ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นายขี้เก็กเอ๊ย......-_-;;;
“สวัสดีค่ะนักเรียน วันนี้นักเรียนทุกคนคงทราบกันดีแล้วนะค่ะว่าเป็นวันอะไร ครูคงจะ
ไม่พูดอะไรมาก เพราะนี่คือการเรียนในชั้นม.4 เทอมที่ 2 แล้ว เอาเป็นว่าครูอยากให้นักเรียนทุกคนตั้งใจเรียนกันมากๆนะค่ะ” เหอๆๆ นี่แหละเสียงอาจารย์สุนทร อาจารย์ประจำชั้นสุดสวย+โหด
ของห้องฉันเอง หละ เฮ้อ..........!!!! เปิดเทอมที่ 2 แล้วหรอเนี่ย วันพรุ่งนี้ก็ต้องเริ่มเรียนซะแล้ว ส่วนวันนี้สบายหน่อย แค่มารับตารางสอน แล้วก็จัดห้องเรียน เดินตัวปลิวกลับบ้าน : )
“ไอ้ซันเดย์ อาจารย์สุนทรเรียกแกพบว่ะ เร็วๆด้วยนะ แกฝากบอกมา ” ฮือๆๆๆๆ T_T
วันนี้ฉันจะโดนอะไรอีกล่ะเนี่ย เปิดเทอมวันแรกก็เจอข่าวดี(ไปหมด)ซะแล้ว
“ ยัยนรารัตน์ เธอรู้ตัวมั๊ย!!! เธอทำความผิดอะไรไว้ ” อะไรล่ะเนี่ย นึกๆๆ เร็วสิ >_< ?? ทำไมนึกไม่ออกซะทีนะ
“เอ่ออออ...............ไม่ทราบค่ะอาจารย์ หนูทำอะไรไว้หรอค่ะ +-+” ก็คนมันนึกไม่ออกนี่นา จะให้ตอบยังไงล่ะ ??? แต่ก็ต้องทำสายตาอ้อนวอนสุดฤทธิ์ เผื่ออาจารย์จะใจอ่อนหน่อยนึง
“ยังมาทำเป็นไม่รู้ตัวอีก อยู่กับตัวเองแท้ๆ จะให้ครูพูดจริงๆรึยัยนรารัตน์ ไม่ตอบแสดงว่าจะให้ครูพูด ^_^ 555+ ข่าวดีหนะ ดูทำหน้าทำตาอย่างกับจะร้องไห้แน่ะเธอ คือพรุ่งนี้ครูจะให้เธอ
take care เพื่อนใหม่ที่จะมาเรียนกับเรา เข้าใจมั๊ย ” คิดว่าเรื่องอะไรซะอีกนะเนี่ย ^ ^
ตกอกตกใจหมดเลย ฮู้วววว!!!! แล้วเค้าจะเป็นใครล่ะเนี่ย ยังไงก็ขอให้เป็นผู้ชาย...........
(หล่อๆ) ละกัน อิอิอิ : b ^ ^
“ไปได้แล้ว มัวแต่นั่งอมยิ้มอยู่นั่นแหละ คิดไปถึงไหแล้วล่ะน่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็คงรู้
ครูก็อยากเห็นหน้าเหมือนกัน เห็นเค้าว่าเป็น ผู้ชายด้วย อ้อ......ลืมบอกไป ที่ครูเลือกเธอ เพราะเธอคงไม่ชอบผู้ชายหรอกใช่มั๊ย!!! _ *_ เห็นมีแต่ข่าวว่าเธอเป็นดงเป็นดี้กับคนนู้นคนนี้ ออกจะบ่อย พวกผู้ชายคงไม่อยู่ในสายตาเธอหรอก ไปๆกลับบ้านได้แล้ว ครูมีงานต้องทำอีกเยอะ!!! ”
“ ค่ะ........สวัสดีค่ะ อาจารย์ ” @_@ โอ๊ยยยยย..........อยากจะร้องไห้ใครว่าล่ะ
