คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : สัญญามังกร : Chapter 03 : Part 3
“ทำไมถึใร้ายับันนานั้นล่ะ นอย่าันไม่สมวรถูปป้อรึไ หืม?”
ำถามที่เ็มเปี่ยมไป้วยวามไม่เ้าใเอ่ยถามออมาเสียแผ่ว วามเ้มแ็ในแววาอเธอพัทลายลไม่เหลือิ้นีอนที่เอ่ยถาม ผมมอหยน้ำาใสๆ ที่ไหลลิ้ลมาาหาาู่สวยอเธอ มอมัน่อยๆ ไหลผ่านแ้มาวเนียนไปที่ปลายา ่อนะหยลับแผออผม
ทั้ที่วระสาแ่ใที่เห็นเธอหมท่า แ่มันลับไม่เป็นแบบนั้นเลย
น้ำาที่หยลลาอไม่่าอะไราหมุแหลมอันให่ที่อเ้าับหัวใผมอย่าั เพียแ่เห็นเธอเริ่มร้อไห้หัวใผม็เหมือนมันะแหลเป็นเสี่ยๆ แล้ว อยาะยื่นมือไปเลี่ยเ็น้ำาออให้ แ่ภาพอนที่เธอหันหลัเินาไปลับผุึ้นมาในหัว ภาพผู้หิใร้ายที่าไปโยไม่สนใำอ้อนวอนอผม ัสลับับภาพสอาแเรื่อที่้อมายัผมพร้อมหยน้ำาที่หลั่ลมาเป็นสาย ร่าทั้ร่าอผมาิ ไม่รู้้วย้ำว่าวระทำยัไับร่าเล็รหน้าี
ผมวระ...เมินเยและเย็นาับเธอเหมือนที่ทำอยู่ทุที หรือวระโอบอเธอไว้แน่นๆ แล้วเื่อับเธอเหมือนหมาอย่าเมื่อ่อนี
ฟุ่บ!
ั่วะที่วามิในหัวล่อลอยไปไล ร่าเล็ที่เอาแ่้อผมไม่ยอมยับัว็ทิ้ัวลนอนบนัวผมเอาื้อๆ มือเล็ๆ ที่เยรึับหัวไหล่แปรเปลี่ยนเป็นโอบอรอบไหล่ผมเอาไว้แทน ใบหน้าเล็ุลับออผม ลมหายใอุ่นเือลิ่นเหล้าเป่ารับผิวอ ัหวะที่ผมำลัะยมือึ้นผลัเธอออ เสียพูพึมพำาร่าเล็็ัแทรึ้นะ่อน
“ใีับันหน่อยมัร” น้ำเสียสั่นเรืออย่านที่พยายามะ่มลั้นเสียสะอื้นระิบพู้าหู ในน้ำเสียเปิเผยวามอ่อนแอและเหนื่อยล้าอย่าไม่ิที่ะแอบ่อนมันไว้อี่อไป มือที่ยึ้นเรียมะันัวเธอออห่าะั้าลาอาาศ เหมือนาหลาะรู้สึไ้ว่าผม้อารสร้าระยะห่า ันั้นสอมือที่อรอบไหล่ผมเลยออแรอรัแน่นมาว่าเิม
“อย่าใร้ายับันนัเลย เพราะนอาพี่ัน็ไม่เหลือใรอีแล้ว”
น้ำเสียาห้วระิบบอผมเสียแผ่ว ำอที่แสนะแผ่วเบามาพร้อมับหยน้ำาอุ่นๆ ที่หยลับไหล่อผม บเสียพูนั้นระหว่าเรา็เิวามเียบึ้นมาเมื่อไม่มีใรอ้าปาพูอะไรึ้นมาอี าหลานอนุหน้านิ่ๆ ับไหล่โยที่ยันั่ร่อมทับอยู่บนัอผม ส่วนผมที่ลายเป็นเบาะรอนั่อเธอทำไ้เพียนั่เอนหลัับโฟานิ่ๆ ไม่ไ้หลุบาลมอเธอ ไม่แม้แ่ะยมือึ้นมาอรอบเอวบาอเธอ้วย้ำ ไม่รู้เหมือนันว่าวามเียบนี้ินเวลาไปนานเท่าไหร่ รู้ัวอีทีนที่นอนฟุบอยู่บนัวผม็หลับไปะแล้ว
ลมหายใเ้าออเป็นัหวะสม่ำเสมออร่าเล็ปลุผมให้ื่นาห้วภวั์ สายาที่เอาแ่มอรไป้านหน้า่อยๆ หลุบลมอนที่นอนฟุบหลับอยู่บนัว เส้นผมสีำลับอเธอสยายเ็มแผ่นหลัเล็ เพราะเธอฝัใบหน้าลับไหล่ผมเลยไม่สามารถมอเห็นใบหน้าที่ำลัหลับใหลอเธอไ้ สอมือที่เยวานิ่อยู่้าัว่อยๆ ยึ้นมา มือนึโอบเอวบาอเธอเอาไว้แผ่วเบา ส่วนอีมือ่อยๆ วาลบนหัวอเธอ นิ้วมือไล้เบาๆ ลไปามวามยาวอเส้นผม
วามรู้สึอยาปป้อที่เอ่อทะลัออมาทำให้ผม้อึมือัวเอลับไปแล้วสูลมหายใเ้าปอไปลึๆ ้อย้ำเือนับัวเอ้ำๆ ว่าระหว่าเรามันบไปแล้ว แม้ะไ้แ่าน เป็นสามีภรรยาที่ถู้อามหมาย แ่เธอไม่ใ่เ็น้อยนนั้นอผม ไม่ใ่เ็น้อยนเิมที่มัะมอผม้วยสายาเ็มเปี่ยมไป้วยรั ไม่ใ่ผู้หิที่ผมมอบทั้ีวิและหัวใให้
ไม่ใ่อี่อไปแล้ว…
แร๊!!
