คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #63 : ศาสตราสองสอดประสาน
อนนี้ไม่ยาวเท่าไหร่นะ่ะ อนนี้ะทยอยลให้อ่านเรื่อยๆนบภาสอนะ่ะ
(วันนี้ส่้นบับไปเรียบร้อยแล้ว ยะฮู้ านเสร็ไปอีอย่าแล้ว)
ส่วนภาสามทรายแ่่อทันที้า ยัไ็อำลัใาพี่ๆน้อๆในบอร์้วยนะ่ะ
*************************
"เ็บในั ทำไมมันเป็นนที่ไม่ไ้วามนานี้" ไพเอรัสพูอย่าหัวเสียเมื่อไ้รับรายานว่าอาานิสทำานผิพลา
"อาานิสมันอยู่ไหน ไปลาัวมันมาเี๋ยวนี้" ไพเอรัสสั่เสียเ็า
"เรียนท่านไพเอรัส ท่านอาานิสเสียีวิระหว่าสู้รบรับ" นายทหารนหนึ่รายานอย่าล้าๆลัวๆ
"ถึนาโนเ้าพวมนุษย์โสโร่าเียวหรือ" ไพเอรัสถามอย่าแปลใ
"รับท่านไพเอรัส" นายทหารนเิมยัยืนยันำอบ
"่อนะายเ้านั่นฝาอะไรมาบอบ้าไหม" ไพเอรัสถาม
"ท่านอาานิสบอว่า ศาสราเทพเป็นสิ่ที่ผู้ที่มีเลือปีศาเินว่ารึ่ับ้อไม่ไ้ และผู้ที่ะออำสั่ับศาสราเทพไ้มีเพียแ่อ์ายเรอสเพียนเียวเท่านั้น" นายทหารผู้นั่นบอับไพเอรัสถึ้อวามสุท้ายออาานิส
ไพเอรัสิำถึพูออาานิส
'ถ้าอย่านั้นถ้าเรา้อารปลปล่อยท่านอมมารเสมาย่า เรา้อให้อ์ายเรอสมาเป็นผู้ทำพิธีอย่านั้นหรือ แล้วเราะบัับมันยัไ มันเลือที่ะยอมายมาว่ายอมทำพิธีให้เราอย่าแน่นอน' ไพเอรัสิหนัทีเียวในเรื่อนี้
"ท่านไพเอรัสรับ ท่านอาิสเลย์มีหมายมาถึรับ" นายทหารอีนเินเ้ามารายานพร้อมับยื่นหมายบับหนึ่ให้ไพเอรัส เารับมาอ่านโยทันที
'เรียนท่านไพเอรัส
อที่ท่าน้อารอยู่ในมือ้าเรียบร้อย ท่านวาใแล้ว ้าำลัเินทาลับแนปีศาอย่าเร็วที่สุ
เรียนมาเพื่อทราบ
อาิสเลย์'
เมื่ออ่านหมายบไพเอรัส่อยโล่ใเผยรอยยิ้มให้เห็น
'วาาสิทธิ์อท่านมหาเทพไรน์นะหรือ ้าไ้อมาเือบรบแล้วหนึ่อาวุธประำัวออมมารเสมาย่าเรื่อนั้นอาวุธอท่านเสมาย่าอยู่ที่ราสำนัแนปีศาอยู่แล้ว สออัมีวะวันแห่แนภูิ อิ้นนี้อาิสเลย์ำลันำลับมา สามไ่มุสวรร์าแนเทพท่านไรน์ท่านนึไม่ถึว่าลูน้ออท่านะ่วยส่มันมาให้้าเรียบร้อยแล้ว สี่ศาสราศัิ์สิทธิ์ และห้าสี่โลหิาารยินยอมพร้อมใอู่รีอสออย่าสุท้ายนี้ะไ้มาพร้อมันในวันายออ์ายเรอส' ไพเอรัสิอย่ามีวามสุ
