คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 การเริ่มเกมส์อันแสนพิลึก
หลังจากสอบเสร็จวายุก็ไปซื้อแผ่นเกม Devil war online พร้อมกับเดินกลับบ้านพร้อมรอยยิ้มที่แฝงเลศนัยเอาไว้
บ้านของวายุเป็นร้านขายของธรรมดาๆแห่งหนึ่ง เมื่อถึงบ้านเขาก็กล่าวทักทายพ่อแม่และขอให้แม่ทำข้าวเย็นเร็วกว่าปกติเพื่อจะเล่นเกม ซึ่งแม่เขาก็ไม่ว่าอะไร
หลังจากกินเสร็จ เขาก็เข้าห้องนอนตัวเองพร้อมเริ่มแผนการทันที
“ขั้นแรกก็ต้องศึกษาข้อมูลก่อน” เขาพูดกับตัวเอง
เกมนี้เป็นเกมที่อาจเรียกได้ว่าสร้างไว้เพื่อคนชอบ Guild war โดยเฉพาะเพราะสามารถจะทำการ Guild war ได้ทุกวันในช่วงเวลา 23.00-3.00
เกมนี้มีเมืองเริ่มต้นทั้งหมด 4 เมืองซึ่งผู้เล่นใหม่ทุกคนจะสุ่มไปที่เมืองต่างๆใน 4 เมืองนี้ ในทวีปหลัก มีเมืองสำคัญทั้งหมด 12 เมือง แต่ละเมืองมีดันเจี้ยนเป็นของตัวเอง
เมืองเริ่มต้นสามารถไปเมืองในทวีปหลักได้ 3 เมืองซึ่งสามารถเลือกได้จาก 3 เมืองที่เป็นเมืองท่าใกล้ๆกับเมืองเริ่มต้น ซึ่งเมืองท่ามีทั้งหมด 4 เมืองตามทิศทั้ง 4 คือ เหนือ ใต้ ออก ตก เช่นกันกับเมืองเริ่มต้นที่เป็นเกาะอยู่ทางทิศ เหนือ ใต้ ออก ตก
ส่วนข้อมูลสำคัญอื่นๆเขาก็ทราบมาตั้งแต่ฟังเพื่อนๆคุยกันแล้วคือ เกมนี้เวลาในเกมเท่ากับเวลาในชีวิตจริงเพื่อให้สมองสามารถทำงานได้อย่างเต็มที่ ส่วนNPCเกมนี้ใช้คนจริงพอๆกับที่ใช้AI และเกมนี้ยังสามารถครอบครองเมืองของระบบได้ทุกเมืองโดย guild ที่ครอบครองเมืองของระบบสามารถเข้าไปในดันเจี้ยนของแต่ละเมืองได้ และได้เงินภาษีจากร้านค้าของระบบ นอกจากนี้ยังสามารถเก็บเงินค่าผ่านเข้าเมืองได้อีกด้วยโดยจะเก็บได้มากหรือน้อยจะขึ้นอยู่กับความสำคัญของเมือง เกมนี้ตอนเริ่มเกมค่าเสตตัสของทุกคนจะเท่ากันแต่จะเพิ่มขึ้นเหมือนๆกันทุกคนเมื่อเลเวลเพิ่มขึ้น เกมนี้ไม่มีอาชีพแต่จะมีฉายาของแต่ละคนว่าเป็นอาชีพอะไร เช่นคนที่ใช้ดาบในการต่อสู้ก็เรียกว่านักดาบ เกมนี้ไม่มีการหิวข้าวหรือหิวน้ำนอกเหนือจากนี้ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจอีกแล้ว วายุจึงจัดการเข้าเล่นเกมทันที
หลังจากที่เขาใส่เครื่องเข้าเล่นเกมแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงเพื่อเข้าเกม
เมื่อเขาเข้าเล่นเกมห้องทั้งห้องก็มืดแล้วก็มีเสียงดังออกมา
“ดิฉันเป็น NPC ผู้แนะนำเกมสำหรับผู้เล่นใหม่คะ ไม่ทราบว่าคุณจะเริ่มสร้างตัวละครเลยหรือสอบถามก่อนคะ”
“ขอสอบถามครับ สิ่งแรกเกมนี้มีตลาดกลางหรือเปล่า” ชายหนุ่มกล่าว
“เออ ไม่มีค่ะ แต่ว่าผู้เล่นที่เป็นอาชีพพ่อค้าส่วนใหญ่จะตั้งแผงลอยกันที่บริเวณลานในเมืองค่ะ”
“แล้วเงื่อนไขการเข้าออกกิลด์มีอะไรบ้างครับ” ชายหนุ่มรีบถามต่อ
“เรื่องนี้อยู่นอกเหนือขอบเขตค่ะ” NPC สาวตอบ
“แล้วเรื่องพื้นที่ในเกมทางระบบจะฟื้นฟูยังไง และเมื่อไหร่ เช่นสมมติว่าผมไปโค่นต้นไม้อะไรทำนองนี้อ่ะครับ” ชายหนุ่มยังถามต่อซึ่งเรื่องนี้นับว่าเป็นกุญแจสำคัญเลยทีเดียว
“ถ้าหากผู้เล่นไม่เคลื่อนที่ผ่านบริเวณนั้นหรืออาศัยอยู่บริเวณนั้นครบ 10 นาทีโดยคิดเป็นรัศมีโดยรอบบริเวณนั้น 1 เมตรทางระบบจะจัดการทำให้เหมือนเดิมค่ะ” NPC ตอบ
“ขอบคุณครับถ้างั้นขอสร้างตัวละครเลยครับ” ชายหนุ่มเลิกถาม
“กรุณาเลือกอายุของตัวละครด้วยค่ะมีตั้งแต่ 8 ถึง...”
