คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 Esther the Single (again)
Warning: มีารปรับเนื้อเรื่อให้เ้าับัวละร, ล่าวถึารนอใ (Cheating mention), OOC,
เป็นรั้ที่เท่าไรไม่รู้ที่นอย่าเอสเธอร์ เอร์รี่ เลิับแฟนนเอเพราะเธอโนนอใ ไม่็มีปัหาบาอย่าที่ทำให้ไป่อันไม่ิ หรืออีฝ่ายทำัวเป็นมลพิษในวามสัมพันธ์มาเินไปนเธอเอเป็นฝ่ายบอเลิเาหรือหล่อน่อนและสุท้าย็ลเอยที่หนีมาพัใับรอบรัวบุธรรมที่รัเมนทุทีนอาเธอร์ับโธมัส เอร์รี่เยินไปแล้วแ่ที่เธอไม่เยินับารมาบ้านประภาารล่าสุ ือ
- อาเธอร์ เอร์รี่เป็นราาแห่แอแลนิสแล้ว
- เามีภรรยาและลูหนึ่นเป็นที่เรียบร้อย
- เามีน้อาย่าพ่อ ึ่น้อายเป็นอีราาแห่แอแลนิส
- แอแลนิสเพิ่เป็นสมาิยูเอ็น
- ทวน้อ 1.-4. ใหม่
‘อึ้ไปิเอสเธอร์...’ ไม่แปลที่บรรยาาศภายในบ้านประภาาระรื้นเรบ้าเพราะมีสมาิใหม่ภายในบ้านเนี่ยแหละ หิสาวผมน้ำาลไหม้อนนี้ำลัหยอล้ออยู่ับหลานายนเออย่าูเนียร์
“ถามริรอบนี้เลิับแฟนเพราะอะไร?” พี่ายบุธรรมร่าำยำเอ่ยถาม “ะไ้แสวามเห็นถู”
“อนนั้นันไปทำภาริแถวยุโรปมาับเพื่อนร่วมทีมที่ยัเหลือ ทีี้เา็เอาเพื่อนสาวที่ไหนไม่รู้มานอนบนเีย และเหมือนาานนไหนไม่รู้ลใให้ันไปแวะอนโ่อนเผ็ศึับพวผู้่อารร้าย ไปเอพวเานอนอันลมาเีย”
“ที่น่าำ ือ เาบอว่าเาเยพาู่นอนมาว่าหนึ่ลับหลัันมาแล้ว” เ้าอวาสอสีลอำไปมา “็ยอมรับนะว่าันเอ็เฮวยที่ทำานนลืมวันบาที แ่็บอเาแล้วว่าานันมันอาบาายระับาิและ....ัน้ออยส่อัวอันรายระับผู้่อารร้ายลอ—เยบอ่อนบัน้วยว่าานันมัยุ่แ่็นะหมอนั้นเยใส่ใไหม”
“ให้พี่แนะนำผู้หล่อ ๆ ให้ไหม ผู้โส ๆ—“
“พอเลยไอ้หมีวาย” เอสเธอร์ส่ายหน้าไปมา “ันอโสีว่า—ใรโทรมาอ่า” หิสาวพยายามะเ้อูโทรศัพท์มือถือนเอในะที่อุ้มูเนียร์น้อยอยู่
“ฟัลอนแบโล่—“
“แม?” เธอยับัวไปรับสาย “ว่าไะัปัน”
(รับสายะทีว้อยนััวีย์) ปลายสายโวย (แฟนเ่าเธอมาโวยวายถามหาเธอนะ ะให้ันอบว่าไ?)
“ันายแล้ว นอนอยู่้นทะเลเหนือนะ”
(ว้อย!! ยัวนส้นบาทาไ้อีนาโนแฟนบอเลิ--)
“ันบอเลิ่อน่ะนัฟัลอน บอว่าอยู่ไหน็ไ้ที่เาไม่มีปัหาื้อัวามหาันแบบพลิแผ่นิน” เอสเธอร์เอ่ยอ้าปารับนมที่เมร่าป้อนมา “บอว่าันไปส่อเพนวินที่ั้วโล็ไ้ หรือไปเป็นอาหารอนาอน้าที่ป่าิบื้นในบราิล”
(ไม่มีใรวนส้นบาทาเท่ามรึแล้ว!!)
