คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : BAD LOVE :: บาปครั้งที่ 6 ปกป้อง (1/3)
บาปรั้ที่ 6
ปป้อ (1/3)
"ถ้าพวมึแะ้อยัยนี่แม้แ่ปลายเล็บ....ูยิไม่ยั้แน่!"
“มึิะูู่ั้นเหรอ”
ปั้!!!
เหอะ ทำไมมือผมมันไปไวว่าวามิแบบนี้วะ
ไอ้เ็นั่นอ้าปาหวออนที่ผมลั่นไปืนออไป ั้ใะยิไปที่ผนั้านหลัมันเพื่อู่ แู่เหมือนผมะแม่นไปหน่อย ทำให้แ้มสาๆ อไอ้เวรนั่นมีแผลเลือไหลเป็นทายาว
“รีบไสหัวพวมึไปะ ูใีไ้ไม่เินสามวิหรอนะ”
“ฝะ….ฝาไว้่อนเถอะมึ” ไอ้อ้วนนั่นี้หน้าผมพร้อมับประาศร้าวทั้ที่หน้าีเป็นหมู้มไปแล้ว ไอ้เ็พวนั้นหายไปหมแล้ว เหลือแ่ผมับยัยลูแมวที่ยัยืนัวสั่นเป็นเ้าเ้า
ผมถอนหายใออมาอย่าเบื่อหน่าย่อนะเ็บปืนลที่เิม ้มหน้าลไปมอโระที่ยัเาะเอวผมเอาไว้แน่น าที่่อนหน้านี้เธอแ่เาะายเสื้อลายเป็นว่าสอมือเล็ๆ อเธอับเอวผมเอาไว้หลวมๆ ท่าทาเหมือนะยัหวาลัวไม่หายอเธอทำให้ผมเอื้อมมือไปวาเบาๆ บนหัวอย่าเยิน
ไม่สิ ยัยนี่ไม่ใ่มุะหน่อย
ผมรีบึมือัวเอที่วาบนหัวโระออ เรียสายาสั่นๆ านที่ำลัลัวอยู่ไ้เป็นอย่าี วาลมโอเธอที่มอมาทำเอาใผมอ่อนยวบยัไ็ไม่รู้ ให้าย ผมเลียแววาแบบนั้นะมั
“พะ….พี่มิไนท์มาอยู่รนี้ไ้ไะ” โระถามผมออมาเสียสั่นเหมือนะยัลัวไม่หาย สอมืออเธอ่อยๆ ผละออารอบเอวอผมไปับันไว้ ริมฝีปาบาเม้มเ้าหาันนิหน่อยเหมือนะลัวผมุ ผมเพิ่ะสัเเห็นรอย้ำเล็ๆ ที่ริมฝีปาอเธอ ไม่ใ่ัปาัวเอนเป็นแผลแบบนี้หรอนะ
“เธอมาทำบ้าอะไรรนี้”
“โระไ้ยินเสียพี่มิไนท์็เลยเินเ้ามาู ไม่ิว่า….พี่ำลัทะเลาะับนพวนั้นอยู่”
“โ่!” โระหน้าหอยไปเลยอนที่ผมพูับเธอแบบนั้น และสีหน้าหอยๆ อเธอมันทำให้ผมรู้สึใไม่ียัไ็ไม่รู้ “ราวหน้าถ้าันไม่เรียื่อเธอไม่้อออมารู้มั้ย”
“่ะ”
“บอแล้วไว่าถ้าเิเ็บัวึ้นมาเธอะลำบา ไม่รู้รึไว่าัวเอบอบบาแ่ไหน”
“เ้าใแล้ว่ะ”
“พวมันทำอะไรเธอบ้า”
“ะ….แ่ระาแนแล้ว็...ผลัโระล้ม แ่ีที่พี่มิไนท์มา่วย่อน...” เธอพูับผมเสียสั่น และเพราะำพูอเธอ็ทำให้ผมนึเสียายที่อนนั้นไม่ยิใส่ะโหลไอ้สัว์นรนั่นะ ถึะแ้นแ่ผม็ทำอะไรไม่ไ้ สิ่ที่ผมทำไ้อนนี้ือำมือเอาไว้แน่นแล้วผ่อนลมหายใเ้าออ้าๆ พยายาม่มใัวเอไม่ให้เินลับไประาหนัหัวไอ้พวห่านั่นออมา
“แล้วทำไมเธอไม่ะโนให้ันไป่วย” บำถามอผมโระ็่อยๆ เยหน้าึ้นมามอ วาที่เยเป็นประายวูบลนิหน่อยนผมใหาย สอาสั่นๆ อเธอมอผมอย่าหวั่นไหวับำอบที่ำลัะพูออมา
“โระไม่อยาถูมอว่าสำออย่ะ” ำพูที่ออมาาปาอเธอทำเอาผมไม่รู้ะไป่อยัไ ำพูว่าสำออยอผมระทบิใเธอมาสินะ เหอะ ะเปราะบาไปไหนวะเนี่ย
“ราวหน้ามีอะไร้อบอันรู้มั้ย”
“พี่มิไนท์ะไม่หาว่าโระสำออยใ่มั้ยะ”
“ไม่้อพูมา แ่รับปาัน็พอ”
