ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หวานนักรักครั้งนี้

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 24 เม.ย. 49


    นี่เป็นครั้งแรกที่เราแต่งนิยายรักหวานแหววน่ะค่ะ ถ้าไม่สนุกห็ขอโทษด้วย ยังไงซ่ะเราก็จะพยายามทำให้มันดีที่สุดอ่ะค่ะ ใครได้เข้าอ่านแล้วก็ช่วยแสดงความคิดเห็นให้หน่อยน่ะค่ะว่าต้องเพิ่มหรือลดอะไรบ้าง ขอความกรุณาด้วยค่ะ (นี่เป็นบทนำนะค่ะ) เชิญอ่านกันตามสบายเลยค่ะ เอ้อ!! แล้วก็ขอฝาก MSN SPACE ไว้ด้วยน่ะค่ะ แต่คิดว่าหลังจากไม่นานก็คงจะย้ายไปใช้ I.D. ของตัวเองแล้วละค่ะ(แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่)
    http://spaces.msn.com/nuu-nan-banana/ (ใครที่ไม่มี account ของ msn เข้าไม่ได้นะค่ะ)

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------



                

    ฉันชื่อปอย อายุ 17ปี ตอนนี้ฉันกำลังตกอยู่ในสะถานการณ์ที่แย่มากถึงมากที่สุด ลองคิดดูน่ะ ฉันยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนที่เดินขวักไขว่ไปมาตามท้องถนน เสียงรถยนต์แล่นผ่านไปมา เสียงหัวเราะพูดคุยของผู้คนมากมาย เด็กๆวิ่งและกระโดดโลดเต้นยิ้มแย้มแจ่มใส ผิดกันฉันในตอนนี้ที่อยู่ในคนละอารมณ์เลย

    เราเลิกกันเถอะเสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มกล่าว

    ทำไม .. ทำไมล่ะรอน ฉันทำอะไรผิดงั้นหรอ

    “….ปล่าวปอย เธอไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันผิดเอง ฉัน..บังคับหัวใจตัวเองไม่ได้ ขอโทษน่ะ

    “….”

    ขอให้โชคดีน่ะ ขอให้เธอเจอคนดี ขอให้โอ้ย!!”

    ผลั่ก !!! ฉันพุ่งหมัดเข้าไปที่หน้าของหมอนั้นอย่างลืมตัว

    อย่าทำมาเป็นพูดดีน่ะ ที่นายพูดมามันเป็นข้อแก้ตัวทั้งนั้นแหละ อย่ามาทำให้ตัวเองดูดีหน่อยเลย ลาก่อนน่ะฉันบอกรอนแล้วเดินไปขึ้นรถไฟฟ้าเพื่อกลับบ้าน ทิ้งให้รอนนั่งทำหน้าเอ๋ออยู่ริมฟุตบาท ถึงฉันจะพูดเหมือนไม่เป็นอะไร แต่ในใจฉันมันไม่ใช่เลย ( T-T )

    ฮึ่ย!! ฉันโมโหจนแทบจะเป็นบ้า ก็ไอ้ผู้ชายเฮงซวยที่ชื่อรอนนั้นน่ะซิ คบกันมาปีกว่า อยู่ดีๆก็มาบอกว่าไปชอบคนอื่นแล้ว ทำงี้ได้ไง ทิ้งคนน่ารักอย่างฉันลงได้ไงเนี่ย มิน่าหล่ะ พักหลังๆเนี่ยถึงไม่โทรมาเลย โทรไปหาก็ไม่ยอมรับสาย แหมทีเมื่อก่อนส่งข้อความมาบอกรักทุกวัน ฮึ่ย โมโหเว้ย อยากเห็นหน้านังผู้หญิงคนนั้นจริงจริ๊งว่าจะสวยกว่าฉันสักแค่ไหนเชียว โอ้ย อยากร้องไห้ แต่เรื่องอะไรชั้นจะต้องเสียน้ำตาให้กับผู้ชายพรรณนั้นด้วยล่ะ เชอะ

    อ้าว ปอย ไปทำอะไรมา หน้าหยั่งกะตูด อกหักมาหรือไงพี่ชายสุดหล่อของฉันทักขึ้น

                ฉึก !! แทงใจดำเด๊ะเลยพี่ฉัน รู้ดีชะมัด

                ก็ประมาณนั้นแหละพี่บอล -_-”

                เฮ้ย จริงดิ ใคร..ใครมันทำแก บอกมาเดี๋ยวพี่จัดการให้

                ไม่ต้องหรอกพี่ ปอยจัดการไปเรียบร้อยแล้ว ปอยขอตัวน่ะ ปอยเหนื่อยพูดจบฉันก็รีบเดินเข้าห้องแล้วล็อคประตูทันที ปล่อยให้พี่บอลสุดหล่อบ่นอยู่คนเดียว

