ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คำว่ารักคือสิ่งผูกมัดให้คนสองคนอยู่ด้วยกัน (1)
ตอนที่ 1 คำว่ารักคือสิ่งผูกมัดให้คนสองคนอยู่ด้วยกัน (1)
“ ไอ้แดนดูนั่นดิวะ น่ารักโคตร” จุ๊นชี้มือไปทางขวาของแดน เพื่อให้ดูสาวสวยนางหนึ่ง ที่กำลังเดินลงมาจากตึกเรียน
“ ใครวะ” แดนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขามองดูแวบนึง ก็กลับมาสนใจหนังสือที่อยู่ในมือเหมือนเดิม
“เฮ้ย ไม่สนใจเหรอวะ น่ารักนะเว้ย” จุ๊นยังคงเซ้าซี้ให้แดนเห็นด้วยกับตัวเอง
“ แกชอบแกก็จีบดิ พล่ามอยู่ได้” แดนพูดโดยที่ยังไม่ละสายตาไปจากหนังสือที่อยู่ในมือ
“อ่านอยู่ได้ แกเห็นหนังสือการ์ตูน สำคัญกว่าหญิงเหรอวะ”
“เออ” แดน ตอบเพื่อปัดความรำคาญ
“ เออ ถ้าฉันจีบติดขึ้นมา อย่ามาเสียดายทีหลังละกัน” จุ๊นยังคงมองผู้หญิงคนนั้นไม่วางตา แดนได้แต่ส่ายหน้า ในความเจ้าชู้ของเพื่อน (ทำยังกะว่าตัวเองไม่เป็นงั้นแหละ)
อีกมุมหนึ่งของโรงเรียน
“พิงค์ ไปไหนมาจ๊ะ” เสียงหวานๆของจ๋า ร้องถามพิงค์ ที่กำลังเดินมาที่โต๊ะประจำของเธอ
“ ไปห้องสมุดมาน่ะ ร้อนมากๆเลย เหนื่อยด้วย” พิงค์นั่งลงพลางเอามือปาดเหงื่อจากใบหน้า
“ งั้นก็กินนี่ก่อนจะได้หายเหนื่อย” จ๋า ส่งน้ำให้พิงค์
“ขอบใจจ๊ะ เออวันนี้เรามีนัดประชุมกลุ่มรายงานใช่ไหม”
“อืมใช่ แต่ไม่รู้จะมากันสักกี่คน เลิกเรียนทีไรเห็นหายหัวกันทุกที”
“แฮ่ะๆๆ เอ่อ คือว่าเย็นนี้เราก็ไม่ว่างเหมือนกันน่ะ พอดีกะว่าจะไปสมัครเข้าชมรมซะหน่อย วันนี้วันสุดท้ายแล้วด้วย” พิงค์ยิ้มแหยๆให้จ๋า
“ นะ ให้มันได้อย่างนี้สิ ถ้าพิงค์ไม่อยู่ งานก็ไม่เดินอยู่ดี งั้นจ๋าว่าเลื่อนนัดประชุมกันวันอื่นละกัน”
“รู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้” พิงค์หน้าไม่สู้ดีนัก จนจ๋าต้องตบบ่าบอกว่า ไม่เป็นไร
พอเลิกเรียนพิงค์มาที่ชมรมที่เธอหมายตาเอาไว้
“เอ้า เร็วๆหน่อยนะครับวันนี้วันสุดท้าย พลาดแล้วพลาดเลยนะครับ” เสียงคนรับสมัครประกาศเสียงดัง
“วันนี้ไอ้แดน เอ้ย..พี่แดนของน้องๆมารับสมัครด้วยตัวเองเลยนะครับ” เสียงคนประกาศ ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็จุ๊น คนที่แอบมองพิงค์เมื่อตอนบ่ายนั่นเอง
พิงค์ยืนเก้ๆกังๆ อยู่ใกล้ๆโต๊ะรับสมัคร
“ว่าไงครับ สนใจจะเข้าชมรมบาสเหรอครับ” วิน หนึ่งในคนรับสมัครเดินมาถามพิงค์
“อ๋อ ค่ะ” พิงค์ยิ้มให้วิน ทำเอาวินแทบละลาย ก็เพราะความน่ารักของพิงค์นั่นแหละ ที่มักจะทำให้คนที่มองเธอสามารถจะละลายได้เมื่อเธอยิ้มตอบมา (อะไรจะปานนั้นเนี่ย)
“งั้นมากรอกใบสมัครทางนี้เลยครับ” วินดึงมือพิงค์มาที่โต๊ะกรอกใบสมัคร
“เอ่อ.....เดินเองได้ค่ะ” พิงค์พูดตะกุกตะกัก เพราะตกใจที่จู่ๆวินก็มาจับมือหน้าตาเฉย ทั้งๆที่เพิ่งรู้จักกันวันแรก
วินทำเป็นไม่ได้ยินที่พิงค์พูด เขาพาพิงค์มานั่งที่โต๊ะกรอกใบสมัคร จุ๊นซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆได้แต่อ้าปากค้าง เพราะไม่นึกว่าจะเจอกับสาวที่เขาแอบชอบด้วยความบังเอิญขนาดนี้ เอ๊ะ..รึว่าฟ้าเป็นใจกันแน่ จุ๊นนึกอยู่ในใจ
“เชิญครับ เขียนชื่อ ชั้น แล้วก็เบอร์โทรลงตรงนี้เลยนะครับ อ้อบอกเหตุผลที่อยากเข้าชมรมบาสด้วยนะครับ” จุ๊น สาธยายยืดยาว ดูเหมือนว่าหนุ่มๆที่อยู่ชมรมบาส จะมารุมที่โต๊ะของพิงค์กันหมด ปล่อยให้นักเรียนคนอื่นมองกันอย่างงงๆ บางคนก็มีแอบหมั่นไส้ เพราะคิดว่าพิงค์ว่ามาสมัครที่ชมรมนี้เพื่อเรียกร้องความสนใจให้กับตัวเอง
“ดูสิแก ยัยนั่นน่ะ” เด็กนักเรียนผู้หญิงคนหนึ่งชี้ให้เพื่อนดูพิงค์ ที่กำลังถูกล้อมรอบไปด้วยหนุ่มๆ
“ฮึ คิดว่าสวยนักเหรอไง ฉันยังสวยกว่าตั้งเยอะ” สองสาวยังคงพากันซุบซิบกันต่ออย่างเมามัน
“เอ่อ......กรอกเสร็จแล้วค่ะ” พิงค์รีบกรอกใบสมัครแล้วยื่นให้กับวิน พร้อมลุกจากเก้าอี้ถอยห่างออกมา
“เหตุผลที่อยากมาสมัคร เพราะชมรมอื่นเต็มหมดแล้ว อืม.... ง่ายดีนะครับ” วินอ่านที่พิงค์เขียนในใบสมัคร พิงค์ได้แต่นึกในใจว่าทำไมต้องอ่านให้คนอื่นได้ยินด้วย จะบ้ารึไง
“ โอเค วันนี้ก็แค่กรอกใบสมัครไว้ แล้วเจอกันสัปดาห์หน้านะครับ” วินบอกกับพิงค์
“แล้วไม่มีคัดเลือกเหรอค่ะ”
“สวยๆอย่างเนี้ย เราให้เข้าอยู่แล้วครับ” สิ้นเสียงวิน ก็มีเสียงของเหล่าบรรดานักเรียนชายโห่ขึ้น ส่วนนักเรียนหญิงบางคน ก็ได้แต่เบ้ปาก
“ใครมีปัญหาอะไร” วินหันไปตวาดเพื่อน
“เสร็จรึยังวะวิน หลีหญิงอยู่ได้นะเอ็ง” เสียงของแดนแทรกขึ้นมาท่ามกลางเสียงโห่ฮา
“ใครหลีวะ เรามีสมาชิกใหม่ก็ต้องดูแลบ้างสิ”
“เอ่อ....เรียบร้อยแล้วใช่ไหม งั้นฉันกลับละนะ” พิงค์พูด
“จะรีบไปไหนละครับ” จุ๊น พูดขึ้นมาอีกคน
“ก็เสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ”
“คือเย็นนี้เรามีซ้อมบาสกันน่ะครับ อยากอยู่ดูไหมครับ” จุ้นแทรกตัวมาจากข้างหลังวิน มายืนใกล้ๆพิงค์
“ไว้วันหลังละกัน วันนี้ต้องรีบกลับน่ะค่ะ” พิงค์ไม่รอช้า รีบเดินออกจากโรงยิมทันที เพราะยิ่งอยู่ที่นี่นาน ยิ่งทำให้เรื่องไม่จบลงง่าย เกิดเป็นคนสวยมันก็แย่อย่างนี้แหละน๊า.......