************************************
เมื่อมาถึที่พระราวัเอสทรานิส์ เรอสำลัะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อปปิรอยแผลที่ไ้รับในวันนี้ เาไม่้อารให้อ์ามิลและอ์อาลาน่า้อเป็นทรเป็นห่วแู่เหมือนว่าะไม่ทันารเสียแล้ว เมื่อนายทหารที่ห้อเ็บยานไ้ไปเรียนอ์ามิลแล้วว่าอ์ายเรอสบาเ็บลับมา
อ์ามิลและอ์อาลาน่าไ้ยินันั้นทั้สอพระอ์ึัสินใไปหาเรอสถึห้อพั เมื่อไปถึโรเอร์ึ่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อไ้เปิประูให้ทั้สอพระอ์
เรอสที่ำลันอนว่ำให้ฟีโอน่า่วยรัษาบาแผลที่หลั ไ้ยินเสียเปิประูึิว่าเป็นโรเอร์ที่เินเ้ามาในห้อ
"โรเอร์อย่าเพิ่ไปบอท่านพ่อับท่านแม่นะว่าเราบาเ็บ" เรอสพูออมาโยที่ยัไม่ไ้เยหน้าึ้นมาู ฟีโอน่าหันไปมอและพบว่าอ์ามิลและอ์อาลาน่าเธอึำลัะบอเรอสให้รู้ัว แ่อ์ามิลทรห้ามไว้เสีย่อน ฟีโอน่าึทำอะไรไม่ถู หน้าาเธอเหมือนนลืนไม่เ้าลายไม่ออ
"ืนท่านแม่รู้ว่าเราบาเ็บนานี้ ท่านอาะเป็นลมล้มพับไปอี็ไ้" เรอสพูออมา อ์อาลาน่าไ้ยิน็ทรยิ้มอย่าเอ็นู อ์ามิลวัมือเรียให้โรเอร์เ้ามา่วยแสละรบทนี้อีน
"อรับอ์าย" โรเอร์รับำ
"โรเอร์นายรู้ไหมปีศานที่เราเอในวันนี้นะ ร้ายว่าอาิสเลย์เสียอี" เรอสยัพู่อโยไม่มีอะไรเิึ้น
"แล้วอ์ายะทรเล่าเหุาร์ที่เิึ้นให้อ์ามิลทราบหรือไม่อรับ" โรเอร์พูามที่อ์ามิลเียนใส่ระาษยื่นมาให้
"ะไม่เล่าหรอ เี๋ยวท่านะวิเสียเปล่าๆ" เรอสอบอย่าอารม์ี
"ฟีโอน่าเสียหรือยั เี๋ยวท่านพ่อะผิสัเ" เรอสถาม
"ยัเลย อีแปปหนึ่นะ" ฟีโอน่าอบ ามำำับออ์อาลาน่า เธอนึำเรอสอยู่เหมือนันที่โนรวมหัวันแล้นานี้
"บาแผลท่าทาหายยานะอรับ" โรเอร์ถาม
"ใ่นะสิ ้อใ้เวทย์แสรัษานะ เรา็รัษาัวเอไม่ไ้ะ้วย ส่วนฟีโอน่า็ถนัธาุน้ำ ็เลยใ้เวทย์แสั้นสูไม่ไ้" เรอสพูอย่าเ็
"นายใ้เวทย์แสั้นสูไ้ไหมโรเอร์" เรอสลอถามโรเอร์ู
"ไม่ไ้อรับ แ่อ์ามิลทรถนัเวทย์แห่แสนะอรับ บาทีอ์ายน่าะอให้ท่านทรรัษาให้" โรเอร์ลอเสนอ