                ตุ๊บฉันโยนกระเป๋าแล้วล้มตัวลงบนที่นอนนุ่มๆ น้ำตามันพาลจะไหลทุกทีที่หลับตา ทำไมมันถึงเจ็บอย่างนี้นะ ทำไมกันทั้งๆที่ฉันรักนายมาก แต่นายกลับทำแบบนี้กับฉัน ใจร้ายจังนะรอน คอยดูนะฉันจะหาแฟนใหม่ให้หล่อกว่านายร้อยเท่าเลย

    ฉันชื่อปอย อายุ 17ปี ตอนนี้ฉันกำลังตกอยู่ในสะถานการณ์ที่แย่มากถึงมากที่สุด ลองคิดดูน่ะ ฉันยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนที่เดินขวักไขว่ไปมาตามท้องถนน เสียงรถยนต์แล่นผ่านไปมา เสียงหัวเราะพูดคุยของผู้คนมากมาย เด็กๆวิ่งและกระโดดโลดเต้นยิ้มแย้มแจ่มใส ผิดกันฉันในตอนนี้ที่อยู่ในคนละอารมณ์เลย

    เราเลิกกันเถอะเสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มกล่าว

    ทำไม .. ทำไมล่ะรอน ฉันทำอะไรผิดงั้นหรอ

    “….ปล่าวปอย เธอไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันผิดเอง ฉัน..บังคับหัวใจตัวเองไม่ได้ ขอโทษน่ะ

    “….”

    ขอให้โชคดีน่ะ ขอให้เธอเจอคนดี ขอให้โอ้ย!!”

    ผลั่ก !!! ฉันพุ่งหมัดเข้าไปที่หน้าของหมอนั้นอย่างลืมตัว

    อย่าทำมาเป็นพูดดีน่ะ ที่นายพูดมามันเป็นข้อแก้ตัวทั้งนั้นแหละ อย่ามาทำให้ตัวเองดูดีหน่อยเลย ลาก่อนน่ะฉันบอกรอนแล้วเดินไปขึ้นรถไฟฟ้าเพื่อกลับบ้าน ทิ้งให้รอนนั่งทำหน้าเอ๋ออยู่ริมฟุตบาท ถึงฉันจะพูดเหมือนไม่เป็นอะไร แต่ในใจฉันมันไม่ใช่เลย ( T-T )

    ฮึ่ย!! ฉันโมโหจนแทบจะเป็นบ้า ก็ไอ้ผู้ชายเฮงซวยที่ชื่อรอนนั้นน่ะซิ คบกันมาปีกว่า อยู่ดีๆก็มาบอกว่าไปชอบคนอื่นแล้ว ทำงี้ได้ไง ทิ้งคนน่ารักอย่างฉันลงได้ไงเนี่ย มิน่าหล่ะ พักหลังๆเนี่ยถึงไม่โทรมาเลย โทรไปหาก็ไม่ยอมรับสาย แหมทีเมื่อก่อนส่งข้อความมาบอกรักทุกวัน ฮึ่ย โมโหเว้ย อยากเห็นหน้านังผู้หญิงคนนั้นจริงจริ๊งว่าจะสวยกว่าฉันสักแค่ไหนเชียว โอ้ย อยากร้องไห้ แต่เรื่องอะไรชั้นจะต้องเสียน้ำตาให้กับผู้ชายพรรณนั้นด้วยล่ะ เชอะ

    อ้าว ปอย ไปทำอะไรมา หน้าหยั่งกะตูด อกหักมาหรือไงพี่ชายสุดหล่อของฉันทักขึ้น

                ฉึก !! แทงใจดำเด๊ะเลยพี่ฉัน รู้ดีชะมัด

                ก็ประมาณนั้นแหละพี่บอล -_-”

                เฮ้ย จริงดิ ใคร..ใครมันทำแก บอกมาเดี๋ยวพี่จัดการให้

                ไม่ต้องหรอกพี่ ปอยจัดการไปเรียบร้อยแล้ว ปอยขอตัวน่ะ ปอยเหนื่อยพูดจบฉันก็รีบเดินเข้าห้องแล้วล็อคประตูทันที ปล่อยให้พี่บอลสุดหล่อบ่นอยู่คนเดียว

                ตุ๊บฉันโยนกระเป๋าแล้วล้มตัวลงบนที่นอนนุ่มๆ น้ำตามันพาลจะไหลทุกทีที่หลับตา ทำไมมันถึงเจ็บอย่างนี้นะ ทำไมกันทั้งๆที่ฉันรักนายมาก แต่นายกลับทำแบบนี้กับฉัน ใจร้ายจังนะรอน คอยดูนะฉันจะหาแฟนใหม่ให้หล่อกว่านายร้อยเท่าเลย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×