ฉันไม่ได้เป็นดี้นะ แค่........ฉันชอบผู้หญิง แต่รักผู้ชายเท่านั้นเองนะ เพราะยังไงฉันก็จะต้อง
แต่งงานกับผู้ชายอยู่ดี เฮ้อ……!!!!คิดแล้วน่าเจ็บใจ ฉันไม่สวยตรงไหนเนี่ยทำไมถึงไม่มีผู้ชายมาจีบฉันซักที ตรงกันข้ามกลับมีแต่พวกทอมๆๆแล้วก็ทอมที่เข้ามาจีบเยอะแยะไปหมด โลกนี้มีแต่ทอม
รึไงกันนะ อะไรกันชีวิตนี้.............อยากจะบ้าตายจริงๆเล้ยยยยยยยย!!!!!~
“น้องซันฮะ..........น้องซัน เดี๋ยวก่อนสิฮะ รอพี่พิ้งค์กี้ก่อน อย่าเพิ่งรีบไปสิฮะ” นั่นไงคิดปุ๊บ
มาปั๊บ อย่างกะก้นติดเจ็ตแน่ะ T_T
“ ขะ.....ขะ........ขา..........มีอะไรหรอค่ะพี่พิ้งค์กี้”
“อ๋อ.......??? คือพี่คิดถึงน้องซันมากเลยนะไม่ได้เจอน้องซันตั้งแต่ปิดเทอม
ถ้าพี่มีเบอร์น้องซันก็น่าจะดีนะ เอ่อ..........งั้นถ้าพี่จะขอเบอร์โทรศัพท์น้องซันเดย์ จะว่าไงฮะ : ) ” @_@ จะว่าไงล่ะก็ไม่อยากให้น่ะสิถามได้(แค่คิดในใจนะค่ะ)
“ ฮือๆๆๆ......... @_@ ขอโทษจริงๆนะค่ะพี่พิ้งค์กี้ คือ โทรศัพท์ซันเหลือแต่
ซิมการ์ดอ่ะค่ะ โทรศัพท์ซันเพิ่งจะเสียไปเมื่อไม่กี่วันนี่เองค่ะ ยังไม่ได้ซื้อใหม่เลยคะ
ขอโทษจริงๆนะค่ะพี่” 555+รอดตายแล้วเรา ในที่สุดเวลาคับขันเช่นนี้ หุหุ ฉันก็คิดคำพูดที่น่าพอใจได้ซะที !!!! “ งั้น ซันไปก่อนนะค่ะนัดเพื่อนๆเอาไว้ เดี๋ยวเพื่อนๆจะรอนาน ลาก่อนนะค่ะ” 555+รอดตัวมาเป็นรอบที่สอง ในที่สุดก็ชิ่งหนีออกมาได้ กลับบ้านไปนอนดีกว่านะเรา เดี๋ยวพรุ่งนี้
ก็จะได้เจอ........อิอิ
ตุ้งแช่ ตุ้งแช่ ตุ้มม้ง ตุ้มม้ง ช้าลันลา !!!!~
คิดว่าเสียงอะไร ที่แท้ก็เสียงโทรศัพท์ฉันนี่เอง ดีนะที่ไม่ดังตอนที่พี่พิ้งค์กี้อยู่ ไม่งั้นนะ......
ไม่อยากจะคิดเล้ยยยยยย............อะไรจะเกิดขึ้นล่ะเนี่ย เอาเป็นว่ารับโทรศัพท์ก่องดีก่า
“ฮัลหลิวววววว คราย.........หรอ ^ ^ ไม่ต้องบอกและ รู้และ ที่แท้ก็คนนี่เอง
ช่ายยยยยยมั๊ยเอ่ย หรือว่าไม่ใช่คนนะ +-+”
“ยังมาทำเป็นเล่นอีกนะแก เราก็อุตส่าห์เป็นห่วงคิดว่าเป็นอะไรรึป่าว ตั้งแต่จานสุนทรเรียกไปหาก็ไม่เห็นกลับมาเลย ไอ้เราก็คิดว่าจะโดนขัดส้วมโรงเรียนไปซะอีก!!!! 5555+” นั่นๆ ดูคิดเข้า
