีน
“พ่อันเอ” าร์เียพูออมาในที่สุ
“ทำไม” เเมี่ยนพูออมาหลัาที่เียบไปนาน
“พ่อบอว่าพ่อโนุลุเสมาย่าบัับให้ยันให้ับเธอ ไม่อย่านั้นุลุะยทัพมาโมีแนภูิอเรา ท่านพ่อไม่มีทาเลือึำ้อยันให้ับเธออย่าไรเล่า” าร์เียพูทั้น้ำา เธอสะอื้นัวโยน เรอสอยาะเ้าไปปลอบใเธอใะาแ่็ทำไม่ไ้
“เเมี่ยน” ทั้เรอสและเนัวะโนเรียเ้าที่วิ่ไปทาอมมาร
“ท่านพ่อริหรือเปล่ารับเรื่อที่าร์เียพูออมา” เ้าถาม แ่อมมารยันิ่เย
“ท่านพ่อ” เ้าถามย้ำอีรั้
“พ่อทำไปเพราะพ่อรัลูนะเ้า พ่อรู้ว่าลูรันา พ่อึทำทุวิถีทาที่ะให้ลไ้แ่านับนา” อมมารพูออมา
“แม้ว่าเธอะไม่รัผมอย่านั้นหรือรับ” เ้าพูน้ำเสียน้อยใ เารู้มาลอว่าาร์เียรัแ่เรเย์เพียนเียวเท่านั้น
เรอสเห็นว่านี้เป็นโอาสอันีึรีบพาัวเนัวเ้าไปรวมับพวมาัส ที่ยืนอยู่อี้านหนึ่
“ท่านหัวหน้าอรัษ์” เนัวทัทายมาัสอย่าเป็นันเอ
“ท่านหิ” มาัสเอ็้มศีรษะทำวามเารพเนัวอย่าเป็นทาาร ท่ามลาสายาที่ไม่เ้าใอนอีหลายนในที่แห่นั้น
“ท่านพ่อโปรยเลิารหมั้น้วยเถอะรับ” เ้าอร้ออมมาร
“ไม่มีทา ถ้ามันเป็นมารหัวใอลูพ่อะำัมันเสีย” อมมารไม่พูเปล่าแ่เาระโมา้านหน้าอเรอสและระาัวเาออไป ารระทำัล่าวเป็นารระทำที่รวเร็วมาเสียนแม้แ่มาัส หรือฟีเลเอ็ไม่สามารถ่วยเหลือเรอสเอาไว้ไ้
“วันนี้ือวันายอแ” อมมารพูเสีย้อ่อนะฟาฝ่ามือเ้าใส่เรอส
“เรเย์” เนัวรีร้อสุเสีย
มาัสระโเ้าไปหมายะ่วยเหลือแ่็ยั้าว่าใรอีนที่ไม่น่าเื่อว่าะรวเร็วนานี้ พลาโนั่นเอ พลาโระโเอาัวเ้าไปวาหน้าเรอสเอาไว้
เปรี้ย !!!
โอ๊ยยยย !!!
พลาโร้อออมาสุเสีย้วยวามเ็บปว ฝ่ามือออมมารระทบับไหล่วาอพลาโแทนที่ะเป็นทรวออเรอส พลาโทรุลไปนั่ับพื้นแน้าวาอเาั้แ่หัวไหล่ลมาระเบินหาเศษเนื้อแทบะไม่พบ เรอสมอภาพรหน้าอย่าไม่อยาะเื่อ
ความคิดเห็น