Unspoken Love — เมื่อรักไม่อาจเอ่ย

สวัสดีค่ะ โรท์ริโนะนะคะ เป็นนักเขียนมืออาจจะใหม่ ที่พยายามจะแต่งนิยายให้จบเรื่อง ทุกคนสามารถติชมกันได้เลยน้า ริโนะจะพยายามแก้ไขและพัฒนาค่ะ 

ทั้งนี้นิยายเรื่องนี้ ไรท์ได้พยายามเรียบเรียงคิดเนื้อเรื่องจากจิตนาการของไรท์เอง หากมีข้อผิดพลาดหรือเนื้อหาตรงไหนที่ไม่โดนใจริโนะก็ขออภัยไว้ล่วงหน้าก่อนนะคะ ริโนะจะพยายามอัปนิยายบ่อยๆ หรือถ้ามีเวลาที่ริโนะจะอัปอย่างชัดเจน ริโนะจะแจ้งนักอ่านทุกท่านอีกทีค่ะ  ฝากติดตามผลงานต่างๆ ไว้ในล้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ หน้าปกนี้ริโนะก็พยายามที่จะวาดออกมาเองเหมือนกันต้องขอออกตัวไว้ก่อนเลยว่าริโนะเองก็วาดภาพไม่ค่อยเก่ง ซึ่งปกนี้ใช้เวลานานมาก

ทั้งนี้ฝากติดตามผลงานนิยายที่ริโนะตั้งใจทำอย่างสุดความสามารถด้วยนะ

แนะนำเรื่อง -เอินภัทร์-

"เอิน...ขอโทษนะพี่ภัทร" 

ชายตรงหน้าหุบยิ้มลงทันที ที่ได้ยินคำขอโทษจากคนตรงหน้าที่กำลังเสียใจ

เอินไม่กล้าแม้แต่จะมองขึ้นมาสบตากับร่างสูงที่ยืนอยู่ สายตาของเขานั้นมองต่ำลงแค่พื้น เหมือนเด็กที่กำลังสำนึกผิด

“ที่สัญญาว่าจะรอ…แต่เอินทำมันไม่ได้”

เอินพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอ ร่างเล็กยืนหยุดนิ่ง ทั้งที่มือทั้งสองข้างกำแน่นอยู่ข้างลำตัวจนแดงเจ็บไปทั้งมือ

"...."

แต่เขาก็ยังไม่ได้ยินเสียงตอบรับอะไรกลับมาจากอีกฝ่าย เพราะภิภัทรก็ยังคงไม่พูดอะไรออกมา จนความเงียบที่ร่างเล็กได้รับ มันกดดันจนเอินเองก็ทรมานและกลัวว่าจะได้รับคำตอบที่เอินเองก็กลัวที่จะได้ยินมันออกมาจากปากของพี่ภัทรเหมือนกัน

เด็กหนุ่มสูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งครั้ง ก่อนจะตัดสินใจเงยหน้าขึ้นทั้งน้ำตาคลอ....

ฝากติดจามด้วยนะคะ

___________________________________________________________________________