ยัยแตงโมเอ้ยยยยย ช่างไม่รู้เลยนะเนี่ย :b จ้างให้ก็ไม่บอก หลอกให้งง อิอิ
“บ้าเรอะ ใครจะโดนขัดส้วมย่ะ รู้สึกว่าแถวนี้ไม่มีนะ โฮะๆๆ” เฮ้ย!!!!งงเลย เดินคุยโทรศัพท์มาแป๊บเดียว ถึงบ้านซะแล้ว แต่บ้านเราใกล้โรงเรียนนี้นาอยู่ห่างจากโรงเรียนแค่กิโลกว่าๆเอง นี่เราไม่ได้มาโรงเรียนนานจนถึงกับลืมระยะทางเลยหรอเนี่ย
“ไอ้ซัน ไอ้ซัน ทำไมแกเงียบว่ะ ไอ้ซัน”
“อะไรเรียกอยู่ได้ ฟังอยู่จ้าาาาา.......คุณเพื่อน มีไรก็ว่ามาด่วนๆๆหิวข้าวจะแย่แล้ว”
“อาจารย์เรียกแกไปทำไรหรอ แล้วเห็นยืนคุยอะไรกับพี่พิ้งค์กี้นานสองนานหรอมีไรกันอ่ะ
เล่าให้ฟังหน่อยดิ เพื่อนกันนะว่อยยยย........” ว่าแล้วไง ยัยแตงโมเพื่อนเลิฟต้องถามเรื่องนี้
เห็นมายืนซุ่มดูอยู่ตั้งนานสองนาน
“เค้าห้ามเล่านะ นี่มันช่วงกฐินจะเล่าได้ไงล่ะมันบาปไม่ใช่หรอ ^ ^ ล้อเล่นน่า เอาเรื่อง
พี่พิ้งค์กี้สุดปลื้มของแกก่อนละกันนะ คือเค้ามาขอเบอร์ฉัน
“แล้วแกว่าไง ไห้เบอร์เค้าไปรึป่าว -*-??? ” *O* ถ้าให้เดานะยัยแตงโมกำลังทำหน้าอิจฉาฉันอยู่แน่เลย เพราะยัยแตงโมแอบปลื้มยัยพิ้งค์กงพิ้งค์กี้นี่อยู่ แต่ฉันไม่สนหรอกนะ ก็บอกแล้วไงว่า
รักผู้ชาย 100 % มากกว่า ^ ^
“อย่าเพิ่งแทรกดิ ก็กำลังจะบอกอยู่นี่ไง คำตอบก็คือ...........................................ไม่ให้จ้าาาา ดีใจล่ะสิรู้หรอกน่าาาาาา..........”
“จริงอ่ะ แกไม่ให้หรอซัน เย้ๆๆๆ แล้วอาจารย์เรียกแกไปทำไมว่ะ”
“พรุ่งนี้เราจะมีเพื่อนใหม่มาเรียนด้วยอีกคน แต่ฉันก็มีรู้นะว่าเป็นใครยังไม่ได้เคยเห็นหน้าเลย
งั้นแค่นี้ก่อนนะ จะไปอาบน้ำและ ไม่รู้พ่อกับพี่ชายสุดที่รักฉันหายไปไหนด้วย บายนะ ...........
พรุ่งนี้เจอกัน”
“อืม......บาย” หายไปไหนกันหมดทั้งบ้านนะ ปล่อยให้ลูกสาวสุดน่ารักอยู่คนเดียวได้ไงกันนี้
เอ๊ะ!!!!นั่นใครกันน่ะ ข้างบ้านเรามีคนย้ายเข้ามาอยู่ใหม่แล้วหรอเนี่ย ก็ดีเหมือนกัน อ้าวววววว
แล้วพ่อกับพี่ฉันทำไมไปอยู่บ้านนั้นได้ไงกันเนี่ย ร้อยวันพันปีไม่เป็นจะเข้าไป ต้องไปดูซะหน่อยแล้ว
“พ่อ..........พี่ซัมเมอร์มาทำอะไรที่นี่กันหรอค่ะ ??? ”
“นี่ลูกสาวผมเองครับ ” อะไรงงเลยตู ???