“8 ปีครับ” ชายหนุ่มตัดบท
“เอ่อ จะใช้ชื่อในเกมว่าอะไรคะ” NPC สาวเริ่มรนเล็กน้อยเพราะตามท่าทีอีกฝ่ายไม่ทัน
“วิน ครับ” ชายหนุ่มตอบต่อ
“ท่านจะได้ของสำหรับผู้เล่นเกมส์ใหม่ทันทีที่เริ่มเกมส์ค่ะ ขอให้สนุกกับเกมส์นะค่ะ” NPC กล่าวต่อ พร้อมกับแสงสว่างที่ส่องเข้าตาวายุ
ตอนนี้เขาอยู่ที่กลางเมืองเมืองหนึ่งซึ่งคนไม่พลุกพล่านมากนัก เขาเริ่มมองที่ตัวเอง
ตัวเขาตอนนี้อยู่ในร่างเด็ก 8 ขวบจริงๆ ซึ่งเขาพอใจมาก เขาเริ่มเปิดมองช่องไอเทมและดูเครื่องแต่งกายของตน พร้อมกับแผนการที่เริ่มต้นขึ้น
“พี่ชายครับพี่ชายพอรู้มั้ยครับว่าถ้าจะขายอาวุธต้องขายที่ไหน” เขาถามชายคนหนึ่งที่เดินผ่านหน้าเขาพอดี
“เจ้าหนูคงเล่นเกมใหม่สินะ ถ้าจะขายอาวุธต้องไปขายที่ร้านขายอาวุธ เดินตรงไปแล้วเลี้ยวขวาก็เจอเลย” ชายคนนั้นตอบ
“พี่รู้จักกิลด์ Pheonix มั้ยครับ” เขาถามต่อ
“อ๋อรู้จักสิ กิลด์นี้ตีเมืองได้ที่เมืองเริ่มต้นที่เกาะเหนือ ตอนนี้เราอยู่เกาะใต้” ชายคนนั้นตอบต่อ
“ขอบคุณมากครับพี่ชาย” เขาว่าพลางเดินตามทางที่ชายคนนั้นบอก
ภายในร้านมีอาวุธวางตั้งอยู่มากมายพร้อมกับมีราคาแปะไว้อยู่คนดูแลร้านเป็นชายชราคนหนึ่งที่ดูท่าทางจะอายุเกิน 60 ไปแล้ว
“ขอซื้อมีดสั้นเล่มนี้หน่อยครับ” เด็กชายกล่าว
“หือ มีดเล่มนั้น 200 โกล เท่ากับเงินทั้งหมดของผู้เริ่มต้นเลยนะ แล้วพลังโจมตีก็ต่ำกว่าดาบที่ทางระบบมอบให้อีกนะ” เขาถามอย่างสงสัย
“ครับ” เด็กชายยังตอบอย่างมุ่งมั่น พร้อมกับไม่แสดงความเห็นอื่นใด
หลังจากเขาซื้อมีดเสร็จเขาก็เดินออกจากเมืองไป พร้อมดูข้อมูลมีดสั้นในมือและข้อมูลของตัวเอง
มีดสั้นระดับ 1
พลังโจมตี 20 จุด
คำอธิบายเพิ่มเติม เหมาะสำหรับขว้างปา
ผู้เล่น วิน
Hp 120/120
Mp 20/20
เขาหาต้นไม้ขนาดกลางต้นหนึ่งซึ่งเส้นผ่านศูนย์กลางลำต้นประมาณ 60 ซม. เป็นไม้เนื้ออ่อนชนิดหนึ่ง
“ขอทดลองอะไรหน่อยนะ” เขาพูดกับตัวเอง พร้อมเอาหัวโขกกับต้นไม้แล้วดูที่ Hp ของตัวเอง
Hp 112/120
เขายิ้มกับตัวเองเมื่อเห็นค่า Hp ที่ลดลง พร้อมกับใช้ดาบฟันต้นไม้ไปเรื่อยๆจนกระทั่งต้นไม้หักโค่นลง
