ตอนที่ 2 : Intro ❤
Intro
#ใต้ต้นไม้หน้าคณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยโบซอก
“ เง้ออ ทำไมวันนี้มันน่าเบื่อจังนะ -3- ” คนตัวเล็กบ่นอย่างเบื่อหน่ายขณะที่เธอกำลังนอนตักของทิฟฟานี่
“ นี่ มีเค้าอยู่นี่ทั้งคนนะ ตัวกล้าเบื่อได้ยังไง -^- ” หญิงสาวยู่ปากพลางบีบจมูกของคนที่กำลังนอนตักเธออย่างสบายด้วยความหมั่นไส้
“ ง่าาา ฟานี่อ่า ก็วันๆตัวมีแต่ช็อปกับกินนี่นา เค้าก็อยากทำอย่างอื่นบ้างไรบ้างไง -3- ” แทยอนบ่นอุบพร้อมกับยู่ปากใส่อีกคน
“ ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้เลยนะ ถ้าเบื่อก็ไปหาคนอื่นนู่น! ” ฟานี่ทำหน้างอนพร้อมกับไล่คนตัวเล็ก
“ โอ๋ๆ เค้าขอโทษนะฟานี่อ่า ไม่งอนเค้าน๊าา ” แทยอนกุมมือทิฟฟานี่และทำหน้าอ้อนสุดฤทธิ์
“ อะแฮ่มๆ จะหวานกันไปถึงไหน เกรงใจกันบ้าง ฉันนั่งหัวโด่อยู่นี่นะ - -* ” ยุนอาขัดจังหวะของคนที่ได้ชื่อว่าเพื่อนสนิททั้งคู่แต่สวีทกันจนเหมือนคู่รัก ก็คนมันอิจฉานี่นา..
“ หวานบ้าอะไรเล่า ฉันบ่นยัยเตี้ยอยู่ต่างหาก -////- ” หญิงสาวบอกปัดและดันคนตัวเล็กออกจากตัก
“ ตัวว่าเค้าเตี้ยหรอ.. ” แทยอนทำหน้าหงอยใส่ทิฟฟานี่
“ งานเข้าแล้วมั้ยล่ะยัยทิฟ หมาน้อยมันงอนใหญ่แล้วนั่น555555 ” ยุนอานั่งขำกับท่าทางหงอยๆของแทยอน
“........” คนตัวเล็กนั่งเงียบและตัดสินใจเดินหนีจากเพื่อนรักสองคนด้วยความงอนสุดขีด
“ แทอ่า! จะไปไหน เค้าขอโทษ แท! ” ทิฟฟานี่ตะโกนเรียกคนตัวเล็กสุดเสียงแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าคนตัวเล็กจะกลับมาแถมยังเดินเร็วขึ้นอีก เห็นอย่างนั้นก็จะลุกตามแทยอนไปแต่ก็ถูกยุนอาดึงแขนไว้
“ ปล่อยมันไปเถอะน่า เดี๋ยวมันหายก็กลับมาเองแหละ ” ยุนอาห้ามเพื่อนสาวไว้และปล่อยให้ยัยขี้งอนไปคนเดียว
คนตัวเล็กที่งอนตุ๊บป่องได้แต่พองแก้มและเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดมุ่งหมาย เธอเดินมาไกลมากจนโผล่ที่ใต้อาคารรัฐศาสตร์ซึ่งเธอไม่เคยมาที่นี่เลย เธอมองซ้ายขวาก็ไม่รูจักใครเลยสักคน เธอเริ่มกลัวซะแล้วสิ ทำไมคณะนี้มีแต่ผู้ชายเนี่ย.. เธอยิ่งซื่อๆอยู่ด้วยถ้าโดนหลอกจะทำยังไง!? (เอ่อ..แกไม่ใช่เด็ก2 ขวบนะ..) คนตัวเล็กได้แต่ยืนเอ๋อรับประทานและตกเป็นเป้าสายตาของคนในคณะ
“ เฮ้ย พวกมึงคนในคณะเค้ามองอะไรกันวะ? ” หนุ่มหน้าหวานถามเพื่อนซี้ทั้งสองคนที่กำลังจู๋จี๋กันอยู่(?)