“เพราะี้เราถึทนันไ้ไ”
(โอเ ๆ ันะบอให้ผู้เ่าเธอให้ว่าเธอไปไหน) ปลายสายเอ่ย่อนะพู (ันบอเาไปว่าเธอไปั้วโลเหนือไปส่อวาฬที่ั้วโล)
“อบุ้า”
(อย่าหายไปนานนะนััวีย์ อย่าที่รู้เราไม่รู้ว่าวาเลนิน่าอะไรนั้นมีแผนอะไรและูว่าบัี้็ไม่สบายใ้วยับ้อเสนอที่ยัยนั้นเสนอมา)
เอสเธอร์สู่เนียร์ืนสู่อ้อมอเมร่า ่อนะเินออไปหลับ้านเพื่อุยโทรศัพท์ับปลายสายไ้สะว
“ว่าไแมพู่อมาสิ บัี้บอหรือเปล่า”
(ไม่เลย....พอันับวินน์พยายามถาม็ส่ายหัวอย่าเียว ็เลยลัวว่าะเป็นเรื่อไม่ี) แมถอนหายใออมา (อย่าที่รู้...รอส์บอว่าวาเลนิน่ามีแผนบาอย่าเี่ยวับวาาน้า แถม่วนี้ราินีวาาน้านใหม่นั้นยัอยู่่วพัผ่อน)
(แถมเหมือนว่าล่าสุ็....สนใแอแลนิสอี--ไ้่าวว่าพี่บุธรรมเธอเป็นราา้วยนิ)
เี่ยนัวาเลนิน่านั้น้อารอะไรอี!?!
“อนนี้ันำลัั้สิว่าวรัารอะไร่อนระหว่านััวแสบวาเลนิน่าับเพิ่รู้ว่าพี่บุธรรมันมีน้อนละพ่อและ....เพิ่เห็นลูอพี่ายบุธรรมรั้แร”
(ห๊า!!!) ปลายสายร้อลั่น (เาหล่อมะ--)
“ไอ้นเวร ันยัไม่เห็นหน้าเลยว้อย เาว่าพอ ๆ ับพี่ายนโแหละแบบัวสูยัะึ—อิเวร!! อย่าแถไปเรื่ออื่นับเ้าประเ็นหลั่อน”
(โอเ ๆ ันิว่าอาะส่เรื่อัฟั เพราะบัี้ะออไปเอวาเลนิน่า)
“มาบอัน้วย” หิสาวผมน้ำาลไหม้ะเ้อมอไปในัวบ้าน “ถ้าันไม่รับสายือ่วยานรัวอยู่แ่ร้านน้อสาวนายเปิเมื่อไรบอ้วย”
(มาแ*ฟรี็ไม่เอานะ)
“ัน่ายยะบายไอ้น”
(บายรีบหายอหัไว ๆ ละ)
“เปล่าอหั!!”
