คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 999 กับความปรารถนา ข้อที่ 4
ไคล์และเควินกลับมายังจุดเดิมอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะไม่เห็นสิ่งที่ทำให้ชายคนนั้นน่าถอดสี แต่ก็พอจะรู้ว่าหญิงสาวไม่ได้มีชีวิตอีกต่อไป พ่วงด้วยคำตอบที่เขาต้องการ จึงไม่ต้องยืนรอให้เสียขวัญและหวาดกลัว
แม้ว่าจะเป็นอย่างนั้นไปแล้วก็ตาม
ชายชราคือคนของโลกนี้ รวมถึงอำนาจในการกำจัดผู้เล่นเหมือนกับเงาประหลาด
ของที่อีกฝ่ายเอามาขายย่อมเป็นของดีอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นคงไม่แพงทะลุหลักพันทั้งที่การจะฆ่าก็อบลินหนึ่งตัวเกือบต้องสังเวยชีวิตของตัวเอง
ก็นะ ในเมื่อเกิดใหม่ได้ก็ต้องอยากลองเสี่ยงดูสักตั้ง
“ไคล์ ฉันหิว” เควินเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง มือผอมบางลูบท้องตัวเองประกอบคำพูด
จะว่าไปเวลาก็ผ่านไปราวๆ เจ็ดชั่วโมงได้ จนตอนนี้ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย
ได้ยินแบบนั้นไคล์ก็เริ่มหิวขึ้นมาบ้าง เขาไม่คิดว่าสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าก็อบลินนั่นจะกินได้ แล้วนอกจากชายชราก็ไม่มีใครอื่นอีก ไคล์คอตก เมื่อคิดว่าต้องกลับไปตรงนั้นอีกครั้งทำเอาใจหวิว
เอาเถอะ ยังดีกว่าต้องหิวตายละนะ
“อืม”
ระหว่างนั้นทั้งคู่ก็เดินสำรวจรอบๆ เพื่อหาของกิน จนมาถึงอีกด้านของริมรั้ว สรรพางค์กายทั้งสองพลันแข็งทื่อ ไคล์กับเควินมองหน้ากันพลางสื่อสารทางสายตา เพราะภาพที่เห็นมันชวนขนลุกจนก้าวขาไม่ออก
แผ่นหลังของชายชราที่ควรจะอยู่อีกฟากหนึ่ง ซึ่งมีลักษณะท่าทางรวมถึงเสื้อผ้าสวมใส่เหมือนกันราวกับแกะ
ทั้งสองมั่นใจ ว่าพวกเขาเดินมาทางตรงกันข้ามกับทางออกแน่นอน
ลืมหายใจทั้งคู่ติดขัด เควินกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ก่อนจะพูดสิ่งที่คิด “ระ เรา เจอผะ ผะ ผีหรือเปล่า”
“ฉะ-” ไคล์ไม่ทันได้ตอบ ก็มีเสียงของคนกลุ่มหนึ่งตะโกนใส่กันราวกับเดจาวู
‘กูมาก่อนนะเว้ย หลบไป’
‘มึงสิหลบไป กูกำลังรีบ’
‘แล้วคนอื่นเขาไม่รีบรึไงวะ’
‘ถอย!!’
เคร้งๆ แกร๊ง!!
เสียงของอาวุธปะทะกันดังกัมปนาทกึกก้องไปทั่วบริเวณ และเป็นอย่างนั้นอยู่นานกระทั่งมีฝ่ายหนึ่งเพลี่ยงพล้ำ หอกยาวแทงทะลุหัวใจ ร่างดังกล่าวล้มลงและสิ้นลมในทันที รอยยิ้มเหี้ยมปรากฎบนใบหน้าของผู้ชนะ ซึ่งเป็นชายคนที่อยู่หัวแถวตามด้วยเสียงโห่ร้องด้วยความดีใจของผู้ชมที่เฝ้าดูการฆ่าฟันกันราวกับในที่นี้เป็นเพียงความบันเทิงอย่างหนึ่ง
ขณะที่ไม่มีใครสนใจ ชายชราก็ลุกขึ้นยืนและหัวเราะออกมา “ลูกค้าที่แสนวิเศษ ใครให้สิทธิแก่เจ้าในการสังหารดวงวิญญาณของข้ากัน หึ”
น้ำเสียงไม่เบาไม่ดังถูกบดบังจนแทบมิด ทว่าไคล์กับเควินได้ยินมันอย่างชัดเจน
แย่แล้ว!
ทั้งสองอุทานในใจพร้อมกัน
‘อึก อ๊ากกกกก’
ท่ามกลางสายตามากมาย ร่างของชายถือหอกก็ลอยขึ้นเหนือพื้น แล้วเสียงร้องก็หายไปตามด้วยร่างที่เหลือเพียงก้อนเนื้อและกองเลือดสีสดเปรอะเปรื้อนเต็มพื้น ณ จุดเดียวกับชายที่เขาสังหาร
ตึก ตึก!!