หลังจากที่พิงค์กลับไปแล้ว วินได้แต่บ่นด้วยความเสียดาย
“เอ็งไม่น่ารีบแทรกขึ้นมาเลยไอ้แดน ข้ากำลังจะจีบเค้าอยู่แล้วเชียว”
“พูดมากน่า เอ็งยังเห็นหน้ายัยนั่นอีกทั้งเทอม กลัวอะไรวะ” แดนทำหน้าไม่ยี่หระอะไร
“กลัวใครบางคนจะแย่งตัดหน้าจีบก่อนดิวะ เอ็งดูไอ้จุ๊นดิ มองตามยังกะหมามองเครื่องบินยังไงยังงั้นน่ะ”
“เฮ้ย .... คนนี้ข้าจองนะเว้ยไอ้วิน ใครเจอก่อนได้ก่อนเว้ย” จุ๊น พูดขึ้นมา
“เจอก่อนได้ไง ก็เจอพร้อมๆกัน”
“ เจอตั้งแต่ตอนบ่ายแล้วเว้ย ไม่เชื่อถามไอ้แดนดูดิ ใช่ไหมแดน” จุ๊นพยักเพยิดกับแดน
“ไม่รู้เว้ย รู้แต่ว่าตอนนี้พวกเอ็งทุกคน รีบเก็บของแล้วรีบไปซ้อมได้แล้ว เดี๋ยวก็โดนอาจารย์ปิติสวดยับอีกหรอก”
“ไอ้นี่พูดเรื่องหญิงเป็นไม่ได้ มีหงุดหงิดทุกที แมร่งเป็นเกย์รึไงวะ” จุ๊นบ่นอย่างหงุดหงิด
“ก็ดีหมดคู่แข่งอีกหนึ่ง”
“เอ็งไม่ต้องเรื่องไอ้แดน สบายหายห่วง”
“แต่แปลกนะ ทำไมเราเพิ่งเจอวะ หรือว่าเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่”
“พวกเอ็งจะคุยกันอีกนานไหมเนี่ย เร็วๆ แมร่งกะอีแค่ผู้หญิงคนเดียว อะไรกันนักกันหนาวะ” แดนพูดอย่างไม่สบอารมณ์
หลังจากมีการถกเถียงกันเล็กน้อยเกี่ยวสมาชิกใหม่ของชมรม นามว่า พิงค์ ทุกคนก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะทำการซ้อมบาส นักเรียนที่มาสมัครเป็นสมาชิกชมรมบางคน ยังรอดูการซ้อมอยู่ ยิ่งเห็นมีคนมาดู จุ๊นยิ่งเก๊กเป็นการใหญ่ เพื่อเรียกความสนใจโดยเฉพาะกับสาวๆ
กรี๊ดดดดดดดดดด................กรี๊ดดดดดดดดดดด.................
เสียงกรี๊ดของทั้งสาวแท้ลสาวเทียมที่มาดูการซ้อมที่สนามบาส ทุกคนดูท่าทางจริงจังกับการซ้อมครั้งนี้มาก เพราะอีก 2 เดือนข้างหน้าจะมีการแข่งขันระหว่างโรงเรียน ซึ่งจะแพ้ไม่ได้
“เหนื่อยเป็นบ้าเลยว่ะ” วินซับเหงื่อที่กำลังไหลเป็นทางยังกะน้ำตกทีลอซู
“หาคนมาซับให้สิวะ รับรองหายชัวส์ จุ๊นขอคอนเฟิร์ม” ก็จะไม่ให้คอนเฟิร์มได้ไงล่ะ ในเมื่อตอนนี้นายจุ๊นได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ก็มีสาวหน้าตาน่ารักเอาน้ำมาป้อนถึงที่
“พูดมากน่า อย่างข้าไม่ต้องหา ก็มีผู้หญิงวิ่งเข้ามาหาเว้ย แค่ตอนนี้อยากจะพัก เหนื่อยว่ะ”
“เหนื่อยเพราะตามจีบยัยเหมยใช่เปล่าวะ ฮ่าๆๆ จีบตั้งแต่ ม. 5 จนตอนนี้ ม.6 ยังไม่ติดอีก โธ่ แล้วยังจะมีหน้ามาคุยว่าอยู่เฉยๆก็มีผู้หญิงวิ่งเข้าหา ขำว่ะ”
“แต่คนนี้ชัวส์เว้ย รับรองข้าจีบติดชัวส์ เซนต์มันบอก” วินพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ
“เออ ข้าจะยอมให้สักคน ที่จริงคนนี้ก็สวยดีอะนะ แต่ยังไงไม่รู้ว่ะเรียบร้อยไป”
“ ไหนตอนแรก ทำเป็นหวงก้าง”
“ข้าก็แกล้งพูด ให้ไอ้แดนมันได้ยินไปงั้นแหละ อยากรู้มันจะพูดยังไง ขนาดตอนบ่ายชี้ให้มันดูเค้านะ ข้าบรรยายซะเพอร์เฟค แมร่งมันยังไม่มอง ก้มหัวอ่านแต่การ์ตูน”
“ คงเข็ดตั้งแต่คราวน้องส้ม ก็ช่วยไม่ได้อะนะ”
“ช่างมันเหอะว๊า ยังไงเรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว ว่าแต่นี่ไอ้แดนมันจะซ้อมเอาโล่ห์พระราชทานรึไงวะ คนอื่นเค้ากลับกันหมแล้วะเนี่ย” ทั้งสองคนมองไปที่แดน ที่กำลังซ้อมชู้ตอยู่ที่กลางสนาม
“ แดน กลับยังวะ หิวแล้วนะเว้ย” จุ๊นตะโกนไปที่แดน
“พวกเอ็งกลับไปก่อนเหอะ เดี๋ยวข้าจะไปธุระให้แม่ต่อ”
“แล้วไม่บอก เสือกปล่อยให้รอ” จุ๊นบ่นงึมงำ
สักพักแต่ละคนก็แยกย้ายกันกลับ ยกเว้นแดนที่ยังซ้อมอยู่
พอซ้อมเสร็จ แดนมารอรถที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกลับพิงค์ที่มารอรถกลับบ้านเหมือนกัน ต่างคนต่างมองหน้ากัน แต่ไม่มีใครเอ่ยคำพูดใดออกมาจากทั้งคู่ มีแค่รอยยิ้มของพิงค์ที่ยิ้มให้แดน ส่วนแดนน่ะเหรอ กลับยืนเก็ก โดยไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบใดๆกลับมา
ติดตามตอนต่อไป เร็วๆนี้ค่ะ
“ ไอ้แดนดูนั่นดิวะ น่ารักโคตร” จุ๊นชี้มือไปทางขวาของแดน เพื่อให้ดูสาวสวยนางหนึ่ง ที่กำลังเดินลงมาจากตึกเรียน
“ ใครวะ” แดนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขามองดูแวบนึง ก็กลับมาสนใจหนังสือที่อยู่ในมือเหมือนเดิม
“เฮ้ย ไม่สนใจเหรอวะ น่ารักนะเว้ย” จุ๊นยังคงเซ้าซี้ให้แดนเห็นด้วยกับตัวเอง
“ แกชอบแกก็จีบดิ พล่ามอยู่ได้” แดนพูดโดยที่ยังไม่ละสายตาไปจากหนังสือที่อยู่ในมือ
“อ่านอยู่ได้ แกเห็นหนังสือการ์ตูน สำคัญกว่าหญิงเหรอวะ”
“เออ” แดน ตอบเพื่อปัดความรำคาญ
“ เออ ถ้าฉันจีบติดขึ้นมา อย่ามาเสียดายทีหลังละกัน” จุ๊นยังคงมองผู้หญิงคนนั้นไม่วางตา แดนได้แต่ส่ายหน้า ในความเจ้าชู้ของเพื่อน (ทำยังกะว่าตัวเองไม่เป็นงั้นแหละ)
อีกมุมหนึ่งของโรงเรียน
“พิงค์ ไปไหนมาจ๊ะ” เสียงหวานๆของจ๋า ร้องถามพิงค์ ที่กำลังเดินมาที่โต๊ะประจำของเธอ
“ ไปห้องสมุดมาน่ะ ร้อนมากๆเลย เหนื่อยด้วย” พิงค์นั่งลงพลางเอามือปาดเหงื่อจากใบหน้า
“ งั้นก็กินนี่ก่อนจะได้หายเหนื่อย” จ๋า ส่งน้ำให้พิงค์
“ขอบใจจ๊ะ เออวันนี้เรามีนัดประชุมกลุ่มรายงานใช่ไหม”
“อืมใช่ แต่ไม่รู้จะมากันสักกี่คน เลิกเรียนทีไรเห็นหายหัวกันทุกที”