ร่าระหวาสาย่อนะเอาบุหรี่มาสูบแ่็ลืมไปว่าอนนี้มีเ็อยู่ในบ้านเลยเ็บลระเป๋า่อนะเินลับเ้าไปในบ้าน่อนะพบว่าอาเธอร์ำลัะับรถออไปรับใรบาน เธอเลยถือโอาสทำวามรู้ัแอแลนน่าับเมร่าระหว่าที่่วยพวเธอเรียมอาหาร
“ว่าแ่ที่บอว่าอาเธอร์ับทอมเป็นผู้ปรอบุธรรมนะ พ่อแม่เธอไปไหน”
“ันำไม่ไ้—ือ....รู้ัวอีทีัน็อยู่ับพวเาแบบไม่มีวามทรำอะไรเลย” เอสเธอร์รู้แ่ว่าเธอยัเ็มา ๆ ในอนนั้นแทบำอะไรไม่ไ้้วย้ำ ำไ้แ่ใบหน้าพ่อแม่ที่เลือนราในวามทรำอเธอ “แ่มันนานมาแล้ว่ะเลยนึไม่ออ”
“โย่ว!! ูสิใรมา” อาเธอร์ะโนเ้ามาในรัวนเอสเธอร์สะุ้ “เอสี้มาทำวามรู้ัับพี่ายอีนหนูสิ้ะ”
“ู่ ๆ ็รู้สึนลุวะและอย่ามาเรียว่าเอสี้ว้อยไอ้เธอร์” หิสาวผมน้ำาลไหม้วามีล่อนออะไปพบับพี่ายบุธรรมอีนที่ห้อนั่เล่น เธอะัลเมื่อเห็นน้อ่าพ่ออพี่ายบุธรรมเธอเพราะนรหน้าไม่มีส่วนที่ล้ายับอาเธอร์เลยเสียทีเียว ถ้าอาเธอร์เหมือนพ่อทอม ายรหน้า็เหมือนแม่แอแลนน่าแหละ
พระเ้า....นรหน้าานพระเ้าสร้าั ๆ
“ออร์ม นี่น้อสาวบุธรรมเราเอสเธอร์แ่เรียเอสี้็ไ้—“
“ืนเรียอีรั้่อยั้ยุบแน่” เอสเธอร์ลอาไปมา่อนะมอหนุ่มผมสีบลอน์อีรั้ “เรียเอสเธอร์็พอ เอสี้มันื่อที่อาเธอร์เรียอนเ็”
“เอสเธอร์ นี่ออร์มน้อาย่าพ่อันเอ ่วนี้เา็หลบ ๆ ่อน ๆ นะ” ร่าำยำเอ่ย “แบบ...ัน่วยเาแหุนะอนามล่าแมนทา”
“....อื้มพอเ็ทล่ะ”
“ไม่ใเลยริิ”
“เย่วยเพื่อนแหุลาทะเลเมื่อหลายปี่อนนะเลยเย ๆ” เธอเอ่ยเสียเรียบ “แบบำไ้ไหมอนาแ่นั้นพลิแผ่นินหาน้อับนอื่นๆ นะ”
“เธอหนีไปประเทศอื่นที่ไม่มีารแลเปลี่ยนนัโทษับอเมริา่วนึ ำไ้ๆ แ่แสบมานะ แ่ไ้รับารยโทษาประธานาธิบีเพราะสิ่ที่ทำ”
“และสัาโโเวีย็โนยเลิ้วยฮิ”
“่าเถอะลืมเรื่อในอี วันนี้มีอะไรเอสี้” อาเธอร์บบ่าน้อสาวบุธรรมนเอ “เพราะันหิวแล้วววว”
“เรียเอสี้อี็ะไ้ทานำปั้นแทนว้อย!!”
“ถามริ? เธอลืมวันเิแล้วหรอ?” อาเธอร์ถามึ้นเมื่อเห็นว่าเอสเธอร์ูมีสีหน้ามึน ๆ ับารที่มีเ้วันเิรหน้า—ใ่....เธอมีวันเิรับวันฮาโลวีนนั้นือสิ่ที่เธอำไ้แม่น เพียแ่เธอทำานหนัเินไปนลืมวันเินเอไปแล้ว
“ไม่ไ้ลอนานแล้ว แถมวัน ๆ ็สิแ่โ๊ะทำานบ่อยมาว่าอี” ร่าระหมอเทียนรหน้า่อนะอธิษานอะไรบาอย่าและเป่าเทียน “ถ้าำนวไม่ผิปีนี้ัน็อายุสามสิบเป๊ะ ๆ”
“แ่ยัโสเหมือนเิม” ร่าำยำแว่อนะบบ่า “เื่อว่าในอนา้อมีหนุ่มสันมาีบแน่นอนเหอะ ๆ”
“ถ้าไม่โนนแถวนี้เบ่ล้ามใส่ะ่อนะ”
“ันออะใีับว่าที่น้อเยทุน” อาเธอร์เอ่ยิล่อนะบบ่า “ไปล่ะ....เี๋ยว้อพาลูเ้านอนานั้น็้อไปส่ไอ้น้อายแถวท่าเรือ”
“โอเอาเธอร์ รารีสวัสิ์ล่วหน้า ฝันีผีรอบเีย”
“นั้นำบอฝันีเธอเรอะ”
เอสเธอร์หันไปทาออร์ม่อนะพู “ฝันี่ะพี่รอ”
“สอมาราน!!”
