Tell Her That I Love จะบอกเธอว่ารัก

ลำดับตอนที่ #2 : ได้พบเธอ

เสียงนาฬิกาดังขึ้น

คนบนเตียงได้แต่งัวเวี้ย ลืมตา ขยี้ตา 
" เช้าแล้วเหรอเนี้ย วันนี้วันอาทิตย์ไม่ใช่เหรอไม่ต้องไปทำงานนิ ลืมปิดเสียงนาฬิกาอีกจนได้รบกวนเวลานอนจริงๆเลย "
" เดียร์ เดียร์ เดียร์ลูก ตื่นหรือยังแม่ทำกับข้าวไว้ให้แล้วนะ วันนี้แม่จะเดินทางไปต่างประเทศนะ อีก 1-2 เดือนจะกลับมานะ "  เสียงของแม่ที่บอกผ่านประตูดังมา
เมื่อได้ยินอย่างนั้นคนที่กำลังเพิ่งตื่นจึงเดินออกมา 
" คุณแม่จะไปวันนี้เลยเหรอคะ เดียร์ต้องคิดถึงแม่มากแน่ๆเลย "
" แค่ 1-2 เดือนเองนะลูก แม่ขอไปพักผ่อนหน่อย ถ้าลูกต้องการอะไรก็บอกป้าแม่บ้านนะ ไม่เหงาหรอกนะ " 
" แล้วคุณพ่อไปด้วยมั้ยคะ "
" ยังไม่ไปจ่ะ คุณพ่อของลูกเขาไปทำงานที่สิงคโปร์จ่ะ อีก 1 เดือนถึงจะตามแม่ไปเที่ยวที่อังกฤษ "
" อ่อคะ "
" คุณนายครับ รถพร้อมแล้วนะครับ กระเป๋าของคุณนายผมเอาไว้ที่รถเรียบร้อยแล้วนะครับ " เสียงของคนขับรถที่วิ่งมาเสียงพูดยังหอบอยู่เลย
" เรียบร้อยแล้วใช่มั้ย งั้นเดี๋ยวฉันตามไป นายไปได้ "
" ครับ คุณนาย " 
" แม่ขอกอดลูกหน่อย " เดียร์ยิ้มพร้อมกับกอดแม่ขอตนอย่างอบอุ่น
" เดี๋ยวหนูไปส่งแม่ที่รถนะคะ "
'' จ่ะ " พูดเสร็จ 2 แม่ลูกก็เดินลงไปที่รถ
'' เดินทางปลอดภัยนะคะ " พร้อมกับยกมือบ๊ายบายมารดาของตน พอรถลับสายตาคนที่ยืนอยู่ตรงนี้เลยเดินไปที่ห้องครัวที่แม่ของตนได้ทำกับช้าวไว้ให้
" คุณหนูคะ ตั้งโต๊ะเรียบร้อยแล้วนะคะ เชิญคะ '' เสียงของป้าแม่บ้านพูดพร้อมกับตักข้าวให้คนที่กำลังเดินเข้ามา
เจ้าตัวก็เลื่อนเก้าอี้เพื่อนั่งลงไป และได้รับประทานอาหารฝีมือแม่ของตน
" นานๆทีจะได้กินฝีมือคุณแม่นะเนี่ อร่อยทุกคำจริง "
" คุณหนูเอาข้าวเพิ่มมั้ยคะ "
" พอแล้วคะคุณป้า " เดียร์ที่อิ่มจากการทานข้าวแล้วก็ลุกออกจากโต๊ะอาหาร และก็กลับไปที่ห้องนอนของตน