“นี่ไงยัยซันเพื่อนบ้านคนใหม่ของเรา ^ ^ พ่อกับไอ้ซัมก็มาทำความรู้จักกันไว้ไง
นี่คุณยายลิลลี่ นี่คุณตาโรเบิร์ต แล้วนี้เค้ามีหลานชายอีคนนึงด้วยนะรุ่นราวคราวเดียวกับแกเลยซัน
เห็นคุณยายเค้าบอกว่าหลานชายเค้ากำลังไปหาที่เรียนอยู่ อะไรประมาณนั้นแหละ สวัสดีคุณยาย
คุณตาซะสิ : )”
“สวัสดีค่ะ หนูชื่อซันค่ะ นี่คุณตา คุณยายยังดูไม่แก่เลยนะค่ะ ตอนแรกหนูคิดว่าจะเป็นเพื่อนกับคุณพ่อหนูซะอีกนะค่ะเนี่ย!!!! ” ก็มันจริงนี่นาพ่อเรายังหน้าเหมือนจะแก่กว่าคุณตาคุณยาย
ซะอีก ^ ^
“ อืม........นั่นสินะ ^ ^ ตอนนี่ยายกับตาก็อายุจะปาเข้าไปที่เลขเจ็ดแล้วนะ แต่ก็ยังมีคน
ทักแบบนี้บ่อยตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ แต่ที่บ้านของยายกับตาพวกแม่.....อุ๊บส์!!!!! :X”
“แม่อะไรหรอค่ะ คุณยาย : )???”
“ อ.....อ......อ๋อ อย่าไปถือสายายแกเลย แกชอบพูดถึงแม่แกที่เพิ่งเสียไปเองหนะ ^ ^”
“ ค่ะ” น่าสงกะสัยจริงๆเลย ทำไมเรารู้สึกแปลกๆจังเลยนะ
“ งั้น......ผมขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ ไว้ว่างๆผมจะมาใหม่ ไปยัยซัน ตาซัม
กลับบ้านกันเถอะ ลาคุณยาย คุณตาซะสิ”
“สวัสดีครับ/ค่ะ”
“ กลับมาแล้วเรอะตาเรน ได้ที่เรียนรึยังล่ะ ^ ^” +O+ คนอะไรหล่อเป็นบ้าเลย OoO
“ได้แล้วครับ วันนี้เรนเหนื่อยมากขอขึ้นไปนอนก่อนแล้วกันนะครับ” อ้าวววว........เดินขึ้นไปเฉยเลย เค้าไม่คิดจะทักกันมั่งเลยหรอเนี่ย ผู้ชายอะไรขี้เก็กชะมัด เมื่อกี้ที่บอกว่าหล่อ ขอถอนคำพูดแล้วกัน คนอาาาาาร๊าาาาาย.......... -*- “ขอบคุณนะที่ชม” เฮ้ยยยย!!!!!………นายนี่มาอ่านความคิดเราได้ไงเนี่ย นายนี่เป็นใครกันนะ
“ใครชมนายย่ะ ฉันไปชมนายตั้งแต่เมื่อไหร่มิทราบ” -////-
“อ่อ.......หรอ ไม่รู้สิ เหมือนได้ยินแว่วๆนะ อิอิ ^ ^ ไปดีกว่า”
“กรี๊ดดดด!!!!กลับมาก่อนนะ อีตาบ้า มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน”
“ไปๆกลับได้แล้วยัยซัน” พ่อก็เลยลากฉันออกมาจากบ้านหลังนั่น จนมาถึงบ้าน
วันนี้อุตส่าห์จะอารมณ์ดีทั้งวันนะเนี่ย ดันมาเจอ..........พอๆไม่อยากจะคิดแล้ว
“ไปอาบน้ำก่อนนะค่ะพ่อ”
“ อืม.........เสร็จแล้วลงมากินข้าวนะลูก”
“วันนี้หนูคงไม่กินข้าวแล้วค่ะ คงจะนอนเลย” เหอๆๆจริงๆด้วยนะเรา อาบน้ำเสร็จแล้วก็
มานอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย จนหลับไป
......................................................................................
เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันรีบแต่งตัวไปโรงเรียน วันนี้ตื่นเต้นจังเลย
ใครน้าจะมาเป็นเพื่อนใหม่ของเรา อยากเป็นจังเลย ^ ^ วันนี้มีความสุข ต่าลาล้าาาาาาาา.......เย้เย
บ้าไปแล้วนะเรา ^ ^ แต่งตัวเสร็จซะที!!!! ไปโรงเรียนดีกว่า ^o^
ณ โรงเรียน อิอิ ^ ^ ;;; ว่าแล้วไงล่ะ พวกเพื่อนๆตัวดีของฉันต้องเข้ามาถามเริ่องเมื่อวานแหงๆ ผิดซะที่ไหนกันล่ะ !!!!! -_-;;;
โปรดติดตามตอนต่อไปได้เร็วๆนี้นะค่ะ
ไม่พูดอะไรมาก เพราะนี่คือการเรียนในชั้นม.4 เทอมที่ 2 แล้ว เอาเป็นว่าครูอยากให้นักเรียนทุกคนตั้งใจเรียนกันมากๆนะค่ะ” เหอๆๆ นี่แหละเสียงอาจารย์สุนทร อาจารย์ประจำชั้นสุดสวย+โหด
ของห้องฉันเอง หละ เฮ้อ..........!!!! เปิดเทอมที่ 2 แล้วหรอเนี่ย วันพรุ่งนี้ก็ต้องเริ่มเรียนซะแล้ว ส่วนวันนี้สบายหน่อย แค่มารับตารางสอน แล้วก็จัดห้องเรียน เดินตัวปลิวกลับบ้าน : )
“ไอ้ซันเดย์ อาจารย์สุนทรเรียกแกพบว่ะ เร็วๆด้วยนะ แกฝากบอกมา ” ฮือๆๆๆๆ T_T
วันนี้ฉันจะโดนอะไรอีกล่ะเนี่ย เปิดเทอมวันแรกก็เจอข่าวดี(ไปหมด)ซะแล้ว
“ ยัยนรารัตน์ เธอรู้ตัวมั๊ย!!! เธอทำความผิดอะไรไว้ ” อะไรล่ะเนี่ย นึกๆๆ เร็วสิ >_< ?? ทำไมนึกไม่ออกซะทีนะ
“เอ่ออออ...............ไม่ทราบค่ะอาจารย์ หนูทำอะไรไว้หรอค่ะ +-+” ก็คนมันนึกไม่ออกนี่นา จะให้ตอบยังไงล่ะ ??? แต่ก็ต้องทำสายตาอ้อนวอนสุดฤทธิ์ เผื่ออาจารย์จะใจอ่อนหน่อยนึง
“ยังมาทำเป็นไม่รู้ตัวอีก อยู่กับตัวเองแท้ๆ จะให้ครูพูดจริงๆรึยัยนรารัตน์ ไม่ตอบแสดงว่าจะให้ครูพูด ^_^ 555+ ข่าวดีหนะ ดูทำหน้าทำตาอย่างกับจะร้องไห้แน่ะเธอ คือพรุ่งนี้ครูจะให้เธอ
take care เพื่อนใหม่ที่จะมาเรียนกับเรา เข้าใจมั๊ย ” คิดว่าเรื่องอะไรซะอีกนะเนี่ย ^ ^
ตกอกตกใจหมดเลย ฮู้วววว!!!! แล้วเค้าจะเป็นใครล่ะเนี่ย ยังไงก็ขอให้เป็นผู้ชาย...........
(หล่อๆ) ละกัน อิอิอิ : b ^ ^
“ไปได้แล้ว มัวแต่นั่งอมยิ้มอยู่นั่นแหละ คิดไปถึงไหแล้วล่ะน่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็คงรู้
ครูก็อยากเห็นหน้าเหมือนกัน เห็นเค้าว่าเป็น ผู้ชายด้วย อ้อ......ลืมบอกไป ที่ครูเลือกเธอ เพราะเธอคงไม่ชอบผู้ชายหรอกใช่มั๊ย!!! _ *_ เห็นมีแต่ข่าวว่าเธอเป็นดงเป็นดี้กับคนนู้นคนนี้ ออกจะบ่อย พวกผู้ชายคงไม่อยู่ในสายตาเธอหรอก ไปๆกลับบ้านได้แล้ว ครูมีงานต้องทำอีกเยอะ!!! ”
