คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ลำดับตอนที่ 3
ตอนที่ 3 ::No Diet::
:::ขณะที่เรียนวิชาภุมิศาสตร์อยู่:::
"รัน! ยัยรันฟันสวย! " ชีสพูดเรียนฉันในขณะที่ฉันกำลังฝันกลางวันอยู่
"อ่า ....อืม...เอ๊ย! มีไรป่าว?"
"เป็นไรไปเนี่ย ตั่งแต่เมื่อกี้แล้ว นั่งเหม่ออยู่ได้ ฟังที่ นภ แบ่งงานซิ"
"อ่า จ๊ะ ๆ"
"ระ รัน ครับ ฟังนะครับ พะ..พู่กันด้วย"
"จากที่ครูให้งานนะครับ ผมจำไปหาข้อมูลในห้องสมุดให้นะครับ"
"ส่วนพู่กันไปค้นคว้าในอินเตอร์เน็ต"
"และเทอ รัน รายงานหน้าห้องนะ"
"อืม..."
!!::ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด::!!(กริ่งบอกคาบเรียนจ๊ะ ม่ายช่ายเสียงระเบิด)
"เหลืออีก 2 วิชาก็จะได้กินข้าวแล้ว เย้ๆ"
"ว่าแต่ว่า น้ำฟ้ายังไม่มาอีกเหรอ ซาหริ่ม"
"ไม่รู้สิ เดี๋ยวคงมาแหละมั้ง"
"น้ำฟ้าคงไม่อยากขาดเรียนคาบฟิสิกส์ของครู ชรินวุฒิหรอก" ซ่าหริ่มพูด
"ช่าย......"นั่คือคำแรกที่พู่กันพูดในวันนี้ OH My God (~v~)
!!::แต่น แตน แต๊น::!!(กริ่งพักกลางวันโรงเรียนจ๊ะ ไม่ใช่เพลงเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้)
"นภ ไปทานข้าวกับพวกเรามั้ย" ซ่าหริ่มชวนนภและมองฉันอย่างขำขำ
"อืม....ก็ดีครับ"
:::ที่โรงอาหาร:::
"นี่พวกนายเห็นรึป่าวนะ น้องรันเดินมากับไอ้หนุ่มที่ไหนก็ไม่รู้อะ" นริษพูดอย่างไม่พอใจ
"อืม...ช่าย ต้องไปสั่งสอนมันสักหน่อยละ" ลูกน้องคนหนึ่งของนริษพูด
"ผมว่านะ อาจจะไม่มีอะไรอย่างที่ลูกพี่คิดก็ได้นะ"
"งั้นไม่ต้องไปสั่งสอนมัน ดูสถานการณ์ก่อน" นริษพูด
ที่โต๊ะอาหารของพวกรัน
"เออ รันครับ ทำไมไม่ทานข้าวละครับ นั่งจ้องมองข้าวอยู่ได้"
"เอ่อ.....คือว่ารันทานน้อยนะค่ะ ช่วงนี้อยู่ในช่วง ไอเอ็ดนะค่ะ"
"อ๋อ กลัวอ้วนเหรอครับ"
"ป่าวค่ะ คือรัน.....รัน..." ฉันยังไม่ทันพูดจบ นายนภนี่ก็เอาหนังสืออะไรก็ไม่รู้ขึ้นมาแล้วพูดว่า
"การอดอาหารเป็นสิ่งที่ไม่ดี ทำให้......" นภพูดยังไม่ทันจบซ่าหริ่มก็พูดแทรกขึ้นมาว่า
"นี่นภ ชั้นจะบอกให้เธอรู้นะ ยัยรันเนี่ยไม่ฟังหรอก"
"รันนะเค้าฟังหัวใจตัวเองมากกว่าตำราจ๊ะ" พอซ่าหริ่มพูดจบ ทุกคนก็หัวเราะ ยกเว้นแต่ฉันที่ทำหน้าตาเขินอาย แดงเหมือนอย่างกับซอสมะเขือเทศ กับ นภที่ทำหน้ามึนงง ไม่เข้าใจที่ซ่าหริ่ม พูดออกไป นภถอดแว่นตาออกและเช็ดมัน แล้วใส่ และสุดท้ายนภก็หัวเราะในที่สุด ช่างเป็นภาพที่สดใสจริงๆ (คิดเองนะเนี่ย แบบว่าเค้าทำอะไรก็ดูดีหมดเลย)
!!::แต่น แตน แต๊น::!!(กริ่งออกอีกครั้ง หมดเวลาพักกลางวัน)
::: ขณะที่เรียนคาบฟิสิกส์ของครูชรินวุฒิ :::
"ขอนุญาติเข้ารห้องเรียนค่ะ" เสียงน้ำฟ้าที่ฟังไม่ค่อยได้ใจความเพราะเพิ่งไปดัดฟันมา
"ใครนะ มาเรียนไมป่านนี้ เข้าเรียนไปแล้ว 20 นาที เธอมาสาย!"