เสี่ยงโทรศัพท์โทรเข้ามา

เดียร์ที่กำลังเดินเข้ามาก็ได้แต่ บ่นๆ " ใครนะ โทรมาแต่เช้าเลย " เธอได้มองดูโทรศัพท์ของตนเอง ก็คือเพื่อนของเธอนั่นเอง " BB  " เธอรับโทรศัพท์ขึ้นทันที
" Hello BB  ว่าไง "
" เดียร์นี่แกอยู่ที่ไหนเนี้ยมารับฉันที่สนามบินหน่อย "
" อ่าวเห้ยแกกลับมาไทยแล้วเหรอ นี่แกไม่ได้กลับมาตั้งหลายปีคิดถึงฉันนะสิ 555+ "
" คิดถึงก็คิดถึงมารับฉันหน่อย แล้วเดี๋ยวไปช็อปปิ้งกันต่อเลย "
" แกมาวันที่ฉันว่างพอดีเลยนะเนี่ย ได้ๆเดี๋ยวฉันจะรีบออกไป " พูดเสร็จเจ้าตัวก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้า แล้วก็รีบขี่รถเบ้นซ์คันหรูออกไปเลย







สนามบิน

พอถึงเดียร์ก็มองหา เพื่อนสาวของตน " BB " 
" เฮ้ย เดียร์ฉันอยู่นี้ " เมื่อ BB เห็นเพื่อนของตนจึงรีบเดินมาหาแล้วกอดเพื่อนตนไว้อย่าแน่น
" BB เฮ้ยแกๆๆเดี๋ยวฉันหายใจจะไม่ออกแล้วไม่ต้องกอดแน่นขนาดนี้ก็ได้ "
" ขอโทษทีนะแกฉันดีใจไปหน่อย "
" ไม่หน่อยแล้วมั้งกอดซะแน่นเลย 555 เอาของมาเดี๋ยวฉันช่วยเอาไปเก็บให้ ป่ะไปกันเถอะ "
พูดเสร็จทั้งสองคนก็เดินไปที่รถคนที่ขับรถมาก็ได้เก็บของแล้วก็ขับรถขับออกมาจากสนามบิน
" BB แกจะไปห้างไหนล่ะ "
" ฉันว่าฉันอยากไป เซนทรัสลาดพร้าวอ่า "
" โอเค "






นี่ คุณเลขางานที่สั่งไปยังไม่ได้อีกเหรอ
" ได้ๆๆ แล้วคะ คุณลูกหว้า "
" ถ้าได้แล้วเอาวางไว้บนโต๊ะทำงานฉันนะ วันนี้ฉันไม่เข้าบริษัทเอามาให้ฉันที่บ้านด้วย " พูดเสร็จเจ้าตัวก็วางสายโทรศัพท์ไป
" น่าเบื่อชะมัด วันนี้ฉันควรจะออกไปไหนดีเนี่ย " พูดยังไม่ทันจบลูกหว้าก็เดินไปที่รถสปอร์ตหรูที่พ่อตนเพิ่งซี้อให้แล้วก็ขับรถออกไปเลย
" ไปไหนดีเนี่ย รู้ล่ะไปเซนทัสลาดพร้าวดีกว่า " ครั้งนี้เธอขับรถออกมาคนเดี๋ยวโดยไม่มีบอดี้การ์ด หรือ ผู้จัดการส่วนตัวแม้แต่คนเดียว