“เกมนี้มีการเหนื่อยเหมือนของจริง การพุ่งชนวัตถุแรงๆมีผลต่อพลังชีวิต ถือว่าสมจริงดีแฮะ” เขาพูดกับตัวเองและเริ่มแผนการต่อไปทันที
เขาค่อยฟันต้นไม้ต้นเดิมที่โค่นลงมาบริเวณเหนือที่เขาฟันครั้งแรกนิดนึง สิ่งที่ได้ก็คือแผ่นไม้ที่คล้ายๆกับทรงกระบอกที่มีพื้นที่หน้าตัดเป็นวงกลม
เขาจัดการฟันกิ่งของมันออกมากิ่งหนึ่งและใช้มีดที่ซื้อมาแกะสลักไม้ที่ได้ ถึงแม้ว่าเขาจะทำได้ไม่ดีแต่ทุกคนก็สามารถมองออกว่าสิ่งที่ออกมาคือตัวหมากรุกสากล
แผ่นไม้เขาก็แกะเป็นกระดานโดยทำให้แต่ละช่องลึกไม่เท่ากัน แล้วเขาก็ตัดตอไม้ออกมาอีกตอครั้งนี้เขาตัดให้สูงประมาณ 20 ซม.แล้วก็ใช้มีดคว้านเนื้อไม้ออกทำให้ข้างในกลวง เมื่อเขาทำเสร็จเขาก็มองต้นไม้ที่ล้มไปปรากฏว่าตอนนี้มันเป็นเหมือนเดิมแล้ว
เขาจัดการเอาตัวหมากรุกใส่ลงไปในช่องนั้นพร้อมกับถือกระดานและที่ใส่ตัวหมากเดินออกไป
“หึหึ เหลืออีกสองสิ่งที่ต้องทดสอบ” เขาคิดในใจ พร้อมกับเดินไปหากลุ่มผู้เล่นมือใหม่ที่ฆ่าสัตว์อสูรเพื่อเพิ่มเลเวล
“พี่ชายครับถ้าหากตายจะใช้เวลานานเท่าไหร่กว่าจะคืนชีพอ่ะครับ แล้วของของเราจะหายไปมั้ยครับ”เขาถามผู้เล่นที่กำลังฆ่ากระต่ายป่าอยู่
“อ้อ น้องชายเรื่องนี้พี่ก็พึ่งรู้มาไม่นานเหมือนกัน ถ้าไม่ใช่การ guild war จะคืนชีพที่เมืองล่าสุดที่เราไปทันที ส่วนของของเราจะเหลือแต่ชุดมือใหม่เท่านั้นที่ไม่หายนอกนั้นจะหล่นอยู่ทีเดิมต้องรีบมาเก็บก่อนที่คนอื่นมาเก็บ” ชายคนนั้นตอบ ซึ่งเล่นเอาวายุอึ้งไปเลย
“ดีนะที่เราถามก่อนเพื่อความชัวร์ไม่งั้นซวยแน่ๆ” เขาคิดในใจพร้อมกับเดินเข้าเมืองไปบริเวณที่พ่อค้าทั้งหลายขายของกัน
นอกจากดาบและเงินแล้วอีกสิ่งหนึ่งที่มือใหม่ได้นั่นก็คือคู่มือสัตว์อสูร และเขาทำในสิ่งที่เหนือความคาดหมายอีกครั้ง
เขาไปนั่งในที่ที่คนเห็นได้ง่าย พร้อมกับเอาตัวหมากมาตั้งไว้บนกระดาน ส่วนที่ใส่ตัวหมากเขาก็พลิกเอาอีกด้านที่เป็นส่วนที่เรียบมาใช้มีดสั้นขูดเป็นประโยคสองประโยคที่เล่นเอาคนที่อ่านแทบจะขำกลิ้ง
ประโยคแรก ขายคู่มือสัตว์อสูร 500 โกล
ประโยคที่สอง แข่งหมากรุก คนชนะได้ 1000 โกล
ความคิดเห็น