“ ค่ะ........สวัสดีค่ะ อาจารย์ ” @_@ โอ๊ยยยยย..........อยากจะร้องไห้ใครว่าล่ะ
ฉันไม่ได้เป็นดี้นะ แค่........ฉันชอบผู้หญิง แต่รักผู้ชายเท่านั้นเองนะ เพราะยังไงฉันก็จะต้อง
แต่งงานกับผู้ชายอยู่ดี เฮ้อ……!!!!คิดแล้วน่าเจ็บใจ ฉันไม่สวยตรงไหนเนี่ยทำไมถึงไม่มีผู้ชายมาจีบฉันซักที ตรงกันข้ามกลับมีแต่พวกทอมๆๆแล้วก็ทอมที่เข้ามาจีบเยอะแยะไปหมด โลกนี้มีแต่ทอม
รึไงกันนะ อะไรกันชีวิตนี้.............อยากจะบ้าตายจริงๆเล้ยยยยยยยย!!!!!~
“น้องซันฮะ..........น้องซัน เดี๋ยวก่อนสิฮะ รอพี่พิ้งค์กี้ก่อน อย่าเพิ่งรีบไปสิฮะ” นั่นไงคิดปุ๊บ
มาปั๊บ อย่างกะก้นติดเจ็ตแน่ะ T_T
“ ขะ.....ขะ........ขา..........มีอะไรหรอค่ะพี่พิ้งค์กี้”
“อ๋อ.......??? คือพี่คิดถึงน้องซันมากเลยนะไม่ได้เจอน้องซันตั้งแต่ปิดเทอม
ถ้าพี่มีเบอร์น้องซันก็น่าจะดีนะ เอ่อ..........งั้นถ้าพี่จะขอเบอร์โทรศัพท์น้องซันเดย์ จะว่าไงฮะ : ) ” @_@ จะว่าไงล่ะก็ไม่อยากให้น่ะสิถามได้(แค่คิดในใจนะค่ะ)
“ ฮือๆๆๆ......... @_@ ขอโทษจริงๆนะค่ะพี่พิ้งค์กี้ คือ โทรศัพท์ซันเหลือแต่
ซิมการ์ดอ่ะค่ะ โทรศัพท์ซันเพิ่งจะเสียไปเมื่อไม่กี่วันนี่เองค่ะ ยังไม่ได้ซื้อใหม่เลยคะ
ขอโทษจริงๆนะค่ะพี่” 555+รอดตายแล้วเรา ในที่สุดเวลาคับขันเช่นนี้ หุหุ ฉันก็คิดคำพูดที่น่าพอใจได้ซะที !!!! “ งั้น ซันไปก่อนนะค่ะนัดเพื่อนๆเอาไว้ เดี๋ยวเพื่อนๆจะรอนาน ลาก่อนนะค่ะ” 555+รอดตัวมาเป็นรอบที่สอง ในที่สุดก็ชิ่งหนีออกมาได้ กลับบ้านไปนอนดีกว่านะเรา เดี๋ยวพรุ่งนี้
ก็จะได้เจอ........อิอิ
ตุ้งแช่ ตุ้งแช่ ตุ้มม้ง ตุ้มม้ง ช้าลันลา !!!!~
คิดว่าเสียงอะไร ที่แท้ก็เสียงโทรศัพท์ฉันนี่เอง ดีนะที่ไม่ดังตอนที่พี่พิ้งค์กี้อยู่ ไม่งั้นนะ......
ไม่อยากจะคิดเล้ยยยยยย............อะไรจะเกิดขึ้นล่ะเนี่ย เอาเป็นว่ารับโทรศัพท์ก่องดีก่า
“ฮัลหลิวววววว คราย.........หรอ ^ ^ ไม่ต้องบอกและ รู้และ ที่แท้ก็คนนี่เอง
ช่ายยยยยยมั๊ยเอ่ย หรือว่าไม่ใช่คนนะ +-+”
“ยังมาทำเป็นเล่นอีกนะแก เราก็อุตส่าห์เป็นห่วงคิดว่าเป็นอะไรรึป่าว ตั้งแต่จานสุนทรเรียกไปหาก็ไม่เห็นกลับมาเลย ไอ้เราก็คิดว่าจะโดนขัดส้วมโรงเรียนไปซะอีก!!!! 5555+” นั่นๆ ดูคิดเข้า