" เดียร์ใกล้ถึงหรือยังคือไม่ใช่อะไรนะ ฉันหิวข้าว ฉันยังไม่ได้กินเลย แกกินข้าวมายัง "
" อีกนิดก็ถึงแล้ว  กินมาแล้ว แต่เดี๋ยวกินเป็นเพื่อนแกอีกก็ได้นะ "
BB ยิ้มให้กับเพื่อนของตนแล้วไม่พูดอะไรอีก
" ถึงแล้วแต่ก็มาหาที่จอดอีก รถก็เยอะต้องมาแย่งที่จอดรถกันอีก " คนขับได้แต่บ่นพรึมพรำกับตนเอง
" เดียร์ฉันเห็นที่นึงนั่นไง " BB ที่กำลังบอกเพื่อนสาวของตนซึ่งเดียร์ก็เห็นแล้ว 
" OK " เดียร์ที่กำลังจอดรถอยู่ เธอก็ไปเห็นรถสปอร์ตคันหรูที่มาจอดอยู่ข้างๆรถของตนตนจึงไม่ได้คิดอะไรแล้วลงมาจากรถพร้อมกับเพื่อนสาวของตัวเอง
ปลายตาเธอเหลือบไปเห็นที่กำลังลงออกมาจากรถ หน้าตาดี สวย ผิวสีแทน แต่เธอก็มองๆสักแป็บนึง ก็โดนเพื่อนของเธอพูดขึ้น " เดียร์ป่ะ ฮันหิวมากแล้ว "
" ได้ๆป่ะๆ "เธอจึงต้องรีบเดินไปกับเพื่อนของตนโดยที่ไม่ได้มองกลับไปหาเธอคนนั้นอีก
" ร้านไหนดี ช่วยเลือกร้านหน่อยเดียร์ "
" ร้านนี้มั้ยอาหารญี่ปุ่นด้วยนะของโปรดแกไม่ใช่เหรอ "
" ก็ดีนะ เข้าไปกันเลยดีกว่า "

เสียงพนังงานผู้หญิงดังขึ้น 

" สวัสดีคะ ยินดีต้อนรับคะ "
ทั้งคูนั่งลงและเริ่มสั่งอาหาร เดียร์เลยสั่งอาหารเซตใหญ่ให้เพื่อนของตน
" BB ฉันสั่งให้แกเลยล่ะกัน " 
" แล้วแกจะสั่งอะไรล่ะ " 
" Sushi ชุดใหญ่ " แล้วเธอก็ชี้รูปให้เพื่อนของเธอดู
" งั้นเอาอันนี้แหละคะ " พอพูดจบเดียร์ก็สั่งอาหารให้เพื่อนของตน 





" แล้วจะไปดูอะไรก่อนดีเนี้ยเรา งั้นไปดูเสื้อผ้าหน่อยดีกว่า " เสียงลูกหว้าพูดกับตนเองเธอก็เดินไปดูเสื้อผ้าตามร้านต่างๆที่เป็นร้านโปรดของเธอ




" โอ๊ย ย ย เดียร์ฉันอิ่มมากเลย แกเรียกคนมาเช็คบิลเลยล่ะกัน "
" น้องคะ เช็คบิลคะ "
" ทั้งหมด 2,340 บาทคะ " พนังงานได้บอกราคาค่าอาหารทั้งหมดเดียร์ก็เลยหยิบเงินจ่าย
" เดียร์เดี๋ยวฉันจ่ายเอง "
" ไม่ต้องเดี๋ยวฉันเลี้ยงแกเอง นานๆทีแกจะกลับมาเมืองไทย " เดียร์ยื่นเงินให้พนังงาน 3,000 บาท " ไม่ต้องทอนนะคะ " พร้อมกับพูดประโยคสั้นๆ แล้วเธอกับเพื่อนสาวก็ลุกและเดินออกมาจากร้านแล้วก็เดินไปช็อปปิ้งกับเพื่อนสาวของตนต่อ
" ขอบคุณมากนะคะโอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ " 