“แฮ่ะๆๆ เอ่อ คือว่าเย็นนี้เราก็ไม่ว่างเหมือนกันน่ะ พอดีกะว่าจะไปสมัครเข้าชมรมซะหน่อย วันนี้วันสุดท้ายแล้วด้วย” พิงค์ยิ้มแหยๆให้จ๋า
“ นะ ให้มันได้อย่างนี้สิ ถ้าพิงค์ไม่อยู่ งานก็ไม่เดินอยู่ดี งั้นจ๋าว่าเลื่อนนัดประชุมกันวันอื่นละกัน”
“รู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้” พิงค์หน้าไม่สู้ดีนัก จนจ๋าต้องตบบ่าบอกว่า ไม่เป็นไร
พอเลิกเรียนพิงค์มาที่ชมรมที่เธอหมายตาเอาไว้
“เอ้า เร็วๆหน่อยนะครับวันนี้วันสุดท้าย พลาดแล้วพลาดเลยนะครับ” เสียงคนรับสมัครประกาศเสียงดัง
“วันนี้ไอ้แดน เอ้ย..พี่แดนของน้องๆมารับสมัครด้วยตัวเองเลยนะครับ” เสียงคนประกาศ ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็จุ๊น คนที่แอบมองพิงค์เมื่อตอนบ่ายนั่นเอง
พิงค์ยืนเก้ๆกังๆ อยู่ใกล้ๆโต๊ะรับสมัคร
“ว่าไงครับ สนใจจะเข้าชมรมบาสเหรอครับ” วิน หนึ่งในคนรับสมัครเดินมาถามพิงค์
“อ๋อ ค่ะ” พิงค์ยิ้มให้วิน ทำเอาวินแทบละลาย ก็เพราะความน่ารักของพิงค์นั่นแหละ ที่มักจะทำให้คนที่มองเธอสามารถจะละลายได้เมื่อเธอยิ้มตอบมา (อะไรจะปานนั้นเนี่ย)
“งั้นมากรอกใบสมัครทางนี้เลยครับ” วินดึงมือพิงค์มาที่โต๊ะกรอกใบสมัคร
“เอ่อ.....เดินเองได้ค่ะ” พิงค์พูดตะกุกตะกัก เพราะตกใจที่จู่ๆวินก็มาจับมือหน้าตาเฉย ทั้งๆที่เพิ่งรู้จักกันวันแรก
วินทำเป็นไม่ได้ยินที่พิงค์พูด เขาพาพิงค์มานั่งที่โต๊ะกรอกใบสมัคร จุ๊นซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆได้แต่อ้าปากค้าง เพราะไม่นึกว่าจะเจอกับสาวที่เขาแอบชอบด้วยความบังเอิญขนาดนี้ เอ๊ะ..รึว่าฟ้าเป็นใจกันแน่ จุ๊นนึกอยู่ในใจ
“เชิญครับ เขียนชื่อ ชั้น แล้วก็เบอร์โทรลงตรงนี้เลยนะครับ อ้อบอกเหตุผลที่อยากเข้าชมรมบาสด้วยนะครับ” จุ๊น สาธยายยืดยาว ดูเหมือนว่าหนุ่มๆที่อยู่ชมรมบาส จะมารุมที่โต๊ะของพิงค์กันหมด ปล่อยให้นักเรียนคนอื่นมองกันอย่างงงๆ บางคนก็มีแอบหมั่นไส้ เพราะคิดว่าพิงค์ว่ามาสมัครที่ชมรมนี้เพื่อเรียกร้องความสนใจให้กับตัวเอง
“ดูสิแก ยัยนั่นน่ะ” เด็กนักเรียนผู้หญิงคนหนึ่งชี้ให้เพื่อนดูพิงค์ ที่กำลังถูกล้อมรอบไปด้วยหนุ่มๆ
“ฮึ คิดว่าสวยนักเหรอไง ฉันยังสวยกว่าตั้งเยอะ” สองสาวยังคงพากันซุบซิบกันต่ออย่างเมามัน
“เอ่อ......กรอกเสร็จแล้วค่ะ” พิงค์รีบกรอกใบสมัครแล้วยื่นให้กับวิน พร้อมลุกจากเก้าอี้ถอยห่างออกมา
“เหตุผลที่อยากมาสมัคร เพราะชมรมอื่นเต็มหมดแล้ว อืม.... ง่ายดีนะครับ” วินอ่านที่พิงค์เขียนในใบสมัคร พิงค์ได้แต่นึกในใจว่าทำไมต้องอ่านให้คนอื่นได้ยินด้วย จะบ้ารึไง