"ไม่ไ้ๆ ืนให้ท่านพ่อรัษามีหวัโนบ่นไปสามวันแปวันไม่เลิ โทษานปิบัวามริ" เรอสพูอย่าร้อนัว อ์ามิลไ้ยิน็เผยรอยยิ้มเ้าเล่ห์ออมาให้เห็น ทรเินเ้ามายั้านหลัอเรอส ฟีโอน่าึถอยหลัลับออไป ทรวามือบนหลัอเรอสอย่าแผ่วเบา านั้นเส้นใยบาสีาว็่อยๆไหลออาฝ่ามืออพระอ์และไล่ไปามบาแผลอเรอสอย่า้าๆ านั้นเส้นใยสีาว็ทำหน้าที่ในารสมานแผลให้ับเรอส รอยบาแผลาาบที่เยพาผ่านลาแผ่นหลัอเรอสนั่นสั้นลเรื่อยๆนในที่สุบาแผล็หายเป็นปลิทิ้ เรอสนอนว่ำหน้าอย่าสบายอารม์
"ฟีโอน่าเธฮใ้เวทย์บทไหน ทำไมันรู้สึสบายอย่านี้ วามรู้สึเ็บที่บาแผล็หายไปแล้ว" เรอสถามึ้นมา
"บทมหาเวทย์แห่แส" อ์ามิลอบ เรอสไ้ยินเสียึลุพรวึ้นมาอย่ารวเร็ว
"ท่านพ่อ" เรอสพูแล้วมอหน้าอ์ามิลอย่าเรๆ ่อนะหันไปมอหน้าอ์อาลาน่า
"ท่านแม่" เรอสนึอยาะมุินหนีไปารนั้นเสียให้ไ้
"แสบรินะ ใอลูิะปิบัพ่อับแม่เียวหรือ" อ์ามิลพูเสียุ
"ือว่า..." เรอสพยายามหาทารอ แ่หนทาูะีบันเสียเหลือเิน
"ไม่้อมาพูเลย พ่อับแม่เ้ามานานแล้ว ไ้ยินทุอย่าที่เ้าพูหมแล้ว" อ์ามิลพู เรอสหันไปมอหน้าโรเอร์อย่าเือ แล้ววัสายานั้นมามอฟีโอน่าเ่นัน เธอเอ็ผายมือบอว่านปัา
"ไม่้อไปโทษนอื่นเลยเรอส พ่อเป็นนสั่พวเาเอ" อ์ามิลพู
"ผมอโทษรับ ผมไม่อยาให้ท่านพ่อับท่านแม่้อเป็นห่ว" เรอสพูออมาาใโรเอร์ับฟีโอน่าเินเลี่ยออาห้อไป ปล่อยให้พ่อ แม่ ลูเ้าปรับวามเ้าใันเอ
"ราวหน้าราวหลัอย่าทำแบบนี้นะ ถ้าพ่อับแม่ไม่ห่วเ้าแล้วเราะห่วใร" อ์อาลาน่าหันมาบอับเรอสอย่านุ่มนวล อ์อาลาน่าเินเ้ามาโอบอเรอสเอาไว้ น้ำาอนาไหลออมาอนไหน็ไม่ทราบ
"อย่าปิบัอะไรแม่อีนะลู ถ้าลูทำอย่านั้นแสว่าลูไม่เื่อใพ่อับแม่รู้ไหม" อือาลาน่าพูเสียสั่น เรอสรีบุเ่าลรหน้าอ์อาลาน่า
"ผมสัาไม่ว่าเรื่อร้ายแรนาไหนผมะไม่ปิบัท่านพ่อับท่านแม่อีแล้วรับ ผมสัา" เรอสพูอย่าหนัแน่น อ์อาลาน่าึัวเาึ้นมาออย่าีใ
"แล้วนี่เิยัมีบาแผลรอื่นอีไหม" อ์ามิลถาม พลามอเรอสอย่าสำรว เรอสเปิแผลที่ยัรัษาไม่หายอีหลายแห่ให้อ์ามิล่วยรัษาให้
************************************
บันี้เรอส มาัส พลาโและท่านนีโราไ้มารวมันอยู่ที่ห้อทรานออ์ามิล เรอสหยิบศาสราเทพึ้นมาวาไว้บนพานสีทอเบื้อหน้า มาัสเอ็หยิบทารัสิาึ้นมาวาบนพานสีทออีอันหนึ่