" เดียร์ร้านนี้ๆๆ " BB ดึงเเขนเพื่อนของตนแล้วเข้าไปในร้านเสื้อผ้าร้านนึง
" ฉันขอไปดูเสื้อผ้าตรงแถวนั้นก่อนนะเดียร์ "
เดียร์เห็นเพื่อนของตนไป " งั้นฉันจะไปตรงนู้นล่ะกัน  " พอพูดจบเธอก็เดินไปยังอีกมุมนึงของร้านแล้วก็ได้พบกับบางคน ผิวสีแทน สูง หน้าตาดี เธอก็เพิ่งนึกออกว่าเป็นผู้หญิงที่เธอเจอตอนจอดรถ ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาดูเสื้อใกล้เธอ พอเธอกำลังจะหยิบเสื้อตัวนั้น มือก็ได้ไปโดนกับคนที่กำลังยืนมองเธออยู่
" ขอโทษคะเมื่อกี้มือฉันไปโดนมือคุณ  " พร้อมกับทำสีหน้าตกใจเล็กน้อย
" ไม่เป็นไรคะ " และเดียร์ก็ยิ้มให้ กับเจ้าของคำพูดคนนั้น แต่เดี๋ยวนะ เธอเริ่มนึกว่าเธอเคยเห็นคนๆนี้ที่ไหนเมื่อเธอได้เห็นหน้าเต็มของพูดหญิงคนนี้ แต่เธอก็นึกไม่ออก จนคนที่มือมาโดนเธอเมื่อกี้พูดขึ้น " ขอโทษนะคะขอทางไปตรงนั้นหน่อย " เดียร์เลยออกมาจากความคิดแล้วเดินหลีกให้อีกคนเดินผ่านไปแล้วเธอก็ได้แต่ยืนมองเธอคนนั้น จนเพื่อนสาวเธอมาพอดี 
" เดียร์ฉันได้เสื้อผ้าล่ะนะ แกยังไม่ได้อีกเหรอ "
" มันไม่ค่อยถูกใจอ่า "
" เอ่อ เดียร์ Daddy ของฉันเขาโทรมาพอดีบอกว่าให้รีบกลับบ้าน แกไปส่งฉันหน่อยนะ "
" ได้ๆๆ ป่ะงั้นกลับเลยล่ะกัน " พอพูดจบเดียร์กับ BB ก็เดินไปที่รถปและเจ้าของรถก็ขับ
รถออกไป
" เดียร์ขอบใจมากนะทั้งไปรับฉันและพาไปกินไปช็อป "
" ไม่เป็นไรแกงั้นฉันไปก่อนนะ " เดียร์ขับรถออกอย่างเร็ว
" กลับมาแล้วคะ " เธอพูดขึ้นและลืมไปว่าคุณแม่เธอไม่อยู่ เธอเดินขึ้นห้องเเละทิ้งตัวลงนอนคิดถึงเรื่องผู้หญิงที่เพิ่งเจอตอนกลางวัน ทำไมฉันถึง......แล้วก็เผลอหลับไป








" นี่มันกี่โมงละเนี้ยฉันลืมเวลาไปเลยต้องรีบกลับแล้วเนี่ย " ลูกหว้าบ่นกับตัวเองแล้วดูเวลา 18.20 น.
" Oo เดินนานขนาดนั้นเลยเหรอ " เธอรีบเดินกลับไปที่รถและรีบขับรถออกไป

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

เธอรีบกดรับและใส่บลูทูธ จนไม่ได้ดูว่าเป็นใครที่โทรมา
" ลูกหว้าครับ ทำไมคุณถึงไม่รับสายผมเลยไม่เจอหน้าผมเลย "
" ธอม " คนที่เธอพยายามจะไม่รับโทรศัพท์ตลอดและไม่อยากเจออีกแต่วันนี้เธอพลาดมากๆที่เผลอกดรับ เพราะว่าไอโซธอมเป็นคู่เดทที่ยังไมใช่สำหรับเธอ เธอจึงตอบโทรศัพท์แบบเลี่ยงๆ
" ธอม คะคือฉันขับรถอยู๋คะ "
" งั้นขับรถกลับดีๆนะครับ ผมเป็นห่วง "
" คะ " เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอก็ขับรถจนถึงบ้านแล้วไปทำงานต่อในห้องที่เธอสั่งให้เลขาเอามาให้ จนเสร็จประมาณ 5 ทุ่ม เธอก็อาบน้ำแล้วเข้านอน



คุณผู้อ่าน คือ ขอแนะนำ ไอโซธอม คือ เจ้าของ ธุรกิจจิวเวอร์รี่ ที่ดังมากในไทย 



*ขอบคุณที่ติดตามนะคะ นี่เป็นเรื่องแรกแล้วเป็นบทที่ 2  ขอบคุณคนอ่านมากนะคะ ถ้ามีอะไรผิดพลาดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย