ตอนที่ 3 : CHAPTER 1
CHAPTER 1
#บ้านหลังเล็กของแทยอน
“ อันยองง กลับมาแล้วค่าา~ ” คนตัวเล็กส่งเสียงทักทายคนเป็นแม่ทันทีที่กลับมาถึงบ้านแต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อเธอเหลือบไปเห็นรองเท้าหนังของผู้ชายคู่หนึ่งถอดอยู่ที่ข้างบันไดบ้าน.. เอ..รองเท้าใครนะ ไม่เคยมีใครมาเยี่ยมบ้านเราเลยนี่นา.. การกระทำเร็วกว่าความคิด แทยอนรีบเปิดประตูบ้านอย่างรวดเร็วและก็ช็อกทันทีที่เห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า..
แม่..
แม่ของเธอ...
กำลัง....
ร้องไห้!!!
“ แม่.. ” แทยอนเรียกคนเป็นแม่เสียงเบาหวิว เธอรู้สึกใจหายมาก เธอไม่เคยเห็นแม่ร้องไห้มานานมากแล้ว ผู้ชายคนนี้เป็นใครทำไมถึงได้ทำให้แม่ที่เข้มแข็งของเธอร้องไห้ !?
“ แท..มานี่ก่อนสิลูก แม่มีเรื่องจะคุยกับลูก ” แม่ของเธอยกมือปาดน้ำตาและเดินมาจูงมือเธอขึ้นไปคุยกันในห้องของแม่ แทยอนรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมากกับการกระทำของแม่เธอและผู้ชายคนนั้น ทำไมเขาต้องทำหน้าดีใจด้วย ทำแม่ฉันร้องไห้แล้วยังจะส่งยิ้มแบบนั้นมาให้ฉันอีก แล้วทำไมฉันถึงรู้สึกแปลกๆนะ..
“ แม่คะ ผู้ชายคนนั้นเป็นใครหรอคะ? แล้วทำไมแม่ต้องร้องไห้ด้วย.. ” คนตัวเล็กถามพลางกุมมือคนเป็นแม่เพื่อให้กำลังใจ
“ แทสัญญากับแม่ก่อนได้มั้ยว่าจะไม่โกรธ? ”
“ ไม่ค่ะ แทไม่สัญญาอะไรทั้งนั้น แทไม่ให้อภัยคนที่ทำแม่ร้องไห้หรอก ” แทยอนกำมือแน่น
“ แท ฟังแม่นะลูกแล้วก็ช่วยเข้าใจด้วยนะ คือว่า.. ”
1 ชม.ก่อนหน้านี้..
ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง!
“ มาแล้วค่ะๆ ” หญิงวัยกลางคนแต่มีใบหน้าอ่อนกว่าอายุตะโกนบอกคนที่กดกริ่งบ้านของเธอ
“ มาหาใครคะ? ” เธอเอ่ยถามคนที่ยืนอยู่รั้วหน้าบ้าน
“ นี่คุณจำผมไม่ได้หรอ..? ” ชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าหล่อเหลาถอดแว่นกันแดดราคาแพงออกเพื่อให้หญิงสาวเห็นหน้าของเขาชัดๆ
“ คุณ!!! ม..มาได้ยังไง?? ” หญิงสาวทำหน้าตกใจเมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าคือคนที่เธอไม่ได้เจอมาสิบแปดปีเต็ม คนที่เธอคุ้นเคย..คนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูกเธอ..
“ ไม่ดีใจหน่อยหรอ นี่เราไม่ได้เจอกันนานมากเลยนะ ” เขาทำน้ำเสียงเหมือนกับน้อยใจ
“ เอ่อ..มีอะไรไปคุยกันในบ้านดีกว่านะ ” เธอเปิดประตูรั้วให้และเดินนำเข้าไปในห้องรับแขกที่ไม่ค่อยได้รับแขกสักเท่าไหร่
“ คุณมาได้ยังไงแล้วมาทำไม? ” เธอเอ่ยเสียงเรียบ
“ ผมพึ่งได้ข่าวลูกจากคนที่อยู่มหาลัยเดียวกับเธอ ผมจะมาตามคุณและลูกกลับบ้านของเรา ”
“ ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะกลับไปที่นั่น ฉันทนอยู่ที่นั่นไม่ได้หรอก อีกอย่างฉันก็แค่สามัญชนและอยากมีชีวิตแบบธรรมดา ”
“ เราเคยตกลงกันเรื่องนั้นแล้วไม่ใช่หรอว่าผมจะดูแลคุณเองแล้วคุณหนีผมมาทำไม อยู่ที่นั่นคุณจะมีผมคอยดูแลนะ ”
“ ฉันมีลูกชายให้คุณไม่ได้..ฉันเลยต้องถอยเพื่อให้คุณมีคนใหม่ที่สามารถให้ลูกชายได้ ”
“ เธอนี่มันจริงๆเลย ทำไมถึงคิดแบบนั้นนะ ถึงเราไม่มีลูกชายแต่ลูกสาวเราก็แต่งงานได้ รู้บ้างมั้ยชีวิตที่ไม่มีเธอมันทรมานแค่ไหน. แล้วทำไมถึงหนีเก่งขนาดนี้ตามหาเท่าไหร่ก็ไม่มีวี่แวว ผมใจจะขาดซะให้ได้. ” พูดจบก็รีบสวมกอดคนรักที่ห่วงหามาตลอด
“ ฮึก..ฉันขอโทษ..ทำไมฉันโง่แบบนี้นะ ฉันน่าจะปรึกษาคุณก่อน ไม่น่าหนีมาแบบนี้ ” เธอพูดทั้งน้ำตาและกอดเขาแน่นด้วยความคิดถึง
“ คุณกลับไปอยู่กับผมนะ ” เขาเช็ดน้ำตาให้เธอ
“ เรื่องนั้น ฉันต้องปรึกษาลูกก่อน ฉันยังไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟังเลย ”
“ ผมมีอีกเรื่องจะบอก ท่านพ่อบอกว่าปีนี้แทยอนอายุสิบแปดแล้ว ท่านเตรียมคู่อภิเษกไว้ให้แทยอนแล้ว.. ”
“ ห้ะ!! มันไม่เร็วไปหรอ แทยอนยังไม่รู้เรื่องเลยนะ ลูกต้องโกรธแน่เลยถ้ารู้ว่าคุณกลับมาพร้อมกับหน้าที่ของเจ้าหญิงที่เธอต้องทำ! ”
“ เฮ้อ..ขอให้ลูกอย่าโกรธผมเลย ผมอยากเห็นหน้าลูกจะแย่ ”
“ ห้ะ!!! แม่ว่าไงนะ แทเป็นเจ้าหญิงหรอ?! ” คนตัวเล็กตกใจมากที่รู้ความจริงที่เธอไม่เคยรู้และไม่คาดฝัน
“ ใช่แล้วจ้ะ เจ้าหญิงของแม่ ^ ^ ” แม่ส่งยิ้มหวานให้แต่เธอไม่ได้รู้สึกดีเลย
“ ทำไมทำกับแทแบบนี้ล่ะ ผู้ชายที่อยู่ข้างล่างเขาเป็นสามีแม่ใช่มั้ยคะ? ” นี่คุณทิ้งฉันกับแม่ไป 18 ปีเต็ม แต่กลับมาเพราะต้องการให้ฉันช่วยแค่นั้นหรอคะ..? หึ เหตุผลง่ายดีนะคะแต่เกรงว่าจะช่วยไม่ได้นะคะ เพราะแม้แต่เรียกคุณว่าพ่อฉันยังไม่กล้าเรียกเลย!! ( ใครทิ้งใครกันแน่ นึกดีๆสิยัยบ๊อง - -)
“ เรียกพ่อสิลูก ”
“ ไม่!!! เขากลับมาเพราะจะจับแทแต่งงานชัดๆ ไม่ได้คิดถึงเราหรอกแม่ ถ้าคิดถึงจริงก็มาหาเรานานแล้วสิ ทำไมต้องมาตอนแทสิบแปดแบบนี้!!! ” คนตัวเล็กโมโหจัดที่พ่อที่อยากเจอจะบังคับเธอแต่งงานด้วยเหตุผลบ้าๆ เธอไม่อยากเป็นเจ้าหญิง อยากเป็นคนธรรมดาและไม่อยากแต่งงานกับคนที่เธอไม่รู้จัก!!
“ แท..พ่อเค้าไม่ใช่คนแบบนั้นนะ แม่ผิดเองที่พาลูกหนีมา.. ”
“ ไม่ แทไม่เชื่อใครทั้งนั้น แทสับสนไปหมดแล้ว!! ” พูดจบก็รีบวิ่งออกจากบ้านโดยไม่สนใจคนที่นั่งหัวโด่อยู่ห้องรับแขก
“ คุณ! ลูกหนีไปแล้ว!! ” คนเป็นแม่รีบวิ่งออกมาจากห้อง
“ รีบตามลูกฉันกลับมาเร็ว!! ” คนเป็นพ่อวิ่งออกไปสั่งองครักษ์ที่รออยู่ในรถ
“ ครับท่าน ”
“ ฮึก..ทำไมฉันต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย เจอพ่อครั้งแรกฉันควรจะดีใจสิ.. ” คนตัวเล็กนั่งร้องไห้อยู่ที่สวนสาธารณะในหมู่บ้านจัดสรร
“ อ่ะ ” เขายื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอ
“ ข..ขอบใจนะ ” เธอรับผ้าเช็ดหน้าผืนสะอาดมาซับน้ำตา
“ เป็นอะไรไปล่ะหืม? ” คนตัวสูงนั่งลงข้างๆเธอ
“ มีปัญหากับที่บ้านนิดหน่อยน่ะ แล้วนายมาทำอะไรที่นี่? ”
“ บ้านฉันอยู่แถวนี้น่ะ พึ่งย้ายเข้ามา ”
“ อ่อ.. ”
“ อีกอย่าง.. ฉันปี 4 แล้วนะ ”
“ เอ่อ.. ข..ขอโทษค่ะ ฉันไม่รู้จริงๆ ” คนตัวเล็กก้มหน้าขอโทษที่ก่อนหน้านี้ไม่เรียกเขาว่าพี่
“ ฮ่ะๆ ไม่เป็นไรหรอก เธอไม่รู้นี่นา ” คนตัวสูงยื่นมือไปยีผมเธอด้วยความเอ็นดู
“ พ..พี่ ชื่ออะไรหรอคะ? ” คนตัวเล็กก้มหน้าด้วยความเขิน
“ พี่ชื่อคริส เรียกพี่คริสสิ ^ ^ ”
“ เอ๋? เรียกคริสอปป้าไม่ได้หรอคะ? ”
“ พี่เบื่อน่ะ มีแต่คนเรียกคริสอปป้า ชอบให้เรียกพี่คริสมากกว่า ”
“ เข้าใจแล้วค่ะพี่คริส ^ ^ ”
“ นี่ก็เย็นมากแล้วนะ กลับบ้านเถอะนะน้องแท ”
“ หือ? พี่คริสรู้ชื่อแทได้ไงอ่ะ? ”
“ ก็เคยได้ยินเซฮุนพูดน่ะ ”
“ อ๋ออ เซฮุนนี่น่ารักมากเลยนะคะ > < ” คนตัวเล็กลุกขึ้นยืน
“ ให้พี่ไปส่งนะ อันตราย ” ไม่พูดเปล่าเขาย่อตัวให้คนตัวเล็กขึ้นขี่หลัง
“ เอ่อ..แทกลับเองได้ค่ะพี่คริส แล้วทำไมต้องขี่หลังด้วยล่ะคะ? -0- ”
“ ก็แทไม่ได้ใส่รองเท้ามาน่ะสิ ขึ้นมาเถอะพี่ไปส่ง ”
“ อุ้ย ตอนออกมารีบไปหน่อยน่ะค่ะ แต่แท.. ว๊ายยย! 0/////0 ” พูดไม่ทันจบคนตัวสูงก็รีบจับขาเธอแล้วยืนขึ้นเต็มความสูง
“ น้องแทตัวเบาจัง กินข้าวเยอะๆหน่อยสิครับ ”
“ บ..เบาที่ไหนกันคะ อ้วนจะตาย -///////- ” ทำแบบนี้คิมแทก็เขินสิครับ -//////-
“ ถ้าอย่างแทเรียกอ้วนพี่คงเป็นช้างแล้วครับ ไว้คราวหน้าพี่จะเลี้ยงเราให้เป็นหมูเลย ฮ่าๆ ” คนตัวสูงเดินไปชวนคุยไป
“ โหห ไม่เอาอ่ะ แทไม่อยากเป็นหมู แค่นี้ก็ยังไม่มีแฟนเลย T 3 T ”
“ น่ารักขนาดนี้ไม่มีแฟนได้ไงนะ ” คริสพึมพำแต่มีหรือที่คนอย่างคิม แทยอนจะไม่ได้ยิน
“ พี่คริสว่าไงนะคะ? -////- ” เธอถามเพื่อคสามแน่ใจว่าตัวเองไม่ได้หูฝาด
“ เปล่าา พี่หมายถึงพี่อยากได้แฟนน่ารักๆแบบแทน่ะ ” คนตัวสูงเริ่มหูแดงจนแทยอนสังเกตเห็น
“ คงเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะพี่คริสน่ะหล่อเกินเอื้อม.. พี่เหนื่อยรึเปล่าคะ หูแดงเชียว ”
“ อ..อากาศมันร้อนน่ะ แล้วบ้านแทหลังไหนล่ะเนี่ย? ” คริสรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่คนตัวเล็กจะรู้ว่าเขาเขิน
“ บ้านหลังสีฟ้าตรงนู้นค่ะ ” แทยอนชี้ไปที่บ้านของตัวเอง