นีโราเินไปยัที่วาพานทั้สอ เาไ้ร่ายเวทย์มน์โบราใส่ศาสราทั้สอิ้น แสสีเินที่ส่อออาศาสราเทพ รวมับแสสีทอที่ส่อออมาาทารัสิาำลัรวมัวันลายเป็นเลียวนาให่
"อ์ายโปรมาทานี้" นีโราเรียให้เรอสไปยืนรหน้าอศาสราทั้สอ ่อนที่เาะร่ายเวทย์บทใหม่ึ้นมา เลียวที่เิาประายอศาสราทั้สอไ้พุ่มายััวอเรอส เมื่อเลียวนั้นสัมผัสัวอเรอส็ไ้ห่อหุ้มร่าอเรอสเอาไว้ เวลาผ่านไปสัพัให่ๆ เลียวนั้น็่อยๆสลายไป
เรอสมอหน้านีโรา้วยสายาที่เป็นำถาม
"ยินี้วยอ์ายเรอสเลือปีศาในัวท่านถูสลายไปหมแล้ว" นีโราพู
'ทำไมมัน่ายนานี้' เรอสิในใ แล้วยื่นมือไปรับศาสราเทพที่นีโราส่ืนให้
'แล้วเ้านายิว่ามันะยานาไหนเหรอรับ' เสียยูเร้าัึ้นมาทันทีที่เายื่นมือไปรับศาสราเทพ
'อันที่ริแล้วมันไม่ไ้่ายอย่าที่เ้านายิหรอรับ ท่านผู้นั้นมีพลัเวทย์ที่แ่ล้ามา รวมทั้เวทย์โบราบทเมื่อสัรู่นี้็หายสาบสูไปนานแล้ว ผมไม่นึเลยว่าะมีผู้ที่ใ้ไ้อยู่ ถ้าเาไม่ผิผมว่าเาผู้นั้นะ้อเป็นมหาเวทย์อย่าไม่่อสสัย' ยูเร้าพูมาเป็นุ
'ถูแล้วยูเร้า ท่านนั้นือท่านมหาเวทย์นีโรา อาารย์อเราและมาัส' เรอสอบ
'มิน่าล่ะ ถ้านายท่านไ้ฝึฝนับเาละ้อ ผมว่าฝีมืออนายท่าน้อพันาไปอย่ารวเร็วอย่าแน่นอน' ยูเร้าพูอย่าระือรือร้น เรอสนึไปถึ่วเวลาที่เาไ้เรียนเวทย์านีโราเมื่อราวที่แล้ว เรอสยันึยาอยู่ไม่หาย นีโราเป็นอาารย์ที่เ้มวมาทีเียว แถมยัฝึหนัมาอย่าที่อาารย์เเมราสิ้ายไปไ้เลย
'นายท่านอย่าท้อเพราะเรื่อแ่นี้สิรับ' ยูเร้าบ่นึ้นมา เรอสสะุ้อย่าใ
'้า รู้แล้ว' เรอสอบ
"ท่านนีโรา ถ้าอย่านั้น็แปลว่าลูอเราไม่มีสาเลืออปีศาหลเหลืออยู่แล้วใ่ไหม" อ์ามิลทรถามเพื่อวามมั่นใอีรั้
"ถู้อแล้วอรับ" นีโราอบ
"อบุรับท่านอาารย์" เรอสอบุนีโราที่่วยทำพิธีในราวนี้
"ไม่เป็นไรอ์าย นี่เป็นหน้าที่ที่้าวระระทำอยู่แล้ว" นีโราพู
"อ์าย้าอยาะเือนอะไรท่านสัอย่า" นีโราพู
"เิท่านอาารย์ว่ามาเลยรับ" เรอสรับำ
"ารไว้ใใรมาเินไปบาที็อาะเิผลเสียไ้ แ่ถ้าเราไม่ไว้ใใรเลยนั่นเป็นผลเสียอย่าแน่นอน" นีโราพูเป็นปริศนาให้เรอสิ
"เ้า็เหมือนันมาัส อย่าิว่าัวเออยู่นเียวในโล" นีโราพูบ็ลาอ์ามิลอละอ์อาลาน่า่อนะเินาไป
ความคิดเห็น