“ุมัรรับ”
ประูที่ถูเปิเ้ามาพร้อมเสียเรียาลูน้อทำให้ผมยอมละสายาาเธอในที่สุ มือที่เยลูบับเส้นผมร่าเล็รีบเลื่อนลไปปิ้นาาวเนียนที่ยันั่ร่อมทับอยู่บนเอวผมเร็วๆ ลูน้อที่อยู่ๆ ็โผล่เ้ามานนั้นรีบเบือนสายาาร่าเล็ในอ้อมแนผมอย่ารู้าน นๆ นั้น้มหัวอโทษผมเสียเบา ่อนะ้าวายาวๆ เินไปหยิบเสื้อสูทที่าหลาทิ้มันไว้ับพื้นึ้นมาแล้วส่ให้ผม ั้แ่้นนบเาไม่แม้แ่ะปรายามอนัวเล็ในอ้อมแนอผมเลย้วย้ำ
“เรื่อที่ให้ผมไปามสืบไ้เรื่อแล้วรับ”
“อืม ลับไป่อยุยเถอะ” ผมบอลูน้อนนั้น้วยน้ำเสียเรียบเย ะใ้มือเพีย้าเียวในารลุมเสื้อัวเอลบนไหล่เล็อนที่หลับอยู่ พอถูเสื้อัวให่อผมลุมทับูเหมือนเธอะยิ่ัวเล็มาเ้าไปอี ผม่อยๆ อุ้มเธอึ้นมาแล้วับให้เธอนั่บนัผมีๆ มือ้านึโอบประอแผ่นหลัอเธอไว้ ส่วนอี้าึสาบเสื้อสูทเบาๆ เพื่อให้มันปิลุมหน้าออเธอ
“ให้ผมไปส่เธอ่อนมั้ยรับ” ำถามแผ่วเบาเอ่ยแทรวามเียบึ้นมา ผมไม่ไ้อบำถามนั้นอลูน้อที่ยืนอยู่้าๆ สายาหลุบลมอาหลาที่หลับสนิทอยู่ในอ้อมแน มอแพนายาวที่ยัหลเหลือราบน้ำาอเธอ แม้ะบอให้ัวเอทำเมินไม่้อสนใ แ่เอาเ้าริผมลับทำใแ็ทิ้เธอไม่ล
“ไม่้อ”
ผมบอับน้าัวเสียห้วน ทิ้ลมหายใออมาเบาๆ ่อนะ้อนร่าเล็อาหลาึ้นแนบอ เธอยััวเล็และเบาหวิวเหมือนเมื่อหลายปี่อน ออแรเพียน้อยนิผม็อุ้มเธอึ้นมาไ้แล้ว ลูน้อที่ยืนอยู่้าัว้มหัวให้ผมอีรั้ ่อนะ้าวาเินไปเปิประูให้ผมอย่ารู้าน ผมอระับนัวเล็ในอ้อมแน ่อยๆ ้าวาเินรไปที่ลานอรถหน้าผับอย่าไม่เร่รีบ พยายามที่ะ้าวาเินอย่ามั่นและระมัระวั เพราะไม่้อารให้นในอ้อมแนรู้สึไม่สบายัว
มันน่าลที่ผมยัทะนุถนอมแม้ว่าเธอะหัสะบั้นวามสัมพันธ์อเราอย่าไร้น้ำใ
แม้ะพร่ำบอให้ัวเอเมินเยและเอาืนเธออย่าสาสม แ่พอเอาเ้าริผมลับทำร้ายผู้หินนี้ไม่ล วามรัที่ยัหลเหลือบอให้ผมปป้อเธอนนี้ ลึๆ แล้วัวผมยัแอบหวัว่าระหว่าเราะสามารถลับไปเป็นเหมือนเิมไ้ แ่ถ้าะให้ผมุเ่าอ้อนวอนอให้เธอลับมาเหมือนอย่าในอนนั้น ผม็ทำไม่ล
สุท้ายแล้วระหว่าเรามันะไปสิ้นสุที่รไหน็สุะรู้
ผมมอไม่เห็นภาพอนาอเราสอนเลย...
ความคิดเห็น