“เ้าใแล้ว่ะ” โระอบรับผมเสียอ่อย ่อนะ้มหน้าหอยๆ มอมือัวเอที่ับันเอาไว้แน่น ท่าทาสั่นๆ อเธอในอนแรหายไปแล้ว เหลือแ่ท่าทาหอยๆ าารที่โนผมุเเ่นั้นเอ
“ไปันไ้รึยั”
“ไปไหนะ” โระรีบเยหน้าึ้นมามอผมเร็วๆ
“โไนท์ลับ”
“ปะ...ไปยัไอ่ะะ”
ผมถอนหายใออมาอย่าเริ่มที่ะรำา แทนำอบผมเินนำเธอไปที่อึที่ผมอมอเอร์ไ์ันให่อัวเอเอาไว้ ถึแม้ะไม่เ้าใแ่โระ็เินามหลัผมมา สอาอเธอเินะเผลๆ ามหลัผมมาเร็วๆ เพื่อให้ทันับผมที่้าวออมา่อน ผมเหลือบหาาไปมอที่เ่าบอบบาอเธอ็พบับแผลที่ไม่ถึับให่แ่็มีเลือึมออมานิหน่อย และนั่นมันทำให้ผม้อลวามเร็วในารเินล เปลี่ยนาารเินปิเป็นเอื่อยเื่อยเหมือนเินเล่นายทะเล
เธอเป็นนบอผมเอนี่ว่าไม่อยาให้ผมมอว่าสำออย ถ้าิว่าเรื่อแ่นี้ผมะโอ๋เธอน่ะเลิฝันไปไ้เลย
ใ้เวลาพอสมวรในที่สุเราสอน็เินมาถึที่ที่ผมอมอเอร์ไ์เอาไว้ โระถึับหอบเมื่อเินมายืน้าๆ ผม สอาอเธอมอรถันโที่อยู่รหน้า้วยสอาเบิว้า
“ะไปัน้วยเ้านี่เหรอะ”
“หรือเธอะเินไปล่ะ” ผมบอเสียเรียบ่อนะเินไปหยิบหมวันน็อใบโที่วาไว้ับเบาะ
“แ่โระใส่ระโปรมานะะ ะให้นั่...”
ฟุ่บ
ไม่รอให้เธอไ้พูมา ผมัารสวมหมวันน็อใบหนาลับหัวเล็ๆ อยัยลูแมว ยัยนี่ัวเล็เป็นบ้าเลย แ่ะสวมหมวให้ผมยั้อย่อัวเลยอ่ะ
“พี่มิไนท์ะ โระะบอว่าโระใส่ระโปร...ว้าย!!”
แล้วเธอ็้อรีร้อออมาอีรอบเมื่อผมเอื้อมมือไปว้าเอวเล็ๆ อเธอ ออแรนิหน่อยัวอเธอ็ลอยหวือามแรมือผมแล้ว ผมอุ้มโระึ้นไปนั่ร่อมมอเอร์ไ์ ่อนที่ัวผมเอะ้าวาึ้นไปนั่ที่เบาะโยมีโระนั่อยู่้านหน้า ทันทีที่ผมวาเธอลับเบาะมือเล็ๆ นั่น็รีบะรุบายระโปรัวเอเอาไว้เร็วๆ
เหอะ น่ารัเป็นบ้าเลยว่ะ
“อยู่นิ่ๆ ล่ะ ปลิวหายไปันไม่รู้้วยนะ” ผมู่เธอเสียเบา่อนะเอื้อมมือทั้สอ้าไปับแฮน์มอเอร์ไ์ เพราะวามที่เธอนั่อยู่้านหน้าทำให้สภาพอนนี้เหมือนผมำลัโอบอเธอา้านหลั แถมแผ่นหลัเล็ๆ อเธอยัแนบิับแผ่นออผม้วย หัวใยัยนี่เ้นแรเป็นบ้าเลยว่ะ ไม่หัวใวาย่อนถึผับหรอนะ
โระยอมอยู่นิ่ๆ ามที่ผมบอแ่โยี เรียไ้ว่าแ็ทื่อเป็นรูปั้นหินยัไ้ และท่าทาื่นลัวลอเวลาอเธอมันทำให้ผมไม่อยาะแล้ าปิับรถแ่ห้านาที็ถึผับ ลายเป็นว่าอนนี้ผมอยู่บนถนนนานเือบยี่สิบนาทีแล้ว มันน่ารำานะที่้อมาับรถ้าๆ ามูรถันอื่นไปแบบนี้ แ่เพราะยัยนี่มัน็่วยไม่ไ้ล่ะนะ
เล้นผมสีน้ำาลอ่อนๆ อเธอที่พ้นอบหมวันน็อมาปลิวไปามลมเบาๆ ที่พัปะทะ ลิ่นหอมอ่อนๆ าัวเธอลอยผ่านมูอผม และมันทำให้หัวผมรู้สึโล่ไปหม ไม่รู้สิ มันให้วามรู้สึผ่อนลายยัไ็ไม่รู้ วามรู้สึว่าเปล่าอผมมันถูแทนที่้วยวามรู้สึอบอุ่นแปลๆ มันไม่ใ่วามรู้สึเเปลใหม่ แ่มันเป็นวามรู้สึบาอย่า...ที่ผมเผลอทำมันหายไปเมื่อนานมาแล้ว
หรือเธอ….ะเปลี่ยนผมไ้ริๆ
เธอะทำให้ันลับมามีหัวใเหมือนเิมไ้ริเหรอ….โระ
ความคิดเห็น