“เปล่านิ”
เมื่อนในบ้านเอร์รี่เ้าไปนอนนหมและเหลือแ่เอสเธอร์ที่นั่อยู่ในห้อนั่นั่เล่นที่ำลัเ็้อวามในมือถือ่อนะเปิทีวีูแ้เบื่อไปพลา ๆ ็สะุ้ทันทีที่พี่ายร่าำยำลับมาทิ้ัวล้า ๆ เธอ
“เราไม่ไ้นัุ่ยแบบนี้มานานเท่าไรแล้วนะ”
“็หลายปีแหละ แบบ...พี่็ยุ่เรื่อแอแลนิส น้อ็ยุ่เรื่อในีล์” เอสเธอร์เอ่ยเสียเรียบ “เอ่อ...ริ ๆ น้อวรเือนพี่เพราะไหน ๆ พี่็เปิัวเรื่อแอแลนิสแล้วพี่วรระวััวยัยผู้หิที่ื่อวาเลนิน่า อัลเอร่า เอ ฟลอทีน ้วย พอีมีนบาัวาบ่าวมาว่าหล่อนสนใพวประเทศเพิ่เปิัวอย่าวาาน้าับแอแลนิส เพราะมีทรัพยารที่น่าสนใ”
อาเธอร์มวิ้ว “หล่อนอันรายแ่ไหน”
“ึ้นื่อว่าเป็นผู้หิ็อันรายทั้นั้นแหละน่า” เอสเธอร์เอ่ย “ยัยนั้นยิ่มีเพื่อนในรับาลเยอะพอวร—“
“ันนึว่าเธอมีเพื่อนในรับาละอีเอสี้”
“มีแ่เพื่อนรันายสาร์ นอนั้น....เาเลียน้อพอสมวร” ทั้เลียทั้เหม็นหน้าเธอ เพราะเป็นฮีโร่ที่ไม่ยอมลนามสัาโเวีย แถม่วยนแหุมาอี เป็นลูรัใร็บ้าแล้ว
เสียร้ออูเนียร์ัึ้นนร่าำยำถอนหายใออมา เาบบ่าเธอ่อนเินไปหาลูายนเอในห้อเ็อ่อน เอสเธอร์ส่ายหัวไปมา่อนะปิทีวีและเินไปนอนบ้า เพราะเธอะว่าะพาหลานายไปเที่ยวในานะป้า(ไม่แท้)อหลาน
เอสเธอร์ไม่รู้ว่านเออยู่ที่ไหนแ่บรรยาาศรอบ้านั้นเ็มไป้วยหิมะนทุอย่านั้นาวโพลนไปหม หิสาวผมน้ำาลไหม้มีแุ่นอนปปิร่าาย เท้าเปลือยเปล่าเหยียบย่ำไปามพื้นหิมะาวแ่ลับไม่รู้สึหนาวเลย เ้าอวาสอสีมอรอบ้า่อนะสะุาที่ายหนุ่มนหนึ่ที่ยืนอยู่ห่าาเธอไปไม่ี่้าว เาเินออไปไหนไม่รู้
หิสาวเินามเาไปเรื่อย ๆ นถึทาเินในหุบเา ร่าระหมอรอบเพราะายนนั้นหายไปแล้ว เธอสะุ้โหยยามที่ร่าสูโผล่มาแบบไม่ให้ไ้ทันั้ัว ไม่ทันที่ะพูอะไร็รู้สึถึริมฝีปาอเาที่ประบลมาูบับเธอ
เมื่อพวเาผละออาัน เอสเธอร์ถึับะัเพราะายรหน้านั้นล้ายับนบาน เพียแ่....สีผมอเานั้นไม่ใ่ ร่าระห้อมอายรหน้า่อนะสะุ้ื่นเพราะเสียเาะประู
“เอสเธอร์ื่นไ้แล้ว้ะ” เสียแอแลนน่าัึ้นนร่าระหลุึ้นาเีย มือเรียวแะริมฝีปานเอ่อนะส่ายหัวไปมา