“ โอเค วันนี้ก็แค่กรอกใบสมัครไว้ แล้วเจอกันสัปดาห์หน้านะครับ” วินบอกกับพิงค์
“แล้วไม่มีคัดเลือกเหรอค่ะ”
“สวยๆอย่างเนี้ย เราให้เข้าอยู่แล้วครับ” สิ้นเสียงวิน ก็มีเสียงของเหล่าบรรดานักเรียนชายโห่ขึ้น ส่วนนักเรียนหญิงบางคน ก็ได้แต่เบ้ปาก
“ใครมีปัญหาอะไร” วินหันไปตวาดเพื่อน
“เสร็จรึยังวะวิน หลีหญิงอยู่ได้นะเอ็ง” เสียงของแดนแทรกขึ้นมาท่ามกลางเสียงโห่ฮา
“ใครหลีวะ เรามีสมาชิกใหม่ก็ต้องดูแลบ้างสิ”
“เอ่อ....เรียบร้อยแล้วใช่ไหม งั้นฉันกลับละนะ” พิงค์พูด
“จะรีบไปไหนละครับ” จุ๊น พูดขึ้นมาอีกคน
“ก็เสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ”
“คือเย็นนี้เรามีซ้อมบาสกันน่ะครับ อยากอยู่ดูไหมครับ” จุ้นแทรกตัวมาจากข้างหลังวิน มายืนใกล้ๆพิงค์
“ไว้วันหลังละกัน วันนี้ต้องรีบกลับน่ะค่ะ” พิงค์ไม่รอช้า รีบเดินออกจากโรงยิมทันที เพราะยิ่งอยู่ที่นี่นาน ยิ่งทำให้เรื่องไม่จบลงง่าย เกิดเป็นคนสวยมันก็แย่อย่างนี้แหละน๊า.......
หลังจากที่พิงค์กลับไปแล้ว วินได้แต่บ่นด้วยความเสียดาย
“เอ็งไม่น่ารีบแทรกขึ้นมาเลยไอ้แดน ข้ากำลังจะจีบเค้าอยู่แล้วเชียว”
“พูดมากน่า เอ็งยังเห็นหน้ายัยนั่นอีกทั้งเทอม กลัวอะไรวะ” แดนทำหน้าไม่ยี่หระอะไร
“กลัวใครบางคนจะแย่งตัดหน้าจีบก่อนดิวะ เอ็งดูไอ้จุ๊นดิ มองตามยังกะหมามองเครื่องบินยังไงยังงั้นน่ะ”
“เฮ้ย .... คนนี้ข้าจองนะเว้ยไอ้วิน ใครเจอก่อนได้ก่อนเว้ย” จุ๊น พูดขึ้นมา
“เจอก่อนได้ไง ก็เจอพร้อมๆกัน”
“ เจอตั้งแต่ตอนบ่ายแล้วเว้ย ไม่เชื่อถามไอ้แดนดูดิ ใช่ไหมแดน” จุ๊นพยักเพยิดกับแดน
“ไม่รู้เว้ย รู้แต่ว่าตอนนี้พวกเอ็งทุกคน รีบเก็บของแล้วรีบไปซ้อมได้แล้ว เดี๋ยวก็โดนอาจารย์ปิติสวดยับอีกหรอก”
“ไอ้นี่พูดเรื่องหญิงเป็นไม่ได้ มีหงุดหงิดทุกที แมร่งเป็นเกย์รึไงวะ” จุ๊นบ่นอย่างหงุดหงิด
“ก็ดีหมดคู่แข่งอีกหนึ่ง”
“เอ็งไม่ต้องเรื่องไอ้แดน สบายหายห่วง”
“แต่แปลกนะ ทำไมเราเพิ่งเจอวะ หรือว่าเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่”
“พวกเอ็งจะคุยกันอีกนานไหมเนี่ย เร็วๆ แมร่งกะอีแค่ผู้หญิงคนเดียว อะไรกันนักกันหนาวะ” แดนพูดอย่างไม่สบอารมณ์
หลังจากมีการถกเถียงกันเล็กน้อยเกี่ยวสมาชิกใหม่ของชมรม นามว่า พิงค์ ทุกคนก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะทำการซ้อมบาส นักเรียนที่มาสมัครเป็นสมาชิกชมรมบางคน ยังรอดูการซ้อมอยู่ ยิ่งเห็นมีคนมาดู จุ๊นยิ่งเก๊กเป็นการใหญ่ เพื่อเรียกความสนใจโดยเฉพาะกับสาวๆ
กรี๊ดดดดดดดดดด................กรี๊ดดดดดดดดดดด.................
เสียงกรี๊ดของทั้งสาวแท้ลสาวเทียมที่มาดูการซ้อมที่สนามบาส ทุกคนดูท่าทางจริงจังกับการซ้อมครั้งนี้มาก เพราะอีก 2 เดือนข้างหน้าจะมีการแข่งขันระหว่างโรงเรียน ซึ่งจะแพ้ไม่ได้
“เหนื่อยเป็นบ้าเลยว่ะ” วินซับเหงื่อที่กำลังไหลเป็นทางยังกะน้ำตกทีลอซู
“หาคนมาซับให้สิวะ รับรองหายชัวส์ จุ๊นขอคอนเฟิร์ม” ก็จะไม่ให้คอนเฟิร์มได้ไงล่ะ ในเมื่อตอนนี้นายจุ๊นได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ก็มีสาวหน้าตาน่ารักเอาน้ำมาป้อนถึงที่
“พูดมากน่า อย่างข้าไม่ต้องหา ก็มีผู้หญิงวิ่งเข้ามาหาเว้ย แค่ตอนนี้อยากจะพัก เหนื่อยว่ะ”
“เหนื่อยเพราะตามจีบยัยเหมยใช่เปล่าวะ ฮ่าๆๆ จีบตั้งแต่ ม. 5 จนตอนนี้ ม.6 ยังไม่ติดอีก โธ่ แล้วยังจะมีหน้ามาคุยว่าอยู่เฉยๆก็มีผู้หญิงวิ่งเข้าหา ขำว่ะ”
“แต่คนนี้ชัวส์เว้ย รับรองข้าจีบติดชัวส์ เซนต์มันบอก” วินพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ
“เออ ข้าจะยอมให้สักคน ที่จริงคนนี้ก็สวยดีอะนะ แต่ยังไงไม่รู้ว่ะเรียบร้อยไป”
“ ไหนตอนแรก ทำเป็นหวงก้าง”
“ข้าก็แกล้งพูด ให้ไอ้แดนมันได้ยินไปงั้นแหละ อยากรู้มันจะพูดยังไง ขนาดตอนบ่ายชี้ให้มันดูเค้านะ ข้าบรรยายซะเพอร์เฟค แมร่งมันยังไม่มอง ก้มหัวอ่านแต่การ์ตูน”
“ คงเข็ดตั้งแต่คราวน้องส้ม ก็ช่วยไม่ได้อะนะ”
“ช่างมันเหอะว๊า ยังไงเรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว ว่าแต่นี่ไอ้แดนมันจะซ้อมเอาโล่ห์พระราชทานรึไงวะ คนอื่นเค้ากลับกันหมแล้วะเนี่ย” ทั้งสองคนมองไปที่แดน ที่กำลังซ้อมชู้ตอยู่ที่กลางสนาม
“ แดน กลับยังวะ หิวแล้วนะเว้ย” จุ๊นตะโกนไปที่แดน
“พวกเอ็งกลับไปก่อนเหอะ เดี๋ยวข้าจะไปธุระให้แม่ต่อ”
“แล้วไม่บอก เสือกปล่อยให้รอ” จุ๊นบ่นงึมงำ
สักพักแต่ละคนก็แยกย้ายกันกลับ ยกเว้นแดนที่ยังซ้อมอยู่
พอซ้อมเสร็จ แดนมารอรถที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกลับพิงค์ที่มารอรถกลับบ้านเหมือนกัน ต่างคนต่างมองหน้ากัน แต่ไม่มีใครเอ่ยคำพูดใดออกมาจากทั้งคู่ มีแค่รอยยิ้มของพิงค์ที่ยิ้มให้แดน ส่วนแดนน่ะเหรอ กลับยืนเก็ก โดยไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบใดๆกลับมา
ติดตามตอนต่อไป เร็วๆนี้ค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น