“ฉันต้องการน้ำและอาหารสำหรับ 20 วัน”
“โอ้ ลูกค้าที่แสนวิเศษ สำหรับของที่เจ้าต้องการ เพียง 600 เหรียญเท่านั้น”
“ได้”
ผู้มาใหม่เป็นหญิงสาวใบหน้าเย็นชา เธอเดินข้ามกองเลือดก้อนนั้นราวกับเป็นธาตุอากาศ เปิดบทสนทนากับชายชราไม่สนใจเหตุการณ์เมื่อสักครู่ ส่วนชายชราเองเมื่อเธอเริ่มเอ่ยประโยคแรกเขาก็กลับไปนั่งท่าปกติ เหมือนเมื่อกี้ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น
เขาล้วงมือหยิบบางอย่างในถุงผ้าใบใหญ่ข้างๆ และส่งให้เธอ จังหวะที่เธอเอื้อมมือรับของไคล์ก็สบเข้ากับดวงตาคู่นั้นพอดิบพอดี เธอเหลือบมองทั้งสองแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อยจากนั้นก็ละสายตาออกกลับมาสนใจชายชราเบื้องหน้า
หลังจากที่หญิงสาวจากไป กลุ่มคนเริ่มชุลมุนกันอีกครั้ง แต่คราวนี้ ไม่มีใครกล้าหาเรื่องใครและเข้าแถวกันอย่างเป็นระเบียบ หางยาวตีโค้งเว้นกลุ่มก้อนเลือดและเบือนหน้าหนี ทุกคนพยายามทำเป็นไม่สนใจ แม้ว่าจะเห็นเต็มๆ ตามาแล้วก็ตาม
ใครอยากตายก็ไปก่อนเลย พวกเขาไม่รีบ!!
ทั้งไคล์และเควินก็ไปยืนต่อแถวอย่างช่วยไม่ได้ เพราะอาหารไม่สามารถหาด้วยตัวเองได้ ข้างนอกนั้นมีเพียงมอนสเตอร์น่าเกลียด เชื่อเถอะว่าต่อให้มันกินได้จริงๆ พวกเขาก็กลืนไม่ลงอย่างแน่นอน
แค่นึกก็แทบจะอาเจียนแล้ว
เควินมองขนมปังในมือด้วยแววตาเลื่อนลอย ก่อนจะอ้าปากกัดมันพร้อมน้ำตาหยดแหมะเต็มกรอบหน้า
“เป็นอะไร”
“อันแอ็ง” (มันแข็ง)
ไคล์หัวเราะไม่ออก เพราะเขาก็รู้สึกอยากจะร้องไห้เหมือนกัน อาหารและน้ำในมือมีค่าเท่ากับก็อบลินสองตัว เรียกได้ว่าเหรียญที่มีจาก 50 ลดลงเหลือ 0 ในพริบตาเดียว
“แปลกจังนะ”
“หือ อะไรแปลก”
“ก็ท้องฟ้าน่ะสิ ทั้งที่ผ่านไปนานขนาดนี้แล้วมันยังสว่างอยู่เลย”
ไคล์เบิกตากว้างเมื่อคิดว่าเป็นอย่างที่เควินพูดจริงๆ เขาเปิดระบบด้วยความตื่นตระหนก เวลาบนจอยังคงเดินต่อไปและตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบสิบชั่วโมงแล้วด้วย
เท่ากับว่าพวกเขากำลังปล่อยเวลาไปเสียเปล่าๆ
“เควินลุกเร็ว”
“เอ๋… จะไปไหน” เควินทำหน้างง ตั้งแต่ครั้งแรกเป็นไคล์ที่ทักเขาก่อน ยอมรับว่าดีใจมาก เพราะอีกฝ่ายเป็นคนดีและฉลาดสุดๆ นอกจากนี้เรื่องอาวุธก็เป็นไคล์ที่แนะนำให้ ส่วนอาวุธของไคล์คือคทา ใช้ได้ตั้งแต่ธาตุน้ำ ไฟ และดิน เรียกว่าเป็นพื้นฐานเกมเลยก็ว่าได้
สิ่งที่ทำให้เควินเคารพไคล์มากที่สุดก็คือเรื่องที่อีกฝ่ายบอกว่าจะใช้ตัวเองเป็นตัวล่อให้ตอนต่อสู้กับมอนสเตอร์ จนได้รับบาดเจ็บก็ยังไม่คิดโทษเขา เควินถึงเชื่อใจและทำตามที่ไคล์บอกอย่างว่าง่ายเหมือนลูกสุนัขติดเจ้าของ
“เราต้องเข้าป่านั้นและเก่งขึ้นน่ะสิ”
“โอ้ ได้เลย” จากนั้นเควินก็ยัดขนมปังที่เหลือเข้าปาก แล้วร้องไห้อีกรอบ
แข็งชิบหายเลยให้ตายเถอะ
ความคิดเห็น