“ันฝันแปลมารอบนี้” เธอส่ายหัวไปมา่อนะเินไปทานอาหารเ้า่อนะอาบน้ำแ่ัวและพาหลานายออไปเที่ยวับเมร่าและอาเธอร์ แ่ไป ๆ มา ๆ ลับลายเป็นว่าเธอ้อเที่ยวับหลานอย่าสอ่อสอแทน เพราะทาสภาแอแลนิสเรียประุม่วนเลยไม่แปลที่พวเาะโยนหน้าที่อาบุธรรมให้เธอ
“เอสเธอร์?” เสียทุ้มอนบานเรียหิสาวยามที่เธอำลัพาหลานัวน้อยูหอยริมหา เธอึหันไปเอับออร์มที่ยืนทำาปริบ ๆ มอหลานัวน้อยเาำลัหยิบให้วามสนใับเปลือหอยรหน้า
“ออร์ม?” หิสาวผมน้ำาลสบาับนรหน้าและส่ายหัวไปมา เธอเอไม่รู้ะสนทนาับนรหน้าอย่าไร เพราะไม่รู้ว่านรหน้าะยอมให้นที่ไม่มีวามเี่ยว้อทาสายเลือนับาิหรือไม่ “นายมาทำอะไร?”
“เ็บยะ--เพิ่รู้ว่าาวบทุน็ไม่ไ้ทำร้ายท้อทะเลแบบที่ันเยิมาลอ พวเามีิอาสาทำวามสะอาายหาลอ”
“็นะไอ้พี่าย าวบทุนไม่ไ้เลวร้ายอย่าทีุ่เยินะ” เอสเธอร์เอ่ย “ไม่มีใรีใรเลวไปหมเว้นแ่เลวบริสุทธิ์็ว่าไปอย่า” ร่าระหมอพี่ายบุธรรมและส่ายหัวไปมา เพราะเธอเห็นภาพนในฝัน้อนับเา
น่านลุ
“สนุับโลบนบไหมออร์ม” เอสเธอร์ัสินใุยับนรหน้า้วยบทสนทนาแบบ่าย ๆ ามประสาพวเ้าสัมไม่เ่ “แบบ....อาเธอร์เล่ามาว่า—“
“เพิ่เห็นนะว่าโลบนบ็สวย และาวบทุน็ไม่ไ้เลวร้ายันไปหมแบบที่พ่อเยบอไว้”
“หมายถึ.....พ่อแท้ ๆ นาย?” เอสเธอร์พอเ้าใแล้วว่าอะไรทำให้สอพี่น้อเยีันเือบายมา่อนเป็นเพราะพ่ออออร์มที่สอนอะไรผิ ๆ มา่อนและถ้าเาไม่ผิออร์มับแอแลนน่า็เป็นเหยื่ออารใ้วามรุนแรภายในบ้าน—ท่าทานรหน้ามันฟ้อ
“ูเนียร์่วล่ะ” เสียอหนุ่มผมสีสว่าเอ่ยทั เาอยาลูบหัวหลานายนเอถ้าไม่ิที่ว่ามืออเาสปรอยู่ “เธอวรพาเาลับไปนะเอสเธอร์”
“ว่า ๆ ็มาเราบ้าสิ ไหน ๆ นาย็พี่ายันอีนและหลาน็อยารู้ัับอาอเา” เ้าอวาสอสีเอ่ยยิ้ม ๆ ่อนะเินาพี่ายบุธรรมนรอไป เพื่อพาหลานัวน้อยับไปหาย่าับปู่อเาที่บ้านประภาาร่อนะหนีไปนอนลาวัน
และเธอ็ฝันแบบเิมนไ้....
TBC.
Writer's talk
เรื่อนี้อามีโอาสลบไ้ทุเมื่อถ้าแป้ับ หรือโนอไ้--
ความคิดเห็น