"เออ.ครูค่ะ ประภัสสรา เค้าเพิ่งไปดัดฟันมาค่ะ"
"อ๋อ เหรอ ครูนึกว่าไอ้พวกที่มาโรงเรียนแล้วไม่เข้าเรียนมาเสนอหน้าแถวนี้"
"เข้ามาได้!!"
ฉันรู้สึกว่าน้ำฟ้าจะเจ็บปวดมาก พูดไม่เป็นคำ แต่ช่างเหอะ แต่ฉันก็ฟังรู้เรื่องเพราะเรารู้จักกันมานานแล้ว
ที่จริงแล้วพวกเรา 4 คน รู้จักกันมานานแล้วค่ะ น้ำฟ้า หรือ ประภัสสรา อารีย์นุกุล เธอเป็นลูกสาวคนโตของร้าน ก๋วยเตี๋ยวริมน้ำค่ะ เธอทำอาหารเก่งมาก เวลาพวกเราไปร้านเธอทีไร จะอิ่มกลับมาทุกทีแถมยังได้ขนมกลับบ้านไปด้วยโดยเฉพาะ ยัยเรดาร์ซ่าหริ่มที่จะกินมากเป็นพิเศษ คนต่อไปนะค่ะ ซ่าหริ่ม ชนิตตา บรมกิตติ์ เธอเป็นลูกสาวเจ้าของนิตยสารแวดวงกีฬานะค่ะ เธอเลยอยากเป็นบรรณาธิการเหมือนพ่อของเธอมาก เธอเลยหูไวตาไวไงค่ะ คนต่อไปที่เงียบที่สุดในกลุ่มก็ว่าได้ค่ะนั่นก็คือ พู่กัน ศิรยา อัครทราพันธ์นุกุล ลูกสาวคนเดียวของเจ้าพ่อวงการธุรกิจกระเป๋าหนัง ที่รวยมาก เธอชอบพาพวกเราไปกิน ไอศกริมที่ ร้านสเวนเซ่น ร้านโปรดเลยละค่ะ ไปทีไร เธอจะจ่ายทุกที เธอเป็นคนขี้เกรงใจมาก เป็นคนที่เรียนเก่งที่สุดในกลุ่มเราก็ว่าได้ค่ะ
"น้ำฟ้า เจ็บมัย" พู่กันถาม
"ก็นิดหน่อยอะน่ะ แต่ทนได้" นำฟ้าตอบไม่เต็มเสียงแต่ก็พอฟังได้
"อืม....แล้วแพงมั้ยอะ"
"อืม...ก็น่าดูเลยหละ"
"เหรอ เธอดัดทำไม" พู่กันถาม
"ก็เธอไม่เห็นรึไง ฟันฉันเหยินนะซิ ถามมาได้" น้ำฟ้าตอบ
"ฮ่า ๆ ๆ" เพื่อนในกลุ่ม หัวเราะออกมาในความอีโนเซ้นส์ของพู่กัน
.......................................
ขอขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ จาก Effect of my heart
ความคิดเห็น