“ จะรู้ด้วยป่ะวะ มึงก็เห็นว่าพวกกูติวกันอยู่ เรื่องชาวบ้านอ่ะหน้าที่มึง อยากรู้ก็เชิญทางนู้นนะครับ ” คนเย็นชาผายมือเป็นการเบิกทาง
“ เฮ้ย นี่มึงว่ากูชอบเสือกหรอวะ?! ” ลู่หานเริ่มขึ้นเสียง
“ กูไม่ได้พูดคำนั้นเลยครับ.. ” คริสตอบพลางยักคิ้วใส่
“ ไอ้เหี้ยคริส!!! ” หนุ่มหน้าหวานอารมณ์เดือดกับคำพูดของเพื่อนรัก
“ ไอ้คุณลู่ครับ ใจเย็นครับ อยากรู้ไม่ใช่หรอว่าคนในคณะมองอะไรกัน รีบไปดูสิครับ กูกับคริสจะติว ” ชานยอลห้ามอารมณ์ลู่หานโดยการเปลี่ยนจุดโฟกัสของลู่หาน
“ โหยย ใจคอพวกมึงจะให้กูไปคนเดียวหรอวะ นี่กูมีเพื่อนไว้ทำไมวะ? ” ลู่หานตีหน้าเศร้าใส่คริสและชานยอล
“ ฮยองง มีเด็กนิเทศหลงมาที่คณะนี้อ่ะ น่ารักเหี้ยๆ ” เซฮุนวิ่งหน้าตาตื่นมาบอกข่าวพวกฮยอง
“ เฮ้ยย จริงดิ?? ชักอยากจะเห็นแล้วสิ เซฮุนพาฮยองไปดูหน่อยสิ *-* ” ลู่หานทำตาเป็นประกาย เกาะแขนเซฮุนอย่างกับเด็ก
“ จะตื่นเต้นอะไรขนาดนั้นวะ ก็แค่เด็กนิเทศ ” คริสบอกปัดอย่างรำคาญคู่ฮุนฮานนี่เต็มทน
“ น่ารักจริงๆนะฮยอง ตัวเล็กๆขาวๆ โอ๊ยย ฮยองไปดูให้เห็นกับตาเถอะ > < ” เซฮุนดึงแขนคริสและชานยอลให้เดินตามไปด้วย เสริมด้วยลู่หานที่ดันหลังเสาไฟฟ้าทั้งสองอยู่ด้านหลัง
แทยอนยังคงยืนเอ๋ออยู่ที่เดิมและเอ๋อหนักกว่าเดิมเมื่อทุกคนในคณะมองที่เธอ เธอจึงทำทีเป็นยืนพิงกำแพง กดโทรศัพท์ไปเรื่อย แต่ความจริงแล้วเธอกำลังส่ง message ไปหาทิฟฟานี่ให้มารับเธอ เพราะถ้าหาทางกลับเองคงจะหลงอีกรอบและเสียฟอร์มมาก เธอทำเนียนๆว่านัดกับใครสักคนไว้ ( ความคิดเลิศเลอเพอร์เฟ็คจริงแม่คุณ.. )
“ นั่นไงฮยอง คนนั้นๆ ” เซฮุนชี้ไปทางแทยอน
“ ยัยเตี้ยนั่นอ่ะนะ? -__- ” ลู่หานทำหน้าตาผิดหวังกับที่เซฮุนสปอยล์ไว้
“ ว่าคนอื่นเตี้ย ตัวเองสูงจังเลยนะ555555 ” ชานยอลแซะลู่หานแล้วยืนขำ
“ โห ฮยอง น่ารักจะตายไป เนอะคริสฮยอง ” เซฮุนเริ่มหาพวก
“ ก็..น่ารักดี ” คริสตอบเสียงเบา
“ ห้ะ กูหูฝาดป่ะวะ กูไม่เคยเห็นมึงชมผู้หญิงคนไหนเลยนอกจากแม่ ” ลู่หานแซวหนุ่มเย็นชาที่ไม่เคยชมใครง่ายๆ
“ พวกมึง กูว่าน้องเค้าอาจจะหลงก็ได้นะ ดูหน้าซีดๆ ” ชานยอลเปลี่ยนประเด็นและเดินไปหาแทยอน
“ อ้าว..ชานยอลฮยองเป็นอะไรไปเนี่ย? ” ทุกคนมองหน้ากันและเดินตามชานยอลไป
“ เอ่อ..น้องครับ มีอะไรให้พี่ช่วยมั้ยครับ? ” ชานยอลถามด้วยสีหน้าที่เป็นมิตร
“ ค..คะ? เอ่อ.. คือ.. แทหลงทางน่ะค่ะ แหะๆ ” แทยอนตอบและยิ้มแห้งๆด้วยความอาย
“ ห้ะ โตป่านนี้แล้วยังหลงทางอีกหรอ? ” ลู่หานพูดเบาๆอย่างไม่ใส่ใจแต่ก็ดังพอที่ทุกคนจะได้ยิน..
“ ค..คือ แทอยู่นิเทศ ปี1 น่ะค่ะเลยไม่ค่อยรู้ทาง ” แทยอนก้มหน้า
“ เธอคือแทยอนเพื่อนของยุนอาที่เป็นดาวคณะใช่ป่ะ? ถ้างั้นฉันอาสาไปส่งเธอที่คณะเอง ^ ^ ”
“ ใช่ๆ ฉันเป็นเพื่อนยุนอาแต่นายแค่บอกทางมาก็ได้ ฉันเกรงใจ ” แทยอนเกาท้ายทอยด้วยความอาย
“ ให้เซฮุนไปส่งน่ะดีแล้ว เดี๋ยวเธอก็หลงอีกหรอก ฝากด้วยนะเซฮุน ” คริสพูดเสร็จก็กอดคอชานยอลเดินกลับไปที่ประจำ
“ เอ่อ..งั้นฝากด้วยละกันนะเซฮุน ” ลู่หานวิ่งตามคริสและชานยอลไป ทิ้งเซฮุนไว้กับแทยอนสองคน
“ งั้นก็รบกวนด้วยแล้วกันนะเซฮุน ^ ^ ” แทยอนยิ้มกว้างให้กับเซฮุน
“ อ่า..ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง ^ ^ ” เซฮุนเดินไปส่งแทยอนที่คณะและชวนคุยอะไรเรื่อยเปื่อย
“ ส่งแค่นี้ก็พอ ขอบคุณมากเลยนะเซฮุน ถ้าไม่ได้นายฉันคงยืนเอ๋ออีกนานอ่ะ ”
“ ฮ่ะๆ ไม่เป็นไร แทก็อย่างอนเพื่อนบ่อยล่ะจะได้ไม่ต้องหลงอีก ^ ^ ”
“ โหยย คราวนี้ฉันจะงอนนานๆเลย message ไปหาก็ไม่มารับ ฮึ่ยย ใจร้าย! -^- ” คนตัวเล็กเบ้ปากให้กับความใจร้ายของเพื่อนสนิท
“ คราวหลังมีอะไรก็ให้ฉันช่วยได้นะ แล้วนี่แทไม่มีเรียนหรอ? ” เซฮุนก้มมองนาฬิกาแล้วถามแทยอน แทยอนมองตามนาฬิกาของเซฮุน 13.55 น.
“ เฮ้ยย แย่แล้วจะบ่ายสองแล้ว ฉันต้องรีบไปแล้ว ขอบคุณมากๆเลยน๊าา > < ” แทยอนขอบคุณเซฮุนแล้วรีบวิ่งไปที่ห้องเรียน
“ ระวังหน่อยสิ เดี๋ยวก็ล้มหรอก!! ” เซฮุนตะโกนบอกแล้วยืนขำกับท่าทางรีบร้อนของแทยอน
..เธอนี่ก็น่ารักดีนะ
Talk : เย้ๆ อินโทรจบซะที แต่งฟิคครั้งแรกทำไมมันยากอย่างนี้นะ T____T อ่านอินโทรกันไปแล้วพอจะรู้คู่กันรึยังคะ? บอกเลยว่ามีเซอร์ไพรส์~ แต่มีอยู่อย่างที่อยากให้รีดช่วยคือ เม้นท์เป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยค่ะ คือไรท์เป็นพวกขี้น้อยใจ ต้องการกำลังใจมากๆๆๆๆ เพราะฉะนั้นอ่านแล้วก็เม้นท์ด่วนนน ติชมกันเข้ามาได้จ้าาา รักทุกคอมเม้นท์ ❤
Little_tysone
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ฮุนเเทน่ารัก><
แทนี่งอนอะไรกันได้ไร้สาระมาก เเต่ก็น่ารักดี
ถ้าไม่ได้เซฮุนไปส่งป่านนี้พี่เเทคงยังเดินหลงอยู่เเน่เลย