“ เอ๋ เราอยู่บ้านข้างพี่หรอเนี่ย? ”
“ จริงหรอคะ? ว้าวว ดีจังเลยค่ะ > < ”
“ ดีเลย พี่จะได้เอาของกินมาขุนให้เราเป็นหมู ฮ่าๆ ”
“ เรื่องของกินแทไม่ปฏิเสธแต่แทไม่เป็นหมูนะคะ -3- พี่คริสส่งแทแค่หน้าบ้านก็พอค่ะ ” คนตัวสูงค่อยๆย่อตัวให้คนตัวเล็กลงจากหลัง
“ พี่คริสรอแป๊บนึงนะคะ ” แทยอนรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน รีบใส่รองเท้าแล้วออกมาหาคนตัวสูง
“ แทจะไปส่งพี่คริสค่ะ ^ ^ ”
“ ฮ่ะๆ บ้านพี่เดินไป 5 ก้าวก็ถึงแล้ว ไม่เห็นต้องไปส่งเลย ” คริสยืนขำคนตัวเล็ก
“ ไม่ได้ค่ะ พี่คริสอุตส่าห์แบกแทมาส่งถึงบ้าน ” แทยอนดันหลังคนตัวสูงให้เดิน
“ ก็ได้ครับน้องแท ” คนตัวสูงยอมแต่โดยดีและคว้ามือนุ่มนิ่มของคนตัวเล็กให้มาเดินข้างๆ
“ เอ่อ..แทส่งแค่นี้นะคะ .//////. ” คนตัวเล็กหยุดเดินเมื่อถึงหน้าบ้านของคริส
“ ก็ได้ครับ ขอบใจนะที่อุตส่าห์มาส่งพี่ ^ ^ ” คริสส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจให้และปล่อยมือคนตัวเล็ก
“ แค่นี้เอง ขอบคุณพี่คริสมากๆเลยนะคะที่อุตส่าห์แบกแทมาส่ง -/////- ” คนอะไรยิ้มทีเหมือนโลกหยุดหมุน ><
“ สบายมาก พรุ่งนี้เจอกันที่ม.นะครับน้องแทของพี่คริส ^ ^ ” พูดไม่พอยังยื่นมือมายีผมคนตัวเล็กอีก
“ ค..ค่ะ >//////////< ” คนตัวเล็กหน้าแดงและกำลังจะเดินกลับบ้านตัวเองแต่..
“ น้องแท ”
“ คะ? ” คนตัวเล็กหันไปมอง
“ พี่ขอเบอร์เราไว้หน่อยสิ จะโทรไปปลุก พรุ่งนี้ไปม.พร้อมกันนะ พี่ไม่คุ้นทางน่ะ ” คนตัวสูงยื่นโทรศัพท์เครื่องหรูให้เธอกดเบอร์ให้
“ เอ่อ..ด..ได้ค่ะ -////- ” แทยอนก้มหน้างุดพร้อมกับกดเบอร์ให้คริส
“ เดี๋ยวพี่ทักไลน์ไปคุยด้วยนะ ^ ^ ”
“ ได้เลยค่ะ พร้อมตอบ 24 ชม. > < ”
“ รีบกลับไปกินข้าวเย็นได้แล้ว กินเยอะๆด้วยล่ะ เข้าใจมั้ยตัวเล็ก? ”
“ ร..รับทราบค่ะ ไปแล้วนะคะ บ๊ายบายย > < ” พูดจบก็รีบวิ่งแจ้นไปเลย ถ้าขืนอยู่นานกว่านี้เธอคงจะหน้าแดงเหมือนนางเอก Exo next door น่ะสิ ไม่เอาด้วยหรอก น่าเกลียดเกิ๊นน T////////T ถ้ารู้ว่าหนีออกจากบ้านแล้วเจอแบบนี้ หนีออกมานานแล้วว โอ๊ยย เขิน ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจออะไรแบบนี้เลย -//////- รีบกินข้าวแล้วไปนอนรอพี่คริสทักไลน์มาดีกว่า คิคิ > <
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Talk : เป็นไงกันบ้างคะ มันโอป่ะ? น้อยไปมั้ย? T ^ T แชปนี้คริสแทมาเต็มจ้าา อิอิ แต่นางก็โกรธไม่เข้าเรื่องจริงแหละคิดมากไรไม่รู้ แม่นางก็นะ.. นี่เราแต่งอะไรไปเนี่ยรู้สึกหาสาระไม่ได้5555555 ยังไงก็ติดตามกันด้วยน๊าา ถ้าชอบก็เม้นท์กันหน่อย ไรท์จะได้มีกำลังใจ ชอบนะแต่งฟิคครั้งแรกมีคนชอบด้วยทั้งๆที่มันดูจะหาสาระไม่ได้55555555 ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ รักค่ะรักก ❤
Little_tysone
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
คือชอบบยบ5555
สู้ๆน่ะค่ะไรท์😍😍
น่ารักกันจิง พี่แทก้อเขิลน่ารักจัง คริสจีบเลย