ยัยแตงโมเอ้ยยยยย ช่างไม่รู้เลยนะเนี่ย :b จ้างให้ก็ไม่บอก หลอกให้งง อิอิ
“บ้าเรอะ ใครจะโดนขัดส้วมย่ะ รู้สึกว่าแถวนี้ไม่มีนะ โฮะๆๆ” เฮ้ย!!!!งงเลย เดินคุยโทรศัพท์มาแป๊บเดียว ถึงบ้านซะแล้ว แต่บ้านเราใกล้โรงเรียนนี้นาอยู่ห่างจากโรงเรียนแค่กิโลกว่าๆเอง นี่เราไม่ได้มาโรงเรียนนานจนถึงกับลืมระยะทางเลยหรอเนี่ย
“ไอ้ซัน ไอ้ซัน ทำไมแกเงียบว่ะ ไอ้ซัน”
“อะไรเรียกอยู่ได้ ฟังอยู่จ้าาาาา.......คุณเพื่อน มีไรก็ว่ามาด่วนๆๆหิวข้าวจะแย่แล้ว”
“อาจารย์เรียกแกไปทำไรหรอ แล้วเห็นยืนคุยอะไรกับพี่พิ้งค์กี้นานสองนานหรอมีไรกันอ่ะ
เล่าให้ฟังหน่อยดิ เพื่อนกันนะว่อยยยย........” ว่าแล้วไง ยัยแตงโมเพื่อนเลิฟต้องถามเรื่องนี้
เห็นมายืนซุ่มดูอยู่ตั้งนานสองนาน
“เค้าห้ามเล่านะ นี่มันช่วงกฐินจะเล่าได้ไงล่ะมันบาปไม่ใช่หรอ ^ ^ ล้อเล่นน่า เอาเรื่อง
พี่พิ้งค์กี้สุดปลื้มของแกก่อนละกันนะ คือเค้ามาขอเบอร์ฉัน
“แล้วแกว่าไง ไห้เบอร์เค้าไปรึป่าว -*-??? ” *O* ถ้าให้เดานะยัยแตงโมกำลังทำหน้าอิจฉาฉันอยู่แน่เลย เพราะยัยแตงโมแอบปลื้มยัยพิ้งค์กงพิ้งค์กี้นี่อยู่ แต่ฉันไม่สนหรอกนะ ก็บอกแล้วไงว่า
รักผู้ชาย 100 % มากกว่า ^ ^
“อย่าเพิ่งแทรกดิ ก็กำลังจะบอกอยู่นี่ไง คำตอบก็คือ...........................................ไม่ให้จ้าาาา ดีใจล่ะสิรู้หรอกน่าาาาาา..........”
“จริงอ่ะ แกไม่ให้หรอซัน เย้ๆๆๆ แล้วอาจารย์เรียกแกไปทำไมว่ะ”
“พรุ่งนี้เราจะมีเพื่อนใหม่มาเรียนด้วยอีกคน แต่ฉันก็มีรู้นะว่าเป็นใครยังไม่ได้เคยเห็นหน้าเลย
งั้นแค่นี้ก่อนนะ จะไปอาบน้ำและ ไม่รู้พ่อกับพี่ชายสุดที่รักฉันหายไปไหนด้วย บายนะ ...........
พรุ่งนี้เจอกัน”
“อืม......บาย” หายไปไหนกันหมดทั้งบ้านนะ ปล่อยให้ลูกสาวสุดน่ารักอยู่คนเดียวได้ไงกันนี้
เอ๊ะ!!!!นั่นใครกันน่ะ ข้างบ้านเรามีคนย้ายเข้ามาอยู่ใหม่แล้วหรอเนี่ย ก็ดีเหมือนกัน อ้าวววววว
แล้วพ่อกับพี่ฉันทำไมไปอยู่บ้านนั้นได้ไงกันเนี่ย ร้อยวันพันปีไม่เป็นจะเข้าไป ต้องไปดูซะหน่อยแล้ว
“พ่อ..........พี่ซัมเมอร์มาทำอะไรที่นี่กันหรอค่ะ ??? ”
“นี่ลูกสาวผมเองครับ ” อะไรงงเลยตู ???
“นี่ไงยัยซันเพื่อนบ้านคนใหม่ของเรา ^ ^ พ่อกับไอ้ซัมก็มาทำความรู้จักกันไว้ไง
นี่คุณยายลิลลี่ นี่คุณตาโรเบิร์ต แล้วนี้เค้ามีหลานชายอีคนนึงด้วยนะรุ่นราวคราวเดียวกับแกเลยซัน
เห็นคุณยายเค้าบอกว่าหลานชายเค้ากำลังไปหาที่เรียนอยู่ อะไรประมาณนั้นแหละ สวัสดีคุณยาย
คุณตาซะสิ : )”
“สวัสดีค่ะ หนูชื่อซันค่ะ นี่คุณตา คุณยายยังดูไม่แก่เลยนะค่ะ ตอนแรกหนูคิดว่าจะเป็นเพื่อนกับคุณพ่อหนูซะอีกนะค่ะเนี่ย!!!! ” ก็มันจริงนี่นาพ่อเรายังหน้าเหมือนจะแก่กว่าคุณตาคุณยาย
ซะอีก ^ ^
“ อืม........นั่นสินะ ^ ^ ตอนนี่ยายกับตาก็อายุจะปาเข้าไปที่เลขเจ็ดแล้วนะ แต่ก็ยังมีคน
ทักแบบนี้บ่อยตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ แต่ที่บ้านของยายกับตาพวกแม่.....อุ๊บส์!!!!! :X”
“แม่อะไรหรอค่ะ คุณยาย : )???”
“ อ.....อ......อ๋อ อย่าไปถือสายายแกเลย แกชอบพูดถึงแม่แกที่เพิ่งเสียไปเองหนะ ^ ^”
“ ค่ะ” น่าสงกะสัยจริงๆเลย ทำไมเรารู้สึกแปลกๆจังเลยนะ
“ งั้น......ผมขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ ไว้ว่างๆผมจะมาใหม่ ไปยัยซัน ตาซัม
กลับบ้านกันเถอะ ลาคุณยาย คุณตาซะสิ”
“สวัสดีครับ/ค่ะ”
“ กลับมาแล้วเรอะตาเรน ได้ที่เรียนรึยังล่ะ ^ ^” +O+ คนอะไรหล่อเป็นบ้าเลย OoO
“ได้แล้วครับ วันนี้เรนเหนื่อยมากขอขึ้นไปนอนก่อนแล้วกันนะครับ” อ้าวววว........เดินขึ้นไปเฉยเลย เค้าไม่คิดจะทักกันมั่งเลยหรอเนี่ย ผู้ชายอะไรขี้เก็กชะมัด เมื่อกี้ที่บอกว่าหล่อ ขอถอนคำพูดแล้วกัน คนอาาาาาร๊าาาาาย.......... -*- “ขอบคุณนะที่ชม” เฮ้ยยยย!!!!!………นายนี่มาอ่านความคิดเราได้ไงเนี่ย นายนี่เป็นใครกันนะ
“ใครชมนายย่ะ ฉันไปชมนายตั้งแต่เมื่อไหร่มิทราบ” -////-
“อ่อ.......หรอ ไม่รู้สิ เหมือนได้ยินแว่วๆนะ อิอิ ^ ^ ไปดีกว่า”
“กรี๊ดดดด!!!!กลับมาก่อนนะ อีตาบ้า มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน”
“ไปๆกลับได้แล้วยัยซัน” พ่อก็เลยลากฉันออกมาจากบ้านหลังนั่น จนมาถึงบ้าน
วันนี้อุตส่าห์จะอารมณ์ดีทั้งวันนะเนี่ย ดันมาเจอ..........พอๆไม่อยากจะคิดแล้ว
“ไปอาบน้ำก่อนนะค่ะพ่อ”
“ อืม.........เสร็จแล้วลงมากินข้าวนะลูก”
“วันนี้หนูคงไม่กินข้าวแล้วค่ะ คงจะนอนเลย” เหอๆๆจริงๆด้วยนะเรา อาบน้ำเสร็จแล้วก็
มานอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย จนหลับไป
......................................................................................
เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันรีบแต่งตัวไปโรงเรียน วันนี้ตื่นเต้นจังเลย
ใครน้าจะมาเป็นเพื่อนใหม่ของเรา อยากเป็นจังเลย ^ ^ วันนี้มีความสุข ต่าลาล้าาาาาาาา.......เย้เย
บ้าไปแล้วนะเรา ^ ^ แต่งตัวเสร็จซะที!!!! ไปโรงเรียนดีกว่า ^o^
ณ โรงเรียน อิอิ ^ ^ ;;; ว่าแล้วไงล่ะ พวกเพื่อนๆตัวดีของฉันต้องเข้ามาถามเริ่องเมื่อวานแหงๆ ผิดซะที่ไหนกันล่ะ !!!!! -_-;;;
โปรดติดตามตอนต่อไปได้เร็วๆนี้นะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น